Morgunblaðið - 11.11.2019, Blaðsíða 19

MINNINGAR 19
MORGUNBLAÐIÐ MÁNUDAGUR 11. NÓVEMBER 2019
Innilegar samúðarkveðjur til
Einars og fjölskyldu. Ljós og
kærleikur fylgi ykkur alla tíð.
Blessuð sé minning Lydíu
Jónsdóttur.
Júlíana Sigurveig
Guðjónsdóttir.
Elsku besta Día mín.
Allt of snemma ert þú tekin
frá okkur aðeins 52 ára gömul,
en nú er komið að kveðjustund
og mikið er hún mér erfið.
Stundum er talað um að maður
fari í gegnum lífið í rútu þar
sem þú sjálfur ert bílstjórinn og
ræður ferðinni. Fremst í þessari
rútu þinni er fólkið sem stendur
þér næst og hefur jákvæð áhrif
á líf þitt, í miðjunni er sam-
ferðafólk þitt sem hefur á ein-
hverjum tímapunkti haft jákvæð
áhrif á líf þitt en er ekki endi-
lega partur af því í dag. Aftast
er svo fólk sem hefur ekki endi-
lega góð áhrif á þig, það er svo
þín ákvörðun að stoppa rútuna
og hleypa fólki inn og út úr
henni. Fyrir 20 árum komst þú
inn í mína rútu og hefur verið
þar síðan þá. Saman höfum við
átt margar gæðastundir á þess-
um árum og ég minnist þín sem
eins mesta dugnaðarforks sem
ég hef kynnst um ævina, kær-
leiksrík með eindæmum og allt-
af tilbúin að hjálpa til. Þú máttir
ekkert aumt sjá þá varstu
stokkin til aðstoðar, þú varst
kjarkmikil, húmoristi með
munninn fyrir neðan nefið sem
er eiginleiki sem ég met mikils.
Börnunum mínum varstu alltaf
góð og í þér áttu þau góða
frænku sem var til staðar fyrir
þau enda samgangur á milli
heimilanna mikill. Orðið einstök
lýsir þér vel og því vel við hæfi
að enda þetta á þessum orðum:
„Einstakur“ er orð sem notað er þeg-
ar lýsa á því sem engu öðru er líkt,
faðmlagi eða sólarlagi eða manni
sem veitir ástúð með brosi eða vin-
semd.
„Einstakur“ lýsir fólki sem stjórnast
af rödd síns hjarta og hefur í huga
hjörtu annarra.
„Einstakur“ á við þá sem eru dáðir
og dýrmætir og hverra skarð verður
aldrei fyllt.
„Einstakur“ er orð sem best lýsir þér.
(Teri Fernendez)
Ég kveð Díu með söknuð í
hjarta og þakklæti fyrir allt.
Fjölskyldu hennar sendi ég mín-
ar dýpstu samúðarkveðjur, sorg
ykkar er mikil en minningin um
einstaka konu lifir.
Alma og fjölskylda.
Elsku besta Día mín, ég trúi
varla að þú sért farin, þetta er
allt svo óraunverulegt en eftir
sitja minningar um frábæra
konu sem mér þykir svo vænt
um eins og þegar ég var lítil
stelpa sem var rosalega heima-
kær og vildi hvergi annars stað-
ar vera en hjá mömmu og
pabba, ég vildi ekki einu sinni
gista hjá ömmu og afa nema þau
væru með en þú gast alltaf ein-
hvernveginn fengið mig til að
samþykkja að gista hjá þér og
þá var ég aldrei minna en helgi
því það var alltaf svo gaman eða
eitt gamlárskvöld þegar við
Edda ákváðum að vera með
brúðuleikrit inni í herbergi sem
allir þurftu að horfa á sem var
svo bara við að veifa dóti hlæj-
andi, þá fylgdistu með öllu sem
við gerðum, hlóst með okkur,
hrósaðir okkur fyrir skemmt-
unina og varst seinust út úr her-
berginu. Minningarnar um þig
eru svo margar, elsku Día mín,
enda hef ég þekkt þig allt mitt
líf. Það er sagt að aðeins frænk-
ur geti knúsað eins og mamma,
haldið leyndarmálum eins og
systir og komið fram við þig
eins og vinkonu og það á svo
sannarlega við um þig enda
varstu frænka mín í öllu nema
blóði og þið mamma alltaf verið
eins og systur. Svo takk, elsku
besta Día mín, fyrir að vera allt-
af til staðar, takk fyrir öll knús-
in, spjallið og hláturinn, takk
fyrir að vera þú, ég elska þig og
sakna þín mikið en ég veit að
þér líður betur núna og ég efast
ekki um að þú munir vaka yfir
öllum sem þú elskar. Elsku Ein-
ar, Edda, Jón Arinbjörn og ást-
vinir allir, mínar innilegustu
samúðarkveðjur á þessum erf-
iðu tímum, minningin um ynd-
islega konu lifir í hjörtum okkar
allra.
Steinunn Helga Hallsdóttir.
Hlýjan, hjartað og hláturinn
sem fyllti herbergin sem hún
Día frænka kom inn í var ein-
stök. Fáar manneskjur höfðu
eins djúp áhrif á fólkið í kring-
um sig eins og hún.
Día frænka var alla mína ævi
hressleikinn sjálfur, stórfyndin
og með hjarta svo stórt að allur
heimurinn var velkominn. Ég
var svo heppin að kynnast henni
enn betur í kjölfar þess að flytja
aftur heim til Íslands 2016 og
stórfjölskyldunni í kringum
hana. Því hjá Díu vorum við öll
skyldmenni. Það var ekkert
betra en að gera hluti með Díu,
sama hvað þurfti að gera varð
það stórskemmtilegt með henni
og ég finn fyrir því að regnbog-
inn hefur misst einn fallegan og
skæran lit núna þegar hún hef-
ur fallið frá. Oft er talað um að
fólk skilji eftir sig skarð þegar
það fellur frá en svo er ekki
með Díu. Skarð hennar er fyllt
með ást. Ástinni sem hún veitti
okkur, ástinni sem minningarn-
ar um hana veita, ástinni sem
verður eftir hjá okkur þar sem
hún er farin frá.
Oktavía Hrund Jónsdóttir.
Í dag kveð ég dásamlegustu
vinkonu sem hægt er að eignast,
hún Día mín eins og hún var
alltaf kölluð kom inn í líf mitt
fyrir rúmum 28 árum. Ég man
það eins og gerst hafi í gær þeg-
ar það var bankað hjá mér og
úti stóð þessi fallega unga kona
og langaði að fá hjá mér ráð
vegna ákveðins máls sem ég var
aðeins kunnug, ég bauð henni
inn og í stuttu máli varð ekki
snúið aftur með vinskap okkar.
Hún gekk með frumburð sinn á
þessum tíma og ég með mitt
þriðja barn, það þróaðist með
okkur systrakærleikur og fjöl-
skyldan mín varð fjölskyldan
hennar og öfugt. Það væri hægt
að skrifa bók um Díu en ég verð
að láta nokkrar línur duga. Fyr-
ir henni voru allir jafnir, hún
mátti ekkert aumt sjá og var
alltaf fyrst að rétta fram hjálp-
arhönd, fólk laðaðist að henni úr
öllum stéttum þjóðfélagsins,
ekki síst þeir sem minna máttu
sín en í hennar augum var eng-
inn merkilegri en hver annar og
það vorum við alveg sammála
um. Día var mikill húmoristi og
grallari af guðs náð, hún var
alltaf hrókur alls fagnaðar hvar
sem hún kom. Gleðigjafi og
stuðpinni er það fyrsta sem fólki
dettur í hug ef á hana er
minnst. Það eru til margar frá-
bærar sögur af Díu þar sem hún
kom sér í óborganlegar aðstæð-
ur alveg óvart og er endalaust
hægt að hlæja að þeim. Día kom
frá Vestmannaeyjum fimm ára
gömul í gosinu til Grindavíkur
og ólst hér upp, hún kynntist
Einari sínum þegar þau voru að
vinna í flugstöðinni á sínum
yngri árum, Día hafði alla tíð
miklar taugar til Vestmannaeyja
og fór flest ár á þjóðhátíð og
eftir að þau Einar eignuðust
börnin var hún í áskrift með
fjölskylduna í tveim litlum sum-
arbústöðum í Ofanleiti og dvaldi
þar í um vikutíma ásamt vinum
ár hvert. Fyrir nokkrum árum
byggðu þau hjónin sér lítinn
glæsilegan bústað á þessum
sömu slóðum með frábært út-
sýni sem náði alla leið í dalinn
fagra og í brekkuna við stóra
sviðið og dvöldu þau mikið þar.
Día fagnaði stórafmælum sínum
með stæl vægast sagt og eru öll-
um ógleymanleg, þegar hún
varð fertug bauð hún til veislu á
sveitarkránni Kríumýri rétt
austan við Selfoss og mætti fólk
með tjaldvagna, fellihýsi og hjól-
hýsi heila helgi, sama var upp á
teningnum þegar hún varð
fimmtug fyrir tveimur árum og
þá var veislan í Vestmannaeyj-
um, frábær matur, trúbador og
þvílíkt fjör upp um alla veggi.
Þannig er henni rétt lýst, að
njóta lífsins með ættingjum og
vinum voru hennar ær og kýr.
Þau hjónin bjuggu lengst af í
Grafarvogi og nú síðast í Hafn-
arfirði. Día var mjög virk í
Slysavarnafélagi Reykjavíkur,
hún var líka félagi í Kvenfélagi
Grindavíkur, einnig voru þau
hjónin mjög virk alla tíð í
Hjónaklúbbi Grindavíkur og
misstu sjaldan af viðburði á
þeirra vegum. Nú er komið að
kveðjustund og mikið á ég eftir
að sakna allra stundanna okkar,
símtalanna og allra hlátraskall-
anna, elsku hjartans vinkona
mín. Við sjáumst og tökum upp
þráðinn þegar minn tími kemur.
Innilegar samúðarkveðjur, elsku
Einar, Edda, Elmar, Jón Ar-
inbjörn, Bryndís, ömmubörnin
kæru og Jón pabbi Díu okkar.
Megi minningin um ástkæra
eiginkonu, móður, ömmu, dóttir
og vinkonu lifa í hjörtum okkar
alla tíð.
Kristín Þorsteinsdóttir.
Ég var ekki tilbúin fyrir orð-
sendinguna sem ég hafði kviðið
og þó vænst um tíma: „Hún lést
eftir hetjulega baráttu“ og það
voru orð að sönnu. Mér fannst á
þessum stutta tíma sem bar-
áttan stóð yfir oft heldur mikið
lagt á þessa smávöxnu vinkonu
mína sem var svo lífsglöð og
kraftmikil. Hennar mun saknað
á mörgum stöðum. Við höfum
verið í vinahópi í mörg ár og þar
hefur hún verið hrókur alls
fagnaðar og oftast átti hún
frumkvæðið að þeim stundum
sem hópurinn hittist og alltaf
var gaman og kátínan í fyr-
irrúmi. Þessi hópur okkar nefn-
ist Þórsmerkurfarar, en hann
samanstendur af hluta sam-
starfsfólks úr Flugfélaginu Atl-
anta og fyrsta ferðin okkar var
inn í Þórsmörk. Við fórum oft í
Langadalinn í Þórsmörk og þar
var yndislegt og gaman að vera
með hópnum okkar. Síðar var
haldið í aðrar áttir í útilegur. Í
janúar ár hvert voru haldin
þorrablót og tvo síðustu vetur
fórum við í helgardvöl á hótel
þar sem Lydía var auðvitað for-
sprakkinn. Það verður skarð í
hópnum okkar. Þessi litla káta
vinkona mín kynnti mér þjóðhá-
tíð Vestmannaeyja og fór ég
með henni, fjölskyldu hennar og
vinum í 10 ár og upplifði þessa
miklu og skemmtilegu hátíð.
Það er gaman að minnast þess
að fljótlega eftir áramót ár
hvert sendi Día mér orðsend-
ingu: „Ertu búin að panta með
Herjólfi?“ Það gleymdist ekki
að það þurfti að panta í tíma til
að komast á fimmtudegi svo
tjaldið „okkar“ kæmist upp á
réttum tíma og á réttum stað.
Við vorum orðnar nokkuð góðar
að tjalda í restina. Lydía gekk í
hjálparsveitina seinustu ár, það
var eins og hún hefði endalaust
þrek og löngun til að hjálpa öðr-
um og veit ég til þess að það
voru nokkrir sem hún tók undir
verndarvæng sinn í veikindum
þeirra. Það verða margir sem
sakna hennar og allra mest eig-
inmaður og börn og að ég tali
ekki um pabba hennar sem naut
góðsemi hennar og aðstoðar. Ég
er hrædd um að skarðið hennar
verði stórt þar. Mig langar að
þakka Lydíu vinkonu minni fyr-
ir alla þá góðu og skemmtilegu
tíma sem ég átti með henni og
er þar góður sjóður í höll minn-
inganna. Hvíl í friði, elsku vin-
kona. Elsku Einar, Edda, Jón
Arinbjörn og fjölskyldur, ég bið
Guð um að styrkja ykkur og
hjálpa í þessari miklu sorg.
Erla R. Guðmundsdóttir.
Lydía kvaddi okkur á besta
aldri. Hún var einstaklega já-
kvæð og lífsglöð manneskja sem
vildi öllum vel.
Hún var drifkrafturinn í vina-
hópnum, sú sem var alltaf með
flottar hugmyndir hvað við
skyldum gera í vetur, sumar,
vor og haust. Henni fannst ekki
mikið mál að bjóða öllum heim
til sín og var hún ásamt Einari
höfðingi heim að sækja.
Húmorinn var aldrei langt
undan og var hún hrókur alls
fagnaðar með sína skemmtilegu
frásagnargáfu og yndislega hlát-
ur.
Við minnumst mikillar góð-
mennsku þinnar, elsku Lydía
mín, og við kveðjum þig með
virðingu og söknuði og þökkum
þér fyrir samfylgdina í þessu
lífi.
Hver minning dýrmæt perla að liðn-
um lífsins degi,
hin ljúfu og góðu kynni af alhug
þakka hér.
Þinn kærleikur í verki var gjöf, sem
gleymist eigi,
og gæfa var það öllum, er fengu að
kynnast þér.
(Ingibjörg Sig.)
Kristín (Stína) og Tómas
(Tommi).
Í dag verður Lydía Jónsdóttir
jarðsungin eftir tiltölulega
stutta og snarpa baráttu við erf-
iðan sjúkdóm.
Díu, eins og hún var alltaf
kölluð, kynntist ég árið 1973,
þegar hún var sex ára og ég sjö,
en þá fluttist hún til Grindavík-
ur frá Vestmannaeyjum en það-
an hraktist fjölskylda hennar
eins og aðrir íbúar eyjanna við
gosið sem þar hófst í janúar það
ár.
Við bundumst strax miklum
vináttuböndum sem héldust alla
tíð, jafnvel þótt við hefðum á
fullorðinsárum búið hvor í sín-
um landshlutanum lengst af.
Aldrei leið svo vika að ekki væri
skrafað og hlegið í símtölum og
margra og góðra stunda er að
minnast af samveru okkar Díu í
gegnum tíðina, en hvert tæki-
færi var notað til að hittast þeg-
ar ég kom suður eða hún á
Norðurlandið.
Día og Einar eiginmaður
hennar áttu sumarhús í Vest-
mannaeyjum og fórum við
nokkrar ferðir þangað á gos-
loka- og þjóðhátíðir og var þá
glatt á hjalla, eins og alltaf þeg-
ar við vorum saman, enda Día
einstaklega glaðsinna og
skemmtileg. Eins fórum við eitt
sinn tvær saman til Kanaríeyja
og var glaðværðin og glensið
ekki minna þar en endranær
þegar við gátum verið saman.
Día var annáluð fyrir dugnað
sinn og vinnusemi og heimili
sínu og fjölskyldu sinnti hún af
mikilli umhyggjusemi. Eins fann
hún sér alltaf tíma til samskipta
og samveru við vini sína sem
hún sinnti af mikilli elskusemi,
sem var hennar aðalsmerki alla
tíð.
Fjölskyldu Díu sendi ég mín-
ar innilegustu samúðarkveðjur á
þessum erfiðu tímum, en ljúfar
minningar um hana munu lifa í
huga allra sem hana þekktu.
Eva Birgitta Karlsdóttir.
Þá er elsku Día okkar farin
frá okkur og eftir situr stór hóp-
ur af fólki sem elskaði hana og
saknar sárt. En sem betur fer
eru minningarnar svo margar
og ég er mjög þakklát fyrir að
hafa fengið að kynnast henni og
eiga hana að. Ég var mjög ung
þegar hún kom inn í líf mitt,
þær vinkonur mættu í sveitina
til mín, sem sagt Birgitta móð-
ursystir mín og Día. Frábærir
tímar á Laugum í heyskap, út-
reiðartúrum og sundlaugarferð-
um og alltaf ef Día var með í för
gerðist eitthvað svakalega vand-
ræðalegt og fyndið, og var hún
fyrsta manneskjan til að hlæja
að því og gera grín að sjálfri
sér. Hún var svo dugleg og
hjálpsöm; mátti ekki heyra af
neinum erfiðleikum eða vanlíðan
hjá vinum sínum eða ættingjum,
þá var hún mætt til að létta
undir og hjálpa. Ég er svo þakk-
lát í hjarta mínu fyrir að hafa
verið heimavinnandi síðastliðna
mánuði og eytt miklum tíma
með henni. Því miður fór heilsan
hratt niður á við um miðjan
ágúst og gat hún lítið verið
heima eftir það vegna veikinda.
Við náðum þó að fara saman út í
eyjuna fögru og upplifa þjóðhá-
tíð í góðra vina hópi, og stelp-
urnar nutu sín í botn á þessum
yndislega stað. Hún var alltaf
fyrsta manneskjan til að koma
ef eitthvað bjátaði á hjá mér eða
minni fjölskyldu og hjálpaði
okkur svo mikið ef veikindi bar
að. Ég sagðist alltaf myndu
launa henni þetta en það átti að
vera í ellinni. Eins sárt og það
er að sætta sig við að hún sé
farin þá hugga ég mig við það
að nú kvelst hún ekki lengur og
trúi því að hún sé í faðmi ætt-
ingja á björtum og fallegum
stað. Hún var mín persóna í
þessu lífi en ég hlakka til að
hitta hana þegar minn tími kem-
ur.
Elsku Einar, Jón Arinbjörn,
Edda Anika og Jón Arinbjörn
Ásgeirsson, okkar innilegustu
samúðarkveðjur á þessum erfiða
tíma.
Ljóð sem ég samdi til Díu:
Ég tárast af söknuði
og verkjar í hjartað.
Húð þín fölnuð og
framtíðin stöðnuð.
Allur sá tími er fékk ég með þér
var þéttsetinn gleði og þvílíku sprelli.
Ef einhver á bágt býður þú upp á
hjálp.
Þakklæti ber og fegurðin er
að þú skyldir taka mér eins og ég er.
Þú amma stelpnanna ert
þó blóðtengsl séu ei, það þarf ekki til
því þú veitir þeim það sem Inga
amma ei gat.
Ég lofa þér því að við sem erum þín
höldum hópinn og keppumst við
að rifja upp saman og hafa gaman.
Góða ferð elsku vinkona/
amma og takk fyrir allt.
Við elskum þig og sjáumst
síðar.
Íris Elfa Aðalgeirsdóttir,
Ásta Birgitta og Elín Inga.
Í dag er mikil sorg í hjörtum
okkar er við fylgjum yndislegu
Díu okkar til grafar. Hún lést
fimmtudaginn 31. október eftir
hetjulega baráttu við illvígan
sjúkdóm. Á tæpu ári hafði sjúk-
dómurinn betur. Elsku Día var
einstök manneskja, með hjarta
úr gulli. Tryggari, hjálpsamari
og hjartahlýrri manneskja er
vandfundin. Alltaf tilbúin fyrir
allt og alla og fór aldrei í mann-
greinarálit. Ekkert er sjálfsagt í
þessu lífi og það að eiga fjöl-
skylduvin eins og Díu er ómet-
anlegt. Við fjölskyldan erum
mjög þakklát fyrir allar
skemmtilegu samverustundirnar
með henni og hennar yndislegu
fjölskyldu, sem á nú mjög um
sárt að binda. Með þeim höfum
við átt svo margar góðar stundir
og líklega flestar í Vestmanna-
eyjum. Eyjarnar voru Díu mjög
kærar. Ekki hvarflaði að okkur
á síðastliðinni þjóðhátíð að hún
yrði kölluð á brott svo fljótt.
Alltaf bar hún sig vel þótt mað-
ur vissi að henni liði ekki vel.
Við kveðjum því með miklum
söknuði en yljum okkur við fal-
legar og góðar minningar um
einstaka konu.
Hver minning dýrmæt perla að
liðnum lífsins degi,
hin ljúfu og góðu kynni af alhug
þakka hér.
Þinn kærleikur í verki var gjöf, sem
gleymist eigi,
og gæfa var það öllum, er fengu að
kynnast þér
(Ingibj. Sig.)
Elsku Einar, Jón Arinbjörn
og fjölskylda, Edda Anika, Jón,
Hjalti og fjölskylda, við sendum
ykkur okkar innilegustu sam-
úðarkveðjur, megi guð og góðar
vættir umvefja ykkur og styrkja
í þessari miklu sorg.
Eygló Alda, Sigvard og
fjölskylda.
HINSTA KVEÐJA
Nú ertu farin, amma
okkar, og við eigum eftir að
sakna þín mikið, en við vit-
um að þú munt fylgjast með
okkur. Takk fyrir allar
skemmtilegu ferðirnar í
skipinu (Herljólfi) og góðu
tímana í Eyjum og takk
fyrir allar hinar samveru-
stundirnar, þær eru ómet-
anlegar. Við vitum að við
munum eiga fullt af góðum
stundum í framtíðinni með
Einari afa þar sem við
munum minnast þín og
gleðjast yfir sögunum af
þér.
Hvíldu í friði, elsku
amma.
Einar Logi Jónsson
Kjærbo og Dagbjört Ída
Jónsdóttir Kjærbo.
Elskulegur faðir og afi,
SVEINN ÞORLÁKSSON
ýtustjóri,
Hringbraut 50,
lést á hjúkrunarheimilinu Grund
miðvikudaginn 6. nóvember.
Þorlákur R. Sveinsson
og fjölskylda
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, amma
og langamma,
ELÍN SVAFA BJARNADÓTTIR,
Boðagranda 4, Reykjavík,
lést á Landspítalanum 1. nóvember.
Útförin fer fram frá Fríkirkjunni í Reykjavík
föstudaginn 15. nóvember klukkan 13.
Blóm og kransar eru vinsamlegast afþakkaðir, en þeim sem vilja
minnast hennar er bent á líknarstofnanir.
Bjarni Thoroddsen Ásta H. Þ.
Ólafur Örn Thoroddsen Sigríður Jónsdóttir
Jóhann Thoroddsen Katla Kristvinsdóttir
Ólína Elín Thoroddsen
barnabörn og langömmubörn