Varnarmál - 01.06.1931, Qupperneq 21

21
heimi, heldur sál, er stýrir í rétt-
ustu áttina að aldanna eilífu sólna
sól. Staðfest með nafni mínu.
Steingrímur Þorsteinsson; áður
kennari, nú vörður »Varnar« að
Guðs vors ráði.
IX. Joheannes og Stefán
tala d fundi 12. des. 1930.
Settur fundur, sem verður meira
en orðagjálfur, því hér stendur sá,
sem nokkrir í heiminum segjast
ekki mega vera án, og hefur hann
sitt rétta leyfi til að flytja mál sitt.
Það er stöðugt verið að óska eftir
orði frá honum, og því talar hann
nú. — Stefán.
* ❖ *
1. — f góðs Guðs náðar nafni vil eg, Joheannes, segja orð.
Eg er sonur hjónanna áður kunnu frá Nazaret, Jðsefs og
Maríu. Þrá og ósk mín og þeirra um aldirnar var sú, að fá
lausn frá endurlausnar nafninu og því, sem það var tengt
við. Heimurinn hefur gengið of langt í því, að heimta. að eg
friðþægði fyrir misgerðir mannanna, og átti sú friðþæging
að vera bundin við dauða minn. Aldrei hef eg sagt að eg væri
endurlausnari, heldur bróðir og vinur, gæfist mér að reynast
svo. Eg var svo að eðlisfari, en þó um leið of eftirgefanlegur.
Eg' var venjulega álitinn gæfur og góðlyndur fremur en al-
ment gerðist. Fengist eg því til að lofa því, ef eg á annað
borð lifði eftir minn líkamlega dauða, að reynast bróðir og
vinur, þá þótti það gott. Eg lofaðist til að vera vinur og
bróðir, mætti fræðsla mín um góðan Guð verða að notum.
Þeir, sem lifðu áður og eftir mig, réðu svo þessum ósönnu
kenningum, sem snúast svo mikið um mig, en eru með öllu
rangar, eins og' eg hef áður tekið fram hér. Alt um endur-
lausnina er tilbúningur, og veldur því eitri, er sú kenning
hefur af sér fætt í sálum manna. Vor góði Guð, eins og eg