Smári - 01.10.1929, Blaðsíða 8

40
S M A R I
Skólaglettur
(Erlend fyrirmynd.)
Nýr neinandi var kominn í bekk-
inn — góðlátur, en ekki greindarleg-
ur. Steini — mesti mannþekkjarinn
og jafnframt mesti hrekkjalómurinn í
bekknum — komst skjótt að þeirri
niðurstöðu, að AlLi myndi auðtrúa
vera. I einu stundarhljeina tók hann
Alla tali. „í næsta tíma eru biblíu-
sögur“, sagði Steini. „Þær kennir
kandidat Björn; hann er mesti ágæt-
ismaður — hefir bara einn Ieiðan
galla; Hanner hjerumbil heyrnarlaus.
Við verðum að öskra, ef hann á að
heyra, en margir strákarnir nenna
því ekki. En, veistu — þeir fá það,
svei mjer, seinna borgað — sjerðu —
þegar jólaeinkunnin kemur — sko!
Ailir, sem öskrað hafa, fá miklu —
miklu hærra í biblíusögum. — Hvort
ætlar þú að vera öskurapi eða brodd-
mús?“ — Alla þótti spurningin kyn-
leg og bað um útskýringu. Það stóð
ekki á henni. Broddmýs væru þeir,
sem Iágt töluðu, en öskurapar þeir,
sem hátt töluðu í tímum kandidatsins.
Alla fanst alveg sjálfsagt að ganga í
öskurapaflokkinn og lofaði Steina að
öskra nógu hátt, ef hann yrði „tek-
inn upp". Hann var Steina afskaplega
þakklátur fyrir þessar uyplýsingar.
Hann áleit sig þar með líftrygöan í
biblíusögunum. — — — Stundar-
hljeiuu var rjett að segja lokið. —
Björn kandidat kom raulandi að
heiman frá sjer og sýnilega í góðu
skapi. Steini vjek sjer að honum og
bað hann hæversklega að tala við sig
nokkur orð. Hann tók þvf Ijúfmann-
lega. Steini mælti; „Nýr drengur er
kominn í bekkinn til okkar. Hann
heitir Aðalsteinn Aðalsteinsson —
besti piltur en heyrir fjarskalega
illa. Hann vill samt ekki fyrir nokk-
urn mun láta á því bera. Þessvegna
læst hann heyra og heyra, en heyrir
þó ekkert. Fari nú svo, að það kom-
ist upp, að hann heyrir svona illa, og
ef drengirnir taka til að hlæja að
honum, þá verður hann aumingjaleg-
ur, blóðrauður út undir eyru og eins
og hann sje alveg að sökkra niður í
jörðina. Mjer fellur þetta svo illa —
-----“. „Þetta er sannarlega fallega
hugsað af þjer, Steini minn. Þakka
þjer fyrir að þú sagðir mjer þetta.
Jeg ska! tala svo hátt, að aumingja
drengurinn heyri — já, jeg skal biátt
áfram öskra“, mælti kandidatinn og
hraðaði sjer inn, því að í sama vet-
fangi var hringt. — — — Biblíu-
sögutíminn var byrjaður. Alli var
„tekinn upp“ — fyrstur ailra. „Aðal-
steinn Aðslsteinsson", hrópaði kandi-
datinn svo hátt, að drengirnir hrukku
við. „Getur þú sagt mjer hvenœr
kirkjuþingið í Niken var haldið?"
—- „Árið 325 eftir Krist", öskraði
AIIi, drengjunum til stórrar furðu. —
„Hvað gerðist merkilegt á þvíkirkju-
þingi?“ kaliaði kandidatinn. „Kenn-
ing Ariusar var dæmd villukenning",
æpti Alli. „Hver var Arius?" hróp-
aði kandidatinn. „Falskennari", hróp-
aði Alli. „Jceja, falskennari — lát-
um nú svo vera, en ónákvœmt svar
er það. Hvað kendi hann ranglega?"
spurði kandidatinn, sem nú var tek-
inn að þreytast. En nú var um að
gera fyrir Alla að kandidatinn heyrði
svarið, því Alli kunni það orðrjett
utanbókar. Hann kallaði því af öllum
lífs og sálarkröftum gegnum lúður,
sem hann bjó til úr höndum sjer:
f íarin lcendi að þrenningarlœrdóm-