Smári - 01.10.1929, Blaðsíða 5
S M Á R I
37
vindlingaöskjum.
Jón: Sem kosta-----------
Bjarni: 50 aura hver.
Jón: Þá fer nú að verða vanda-
lítið að sjá, hverju árseyðslan nemur.
Það er hvorki meira nje minna en
80—100 kr. á ári. Fyrir þá upphæð
má fá nokkrar bækur, Bjarni!
Bjarni (roðnar): Já, víst er um
það. — Finst þjer þetta voða mikið?
Jón: Já, það verð jeg að segja. 100
kr. með vaxtavöxtum verða stórfje
áður en varir. Manstu eftir töflunni í
„Smára“ ?
Bjarni: Já, jú — að vísu — en...
Það má vera að mjer gangi ver en
þjer að eignast bækur vegna —
vegna —
Jón (stendur á fætur, grípur um
hönd Bjarna): Þú þarft ekki að segja
meira — jeg skil þig, vinur. Ná
gengur þú í barnastúkuna okkar í
kvöld.
Bjarni: Ætla’ ekki það! (Ákveð-
inn) Og tii marks um það, að jeg
skal ekki framar tóbaks neyta, varpa
jeg hjer með vindlingabirgðum mínum
í eldinn. þinn, vinur!
Jón (viknandi): Flafðu heill gjört!
Þú sigraðir sjálfan þig. En það er
meira en að hertaka borgir. —
Komdu, fundurinn fer að byrja! (Leið-
ast út). Endir.
I vetrarhríðum.
Fellur tíðin ekki enn
eftir Iýða högum ;
gellur hríðin mögnuð — menn
mega kvíða dögum.
Jónas Þorsteinsson.
Aðeins hið fagra.
Þið, sem þessar línur lesið. Hafið
þið altaf gjört ykkurgrein fyrir hvað
er fagurt og hvað erljótt? Hafið þið
gjört ykkur það Ijóst, að í lífinu og
tilverunni allri er svo mikil fegurð, að
ef þið opnið hug ykkar fyrir því,
verður hið Ijóta aðeins erns og ofur-
lítið ryk á gluggarúðu, þar sem birt-
an og fegurðin er fyrir utan ? — Það
er tll sögn um mann, sem var svo
vondur, að hann sá ekki sólina. Það
er altaf undir okkur sjálfum komið,
hvort við sjáum hið fagra, og opnum
eða lokum hug okkar fyrir því. Sá,
sem sjer fegurðina í öllu og teygar
hana inn í sál sína, eignast sjálfur
fagra og göfuga sál. Og við skulum
virða alla hluti fyrir okkur í þeirri
trú, vð finna þar eitthvað fagurt, og
þá fer ekki hjá því, að við finnum
það. Horfið þið á smæsta dýrið í
moidinni og lifnaðarhætti þess. Jafn-
vel þar niðri í duftinu býr fegurð-
in. Horfið á fræið, sem brýtur jarð-
skorpuna til að komnst upp í sólar-
Ijósið og verður að litfögru blómi,
einnig þar er fegurðin. Lítið á hrynj-
andi lækina, fjallahlíðarnar í sumar-
skartinu og vetrarfeldinum hvíta. í
dauðaríki vetrarins sem í Iífsbarmi
vorsins býr ótœmandi fegurð. Horf-
ið á fjallatindana, sem bera við heið-
bláan himininn. Hvessið sjónir ykkar
inn í hyldýpi himinsins, á hnattagrú-
ann óteljandi. Hvar er fegurð og
tign, ef ekki einmitt þar? Horfið á
hið síkvika, ólgandi Iíf náttúrunnar í
allri sinni fjölbreytni, leitið þar að
fegurð og þið munuð finna meira en
orð fá lýst. Jafnvel í því, sem er
hrikalegt, og ægilegt, eins og náttúiu-
lííýdid jozetdz'UU'um!