Hlynur - 15.01.1974, Blaðsíða 4

Olíuhreinsunarstöð viS Persaflóa.
og áður en aðgerðir Arabaríkj-
anna komu til sögunnar, var að
myndast orkuskortur, vegna
þess að notkunin var að fara
fram úr framleiðslunni og
markaðurinn var því orðinn
mjög viðkvæmur. Það var ekki
lengur fyrir hendi sá möguleiki,
ef framleiðslan dróst af ein-
hverjum ástæðum saman í einu
landi, að auka hana annars
staðar. Nú i dag má segja, að
ástandið sé orðið þannig, að eini
staðurinn í heiminum, þar sem
fyrirvaralítið er hægt að auka
oliuframleiðslu er í Arabalönd-
unum við Persaflóa, og það er
einmitt þar, sem framleiðslan
hefur nú verið skorin niður um
25%.
— En hvað er t. d. að segja
um Alaska, þar sem fréttir
herma, að miklar olíulindir hafi
fundizt?
— Það er núna verið að und-
irbúa það að leggja olíuleiðslu
suður yfir Alaska, en þar er sá
hængur á, að það tekur um tvö
ár að leggja þá leiðslu og koma
henni í notkun. Þó að það sé
vissulega mikil olía í Alaska, þá
leysir hún ekki fyrirsjáanlega
þessi stóru vandamál dagsins í
dag.
— En hvað um alla olíuna,
sem Sovétmenn hafa fundið í
Síberíu?
— Sú olía, sem þeir hafa
fundið þar, er yfirleitt á óað-
gengilegum stöðum, svo að það
kostar langar olíuleiðslur og
tekur langan tima að koma
henni á markað. Hið sama er
einnig að segja um Norðursjó-
inn, þar sem fundizt hefur mik-
ið magn af olíu, en samt sem
áður er ekki gert ráð fyrir, að
það verði fyrr en um 1980, sem
framleiðslan þar verði komin í
það horf, að hún fullnægi þörf-
um Bretlandseyja, en sú olía,
sem fundizt hefur til þessa í
hluta Noregs af Norðursjónum,
verður sennilega flutt í land í
Bretlandi. Varðandi öll þessi mál
verður líka að hafa það í huga,
að olíuneyzla í Vestur-Evrópu
hefur aukizt um 30 miljónir
tonna á ári síðustu árin, og
þessar nýju olíulindir gera ekki
meira en að vega upp á móti
þeirri aukningu í notkuninni,
sem orðið hefur í heiminum.
Hins vegar má líka kannski
segja, að olían hafi til þessa ver-
ið of ódýr, svo að þess vegna
hafi ekki verið hugsað sem
skyldi um að finna og hagnýta
aðrar orkulindir.
— En ef við víkjum að okkar
eigin málum, geturn við sparað
olíu eða hagnýtt innlenda orku-
gjafa í staðinn fyrir hana að
einhverju umtalsverðu marki?
— í dag notum við mikið af
olíu til að framleiða rafmagn,
og sömuleiðis fer mikið af henni
til að hita upp hús hér á þétt-
býlissvæðunum, sem við ættum
að geta hitað upp með jarð-
varma. Það liggur því geysilega
mikið á fyrir okkur að nýta
jarðvarmann sem mest til að
hita upp hús og framleiða raf-
magn, og ég tel það ekki fara á
milli mála, að þannig getum
við minnkað olíunotkun okkar
verulega.
— Og að lokum, þá hefur lít-
illega verið rætt um það, að olía
kynni að finnast á hafsbotnin-
um við ísland. Er nokkur von
til þess, að við getum sjálfir far-
ið að framleiða okkar eigin olíu?
— Ég veit ekki annað um það
mál en það, sem fram hefur
komið i fréttum eftir sovézkum
vísindamönnum, að norðaustur
af landinu séu jarðlög, sem séu
likleg til að þar geti verið olíu
að finna. Eins og nú er mun
hins vegar ekki vera til tækni
til að vinna oliu á meira sjávar-
dýpi en 400 metrum, en dýpið
þar sem þessi jarðlög eru mun
vera 800 til 1.500 metrar, svo
að vinnsla þar er samkvæmt
því ekki möguleg. Hins vegar
er að því að gæta, að tækni við
oliuvinnslu fleygir mjög ört
fram, svo að alls ekki er útilok-
að, að hugsanlega olíu á þessu
svæði megi nýta einhvern tíma
i framtíðinni. Aftur á móti held
ég, að allir séu sammála um, að
á landinu sjálfu og landgrunn-
inu næst því sé ekki líklegt, að
olíulindir eigi eftir að finnast.
HLYNUR þakkar Vilhjálmi
Jónssyni forstjóra fyrir samtal-
ið. — e.
4 HLYNUR