Morgunblaðið - 11.11.2019, Blaðsíða 18

18 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ MÁNUDAGUR 11. NÓVEMBER 2019
✝ Lydía Jóns-dóttir fæddist
26. maí árið 1967 í
Reykjavík. Hún
lést á líknardeild
Landspítalans 31.
október 2019.
Foreldrar henn-
ar voru Edda Ein-
ars Andrésdóttir,
sem er látin, og
Jón Arinbjörn Ás-
geirsson, sem lifir
dóttur sína. Eldri bróðir Lydíu
sammæðra er Hjalti Háv-
arðsson.
Lydía giftist Einari Skafta-
syni 7. september
1996. Þau eign-
uðust tvö börn: Jón
Arinbjörn og Eddu
Aniku. Jón Arin-
björn er kvæntur
Bryndísi Jennýju
Kjærbo og eiga
þau tvö börn sem
heita Einar Logi og
Dagbjört Ída. Unn-
usti Eddu Aniku er
Elmar Ingvi Har-
aldsson. Útför Lydíu fer fram
frá Víðistaðakirkju í dag, 11.
nóvember 2019, kl. 13. Jarðsett
verður í Garðakirkjugarði.
Nú er komið að kveðjustund,
mamma mín, en vonandi er
þetta ekki í síðasta sinn sem ég
sé þig, vonandi ertu á góðum
stað þar sem þú munt njóta þín
með öllum þeim sem þangað eru
komnir og bíður okkar hinna.
Ég er viss um það að þú ert
byrjuð að lita tilveruna þar sem
þú ert núna með spaugi og
sprelli eins og þér einni var lag-
ið.
Þú skilur eftir ákveðið tóma-
rúm sem erfitt verður að fylla
upp í, þú varst hrókur alls fagn-
aðar og margir leituðu til þín
varðandi ráðleggingar og aðstoð
og ég var engin undantekning.
Það hefur verið skrýtið undan-
farnar vikur að fara úr því að
tala við þig mörgum sinnum á
dag, niður í það að núna verða
engin samtöl, hvort sem það er
um litla ómerkilega hluti eða
mikilvægari ráðleggingar.
Við eigum öll eftir að sakna
þín óendanlega mikið og minn-
ingu þinni verður haldið hátt á
lofti. Krakkarnir mínir sem
höfðu svo gaman af því að koma
til ömmu og vera hjá þér munu
fá að heyra sögur, skoða myndir
og horfa á myndbönd til þess að
þú farir aldrei úr huga þeirra.
Það sem Einar Logi hafði gam-
an af því að fara með ömmu og
afa í skipið (Herjólf) og þessar
ferðir sem hann fór með ykkur
til Eyja munu verða minningar
sem hann mun geyma að eilífu.
Þú kenndir mér og eflaust
mörgum öðrum mörg góð gildi
sem nýtast munu í lífinu, þessi
gildi hjálpa manni að ná árangri
lífinu, hjálpa manni að ná mark-
miðum sínum en einnig eru
þetta gildi hjálpsemi og kær-
leiks. Þú varst alltaf tilbúin að
hjálpa öðrum og máttir ekkert
aumt sjá. Þú lifðir eftir þessu og
margir munu minnast þín fyrir
það sem þú hefur gert fyrir fólk
og ég hugsa að margt af því
sem þú gerðir fyrir fólk hafi
verið því mun mikilvægara en
þig hafi nokkurn tímann órað
fyrir.
Lífið er ekki alltaf sann-
gjarnt, maður hefur fengið að
kynnast því þar sem undanfarin
ár hafa því miður nokkrir vinir
og kunningjar í blóma lífsins
kvatt og núna ert þú farin líka.
Þetta kennir manni að vera
þakklátur fyrir það sem lífið
færir manni og maður sér að
hver dagur er verðmætur og
maður verður að njóta hans til
fulls.
Takk fyrir allt sem þú hefur
kennt mér, mamma, lífsgildi þín
munu fá að lifa með mér og ég
ætla mér að lifa lífi sem hefði
gert þig stolta. Ég veit þú munt
fylgjast með úr fjarlægð og sjá
barnabörnin vaxa og dafna sem
heilsteypta einstaklinga. Við
fjölskyldan munum standa sam-
an og styðja hvert annað í öllu
því sem fyrir okkur verður lagt.
Ég leyfi texta úr Hávamálum
sem ég held mikið upp á að
fylgja hér með í lokin því ég tel
hann eiga vel við.
Hvíldu í friði, mamma.
Deyr fé,
deyja frændur,
deyr sjálfur ið sama;
en orðstír
deyr aldregi,
hveim er sér góðan getur.
(Úr Hávamálum)
Jón Arinbjörn Einarsson.
Elsku mamma, nú er komið
að kveðjustund, fyrr en ég bjóst
við. Ég var hvorki tilbúin né
undirbúin fyrir það að þurfa
kveðja þig svona snemma. Lífið
var rétt að byrja að mínu mati,
rétt vaxin upp úr unglingaveik-
inni og rétt farin að átta mig á
því hversu góð mamma þú varst
og hversu mikilvæg þú værir.
Án þín væri ég ekki komin á
þennan stað í lífinu, þú varst
alltaf til staðar á hliðarlínunni til
að hvetja mig áfram sama hver
verkefnin voru. Við áttum marg-
ar góðar minningar saman. Ég
man vel eftir fótbolta og taek-
wondo-mótunum sem við fórum
saman á þegar ég var yngri, úti-
legunum út um allt land bæði í
tjaldi og á húsbílnum, sumarbú-
staðaferðunum bæði á Þingvelli
í rafmagnsleysið og til Eyja í
litla kotið og svo öllum ferð-
unum til Eyja áður en þú
byggðir litla kotið. Mest er ég
þakklát fyrir síðustu ferðirnar
okkar í sumar. Þig langaði alltaf
að fara aftur til Skotlands og
með litlum fyrirvara ákváðum
við að fara í húsbílaferð þangað
og keyra um. Þú áttir góðar
minningar frá Fraserburgh og
þig langaði að sýna okkur höfn-
ina þar, sem þú gerðir. Versl-
unarmannahelgin var mikilvæg-
asta helgi ársins, þú fórst á
hverju ári á þjóðhátíð. Þú varst
alltaf umvafin mörgu fólki og
vildir öllum vel. Þinn draumur
var að eignast hvítt tjald til þess
að geta tekið á móti öllum í
dalnum. Sá draumur rættist og
þú tókst öllum opnum örmum í
hvíta tjaldinu þínu með fullt af
veitingum eins og hver annar
heimamaður. Í sumar fórum við
síðan öll saman fjölskyldan á
þjóðhátíð. Þér fannst ekkert
eðlilegra en að hafa fullt bíla-
stæðið af fólki í fellihýsum og
elda kjötsúpu fyrir um 15
manns sem var síðan borðuð úti
á palli í góða veðrinu.
Elsku mamma, það er svo
erfitt að kveðja þig í síðasta
skiptið. Ég veit þú vakir yfir
okkur öllum og minningar þínar
lifa í hjörtum okkar allra. Ég
elska þig, mamma.
Vertu yfir og allt um kring
með eilífri blessun þinni,
sitji Guðs englar saman í hring
sænginni yfir minni.
(Sigurður Jónsson)
Edda Anika Einarsdóttir.
Síðustu dagar og mánuðir
hafa verið erfiðir. Það er svo
erfitt að þurfa að sætta sig við
það að svona yndisleg mann-
eskja með þennan stóra per-
sónuleika þurfi að hverfa frá
okkur og fara inn í drauma-
landið.
Fyrir 11 árum var ég svo
heppin að fá að kynnast Díu,
hún var yndisleg kona sem tók
svo vel á móti mér. Ég man að
ég og Jón vorum rétt að byrja
að deita og ekkert búin að
ákveða hvort við ættum framtíð
saman en þar sem hann var lík-
lega að fara austur að vinna yfir
sumartímann var Día fljót að
redda málunum. Hún þekkti
einhvern sem gæti bara flogið
með mig austur til hans í heim-
sókn. Það varð aldrei úr því að
Jón færi að vinna fyrir austan
en þetta lýsir Díu svo vel, hún
var tilbúin til að fara að gera
allt og redda öllu svo við gætum
verið saman.
Hvert sem Día fór lýsti hún
upp svæðið. Día keyrði upp
stemninguna og var algjör
skellibjalla. Það var alltaf
skemmtilegt í kringum hana og
hún hafði alltaf eitthvað að
segja. Hún var alltaf svo glöð og
brosandi og algjör sprellari. Það
var svo gaman að fíflast með
henni og sjá hlutina með hennar
augum. Hún gat alltaf fundið
eitthvað skemmtilegt í öllu. Hún
var líka mjög góð við alla sem
minna máttu sín og það skipti
hana miklu máli að öllum liði
vel. Hún var dugleg að spyrja út
í ættingja mína og var dugleg
að rétta fram hjálparhönd. Ef
við áttum í einhverjum vand-
ræðum hvort sem það var að
okkur vantaði pössun, að húsið
væri í rúst eftir börnin eða ef
við værum að taka bílskúrinn í
gegn var hún mætt fyrst á stað-
inn til að aðstoða. Hún var dug-
leg að bjóða Einari Loga með til
Eyja og hann hafði mjög gaman
af því. Día hugsaði fyrir öllu og
var alltaf með lausnir. Hún var
dugleg að hringja í okkur og at-
huga hvernig við hefðum það.
Það var auðvelt að tala við Díu
og það var auðvelt að opna sig
fyrir henni og gráta ef maður
þurfti þess. Hún var alltaf til
staðar fyrir alla. Á næstum
hverju kvöldi þegar hún var
hress, hringdi hún í Einar Loga
til að fara með bænirnar með
honum. Hún var svo góð amma
enda var hún búin að hlakka svo
lengi til að verða amma, við
fengum oft spurningar frá henni
hvenær hún færi nú að fá
barnabörn. Það er svo sárt hvað
hún fékk stuttan tíma með
þeim. Hún gaf okkur svo margt
og svo margar minningar sem
munu aldrei gleymast. Það er
bara enginn eins og Día.
Ég ætla að enda kveðjuna
mína á ljóði sem mér finnst
passa við Díu því að hún var svo
falleg sál og góður vinur
Gulli og perlum að safna sér sumir
endalaust reyna.
Vita ekki að vináttan er verðmætust
eðalsteina.
Gull á ég ekki að gefa þér
og gimsteina ekki neina.
En viltu muna að vináttan er
verðmætust eðalsteina.
Texti: Hjálmar Freysteinsson
Bryndís Jenný Kjærbo.
Lydía var bráðskemmtilegur
fjörkálfur og hafði frábæra frá-
sagnarhæfileika. Hláturinn og
gleðin fylltu rýmið þegar hún
gekk inn. Hún var jákvæð og
lífsglöð kona. Oft voru það sög-
urnar sem hún sagði af sjálfri
sér sem vöktu mestu lukkuna,
fólk tengdi við þær.
Hún var drifkrafturinn í að
koma fólkinu sínu saman. Ætt-
armótin sem hún skipulagði í
fjölskyldu okkar urðu ógleym-
anleg öllum sem voru þar. Hún
var hugmyndarík og átti uppá-
stungur að gleði og góðum leikj-
um. Hún var ættrækinn gleði-
gjafi. Henni þótti vænt um
fjölskyldu sína og límdi stórfjöl-
skylduna saman í orðsins fyllstu
merkingu.
Eftirminnileg var för okkar
Snorra og barna okkar til Vest-
mannaeyja með henni og fjöl-
skyldu, en þaðan var hún ættuð.
Lydía þekkti alla í eyjunni
fannst okkur. Við bjuggum í
kósí litlu húsi þar sem fullt var
af andarungum. Þar fengu
krakkarnir meðal annars að
hafa andarunga inni í húsinu hjá
sér.
Góðsemin og hjálpsemin var
aldrei langt undan. Hún vildi
allt fyrir alla gera. Hún valdi
hjúkrun sem sitt ævistarf og
starfaði með góðum starfs-
mannahópi Sóltúns í nokkur ár.
Þar átti hún öflugan aðdáenda-
hóp í íbúunum, aðstandendum
og starfsmönnum. Lydía náði
einfaldlega betur til fólks en
aðrir. Starfsfólk hjúkrunarheim-
ilisins Sóltúns kveður Lydíu
með virðingu og þökk fyrir allt
það sem hún var og veitti af
hlýju hjartalagi.
Lydía var einnig öflugur með-
limur björgunarsveitarinnar Ár-
sæls. Þar lét hún verkin tala við
undirbúning hátíða og fjáröfl-
unar. Dugnaðurinn og ákveðnin
skinu af henni og smituðu alla
þreki og þrótti sem henni voru
nálægir.
Dásamleg kona er fallin frá á
besta aldri, mikill missir er að
þessari mögnuðu konu. Við eru
þakklát fyrir að hafa fengið að
kynnast henni og eiga hana að.
Börnin hennar og Einars
bera foreldrum sínum fagurt
vitni. Þau eru hluti af henni og
ánægjulegt að sjá í þeim svip
hennar og persónutöfra. Hún
hafði mikið að gefa og lifa fyrir
og kveður allt of snemma.
Himnaríki hefur kallað eftir
sínum fegursta engli.
Sástu þann engil sem áðan flaug hjá?
Þú auðvitað veist að þú máttir.
Hans andlit var blíðlegt og augun svo
blá,
Hann opnaði huglægar gáttir.
Já, sá sem í kyrrþeynum kvaddi í gær
hann kom til að láta þig vita
að handan við storminn er blíðasti
blær
með birtu og fegurð og hita.
Hann segir að vonarljós veiti þér hlíf
er vinina náttmyrkrið svæfir
og minningar duga víst lengur en líf
í ljósi sem hjörtunum hæfir.
Ef himneskar minningar hjarta þitt sá
ef huga þinn þyturinn vakti
þá sástu þann engil sem áðan flaug
hjá
og ótta úr brjóstinu hrakti.
(Kristján Hreinsson)
Lydía
Jónsdóttirfoss. Síðast núna í ágúst kom égog hjálpaði henni við tiltekt af
ýmsu tagi og var hún mjög þakk-
lát fyrir það.
Ég vil að endingu þakka öll
okkar samskipti í gegnum árin,
ég veit að nú líður þér vel.
Vertu Guði falin.
Þín systir,
Kristbjörg (Bodda).
Mín kæra systir hefur sofnað
svefninum langa. Mig langar að
minnast hennar með þessum
ljóðum sem mér finnst lýsa henni
svo vel.
Umhyggja og ástúð þína
okkur veittir hverja stund.
Ætíð gastu öðrum gefið
yl frá þinni hlýju lund.
Gáfur prýddu fagurt hjarta,
gleðin bjó í hreinni sál.
Í orði og verki vera sannur
var þitt dýpsta hjartans mál.
(Höf. Ingibjörg Sigurðardóttir)
En komin eru leiðarlok
og lífsins kerti brunnið
og þín er liðin æviönn
á enda skeiðið runnið.
Í huganum kemur minning mörg
og myndir horfinna daga,
frá liðnum stundum læðast fram
mörg ljúf og falleg saga.
(Höf. ók.)
Vertu ávallt guði falin.
Þín systir,
Ólöf.
Ég vil minnast í nokkrum orð-
um minnar kæru vinkonu, Rann-
veigar Ísfjörð, sem lést 27. októ-
ber sl. Ég var svo lánsöm að
kynnast henni ung, við þá báðar
búsettar í Vík í Mýrdal, og varð
okkur fljótt vel til vina. Rannveig
var heilsteypt kona og hafði þá
mannkosti sem ég met mikils;
hún var hreinskilin, geðgóð og
hjartahlý.
Í þá daga vorum við „heima-
vinnandi“ húsmæður, ég með
mína þrjá drengi og hún með sín
sex börn. Mikill samgangur var
milli heimila okkar, eiginmenn-
irnir góðir vinir og fljótlega urðu
Einar Magni, hennar yngsti, og
Trausti, elsti minn, bestu vinir og
hefur sú vinátta haldist órofin
síðan. Margan sólríkan daginn
áttum við saman á blettinum,
sunnan við raðhúsið þeirra hjóna.
Rannveig var höfðingi heim að
sækja og hafði það yfirvegaða og
rólynda fas að öllum leið vel í ná-
vist hennar. Hún kunni að hlusta
og gaf góð ráð, en bar ekki tilfinn-
ingar sínar á torg. Líf hennar
hafði svo sannarlega ekki verið
dans á rósum fram að því og nú
var hún oft ein með börnin, þar
sem bóndinn var loftskeytamað-
ur og vann á vöktum á Lóran-
stöðinni á Reynisfjalli. Vinnudag-
arnir voru því oft langir og
strangir hjá Rannveigu og hún
hefur oft þurft að bíta á jaxlinn,
en hún tók öllu með sínu jafnað-
argeði.
En ýmislegt fer öðruvísi en
ætlað er og örlögin höguðu því
svo, að samband okkar varð slitr-
ótt um skeið. Nokkrum árum síð-
ar, þegar við vorum báðar ein-
stæðar mæður í Reykjavík, urðu
samverustundirnar tíðari. Hún
bjó með börnunum sínum við
Háaleitisbraut og vann þá í mötu-
neyti „Vörumarkaðarins“ við Ár-
múla og hafði oft á orði að hún
væri orðin þreytt á sífelldu stapp-
inu. Svo þegar auglýst var staða á
mínum vinnustað, hvatti ég hana
til að sækja um, talaði við deild-
arstjóra og mælti hiklaust með
henni, svo hún lét tilleiðast.
Starfið fólst í símsvörun á skipti-
borði og ýmiss konar ritarastörf-
um. Ég vissi að hún var skarp-
greind og samviskusöm. Hún
hafði ekki átt kost á langri skóla-
göngu, né lært vélritun, svo nú
voru góð ráð dýr og ekki nema
mánuður til stefnu! Ég lánaði
henni gömlu skólaritvélina mína
og kennslubók í vélritun og með
dugnaði og þrautseigju náði hún
ótrúlega góðum árangri og fékk
starfið. Eftir nokkurra ára
ánægjulegt starf á sama vinnu-
stað skildi leiðir, en þó að lengra
yrði á milli samfunda héldum við
alltaf góðu sambandi. Hin síðari
ár bjó hún á Selfossi, þar sem
Einar sonur hennar býr með
sinni fjölskyldu. Hún var stolt af
öllum börnunum sínum og barna-
börnin voru henni einkar kær. Á
Selfossi leið henni vel og þegar ég
hitti hana síðast, núna í vor,
ákváðum við að hittast fljótlega.
Af því varð þó ekki og aðeins við
mig og hraða tímans að sakast.
Ég þakka elsku Rannveigu
minni fyrir löng og góð kynni.
Börnum hennar öllum og þeirra
fjölskyldum sendi ég mínar inni-
legustu samúðarkveðjur. Blessuð
sé minning Rannveigar Ísfjörð.
Sóley Ragnarsdóttir.
Rannveig Ísfjörð
Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar,
tengdafaðir og afi, bróðir og mágur,
GUÐMUNDUR JÓNSSON,
Hólabraut 12,
Hafnarfirði,
lést á Landspítalanum við Hringbraut
föstudaginn 18. október.
Útförin fer fram frá Hafnarfjarðarkirkju fimmtudaginn
14. nóvember klukkan 13.
Ásdís Jónsdóttir
Soffía G. Guðmundsdóttir Birgir S. Ellertsson
Jóna Guðmundsdóttir Kristinn Árnason
Jóna Jónsdóttir Þorsteinn Svavarsson
og barnabörn
Ástkær eiginkona mín, móðir okkar, tengdamóðir, amma,
langamma og langalangamma,
ANNA LÁRUSDÓTTIR HJALTESTED,
fv. sjúkraliði,
lést á heimili sínu, Hömrum í Mosfellsbæ, föstudaginn 8.
nóvember 2019.
Þórður B. Sigurðsson
Helga Þorvarðardóttir
Björn Þráinn Þórðarson Sigurveig Sigurðardóttir
Sigurður Þengill Þórðarson Anna Lísa Sigurjónsdóttir
Anna Sigríður Þórðardóttir Gunnar Þorsteinsson
Ingveldur Lára Þórðardóttir Jan Murtomaa
Ólafur Þórður Þórðarson Margrét Sigríður Sævarsdóttir
Katrín Þ. Þórðardóttir Hjorth Peter Hjorth
barnabörn, barnabarnabörn, barnabarnabarnabarn og aðrir
ástvinir
Ástkæra og yndislega móðir okkar,
tengdamóðir, amma og langamma,
ÓLÖF RAGNARSDÓTTIR
frá Stykkishólmi,
lést á hjúkrunarheimilinu Mörk
miðvikudaginn 6. nóvember sl. Útförin fer
fram frá Grafarvogskirkju föstudaginn 15.
nóvember kl. 13.
Ragnar Hilmarsson Þorbjörg Jóhannsdóttir
Sigurlaug Hilmarsdóttir Ómar Torfason
Freyja Hilmarsdóttir
Ólafur Hilmarsson Sesselja Þórunn Jónsdóttir
barnabörn og barnabarnabörn