Dagblaðið Vísir - DV - 05.06.2020, Síða 14

14 FRÉTTIR 5. JÚNÍ 2020 DV
reyndum við að hafa þetta
þannig að þau komu nánast
aðra hverja helgi austur og ég
kom heim hinar helgarnar á
móti.“
Hún segir ekki hafa verið
mikið um grát í síma, þó að
dóttirin hafi auðvitað saknað
móður sinnar, en sonur hennar
var fluttur að heiman. „Pabbi
hennar sinnti henni svo vel.
Dóttir mín var með dálítið
ruglað hár þarna um tíma, en
annars gekk þetta vel og þeim
fannst gaman að koma upp
eftir til mín.“
Vinnuslysin hryllingur
Verkefnið tók alls rúm fimm
ár en Yrsa bjó á Kárahnjúkum
í um fjögur ár. Það er langur
tími í krefjandi vinnu og að­
stæðum, í alls konar veðri.
Hún segist þó aldrei hafa
fengið upp í kok. „Ég held að
stór hluti af því hafi verið hvað
það var fjölbreyttur hópur
þarna. Unga fólkið var duglegt
að skipuleggja gönguferðir og
halda félagslífinu gangandi.“
Hún segist aldrei hafa upp­
lifað sig óörugga á Kárahnjúk­
um, þó að það hafi vissulega
ekki verið notaleg tilfinning að
keyra í bandbrjáluðu veðri upp
bratta fjallshlíð og yfir heiðina
til að komast að svæðinu.
„Ég reyndi hvað ég gat að
vera samferða Þorgrími Árna­
syni, öryggisstjóranum okkar,
sem er afburðagóður bílstjóri.
En það urðu mörg bílslys sem
blessunarlega fóru ekkert allt
of illa, nema hvað bílana sjálfa
varðaði. Hins vegar voru
vinnuslysin sem urðu algjör
hryllingur. En ég upplifði mig
aldrei í hættu enda mikið inni
að garfa í pappír.“
Ég strauja ekki fyrir þig
Yrsa var titluð tæknistjóri
eftirlitsins og var einnig fram­
kvæmdastjóri fyrirtækisins
sem stofnað var fyrir rekstur
eftirlitsins. Hún segir að al­
mennt hafi íslensku karlmenn­
irnir á svæðinu ekki komið
öðruvísi fram við hana af því
að hún var kona, en það hafi
erlendu mennirnir gert.
„Ég lenti í því til dæmis að
það var eldri erlendur karl­
maður sem var að biðja mig
um að hjálpa sér að strauja
skyrturnar sínar. Svona asna­
legar uppákomur gerðust
ítrekað til að byrja með. Á end­
anum var þetta orðið hálfgert
grín, ég var farin að setja gula
miða á hurðina hjá mér sem á
stóð allt það sem ég gerði ekki;
ég strauja ekki fyrir þig, ég
faxa ekki fyrir þig, ég vélrita
ekki fyrir þig.“
Gulir miðar bættust jafnt
og þétt við og létu vinnustaða­
grínararnir ekki sitt eftir
liggja og bættu við alls kyns
grínmiðum á hurðina. Yrsa
brosir að minningunni í dag
en segir þessar óskir um allra­
handa aðstoð hafa komið sér
spánskt fyrir sjónir á sínum
tíma.
„Þegar ég var orðin nokkuð
pirruð á þessu spurði ég einn
þessara útlendinga hvernig
honum dytti í hug að labba út
allan ganginn, fram hjá fullt af
fólki sem hafði minna að gera
en ég og banka hjá mér til þess
að spyrja mig að því hvort ég
gæti ljósritað fyrir hann, eða
hvað það nú var. Þá sagði grey­
ið maðurinn: Þeir eru svo fúlir,
meðan þú ert svo almennileg!“
Yrsa segir að þar standi
hnífurinn einmitt í kúnni.
„Við konur erum oft liðlegri
að aðstoða og hjálpa. Ég held
að þetta sé ekki það að það
sé litið niður á mann af því
að maður er kona, heldur að
fólk búist frekar við því að því
verði betur tekið ef það biður
um aðstoð. Við erum sneggri
til að þjónusta.“
Yrsa gefur í fyrsta skipti í ár út tvær bækur fyrir jólin. MYND/ERNIR
Ég held að það sé ekkert
fengið með því að við konur
reynum að haga okkur eins
og karlmenn.