Freyja - 07.12.1928, Blaðsíða 4

4
E R E Y J A>.
John Gilbert segir fra:
„Hversvegna eg varð ástfangtnn af Gretu Garbo“.
John Gilbert, sem hefir leikiS á móti Gretu
Garbo í fjölmörgum kvikmyndum, setti
smiðshöggið á samlíf þeirra nýlega, og gift-
ist henni. í eftirfylgjandi línum, sem hann
skrifar henni til lofs, sýnir hann, að hann
er ekki síður undirorpinn áhrifum hennar
i daglega lífinu, en á kvikmyndafletin-
um:
Stjörnubjartur næturhiminn í Sahara —
lýsandi snjór fjallatindanna i aftureldingu
— bjart skrautblóm í dimmgrænu frum-
skógarþykni — Greta Garbo, ímynd hvers
einstaks og allra. Hver fær skilið eðli henn-
ar? Og ég þekki hana þó vel.
Ég elskaði hana undireins og ég sá hana,
en þó veit ég ekki enn meira um hana, en
um öldurnar, sem ólga fram hjá baðstaðn-
um, sem við vorum á — um vindinn, sem
þýtur yfir trén. Þegar ég lék með henni í
„Holdið og djöfullinn“, fann ég, hve inni-
lega hún lifði í leiknum, hún var um leið
ísköld og glóandi heit. Einn daginn kom
hún alt of seint til myndatöku. Eg ætlaði að
sækja hana, en þá kom hún ríðandi yfir
sandhólana. „Fyrirgefið," sagði hún á bjag-
aðri ensku, „ég var i „jazz“-boði i gær, ég
varð að fara að synda í morgun, til þess
að skola af mér alt kvöldið i gær.“
Hún hefir andstygð á samkvæmum og
elskar kyrðina. Að ganga úti i náttúrunni i
stormi og regni, að synda og riða sér til
skemtunar, er hennar besta dægrastytting.
Greta mun i leik sinum altaf verða konan
— seiðandi, töfrandi. Slíkrar konu vegna
steypa karlmenn sér umhugsunarlaust i
glötun fyrir eitt augnatillit, eitt blítt orð.
Einkennilegt er eðli þessarar konu frá
skógiþöktum fjöllum Svíþjóðar. Karlmenn
skilja hana aldrei — ef til vill skilur hún
sig ekki sjálf —.
Þannig mælir John. Annaðhvort er Greta
svona tælandi í daglega lífinu, eða þá að
þessi skáldlegi óður ektamakans er ritað-
ur í auglýsingaskyni. Og er það líklegra.