Varnarmál - 01.06.1931, Síða 26

26
Urðu nú foreldrar hans alveg utan við sig af sorg, vitandi
vel um að alt þetta voru vélabrögð, því hann var fæddur í
hjónabandi þeirra sem hvert annað barn, og ekkert undar-
legt við fæðing hans annað en að hún var þá stödd á gisti-
húsi. Nú eru liðnar meira en nítján aldir síðan. Hefur hann
stöðugt, allar þessar aldir, sagt þeim hið sama, sem til hans
hafa komið og heimtað fulla lausn synda sinna fyrir trúna.
En ekkert gátu þeir um, að þeir þyrftu að lifa samkvæmt
trúnni. Hinn elskulegi mannvinur sýndi þeim fram á, að hann
væri alveg laus við svona verk. Sagði þeim að hann væri sem
aðrir menn, og til orðinn á sama hátt og þeir, en hann væri
og vildi reynast sem góður vinur og bróðir. Guð væri faðir
allra óg höfundur tilverunnar allrar í heild sinni.
Nú ber reynslan það með sér, að afkoma þessara trúar-
bragða fylgjenda er sízt betri en hinna, er aldrei höfðu um
þau heyrt, svo það, sem frætt hefur verið um frelsunina, er
argasta ósanninda blekking. Hann er stór vizkulaus þvætt-
ingur allur sá heilaspuni.
Eg minnist á þetta mál vegna þeirra, er sífelt segja að
þeir fái áskoranir og áminningar um að trúa á frelsarann,
og að enginn verði sæll nema fyrir hans blóð. Hvaðan sem
þær kenningar koma skiftir engu máli, en hitt er átakanlegt
að heyra ópin í okkar heimi, þegar ekkert rætist fram úr
fyrir þessari skoðun um endurlausnina.
Guð er öllum sínum börnum miskunsamur, en trúir sann-
orðir og hlýðnir verða menn að vera hans opinberuðu orðum.
Enginn ræður hugsun né orðum góðs Guðs. Þau koma án þess
maður viti fyrirfram hver þau muni verða. Dýrð sé honum
fyrir hinar vísdómsfullu opinberanir, er stöðugt halda áfram,
og' sem breyta skoðunum þeirra, er trúðu á endurlausnina.
Þeir eru þó svo að líta eftir orðunum síðan í haust, er standa
skráð í hinu opna lofti vors eilífa heims. Óp þeirra, er trúðu
af sannfæringu, voru ógurleg í fyrstu, en svo sefaðist sárs-
aukinn við sannfæringuna, sem þeir fengu við að lesa hin
skýru orð í loftinu.
Sumir segja að hinum svo nefnda endurlausnara sé gerð
vansæmd með því, að gefa opinberlega til kynna, að vald
hafi hann ekkert fengið frá höfundi tilverunnar til að kall-
ast frelsari. Þetta er mesti misskilningur. Opinberun sú var
ekki stíluð þannig, að hann sjálfur hefði kallað sig það, því
samkvæmt séðum ritum um aldirnar finst ekkert orð frá