Feykir - 25.04.2018, Blaðsíða 4

AÐSENT : Álfhildur Leifsdóttir skrifar
Litlar breytingar geta breytt miklu fyrir marga
Eftir tíu ára fjarveru og tvær
háskólagráður flutti ég aftur á
heimaslóðir í Skagafirði árið 2007.
Ég var efins í fyrstu, hélt
að hér væri lítið að
gerast og ætlaði að
stoppa stutt. Annað kom
á daginn, hér er ég enn,
horfi á börnin mín
blómstra í námi,
íþróttum og
tómstundum og er sjálf í
frábæru starfi á góðum
og framsæknum
vinnustað, Árskóla.
En sem einstæð þriggja
barna móðir veit ég hvað
kostar að reka fjölskyldu í
sveitarfélaginu Skagafirði. Hækkanir á
leikskólagjöldum og skólamáltíðum
skipta sveitafélagið kannski ekki miklu
máli í stóra samhenginu, en þessar
hækkanir koma sannarlega við fjöl-
skyldufólk. Almennt gjald fyrir átta
tíma vistun er 11.415 krónum dýrara á
mánuði hér en í Reykjavík. Einstæðir,
öryrkjar og námsmenn greiða 12.741
krónu meira á mánuði fyrir sömu
vistun í okkar sveitarfélagi en í
Reykjavík. Ég veit ekki
með aðra, en mig munar
um þessar tæpu 153.000
krónur á ári.
Framsókn lofaði fjöl-
skylduvænu samfélagi
fyrir síðustu kosningar en
meirihlutinn hækkaði
leikskólagjöld tvisvar á
kjörtímabilinu. Nú eru
hér einna dýrustu leik-
skólagjöld landsins og fá
einstæðir foreldrar, ör-
yrkjar og nemar hlutfalls-
lega lægri afslátt af vist-
unargjöldum en víða
annarsstaðar. Aðkeyptar skólamáltíðir
hafa einnig hækkað og væri ákjósanlegt
að nýta eldhús í Árskóla og Ársölum til
þess að elda hollar máltíðir fyrir börnin
okkar á staðnum, eins og gert er í
hinum grunnskólum og leikskólum
Skagafjarðar.
Hvatapeningar til niðurgreiðslu
tónlistar, íþrótta og annarra tómstunda
eru frábært framtak en þeir hafa ekki
hækkað frá því þeir voru settir á árið
2007. Sambærilegir tómstundastyrkir
eru allt upp í 60.000 krónur í öðrum
sveitarfélögum en 8.000 krónur hér. Á
tímum leikjatölva og snjalltækja hefur
aldrei verið meiri ástæða til að hvetja
börn til íþrótta- og tómstundaiðkunar.
Það er mikilvægt að öll börn hafi jöfn
tækifæri til þeirrar iðkunar óháð
fjárhagsstöðu heimila, því þarf að
hækka hvatapeninga verulega og
tryggja fjölbreytt val afþreyingar. Ekki
einungis er íþróttaiðkun ein besta
forvörnin, heldur er fátt sem þjappar
samfélaginu saman líkt og íþróttirnar
gera. Það geta allir sameinast um að
halda með sínu liði og er stemmingin í
Síkinu að undanförnu sönnun þess.
Talsvert vantar upp á að
skólahúsnæði allra grunnskólanna í
héraðinu sé viðunandi. Fáir vinnustaðir
myndu sætta sig við þá vinnuaðstöðu
sem börnunum okkar er boðið í
Grunnskólanum austan Vatna, í
Varmahlíðarskóla og í A-álmu Árskóla.
Um leið þarf að bæta starfsumhverfi
kennara t.d. með meiri sérfræði-
þjónustu. Enginn náms- og starfsráð-
gjafi er starfandi í héraðinu og bið er
eftir tímum hjá sálmeðferðaraðila.
Skortur á slíkri þjónustu bæði eykur
álag á kennara og bitnar á þeim börnum
sem þurfa sannarlega á þessari þjónustu
að halda. Síðast en ekki síst þá þarf að
leysa leikskóla- og dagvistunarúrræði
sem fyrst í héraðinu öllu og er mikilvægt
að vinna að lausnum á slíkum málum í
samvinnu við íbúa.
Ég býð fram krafta mína til að vinna
af raunsæi að því að gera sveitarfélagið
okkar eftirsóknarverðara með góðri
grunnþjónustu og traustu samfélagi.
Það er hægt með því að breyta
mörgum litlum hlutum sem breyta
miklu fyrir marga.

Álfhildur Leifsdóttir
Höfundur skipar 2. sæti
VG og óháðra
I N M E M O R I A M
Erla Hafsteinsdóttir, húsfreyja á Gili í
Svartárdal, lést á Landspítalanum 8.
apríl.
Erla var af húnvetnsku bergi brotin,
fædd og uppalin á Gunnarsstöðum í
Langadal, dóttir hjónanna Hafsteins
Péturssonar og Guðrúnar Ingibjargar
Björnsdóttur, sem þar gerðu garðinn
frægan um langt árabil.
Hafsteinn á Gunnarsstöðum, faðir
Erlu, var gildur bóndi og kunnur
félagsmálamaður í sinni sveit og lét sig
framfaramál sveitar og héraðs jafnan
miklu skipta.
Erla var fjórða í röð sex systkina, en
nú er aðeins eitt á lífi, Stefán, búsettur
á Blönduósi.
Erla giftist Friðriki Björnssyni frá
Valabjörgum í Skörðum árið 1958.
Settu þau saman bú á Gili, eignarjörð
Friðriks, og bjuggu þar allan sinn
búskap mjög farsælu búi, lengst af
með sauðfé og hross.
Friðrik var bóndi af lífi og sál,
farsæll og gætinn, og söngmaður
góður og lagði því starfi ómælt lið í
Karlakór Bólstaðarhlíðarhrepps. Þau
eignuðust fimm börn, sem haslað hafa
sér völl á ýmsum sviðum þjóðlífsins.
Erla var búkona mikil og félags-
málamanneskja og tók virkan þátt í
málefnum sinnar sveitar, átti lengi
sæti í sveitarstjórn Bólstaðarhlíðar-
hrepps og fyrsta konan til að gegna
embætti oddvita þar, einnig fjall-
skilastjóri og í stjórn Upprekstrarfélags
Eyvindarstaðarheiðar. Ætíð mikilvirk
í kvenfélagi sveitarinnar. Naut hvar-
vetna trausts í starfi, glögg og tillögu-
góð.
Kynni mín af fjölskyldunni á Gili
hófust sumarið 1981, er ég kom
prestur í Bólstað og gerðist nágranni
þeirra næstu tvö árin. Gott var að eiga
þau sem nágranna og greiðvikni og
hjálpsemi ætíð til reiðu, ef eftir því var
leitað.
Þess nutum við, t.d. þegar þurfti að
slá og binda heyið af stórri lóðinni á
Bólstað, eða með hvað annað.
Gestkvæmt var á Gili og öllum,
sem að garði bar, tekið af einstakri
hlýju og rausn, hvernig sem á stóð. Þar
var alltaf nægur tími til að spjalla. Þar
áttu þau hjó bæði ómældan hlut að
máli.
Góðs er að minnast frá árunum
liðnu og mörgu góðu og glaðværu
spjalli við eldhúsborðið á Gili, þar sem
margt bar á góma og málin rædd.
Haustið 1983 fluttum við fjöl-
skyldan frá Bólstað og yfir Vatns-
skarðið að Mælifelli. Eftir það urðu
samskiptin nokkuð strjálli. Alltaf var
þó gott að koma við á Gili og eiga þar
uppbyggilegar stundir og gott spjall.
Friðrik lést í ársbyrjun 2007 og
eftir það bjó Erla ein með dyggilegri
aðstoð Sigþrúðar, dóttur sinnar,
húsfreyju á Bergsstöðum, og fjöl-
skyldu hennar. Börnin öll voru
hennar stoð og styrkur, enda sam-
heldnin mikil í fjölskyldunni, að
ógleymdum bróðurnum, Stefáni, sem
þar var nánast daglegur gestur.
Þótt heilsa Erlu væri nokkuð
lakari síðustu árin, var áhuginn ætíð
hinn sami, hvenær sem fundum bar
saman, áhugi á málefnum lands og
lýðs og framtíð sveitanna, sem hún
bar alla tíð mjög fyrir brjósti. Hún var
landsbyggðamanneskja í orði og
verki.
Sem að líkum lætur, var hún
misjafnlega sátt við það, sem þar var
að gerast, var manneskja nægjusemi,
heiðarleika og samhjálpar. En glað-
værri lund í sinni og áhuga á mál-
efnum samfélagsins hélt hún til
hinstu stundar. Þess er gott að
minnast nú við leiðarlok.
Útför Erlu fór fram frá Blöndu-
ósskirkju 14. apríl að viðstöddu
fjölmenni, en jarðsett í heimagrafreit
á Gunnarsstöðum við hlið manns
hennar og annarra skyldmenna.
Þar hvíla þau nú hlið við hlið
hjónin frá Gili. En björt minning lifir
í hugum okkar, sem þeim kynntust.
Ég þakka Erlu Hafsteinsdóttur
lærdómsríka samfylgd og bið börnum
hennar, fjölskyldu þeirra og öðrum
ástvinum blessunar Guðs.
Hvíl hún í friði.
Ólafur Hallgrímsson.
Rúnar Kristjánsson
Hugsað til
Leirulækjar-
Fúsa
Fúsi bjó á Leirulæk,
lék sér þar að bögum.
Hans var sálin hrekkjaspræk,
hermt er það í sögum.
Hann var ekki maður meyr,
mörgum ægði sálum.
Beitti hvössum bragar geir,
bauð ei frið í málum.
Naumur hvergi á níð var hann,
nýtti hugsun fleyga.
Almælt var að við þann mann
væri slæmt að eiga.
Markviss löngum máls á leið
magnað fékk hann drætti.
Gat því allt sitt æviskeið
ort með sínum hætti.
Ekki gleymist gaurinn enn,
glöggt við til hans þekkjum.
Það hafa frekar fáir menn
farið lengra í hrekkjum!
Erla Hafsteinsdóttir
Gili
4 16/2018