Hlynur - 15.12.1984, Blaðsíða 11

STEFANÍA ÓLAFSDÓTTIR
HEFUR ORÐIÐ._______
Allt líf hér á jörðu lýtur í tilveru sinni ýmsum
margflóknum lögmálum. Ekki ætla ég að reyfa þau
eða reyna að kryfja þau til mergjar í svo stuttri grein.
Enda trúlega ekki á færi nokkurs manns að fá
viðhlýtandi skýringar eða niðurstöður á svo
margslungnum fyrirbærum eins og lífinu og tilverunni.
Tímans gangur er þó örugglega í stöðugri hringrás
og virðist sem margir ef ekki flestir þættir lögmála
lífsinsséu háðirþessu síendurteknahringferli. Margir
svipaðir stórviðburðir virðast gerast aftur og aftur í
sögu mannkynsins. í efnahagslífi þjóðanna skiptast
á góðu árin og þrengingar hinna magurri ára. Við
erum alltaf að glíma við sömu vandamálin sem við
höfum tekist á við í árþúsundir. Þau koma alltaf upp
aftur og aftur en við breyttar aðstæður og í nýju
umhverfi. Svo furðulegt sem það nú er þá vill
mannskepnan aldrei læra af reynslu liðinna kynslóða
þannig að við verðum sjálf að yfirst íga erfiðleikana og
leita eftir lausnum til bóta.
í nútímaþjóðfélagi ekki síður en í rás liðinna alda
eigum við í stríði við vopnum búin tortímgaröfl bæði
náttúruleg og ásköpuð af heimsku mannanna. Ef við
viljum fræðast af liðnum atburðum og taka okkur til
fyrirmyndar ýmsar athafnir liðinna manna, þá sjáum
við að bestu lausnir hafa fundist og mestar framfarir
hafaorðið þegar menn hafatekist í hendurog staðið
saman. Það þýðir samstaða, samhjálp og samvinna
allra manna til að yfirstiga erfiðleikana.
En trúlega er erfitt að fá þessa sundurlausu,
sjálfselskandi nútímamenn til að standa saman. Hver
stendur í sínu horni, lætur sem mest og hæst í sér
heyra í sífelldu þrasi um þjóðfélagsvandann. Of
margir eru sjálfumglaðir og tilfinningakaldir og eiga
erfitt með að taka í framrétta sáttahönd náungans,
eða endurgjalda kærleiksríkt brosið.
Með hringrás sólar verða dagar að vikum, vikur að
mánuðum og mánuðir að árum. Með árstíðahringnum
og skapferli fólks er mikið og sterkt samhengi. Nú
þegar myrkrið skellur yfir í skammdegi vetrarins,
verður skapið oft þungt og hugurinn dapur.
Manneskjurnar einangra sig enn meira en venjulega
hver frá annarri. Þessi tími er oftast mesti
erfiðleikatíminn því vandamál og áhyggjur hlaðast
upp. Það vex og vex í dapurlegum og tómlegum
augunum að takast á við vandann. Sumir kikna
undan þungum áhyggjubyrðum og láta bugast.
En við eigum Ijós til að lýsa okkur í dimmunni, bjart
Ijós jólahátíðarinnar. Sú sameiningarhátíð ætti að
gefa okkur hlýju og þann kjark sem þarf til að rétta
náunganum höndina og leiða hann burt úr einangrun
sinni. Ef við gleymum ekki tilgangi jólanna og pökkum
ekki markmiðum þeirra inn í glansandi marglita
jólaböggla, þá léttiraf okkurfargi hinnadimmudaga.
f birtu Ijóssins eygjum við fólkið í hillingum gangandi
saman á hringvegi heimsins í hringrás tímans, hönd
í hönd.
HLYNUR