Morgunblaðið - 28.12.2019, Side 35

MINNINGAR 35
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 28. DESEMBER 2019
Þegar ég loka aug-
unum og hugsa um
Gyðu get ég næstum
því heyrt hláturinn
og fundið lyktina af pelsinum henn-
ar. Hún átti líka dásamleg brún
handaskjól úr einhverju skinni og
ég vissi ekkert dásamlegra en að
stinga köldum höndunum í þau. Í
minningunni er hún alltaf flott og
vel tilhöfð, helst í heimasaumaðri
dragt og með rauðan varalit. Kær-
leikurinn og virðingin fyrir þessari
einstöku konu er af minni hálfu skil-
yrðislaus og eftir því sem ég verð
eldri átta ég mig betur á hversu
mikið ég á þessari stórkostlegu
manneskju í raun og veru að þakka.
Gyða kenndi Mána bróður mín-
um þegar hann var lítill. Hann átti
erfitt með lesturinn og Gyða tók
hann undir verndarvæng sinn. Ég
hef ekki verið nema kannski fjög-
urra ára þegar ég var farin að
heimta að fara með Mána í heim-
sókn til Gyðu og man óljóst eftir því
þegar ég þrammaði inn Miðtúnið
með „Gagn og gaman“ undir hand-
leggnum til að sanna mig fyrir
kennaranum. Á milli okkar tókst
mikil vinátta og Gyða varð eins kon-
ar fósturamma mín þann tíma sem
þau Sigurður bjuggu á Seyðisfirði.
Það var ekki alltaf auðveldur róð-
urinn heima hjá okkur og það vissu
þau hjónin. Þau voru afskaplega
dugleg að sinna okkur systkinunum
og við eyddum ófáum klukkutím-
unum í að spila Trivial Pursuit í
sjónvarpsherberginu á Miðtúni 13.
Máni og Sigurður gegn mér og
Gyðu. Þeir unnu allar íþróttaspurn-
ingarnar en við Gyða landafræðina.
Gyða kenndi mínum árgangi eft-
ir að ég hóf mína skólagöngu og ég
Gyða Stefánsdóttir
✝ Gyða Stef-ánsdóttir fædd-
ist 5. september
1932. Hún lést 24.
nóvember 2019.
Útför Gyðu fór
fram 19. desember
2019.
leyfi mér að fullyrða
að ’78-árgangurinn í
Seyðisfjarðarskóla á
Gyðu mikið að
þakka. Ekki að það
hafi alltaf verið fjör í
tímunum hjá Gyðu
því hún gat alveg
orðið reið og barið
með kennaraprikinu
af fullum þunga í
borðið svo menn
þorðu varla að draga
andann. En það stóð aldrei lengi.
Hún elskaði starfið sitt og ég eyddi
einhverjum kvöldum í framsætinu
á rauða súbbanum á meðan hún
rúntaði á milli heimila bekkjar-
systkina minna og fór yfir náms-
efnið með foreldrunum. Ég held
líka að hún hafi ekki farið út aftur
fyrr en hún var þess fullviss að
menn myndu fylgja fyrirmælun-
um. Að minnsta kosti voru heim-
sóknirnar mjög mislangar.
Svo kom að því að þau Sigurður
fluttu aftur suður. Ég hafði oft
heyrt um húsið á Þinghólsbraut-
inni og ekki síður drauginn sem þar
bjó. Hvernig gat þeim dottið í hug
að flytja þangað aftur? Sorgin á
mínu heimili var mikil, enda vorum
við þá orðin þrjú systkinin sem
vöndum komur okkar til þeirra
hjóna.
Þótt samband okkar Gyðu hafi
slitnað hélt hún sambandi við
mömmu og fékk reglulega fréttir af
okkur systkinunum. Ég lofaði þeim
hjónum sem barn að verða lög-
fræðingur og þegar ég fermdist
gáfu þau mér forláta blekpenna að
gjöf - „fyrir verðandi lögfræðing-
inn“ stóð í kortinu. Ég tók þetta lof-
orð alvarlega og velti því enn fyrir
mér þegar ég hugsa til þeirra hvort
þau hefðu ekki örugglega fyrirgef-
ið að ég valdi að fara í aðra átt en í
lögfræði. Svo heyri ég hláturinn í
Gyðu; „eeelskan mín“, og þá brosi
ég.
Takk fyrir allt!
Harpa Hrönn
Stefánsdóttir.
Á föstudaginn
fylgdi ég góðum vini
og frænda, Gunnari
Vilmundarsyni, til
grafar.
Ég var heimagangur hjá
Gunnari og Jónu í Dalseli mest-
alla menntaskólagönguna þar
sem við Gestur sonur þeirra vor-
um bekkjarfélagar og bestu vinir.
Þar var alltaf tekið vel á móti mér
og síðan þá hefur haldist góður
vinskapur við alla fjölskylduna.
Stundum var líka glatt á hjalla
þegar Jóna og Gunnar brugðu
sér af bæ en óþarfi er að rekja
það hér.
Ég man eftir Gunnari sem ör-
um, greiðviknum dugnaðarforki
sem fór hratt yfir. Hvort sem
hann var á fjórum hjólum (sem
stundum urðu tvö í beygjunum)
eða á tveimur jafnfljótum. Ég sá
hann sjaldan ganga en þeim mun
oftar hlaupandi. Hann kom brun-
andi heim af verkstæðinu, gleypti
í sig smá bita og kaffibolla og
spólaði svo aftur af stað í vinn-
una. Gunnar var einstaklega
glaðlyndur og alltaf var stutt í
húmorinn.
Aldrei sá ég hann reiðan, þótt
einstaka sinnum gæti ég greint
vonbrigði í augum hans. T.d. þeg-
ar við Gestur fórum í pottinn og
fengum okkur bjór þegar við
höfðum fengið afnot af gistiheim-
ilinu til að læra fyrir stúdents-
próf. Enda var honum mikið í
mun að styðja syni sína og koma
þeim til manns.
Mörgum árum síðar var ég
samferða Gunnari og sonum í
mótorhjólaferð um Perú. Það
segir mikið um fallegt og náið
samband þeirra feðga að strák-
arnir vildu endilega bjóða pabba
sínum að koma með. Gunnar
hafði orðið sextugur fyrr á árinu
og var að jafna sig eftir slæmt
fótbrot. Hann gaf okkur ungu
Gunnar
Vilmundarson
✝ Gunnar Vil-mundarson
fæddist 29. júlí
1953. Hann lést 5.
desember 2019.
Útför hans fór
fram 13. desember
2019.
mönnunum þó ekk-
ert eftir, hvorki í
hreysti né fífla-
gangi. Að vanda fór
Gunnar hratt yfir og
ekkert beit á hann.
Meðan við hinir
lögðumst í háfjalla-
veiki hafði þunna
loftið engin áhrif á
Gunnar.
Oftar en ekki var
það Gunnar sem
hélt uppi gleðinni og léttleikan-
um. Aldrei var langt í grallara-
skapinn og hann gat séð kómík-
ina í litlu hlutunum sem á vegi
okkar urðu. Hann hló sig t.d.
máttlausan þegar við keyrðum
fram á bensínstöð, sem saman-
stóð af miðaldra perúskum kon-
um, bensínbrúsa og trekt, og að
„sturtunni“, sem var opið plast-
rör í veggnum á hótelinu okkar
sem var líka byggingarvöru-
verslun.
Við ókum um Andesfjöllin,
heimsóttum fljótandi eyjur Titi-
caca-vatns og rerum árabát inn í
frumskóginn þar sem við gistum í
kofa innan um tarantúlur og
skordýrafjölskyldur. Við flugum
yfir Nazca-línurnar og sáum kon-
dóra fljúga yfir Colca-gljúfrið.
Ég man þegar Gunnar klökknaði
yfir mikilfengleiknum við Machu
Picchu. Hann hafði ekki grunað
að hann ætti eftir að upplifa þetta
á lífsleiðinni. Hvað þá með öllum
sonum sínum.
Þegar frá leið sá ég sífellt bet-
ur hversu dýrmæt þessi ferð var
fyrir Gunnar. Síðan þá hitti ég
Gunnar aldrei án þess að einhver
uppátæki úr Perúferðinni væru
rifjuð upp. Mér þykir vænt um að
hafa fengið að vera hluti af þessu
ævintýri. Einhverju sem Gunnar
ætlaði sér að gera meira af á efri
árunum. Efri árin urðu þó færri
en hann bjóst við og Gunnar ferð-
aðist yfir á næsta tilverustig
skömmu á eftir móður sinni sem
lést 100 ára gömul fyrr á þessu
ári.
Hugur minn er hjá Jónu, börn-
um og fjölskyldum.
Hvíldu í friði, elsku Gunnar.
Takk fyrir mig og góða ferð.
Einar Rúnar Magnússon.
Elskuleg frænka
mín Nanna Þór-
hallsdóttir er látin í
hárri elli. Hún skil-
ur eftir sig hafsjó af skemmti-
legum og yndislegum minning-
um. Nanna var skarpgreind
kona og maður kom aldrei að
tómum kofunum hjá henni. Hún
fylgdist mjög vel með öllum fjöl-
skyldumeðlimum og vissi upp
hár hvað var gangi á hverju
tíma hjá þeim.
Eftir að foreldrar hennar,
Þórhallur Sigtryggsson og
Kristbjörg Sveinsdóttir, fluttu
frá Húsavík til Reykjavíkur bjó
Nanna með þeim ásamt systur
sinni Önnu Siggu.
Eftir lát foreldranna bjuggu
þær systur saman á Langholts-
veginum. Anna Sigga lést árið
2010.
Í fjöldamörg ár safnaðist
stórfjölskyldan saman á Lang-
holtsveginum og fagnaði ára-
mótunum saman.
Nanna
Þórhallsdóttir
✝ Nanna Þór-hallsdóttir
fæddist 16. júní
1924. Hún lést 2.
desember 2019.
Útför Nönnu fór
fram 9. desember
2019.
Eftir að ég stofn-
aði heimili og fjöl-
skyldu þá leyfðist
mér að halda áfram
mínum fasta sið og
fórum við alltaf til
Önnu Siggu og
Nönnu á gamlárs-
kvöld. Og að sjálf-
sögðu var öllum
fagnað vel. Systkini
frá Húsavík voru 8
talsins og því er
ættbogi Þórhellinga stór. Það
voru orðnar ansi fjölmennar
samkomur – en alltaf var nóg
pláss fyrir alla. Þær voru oft
nefndar í saman sem Anna
Sigga og Nanna í einu orði.
Nanna giftist aldrei og var
barnlaus, en elskusemi og um-
hyggja hennar gagnvart okkur
öllum í fjölskyldunni var ein-
stök. Við vorum öll „börnin“
hennar.
Orðheppni og spaugsemi
hennar var afbragðsgóð og það
var alltaf gaman að hlæja með
henni.
Hún sagði daginn áður en
hún lést við Silvíu systur mína:
„Ég vil bara segja það að ég er
mjög sátt við lífið sem ég hef
átt.“ Hún var greinilega tilbúin
til brottfarar.
Anna Sigríður (Anna Sigga).
Virðing,
reynsla
& þjónusta
Allan
sólarhringinn
571 8222
Svafar:
82o 3939
Hermann:
82o 3938
Ingibjörg:
82o 3937
www.kvedja.is
svafar & hermann
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, amma
og langamma,
INGIBJÖRG HELGA JÚLÍUSDÓTTIR
hjúkrunarfræðingur,
lést fimmtudaginn 12. desember.
Útförin fer fram frá Áskirkju föstudaginn
3. janúar klukkan 11.
Blóm og kransar vinsamlega afþakkaðir en þeim sem vilja
minnast hennar er bent á Hjálparstarf kirkjunnar.
Ólafur Helgi Samúelsson Elín Ragnhildur Jónsdóttir
Þóra Guðrún Samúelsdóttir Stefán Jónsson
Kolbrún Gyða Samúelsdóttir Hodge, Donald Eugene Hodge
Samúel Jón Samúelsson Berglind Ýr Gylfadóttir
barnabörn og barnabarnabörn
Davíð
útfararstjóri
551 3485 - www.udo.is
Óli Pétur
útfararstjóri
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, amma
og systir,
JÓRUNN LINDA JÓNSDÓTTIR
íþróttakennari,
lést á heimili sínu 13. desember.
Útförin fer fram frá Grensáskirkju
mánudaginn 6. janúar klukkan 13.
Aldís Buzgò Valmir Qeleposhi
Heiðdís Buzgò Eggert Orri Hermannsson
Dagný Lára Stefánsdóttir
Ólafur Ólafsson Alda Konráðsdóttir
Svala Haukdal Jónsdóttir Kjartan Oddur Þorbergsson
Þórdís Elva Jónsdóttir Hafsteinn Ágústsson
Guðríður Erna Jónsdóttir Ólafur Ágúst Gíslason
Ástkær faðir okkar, tengdafaðir, afi
og langafi,
ÓLAFUR HALLDÓR TORFASON,
fv. vegaverkstjóri,
lést á Þorláksmessu 23. desember á
hjúkrunarheimilinu Eir.
Jarðsungið verður frá Háteigskirkju þriðjudaginn 7. janúar
klukkan 13.
Ragnheiður Þórarinsdóttir Þórarinn Th. Ólafsson
Ingjaldur Ásmundsson
Ólína Margrét Ólafsdóttir Ásgeir Þorkelsson
Torfi Jóhann Ólafsson Ásdís Stefánsdóttir
barnabörn og barnabarnabörn
Frímann & hálfdán
Útfararþjónusta
Frímann
897 2468
Hálfdán
898 5765
Ólöf
898 3075
Sími: 565 9775
www.uth.is
uth@uth.is
Cadillac 2017
Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar
og tengdafaðir
ANGANTÝR EINARSSON
fyrrverandi kennari og skólastjóri
lést á hjúkrunarheimilinu Hlíð þriðjudaginn
24. desember.
Útförin fer fram frá Akureyrarkirkju mánudaginn 6. janúar
klukkan 10.30.
Auður Ásgrímsdóttir
Halla Angantýsdóttir
Hlynur Angantýsson AlmaDís Kristinsdóttir
Ásgrímur Angantýsson
Elskulegur faðir okkar,
PÁLL GEIR MÖLLER
Brekatúni 2,
Akureyri,
verður jarðsunginn frá Akureyrarkirkju
föstudaginn 3. janúar klukkan 13.30.
Friðný, Arna og Alfreð Möller
Okkar ástkæri sambýlismaður og faðir,
HILMAR HAFSTEIN SVAVARSSON,
loftskeyta- og verslunarmaður,
Hagaseli 12,
lést 18. desember á Landspítalanum í
Fossvogi.
Útförin fer fram frá Seljakirkju mánudaginn
6. janúar klukkan 13.
Elín Sigurjónsdóttir
Kristján Már Hilmarsson og aðrir aðstandendur