Varnarmál - 01.06.1931, Qupperneq 6

6
líkt okkar. Þetta eru hin ábyrgðarmestu mál lífsins, sem eng-
inn mundi leyfa sér að staðhæfa það um, sem við gerum, ef
hann vissi ekki á hvaða grundvelli samband okkar er bygt.
Við flytjum aðeins það frá öðrum heimum, sem er Guði sam-
boðið, að hans vilja, og samkvxmt hans eigin ráðstöfun.
Jóhannes Frímann.
Ste. 20 — 626 Ellice ave.
Winnipeg, Canada.
I. Haraldur og Joheannes*
á fundi 25. febr. 1929.
1. — Eg, Haraldur Níelsson, er staddur hér með leiðtogan-
um frá Nazaret. Félagið »Sálarvörn«, sem oftast er nefnt
»Vöm«, á að veita honum að málum. Því vil eg segja nokk-
ur orð, þau er eg veit nú sönnust og réttust.
Allir vita um hið mikla rót, er komst á hugi manna áður,
um það leyti, og þó sérstaklega eftir að hann yfirgaf hið
jarðneska líf. Sjálfsagt hafa kenningar hans um Guð, og um
trú og helgisiði kirkjunnar á hans dögum, átt fyrsta þáttinn
í því að vekja eftirtekt á honum og skapa honum óvild. En
til þess að skapa. honum óvild, þurfti jafnframt að skapa
honum aðdáun. Til þess var einfaldast að búa til sögur alls
konar kynja- og kraftaverka, sem fáfróðu fólki fanst mikið
um vert. Með því móti var hægast að hleypa öllu í bál og
brand. Ýmsir voru skáldmæltir þá sem nú, og fúsir til að
offra gáfunni honum til vegs, en þó aðallega sjálfum sér til
álits og hagnaðar.
Ekki þarf það að valda nokkurri undrun, þó menn á þeim
tímum yrðu andvígir leiðsögn hans, því annað hafði verið
kent frá alda öðli, og það alt með tilliti til sérhagnaðar, eftir
því sem vit og ráðdeild hrökk til. Þóttu því orð hans og kenn-
ingar andstætt kennimáta kirknanna og auðvaldsins. Varð
því að ráða mann þenna sem fyrst af dögum. Þetta tókst með
svívirðilegu undirferli.
*) Sjálfur ritar hann nafnið svona.
J. F.