Hlynur - 15.01.1974, Blaðsíða 12

(---------------------------------------------------------------------------------------------N
Telexnotenduf 1962-1973
FjökJi
v___________________________________________________y
sjálfvirk bæði innanlands og til
flestra Evrópulanda. Öll telex-
skeyti til útlanda skráir stöðin
sjálfvirkt á IBM gataspjöld, sem
notandinn fær siðan sem sér-
reikning fyrir hvert skeyti.
Mynd 1 sýnir fjölda telexnot-
enda frá 1962 til 1973, og má
þar greina stækkanirnar á
handvirku telexstöðinni árin
1966, 1968 og 1969. Stærð sjálf-
virku telexstöðvarinnar í dag er
240 nr.
Þorvarður Jónsson.
Nokkur orð til viðbótar frá S.M.
Ég þakka Þorvarði Jónssyni
fyrir ágætt svar við grein minni
um telexþjónustuna og dreifbýl-
ið.
;Mér var því miður ekki kunn-
ugt að valskífa er ekki notuð á
telextækjum hér á landi. Ég var
kunnugur þessum útbúnaði frá
starfi mínu á skrifstofum Sam-
bandsins í London og Hamborg
og það villti um fyrir mér, að
fyrstu tækin hér á landi voru
búin þessari skifu, þótt ekki
væri hún notuð. Ég er Þorvarði
algjörlega sammála i þvi efni,
að sú aðferð, sem hér er nú not-
uð við val á númeri móttakanda,
er tæknilega fullkomnari. Tel-
exgjöld til útlanda, sem ég til-
færði í grein minni, voru gefin
upp af Pósti og síma á þeim
tima, er greinin var rituð; mér
kemur helzt til hugar, að þær
smávægilegu breytingar, sem
Þorvarður getur um, stafi af
breyttu gengi krónunnar. í
grein minni sagði ég um not-
endur utan Suðvesturlands:
„Okkur er ekki kunnugt um, að
til séu telextæki utan Faxa-
flóasvæðisins (Reykjavík —
Hafnarfjörður — Keflavík),
nema á Akureyri og Húsavik“.
Þorvarður segir i „leiðréttingu“
sinni: „Telexnotendur á íslandi
utan Reykjavikur eru nú 3 í
Keflavik, 1 i Hafnarfirði, 1 á
Húsavik og 3 á Akureyri og þar
bíður sá fjórði eftir uppsetn-
ingu.“ Hér ber semsé ekkert á
milli okkar Þorvarðar
Þorvarður getur þess réttilega
í grein sinni, að hægt sé að
spara sendingartíma með því
að nota vélsendi. Hvort hag-
kvæmt verður fyrir fyrirtæki í
dreifbýlinu að nota þennan
aukabúnað mun m. a. ráðast af
því, hvort um er að ræða mik-
il samskipti við útlönd og hvort
farin verður leið 1, 2 eða 3, þeg-
ar til þess kemur að sjá dreif-
býlisstöðum fyrir telex-þjón-
ustu.
Þvi miður er það ljóst af grein
Þorvarðar, að vissir annmarkar
standa enn sem komið er í vegi
fyrir því, að dreifbýlinu verði
séð fyrir viðunandi telex-þjón-
ustu. Ég segi „vissir“ annmark-
ar, því málið virðist nú á því
stigi, að annmarkar þessir séu
fremur fjárhagslegs en tækni-
legs eðlis. Hér er í sjálfu sér um
að ræða samgöngumál í víð-
tækustu merkingu þess orðs, og
þá vaknar sú spurning, hvort
fráleitt sé að hugsa sér, að hið
opinbera hlaupi hér undir bagga
og jafni niður á landsbyggðina
alla þeim tilkostnaði, sem því
yrði samfara að sjá dreifbýlinu
fyrir viðunandi þjónustu á þessu
tiltekna sviði.
★
12 HLYNUR