Morgunblaðið - 04.10.2019, Síða 17

þegar við komum hafði allt sem
við höfðum gert fengið að víkja
fyrir nýjum hugmyndum því þú
varst alltaf að breyta, það hef ég
frá þér.
Þú þreyttist ekki á að segja
okkur Nonna hvað við værum
góðir foreldrar og hvað börnin
okkar væru dásamlega vel
heppnuð, ég kunni alltaf jafn vel
að meta það.
Á sama tíma og ég græt yfir
því að þú sért farin frá okkur er
ég svo þakklát fyrir það að börnin
mín hafi fengið að kynnast þér.
Þú varst þeim svo góð og þeim
þótti alltaf jafn gaman að koma til
ykkar afa á Norðurbakkann.
Takk fyrir allt,
Thelma.
Elsku amma, það er komið að
kveðjustund.
Þrautseigja þín, gleði og um-
hyggja mun lifa áfram í hjarta
mér, ásamt öllum góðu sögu-
stundunum og hlátrasköllunum
við eldhúsborðið, leyndarmálinu
við pönnukökubaksturinn, skötu-
boðunum á Þorláksmessu, glæsi-
legu nýársboðunum og öllum hin-
um verðmætu minningunum sem
ég á með þér.
Ég sendi nú með þér ljóðið sem
við sömdum saman sumarið þeg-
ar ég var átta ára og sendum inn í
Morgunblaðið:
Sumarið
Sumarið er komið og sólin fer að
skína.
Gróðurinn að grænka og fuglar hefja
söng.
Gaman er að lifa, leika og vera saman,
ærslast og vera úti um sumarkvöldin
löng.
(Íris og amma Anna)
Hvíldu í friði.
Íris Ásmundardóttir.
 Fleiri minningargreinar
um Önnu Ragnheiði Guðna-
dóttur bíða birtingar og
munu birtast í blaðinu næstu
daga.
MINNINGAR 17
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 4. OKTÓBER 2019
✝ Trausti Páls-son fæddist í
gamla torfbænum
á Hólum í Hjaltadal
5. janúar 1931.
Hann lést á Sjúkra-
húsinu á Sauðár-
króki 20. septem-
ber 2019.
Foreldrar
Trausta voru hjón-
in Páll Jónsson og
Guðrún Gunn-
laugsdóttir í Brekkukoti í
Hjaltadal, síðar Laufskálum.
Systur Trausta eru Sigurlaug,
kölluð Dúa, f. 1934, og Anna, f.
1938, sem lifa bróður sinn.
Trausti kvæntist Öldu Björk
Konráðsdóttur 1. desember árið
1964. Alda lést 2007, 65 ára að
aldri, en hún var dóttir Konráðs
Ásgrímssonar frá Tjörnum í
Sléttuhlíð og Guðrúnar Þor-
steinsdóttur frá Vatni.
Trausti og Alda eignuðust
þrjú börn. Linda er þeirra elst, f.
1965, búsett að Fellsenda í Döl-
um, gift Hjalta Vésteinssyni.
Þeirra börn eru Erna, f. 2001,
og Atli, f. 2004. Næst kemur
Edda, f. 1968, búsett í Kópavogi,
gift Birni Jóhanni Björnssyni.
Þeirra börn eru Aron Trausti, f.
til ársins 1999, er þau fluttu að
nýju á Sauðárkrók.
Trausti tók að sér ýmis fé-
lags- og trúnaðarstörf í Hjalta-
dal. Hann sat um árabil í
hreppsnefnd Hólahrepps og var
oddviti árin 1980-1982 og síðan
1990-1994. Á þessum tíma stóð
hreppurinn í stórræðum við
uppbyggingu hitaveitu á Reykj-
um í Hjaltadal og Hólalax var að
hefja sína starfsemi. Trausti var
jafnframt virkur í starfi Ung-
mennafélagsins Hjalta.
Þá var hann um ellefu ára
skeið sparisjóðsstjóri Sparisjóðs
Hólahrepps, sem þá hafði aðset-
ur í forstofuherberginu á Lauf-
skálum. Trausti átti einnig sæti í
sóknarnefnd Hólakirkju, m.a. á
þeim tíma þegar endurgerð
kirkjunnar stóð yfir.
Trausti og Alda voru meðal
fyrstu íbúa í Hásæti á Sauð-
árkróki, fluttu í íbúð sína haust-
ið 2001 og tók Trausti sæti í
fyrstu stjórn byggingasam-
vinnufélagsins Búhölda. Þau
hjónin höfðu þá komið sér upp
sælureit í Laufási, sumarhúsi í
Ásnum í landi Laufskála. Bú-
staðurinn og umhverfið í kring
bera glöggt vitni um vandað
handverk Trausta og græna
fingur Öldu.
Útför Trausta fer fram frá
Sauðárkrókskirkju í dag, 4.
október 2019, klukkan 14.
1995, og Tinna
Birna, f. 2000.
Yngstur er Páll
Rúnar, f. 1976, bú-
settur á Akureyri.
Trausti flutti
ungur með for-
eldrum sínum í
Brekkukot og ólst
þar upp. Byggði
Laufskála með föð-
ur sínum og bjó þar
félagsbúi í nokkur
ár eða þar til að þau Alda tóku
alfarið við búrekstrinum 1965.
Að lokinni hefðbundinni
skólagöngu gekk Trausti í
Bændaskólann á Hólum og út-
skrifaðist þaðan sem búfræð-
ingur 1952. Hann fór einnig suð-
ur til vinnu, var á Vellinum og á
vertíð frá Akranesi. Meðfram
búskapnum á Laufskálum vann
Trausti ýmis önnur störf, m.a.
akstur á vöruflutningabíl og
skólabíl og við ökukennslu.
Trausti og Alda brugðu búi á
Laufskálum 1982 og fluttu þá á
Sauðárkrók. Eftir skamma dvöl
á Króknum fluttu þau að Hólum
1984 og þar starfaði Trausti sem
fjósameistari ríkisins og síðar
sem umsjónarmaður fasteigna
Hólaskóla. Á Hólum bjuggu þau
Tengdafaðir minn bar nafn við
hæfi. Traustur var hann sínum
nánustu og traust var einkenn-
andi í samskiptum hans við ann-
að fólk, jafnt í leik sem starfi.
Enda var oft leitað til Trausta og
honum treyst til fjölbreyttra
trúnaðarstarfa.
Hann var ráðagóður og útsjón-
arsamur, fróður og víðlesinn.
Ferðaðist víða um landið hátt og
lágt og hafði unun af því að vera
úti í náttúrunni.
Trausti var mikill hagleiks-
maður. Handverk hans í Laufási
ber þess glöggt vitni. Ófáar
vinnustundir í bústaðnum eru að
baki og þrotinn kröftum nú síð-
sumars tókst honum að ljúka við
þau verkefni í Laufási sem hann
hafði sett sér.
Hann gekk aldrei frá ókláruðu
verki og stóð ætíð við gefin lof-
orð.
Trausti var ekki maður
margra orða en þegar hann tók
til máls var á hann hlustað. Hann
hafði jafnaðargeð en gat sýnt
festu ef á þurfti að halda. Hann
tók nærri sér ef á einhverjum var
brotið, var réttsýnn maður og
heiðarlegur.
Hæfileikar Trausta lágu á
mörgum sviðum. Einn þeirra var
vísnagerð og að ráða snúnar
mynda- og krossgátur. Þar var
hann lunkinn en flíkaði ekki þeim
hæfileikum.
Núna í byrjun sumars var hon-
um hugsað til hraða nútímans og
umræðunnar um núvitund og
mikilvægi þess að vera í núinu.
Hann laumaði vísunni að mér, og
með hans vilja rataði hún í vísna-
horn Morgunblaðsins:
Sitthvað má segja um núið,
samt finnst mér dálítið snúið
að gera því skil
sem að gjarnan ég vil
og grípa það – þá er það búið.
Nú er allt búið hjá elskulegum
tengdaföður. Hann hefur lokið
góðu dagsverki og kominn til
Öldu sinnar og annarra ástvina.
Þar hafa orðið fagnaðarfundir.
Trausti var jafnan glaðsinna,
stundum stríðinn, og einkar
brosmildur. Brosti með öllu and-
litinu. Þannig tjáði hann sig síð-
ustu metrana, enn með fulla með-
vitund í veikindum sínum en
hafði misst röddina og orkaði
ekki lengur að skrifa til okkar
skilaboð á blað. Brosti og kvaddi
með traustu og löngu handtaki,
þakklátur fyrir allt sem hann
hafði áorkað um langa og lán-
sama daga. Hann gat með stolti
farið í sína hinstu ferð.
Á kveðjustund vil ég þakka
fyrir góð kynni og allan stuðning-
inn í garð okkar Eddu og krakk-
anna. Blessuð sé minning
Trausta Pálssonar frá Laufskál-
um.
Björn Jóhann.
Við systkinin minnumst afa
Trausta með hlýhug og virðingu.
Hann var fróður um land og þjóð
og þreyttist aldrei á að fræða
okkur um staðhætti og liðna tíð.
Afi Trausti var skipulagður og
gerði hlutina í réttri röð.
Hann var líka mjög ráðagóður
og ekkert vandamál var svo stórt
að hann kæmi ekki með réttu
lausnina eftir smá umhugsun.
Afi Trausti hafði gaman af því
að ráða krossgátur og mynda-
gátur. Hann hafði líka gaman af
því að spila á spil og margar góð-
ar minningar eigum við úr sum-
arbústaðnum Laufási þar sem
setið var við eldhúsborðið og
spilaður Svarti Pétur. Þá var líka
gjarnan hlustað á Álftagerðis-
bræður eða skagfirskan kórsöng.
Afi Trausti gerði líka ýmislegt
sem okkur fannst ótrúlega flott,
eins og að baka lummur á sunnu-
dögum fyrir vini sína sem komu í
morgunkaffi í Hásæti, gera slát-
ur á haustin og að prjóna lopa-
peysur. Við erum þakklát fyrir
að hafa átt afa Trausta að og vit-
um að nú líður honum vel.
Erna og Atli.
Elsku afi Trausti. Þín verður
sárt saknað. Þú varst okkur svo
góður og hlýr og alltaf gaman að
vera með þér í Laufási. Þar mun
minning þín lifa því að Laufás
var þinn uppáhaldsstaður. Þú
lést þig ekki muna um að spila
við okkur fótbolta í lautinni eða
spila á spil í bústaðnum á kvöld-
in. Það voru skemmtilegar
stundir.
Við eigum margar fleiri minn-
ingar með þér, eins og jeppaferð
með ykkur ömmu um gömlu leið-
ina til Siglufjarðar og ferðalag
með þér um Vestfirðina. Í þess-
um ferðum fræddir þú okkur um
landið okkar og áhugaverða
staði.
Þú tókst þínum veikindum
eins og hetja og við dáðumst að
dugnaði, þolinmæði og yfirvegun
sem þú sýndir. Nú ertu kominn
til ömmu Öldu og við vitum að
þér líður vel.
Takk fyrir alla samveruna og
hlýjar minningar.
Aron Trausti og
Tinna Birna.
Það er fallegt nafn að heita
Trausti. Jón Trausti Pálsson sem
við nú fylgjum til grafar bar það
nafn sannarlega með sóma. Þeg-
ar við Ingibjörg og fjölskyldan
fluttum heim að Hólum í Hjalta-
dal sumarið 1981 til að taka við
skólastjórn þar, var Trausti odd-
viti Hólahrepps. Þá strax urðu
samstarf og samskipti okkar við
þau hjón Öldu, Trausta og fjöl-
skyldu mikil og góð.
Fyrir okkur sem komum ný
inn í samfélag Hjaltadals var
dýrmætt að eiga svo traustan
mann að, sem Trausti Pálsson
var.
Trausti var jú fæddur á Hólum
í gamla torfbænum þar. Í
Trausta spannst saga og helgi
Hólastaðar svo einkar vel saman,
enda unni hann Hólum með
djúpri virðingu. Þegar þau
Trausti og Alda brugðu búi réðst
hann til starfa hjá okkur á Hól-
um. Fyrst sem fjósameistari en
síðan sem staðarumsjónarmaður.
Það var sama hvar Trausti
kom að, ávallt var það prúð-
mennskan, nærfærnin og hlýjan
sem einkenndi öll störf hans. Ég
minnist handtaksins sem var
bæði traust og hlýtt. Börnin okk-
ar Ingibjargar áttu svo sannar-
lega Trausta að nánum vin. Hve
oft var ekki hlaupið og dundað
sér í fjósinu með Trausta. Það
voru þeim ógleymanlegar stund-
ir.
Trausti naut mikillar virðingar
í samfélaginu á Hólum í Hjalta-
dal og héraðinu öllu. Hann var í
fyrstu stjórn Hitaveitu Hjalta-
dals, oddviti, formaður sóknar-
nefndar Hólasóknar, í kirkju-
kórnum og virkur þátttakandi í
þeirri endurreisn sem unnið var
að á Hólum á þessum árum. Að
vera staðarumsjónarmaður á
Hólum var mikið ábyrgðarstarf
og verkefnin margvísleg. Var þá
ekki alltaf spurt um hvort það var
nótt eða dagur. Það var gott að
eiga þau hjónin Öldu og Trausta
að samstarsfólki og vinum.
Það eru á ýmsan hátt tímamót
fyrir Hóla nú þegar Trausti Páls-
son fellur frá.
Hann er sá síðasti sem fæðist í
gamla torfbænum á Hólum sem
honum þótti alla tíð vænt um.
Við sjáum Trausta fyrir okkur
vera að snyrta bæinn að utan,
vökva og slá grasþekjuna og fara
höndum um þetta forna hús á
sinn ástúðlega hátt. Þannig voru
nú öll verk Trausta Pálssonar.
Býli þeirra, Laufskálar, fékk sér-
staka viðurkenningu fyrir snyrti-
mennsku.
Hann byggði sér sumarbústað
í ásnum efst í landi Laufskála eða
Brekkukots sem áður hét. Um-
gjörðin öll lýsti svo vel hug og
hönd Trausta. Við heimsóttum
Trausta í bússtaðinn sl. sumar
ásamt litlum 7 ára dóttursyni,
Hákoni, sem var hugfanginn af
sögu Hóla og fannst það einna
merkilegasti viðburður í sínu lífi
að hitta þann sem síðast fæddist í
gamla bænum. Handtak Trausta
var þétt, brosið og augun geisl-
uðu af hlýju, en röddin var farin.
Rithöndin var áfram skýr. Við
föðmuðumst í lok heimsóknar-
innar. Við þökkum þá góðu
stund.
Við Ingibjörg og fjölskyldan
þökkum Trausta Pálssyni fyrir
samferðina, vináttuna og þær
mörgu góðu stundir sem við átt-
um saman á Hólum og ætíð síðan.
Það er nú svo að sumir verða
manni nánari en aðrir og þarf
ekki alltaf orðin til staðfesta það.
Blessuð sé minning góðs vinar
og félaga, Trausta Pálssonar
Guð gefi landi voru marga
slíka.
Við sendum börnum Trausta
og fjölskyldum þeirra einlægar
samúðarkveðjur.
Ingibjörg Kolka og
Jón Bjarnason.
Trausti Pálsson var fæddur á
Hólum í Hjaltadal og það í torf-
bænum Nýjabæ. Hann myndaði
sterkar rætur í dalnum og bjó
þar og starfaði stærstan hluta
síns lífs. Árið 1984 hóf hann störf
við Hólaskóla og vann þar óslitið
til ársins 2000, þegar hann lét af
störfum vegna aldurs. Trausti
var lengst af umsjónamaður fast-
eigna. Hann hafði góða yfirsýn
og lagði sig allan fram um að
halda við og byggja upp aðstöðu
skólans, sem er mikilvægur
grunnur fyrir starfsemi hans og
rekstur. Það var einnig þekkt
hvað Trausta var umhugað um
ásýnd Hólastaðar.
Trausti gekk ákveðinn til
verka, með bros á vör. Fram-
koma hans einkenndist af næmni
og umhyggju þar sem lausn verk-
efna, stórra og smárra, var ætíð í
fyrirrúmi. Allt fas Trausta end-
urspeglaði virðingu fyrir um-
hverfinu og mátt góðra og gef-
andi samskipta. Með störfum
sínum og sterkum persónuleika
lagði hann mikið að mörkum til
að tryggja skólanum gott starfs-
umhverfi og Hólastað þann
virðuleik sem honum ber. Um
var að ræða ómetanlegt framlag
til uppbyggingar og þróunar
samfélagsins á Hólum og Háskól-
ans á Hólum. Til merkis um þetta
var Trausti heiðraður með gull-
útgáfu af merki Háskólans á Hól-
um við brautskráningarathöfn
vorið 2012.
Framlag Trausta er og verður
áfram hluti af skólastarfi og sam-
félagi á Hólum og fyrir það erum
við öll þakklát. Þegar hugsað er
til Trausta birtir ósjálfrátt í huga
manns, sem staðfestir að gleðin
og góðmennskan sem geislaði af
honum, er krafturinn sem lætur
mikilvægustu hlutina í tilverunni
gerast.
Við vottum fjölskyldu Trausta
okkar dýpstu samúð.
Skúli og Sólrún.
Trausti Pálssonsé minning Kristmars, hann vardrengur góður.
Sturla Böðvarsson.
Þannig er að sólin hnígur
en rís svo upp að morgni dags
og fyllir sálir sælu vímu
en kveður svo að kveldi dags.
Ég sakna æskufélagans og
vinar um alla tíð, Kristmars Arn-
kelssonar er kvaddi þann 20.
þessa mánaðar. Hann hafði átt
við heilsuleysi að stríða síðustu ár
ævi sinnar.
Hann var sannur vinur í raun.
Það voru ófáar ferðirnar sem
hann þurfti að fara á Heilsugæslu
Vesturlands á Akranesi vegna
veikinda sinna. Hann hafði alltaf
samband við mig þegar hann
hafði lokið erindi við læknana.
Þá áttum við góðar stundir
saman yfir kaffibolla og rifjuðum
upp gamlar minningar, bæði
sárar og ljúfar.
Ég held ég mæli fyrir munn
okkar félaga sem þekktum Krist-
mar best að hann var frábær
sagnamaður og kunni ógrynni af
vísum. Það var því oft glatt á
hjalla í hópnum er Kristmar var í
góðu formi.
Hann hafði einnig gott tón-
eyra, og þegar það er nefnt rifj-
ast upp eitt skemmtilegasta
tímabil í samveru okkar þegar við
fengumst við tónlist um tíma, þar
lék hann á saxófón.
Þegar við kveðjum samferða-
fólk erum við minnt á hve dýr-
mætt það er að eiga traustan og
góðan vin eins og Kristmar var.
Kristmar í Fagurhól.
Nú sefur sálin sæl
og sólin okkur sýnir
í faðmi guðs hann hvílir
Þar loga ljósin skær.
Aðstandendum sendi ég sam-
úðarkveðju.
Ingibjartur G. Þórjónsson.
Þú varst kannski ekki fædd-
ur Vestmannaeyingur, elsku
vinur, en meiri Eyjamann en
þig var erfitt að finna. Þú nýttir
Gunnlaugur Úlfar
Gunnlaugsson
✝ GunnlaugurÚlfar Gunn-
laugsson fæddist 5.
apríl 1958. Hann
lést 22. september
2019.
Útför Gunnlaugs
Úlfars fór fram frá
Grindavíkurkirkju
2. október 2019.
Hann verður jarð-
settur í Vestmanna-
eyjum í dag, 4.
október 2019, klukkan 14.
hvert einasta
mögulega og
ómögulega tæki-
færi til að hendast
í Herjólf og
skreppa yfir á eyj-
una þína. Mættir
galvaskur til að
vinna í húsinu á
Illugagötunni, eða
til að kíkja á börn-
in þín eða jafnvel á
einn fótboltaleik.
Ekki var nú verra þegar þú
kíktir yfir á okkur vinina í smá
matarveislu, með pínu rauðu
með sem endaði nú yfirleitt
með einum góðum Irish!
Og alltaf var stefnan á að
flytja aftur til Eyja, þar sem þú
áttir fjöldann allan af vinum og
varst duglegur að rækta þau
vinasambönd með henni Stínu
þinni. En þegar kom að hátíð
hátíðanna, Þjóðhátíð, þá var sko
ekki um neinn skreppitúr að
ræða. Þú varst mættur mörgum
dögum áður til að græja tjaldið
ykkar, sem var líklega eitt það
flottasta í dalnum. Ekki varst
þú nú par hrifinn af því að vera
í miðri lyfjagjöf á Þjóðhátíðinni
í sumar.
Reyndir meira að segja að
færa hana til, en að sjálfsögðu
varstu mættur á réttum tíma í
dalinn þar sem hann Þorfinnur
þinn var búinn að smala í heilt
herlið frá Grindavík til að tjalda
höllinni ykkar í Herjólfsdal.
Við vinirnir í Undir áhrifum,
samt ekki alltaf undir áhrifum,
sko, höfum brallað ýmislegt
saman í gegnum árin. Ekki var
nú leiðinlegt á Sálartónleikun-
um í Köben, kokkteilnámskeið-
inu í Amsterdam eða þegar við
borðuðum í Eiffel-turninum í
París. Ekki varstu nú par hrif-
inn af því hversu óreglulegar
þessar ferðir urðu 2007-2008
þar sem töluvert var um barn-
eignir og þér fannst nú nóg um
þegar fjórði drengurinn fæddist
2009!
Þú hafðir einstakt lag á að
orða hlutina, elsku vinur. Eft-
irminnilegasti frasinn þinn og
okkur efst í huga verður vænt-
anlega þinn frægi frasi: „Það
má alltaf gera betur.“ Þetta á
nú oftast bara við um okkur öll
í okkar daglega lífi, það má allt-
af gera betur, en hins vegar
held ég að þú hefðir ekki getað
gert betur með fjölskylduna
þína því að hún er einstök.
Hún dásamlega Stína þín,
Eva, Þorfinnur, Gunný og
Sunna eru búin að vera alveg
ótrúlega dugleg og hafa staðið
þétt saman á þessum erfiðu
tímum.
Þú mátt svo sannarlega vera
stoltur af þeim öllum því þau
eru öll frábær, enda áttu þau
yndislegan pabba sem var klett-
urinn í lífi þeirra og þú gerðir
allt sem þú gast fyrir þau. Og
ekki má gleyma litlu gullmol-
unum þínum Ágústu, Val, Mika-
el Mána og Matthildi litlu.
Elsku Úlli okkar, þú ert
kannski farinn en þú lifir áfram
í hjörtum okkar sem elskuðum
þig. Þér tókst ekki að flytja aft-
ur heim á eyjuna fögru og þú
fæddist ekki Vestmannaeyingur
en þú verður jarðaður sem slík-
ur í kirkjugarðinum í Vest-
mannaeyjum.
Þangað til næst elsku vinur,
skál fyrir þér.
Ástarkveðjur frá eyjunni
fögru.
Þínir vinir,
Birgir og Ólöf.