Smári - 01.10.1929, Side 7

S M A R I
39
smakka sætabrauð, gráfíkjur, brjóst-
sykur eða súkkulaði alt sumarið!
Hart var það! En hún var orðin því
svo vön að líta upp til bróður síns,
að hún sá sjer ekki annað fært en
lofa því hátíðlega, að eyða engum
eyri um sumarið.
Foreldrar barnanna voru bæði ung
og hraust, og höfðu fasta vinnu mik-
mikinn hluta ársins. Afkoma þeirra
mátti því heita fremur góð, svo að
hvorki höfðu þau nje börnin af
skorti að segja. í sama húsi bjó
aldraður verkamaður — einyrki —
sem bað börnin oft að gera sjer
greiða, svo sem að sækja mjólkfyrir
sig, kaupa smávegis í búðum og fi.
þ. h. Fyrir þessa snúninga galt hann
þeim 1 kr. um vikuna, í þær 25 vik-
ur, sem hann hafði atvinnu. Siggi
stokkaði oft upp Iínu fyrir sjómenn,
og kendi Fríðu litlu að hjálpa sjer til
við það; stundum sóttu þau beitu
fyrir sjómenn, auk margra annara
snúninga, og fengu oft góða borgun
fyrir. Þau fóru oft í berjamó um
sumarið og fengu marga aura fyrir
berin, sem þau tíndu. Þegar þau
sögðu foreldrutn sínum frá fyrirætl-
un sinni, urðu pabbi og mamma
mjög glöð, og gáfu börnunum sín-
um aurabauk til að safna peningun-
um í. Svo var baukurinn opnaður
fyrsta vetrardag. Hvað margir aurar
haldið þið að þá hafi oltið úr hon-
um? Hvorki meira nje minnaen4860
aurar. Pabbi og mamma kystu börn-
in sín ástúölega og bættu 11 kr. og
40 aurum við peningana þeirra, svo
að þau gætu lagt 30 kr. hvert inn í
sparisjóðinn. Pabbi þeirra sagði þeim
að fyrsta vetrardag næsta ár yrðu
þessar 30 kr. orðnar 31 kr. 35 aurar,
þótt þau bættu engum eyri við upp-
hæðina. Hann sagði þeim líka, að
þau ættu að safna öllum aurum, sem
þau eignuðust hjeðanaf, og aldrei
eyða neinu af þeim til óþarfa kaupa.
Það yrði gaman að sjá, hve mikið
þau ættu þá í sparisjóðsbókinni
sinni þegarþau fermdust. — Aldrei
mundu börnin til að þau hefða Iifað
slíka fagnaðarstund. En hvað þeim
hafði líka liðið vel þetta síðastliðna
sumar! Aldrei orðið veik, ekki einu-
sinni fengið tannverk nje magakveisu,
en eignast aura næstum því daglega,
og svo áttu þau nú heilmikla pen-
inga. Þau fundu það bæði — og það
gladdi þau ósegjanlega — að „kvilli“
þeirra var Iæknaður. Fyrir löngu var
þau alveg hætt að langa í sætindi, og
þau höfðu aldrei skemt sjer betur en
þetta sumar, þótt þau hefðu engin
leikföng keypt í búðunum.
Er nú enginn af hinum ungu les-
endum „Smára“ litla svo forvitinn,
að hann langi til að vita hvernig
gleði þessara barna var háttað, dag-
inn sem aurabaukurinn þeirra var
opnaður? Þetta getur hann fengið
að vita, ef hann fer að alveg eins
og þau gerðu.
Barnavinur.
Barnabæn.
Lyft þjer, sól, yfir sálir vorar ungu,
signdu oss, smáviðar strá.
Leystu nú höftin af hjörtum og tungu,
helga þjer frækornin smá!
Sólnanna sól, eins og ósprottið engi
erum vjer, fáráðu börn.
Lýs þú oss, ger þú oss, drósir og
drengi,
dáðríka fósturlands vörn. —
M.J.
tyatist tjótt ozð&zqtydl