Feykir - 05.12.2018, Qupperneq 8

verið staðinn þrefaldur hringur
á svölunum.
Kári Mar sem þjálfaði
meistaraflokk karla í níu ár og
meistaraflokk kvenna í fjögur,
auk þess sem hann var
aðstoðarþjálfari karlaliðsins í
tólf ár, segir þessa hönnun
hússins fyrir stækkun þess,
nálægðina og svalirnar allt um
kring, hafa myndað gryfju-
stemningu sem var einstök.
Þegar húsið var stækkað um
helming þá fannst mörgum
stemningin týnast í öllu þessu
tómi. Menn dóu þó sumir ekki
ráðalausir. Til að fylla upp í
tómið tóku til að mynda hinir
eitilhörðu stuðningsmenn og
fóstbræður, Guðbrandur Ægir
og Jón Þór, upp á því að útbúa
sér sérstök klappsett úr spýtu-
kubbum sem voru síðan reyrðir
yfir handarbökin á þeim og
þegar þeir klöppuðu þá
mynduðust ógurlegir skellir í
salnum. Þetta var auðvitað
hugsað til þess að auka á lætin
og hávaðann en varð helst til
þess að þeir sem stóðu í nágrenni
við þá voru komnir með
dúndrandi höfuðverk löngu
fyrir hálfleik. Sem betur fer sló
þessi búnaður ekki í gegn og
þeir hættu að mæta með hann á
leiki.
Já, stækkun Síkisins breytti
sannarlega stemningunni en nú
eru jafnvel (og þó einkum) elstu
menn búnir að jafna sig á þeim
ósköpum og leikirnir í úrslita-
keppninni síðastliðið vor voru
hreinlega heilmikil upplifun –
mannfjöldinn magnaður og
stemningin hreinlega geggjuð.
Allt fyrir sigurinn
Ýmislegt hefur verið reynt til að
taka andstæðinginn á taugum í
Síkinu. Hinir miklu íþróttamenn
í Molduxum hafa sérhæft sig í
því sporti og stilla sér vanalega
upp á sínum stað á svölunum –
vanalega beint fyrir ofan vara-
mannabekk gestaliðsins. Í hita
leiksins getur reynst erfitt að
sitja undir vinsamlegum ábend-
ingum mis hugljúfra heima-
manna og hermir sagan að oftar
en einu sinni hafi þjálfari eins
Suðurnesjaliðsins boðist til að
laga andlitið á einhverjum
Molduxanum eftir orð að ofan.
Að sjálfsögðu varð lítið úr
hótununum, en að fá smá
athygli á þennan hátt, og setja
andstæðinginn aðeins á hliðina,
jafnast alveg á við gott hollíhú.
Þetta er að sjálfsögðu allt partur
af leiknum og gamninu.
Grettismenn eiga sín lög sem
eru kannski fæst uppörvandi
fyrir mótherjana og stundum
örþrifaráðs að henda fullum
Þórsara út úr húsi. „Það var
mjög skemmtileg rimma,“ rifjar
Kári upp kíminn.
Sumir stuðningsmenn fara
þó fram úr sjálfum sér allsgáðir.
Ein langsóttasta og sérstakasta
tilraun til að setja andstæðingana
út af laginu var gerð skömmu
áður en Síkið var stækkað. Sem
fyrr segir stóðu sumir áhorf-
endur beint aftan við glær
körfuspjöldin, ekki í meters-
fjarlægð frá körfunum. Einum
dyggum stuðningsmanni datt í
hug að láta útbúa fyrir sig
stærðarinnar plaggat í ljósrit-
unarþjónustu á leikdegi. Hann
mætti síðan galvaskur í Síkið og
þegar andstæðingarnir fengu
vítaskot þá dró hann upp
plaggatið fyrir aftan körfu-
spjaldið. Plaggatið skartaði
nöktum kvenmanni og daman
blasti við vítaskyttunum þegar
þær tóku miðið og vonin var sú
að trufla einbeitingu vítaskytt-
unnar. Adam var hins vegar ekki
lengi í Paradís því í þriðja skiptið
sem kappinn reyndi þetta trikk,
sem hafði reyndar ekki gert
mikið annað en að kæta
skytturnar og áhorfendur, þá
flautaði Jón Otti dómari hátt og
snjallt í flautuna og vísaði
kappanum út úr húsi og
plaggatinu líka.
Bróðir þessa manns, sem er
taktfastur með eindæmum,
hafði það fyrir venju að yfirgefa
Síkið þremur, fjórum mínútum
fyrir leikslok ef leikirnir voru
spennandi, fullviss um að
öðruvísi gætu Stólarnir ekki
unnið leikinn. Það væri algjört
lykilatriði að hann færi. Þannig
að hann bauð félögum sínum
Opal og sagðist síðan vera
farinn.
Fleiri ágætir stuðningsmenn
hafa haft álíka hjátrú. Stefán
Jónsson, fyrrverandi formaður
Kkd. Tindastóls, sagði aðspurð-
ur við Feyki: „Ég var með þá
reglu að ef við vorum undir í
fjórða leikhluta þá fór ég út. Stóð
fyrir utan og bara hlustaði á
áhorfendur. Þetta virkaði nánast
alltaf því um leið og ég var
kominn út byrjuðu yfirleitt
fagnaðarlæti sem þýddi að það
var verið að snúa leiknum okkur
í hag. Vil samt taka það fram að
fagnaðarlætin byrjuðu ekki fyrr
en ég var kominn út,“ segir
Stebbi léttur. Já, við skulum vona
að lætin hafi ekki tengst því að
formaðurinn fór út úr húsinu.

Allt til enda – alla leið
Það að yfirgefa Síkið verður að
teljast frekar óheppileg hjátrú
því lokamínúturnar eru oft
skemmtilegustu mínútur leikj-
anna. Og það er líka eins gott að
allir stuðningsmenn Tindastóls
séu ekki með þessa sömu dellu
og yfirgefi liðið sitt á ögurstundu
– þá væri Síkið sannarlega ekki
svipur hjá sjón!
seilast menn örlítið niður fyrir
beltisstað. Þeirra framlag er hins
vegar frábært og það er ólíkt
skemmtilegra á leikjum þegar
Grettismenn eru með á
nótunum.
Að fara úr húsinu
Stuðningsmenn Tindastóls og
andstæðinga hafa ekki öllum
stundum verið til sóma og eins
og gefur að skilja mæðir
stundum talsvert á húsvörðum
þegar miklir hasarleikir eru í
gangi. Kári Mar segir eitt
skondnasta atvik sem hann
muni eftir úr Síkinu hafa gerst á
Derby-leik milli Tindastóls og
Þórs frá Akureyri en þá varð
Bjössi húsvörður, Sigurbjörn
Árnason, að grípa til þess
Fljótlega í byrjun þessarar
aldar, sennilega árið 2003,
fór KKÍ að gera kröfur á
félögin í efstu deild um
að vera með lukkudýr á
heimaleikjum sem áttu að
keyra upp stemninguna
hvenær sem færi gafst.
Tindastólsmenn, með Viggó
Jónsson í fararbroddi, voru
fljótir að útvega glæsilegt
krókódílagervi til að hafa
í Síkinu. Sá böggull fylgdi
skammrifi að einhver varð
að komast í búninginn og
hafa þrek og úthald í að
sprella og dansa í sjóðheitu
júníforminu.

Það er enginn vafi á því að kraftmesti
Króksinn var einn sá fyrsti í sögunni. Það var
knattspyrnukappinn Aðalsteinn Arnarson,
sonur Ödda læknis og Möggu Aðalsteins, sem
tók að sér hlutverkið og bjó til stemningu og
gaman sem var engu líkt. Margir hafa farið í
hlutverk Króksa á eftir Alla en óhætt að fullyrða
að enginn hafi komist með tærnar þar sem
hann hafði hælana. Feykir hafði samband við
kappann, sem nú starfar við tekjustýringu hjá
Icelandair, til að forvitnast aðeins um tíma hans
í krókódílagervinu.
Hvernig kom til að þú tókst að þér hlutverk
Króksa? -Mig minnir að ég hafi látið Svein
Brynjar, yfirplötusnúð í Síkinu, plata mig í að
redda þessu fyrir einn leik – stundum er vont að
kunna ekki að segja nei. Þetta vatt síðan upp á
sig eins og stundum vill gerast.
Hafðirðu einhvern þjálfara? -Gísli Sig var, að
mig minnir, þjálfarinn minn í fótboltanum hjá
Tindastóli á þessum árum. Hann var hins vegar
með mjög takmarkaðar áherslur á að dansa og
láta eins og fífl í grímubúningum. Þannig að ég
held að það sé rétt að segja að ég hafi meira og
minna verið sjálfmenntaður í þessu.
Aðalsteinn Arnarson krókódíll
,,Stundum er vont að
kunna ekki að segja nei“
Það er ekki alveg víst að Alli sé hér í gervi Króksa. MYND: ÓAB
Er eitthvað sem stendur upp úr frá tíma þínum
sem Króksi? -Hápunkturinn er klárlega þegar
ég var á skýrslu í leik með Tindastól C (sem var
einskonar B-lið Tindastóls á þessum tíma) í gervi
Krókódílsins. Þetta var leikur gegn Laugum og
Axel Kárason var þjálfari liðsins. Við vorum með
mikla yfirburði í leiknum og þegar stutt var eftir
var mér hent inn á og í lokasókninni fékk ég
boltann og í þann mund sem flautan gall tók ég
skot sem fyrir einhverja ótrúlega heppni endaði
ofan í. Þar með var niðurlæging andstæðinganna
algjör. Mig minnir reyndar að karfan hafi ekki
fengið að standa þar sem ég stóð ekki inni á
vellinum þegar ég tók skotið. En okkur var öllum
sama um það og við fögnuðum þessu mikið.
Lágpunkturinn var sennilega þegar ég meiddist
í náranum við það að reyna að fara í handahlaup í
búningnum og var marga mánuði að ná mér.
Gætirðu hugsað þér að bregða þér aftur í
gervið? -Nei. Ég er fullkomlega sáttur við það að
vera búinn að leggja þessa iðju á hilluna.
Er þetta erfiðasta vinna sem þú hefur unnið?
-Hún var lúmskt erfið. Ég held að ég hafi oft verið
þreyttari og sveittari en sumir leikmenn liðanna
sem voru að spila.
Leikmenn Tindastóls fagna góðum sigri með Grettismönnum og öðrum
stuðningsmönnum í vor. MYND: HJALTI ÁRNA
8 46/2018