Feykir - 26.09.2018, Blaðsíða 6

heimili og vinnustaður, og þá
að sýna innan úr torfbænum,
og í þriðja lagi þá langaði mig
að fara í Sjóminjasafnið Ósvör
í Bolungarvík og sýna hvern-
ig vertíðarsjómenn bjuggu,
hvernig þeirra umhverfi
var og hvernig þeir klæddu
sig. Síðan sóttum við um til
Afmælisnefndar, sem hafði
sjóð til að setja í verkefnið til að
minnast 100 ára afmælisins,“
segir Árni.
Það varð úr að verkefni Árna
fékk veglegan styrk úr þeim
sjóði en einnig var verkefnið
styrkt af Uppbyggingarsjóði
Norðurlands vestra og þá var
kominn grundvöllur fyrir að
„Ef ég byrja alveg á byrjuninni
þá fylgdist ég með því þegar
afmælisnefnd fullveldis
Íslands fór af stað og fylgdist
með umræðunni að það stæði
til að auglýsa eftir sniðugum
verkefnum til þess að minnast
100 ára fullveldisafmælisins
1918 – 2018. Ég velti því fyrir
mér hvernig hægt væri að
nota þennan sýndarveruleika,
sem við Árni Rúnar Hrólfsson
höfum verið að þróa núna
í nærri þrjú ár, til þess að
búa til sýningu. Það fyrsta
sem kom upp í hugann er
sú reynsla sem við höfum af
sýndarveruleikasýningunni
hérna, Lundinn og vinir hans
eða Puffins and Friends, sem
höfðar mjög vel til krakka
eða barna á öllum aldri. Svo
fór ég að hugsa þetta út frá
því hvort ég gæti búið til
sýningu sem væri hugsuð
sem kennsluefni fyrir skóla
og þá hjálpartæki við að vekja
áhuga á sögunni og jafnframt
á því hvernig tungumálið og
orðatiltæki hefðu þróast með
verkmenningu. Markmiðið
sem ég setti mér var að búa
til sýndarveruleikasýningu
sem væri hægt að koma fyrir
í einni ferðatösku með það
fyrir augum að geta farið með
hana á milli skóla,“ segir Árni.
Hann hófst handa og skrifaði
handrit og bar undir félaga
sinn Árna Rúnar, sem nafni
hans segir að hafi hjálpað
honum í myndatökunni og
fleiru. „Í fyrstu vorum við með
fjögur þemu sem við síðan
þrengdum niður í þrjú. Það
var í fyrsta lagi samgöngur og
verslun, í öru lagi torfbærinn
VIÐTAL
Páll Friðriksson
Á Menningarnótt Reykjavíkurborgar, sem haldin var 18. ágúst sl., vakti lítil sýning
mikla athygli þeirra sem hana sáu. Þar var Árni Gunnarsson, kvikmyndagerðar-
maður á Sauðarkróki, á ferðinni með sýndarveruleikasýninguna Tímagöng sem
segir frá samgöngum og verslun fyrri tíma á Íslandi, hvernig fólk hafðist við í
torfbæjum og lífinu í verbúðum. Þá er íslenskum verkheitum og orðatiltækjum
sem tengjast störfum fyrri tíma gerð góð skil. Sýningin, sem tengist afmælisári
fullveldis Íslands og er ætluð sem farandsýning, hefur fengið svo jákvæðar
móttökur að keppst er um að fá að sýna hana innan lands sem utan. Feykir hafði
samband við Árna og forvitnaðist um tilurð sýningarinnar, vinsældir hennar og
þau verkefni sem Skotta Film er með í deiglunni.
Árni Gunnarsson fyrir utan sýninguna Pufffin and Friends á Aðalgötunni á Sauðárkróki. MYND: PF
Árna Gunnarssyni fellur sjaldan verk úr hendi
Menning, tunga
og tímagöng til 1918
Árni kíkir í sýndarveruleikagleraugun og skoðar torfbæinn.
MYND: PF
byrja þar sem fjármögnun fyrir
verkefnið var langt komin.
Tökur hófust eftir áramótin og
fyrstu skot voru af samgöngum
fyrri tíða, hestasleða á ís.
Sleði var fenginn að láni hjá
Minjasafninu í Glaumbæ,
svokallaður Hólasleði sem
nýbúið er að gera upp. Aðal-
leikararnir eru tveir, Jörundur,
12 ára sonur Árna, og Silvía Rós
Rögnvaldsdóttir, bekkjarsystir
hans. Þau leiða áhorfandann í
gegn um þessi þrjú myndbönd,
eru sögumenn. Árni segir
hugmyndina vera þá að fylgst
sé með krökkum sem voru
uppi á Íslandi fyrir 100 árum.
„Fyrsta senan gengur út á
það að þau koma á hestasleða
í kaupstaðinn, fara að sjálf-
sögðu í búðina til Bjarna Har.
Þar þurftum við að breyta
ýmsu, bæði að taka vörur úr
hillum og setja ýmislegt annað
í staðinn. Svo þurfti Bjarni að
æfa sig í að læra textann og
allt það,“ segir Árni og kímir.
„Svo var heilmikil eftirvinnsla,
ýmsar brellur, klippa í burtu
það sem ekki mátti vera með
á myndinni bæði í búðinni og
eins á Tjarnartjörninni með
hestasleðann. Þá þurftum
við að klippa allar nútíma-
6 36/2018