Íþróttablaðið - 01.10.1969, Blaðsíða 4

h

a//^ \c\í» litffy
. . . hafa Almennar tryggingar haslað sér völl. Félagið
hefur starfað á annan aldarfjórðung og jafnan leitast
við að uppfylla þarfir íslenzkra tryggingartaka.
ALMENNAR TRYGGINGAR"
POSTHUB8TRÆTI 9
8IMI 17700
W

n
að máli, var einmitt fyrsta spurn-
ingin, hvernig hann gæti annað
þessu öllu, því að það er ekkert
leyndarmál, að staða skrifstofu-
stjóra borgarverkfræðings er
mjög erilsamt starf. „Maður má
vera að öllu, ef maður nennir
því“, svarar Ellert. „Annars hef
ég ekki getað mætt eins oft á æf-
ingar og áður, en reyni að taka
því betur á, þegar ég mæti. Varð-
andi starfið hjá Knattspyrnu-
deild KR, þá er ég svo heppinn
að hafa mjög hæfa menn í stjórn-
inni, sem hafa létt mér starfið
gífurlega."
•— En vinnudagurinn hlýtur
að vera langur og erfiður. Engin
þreyta?
— Auðvitað þreytist ég stöku
sinnum eins og annað fólk, en
betza hvíldin, sem ég fæ, er þátt-
taka í íþróttum og íþróttastarf-
inu. Maður hvílist ekki endilega
á því að sitja í sófa og glápa á
sjónvarp, heldur af þeirri til-
breytingu að fást við mismun-
andi verkefni. Ég er þeirrar skoð-
unar, að fólk verði að hafa tóm-
stundaiðju eftir vinnutíma.
íþróttir eru mitt tómstundagam-
an, ég væri ekki í þeim, nema
ég hefði ánægju af því.
— Hvenær hófst knattspyrnu-
ferillinn?
— Ég hef verið í KR síðan
ég man eftir mér, þótt ég hafi
átt heima í Austurbænum á mín-
um yngri árum. Foreldrar rnínir
bjuggu þá á Bollagötu - og hefði
verið eðlilegra, að ég hefði geng-
ið í Fram eða Val, því að miklu
styttra var að fara á æfingar hjá
þeim félögum en KR. En KR-
ingur vildi ég verða og var ekki
laust við, að fólkinu í götunni
fyndist strákurinn skrýtinn og
einþykkur. Ég man, að á þessum
árum æfðum við á Grímsstaða-
holtsvellinum, sem nú er að vísu
horfinn. Þá kynntist ég Þórólfi
Beck, Sveini Jónssyni, Heimi
Guðjónssyni. Garðari Árnasyni
og fleiri strákum, sem síðar áttu
eftir að mynda kjarnann í sigur-
sælu meistaraflokksliði KR — og
kjarnann í landsliðinu, sem stóð
sig rnjög vel í kringum 1960.
— Eru árin í yngri flokkun-
um minnisstæð?
— Já, okkur gekk yfirleitt
mjög vel. Annars eru mér sér-
staklega minnisstæðar tvær
keppnisferðir til Danmerkur,
sem við fórum. Hina fyrri fór-
um við 1954, þá í 3. flokki, en
það var í fyrsta sinn, sem íslenzk-
ur unglingaflokkur fór í keppnis-
för til meginlandsins. Við fórum
svo aftur 1957, þá í 2. flokki, og
var sú för einkar vel heppnuð,
því að við tókum þátt í æfinga-
móti, sem við sigruðum í og vakti
frammistaða flokksins mikla at-
hygli.
— Hvenær bankið þið á dyr
hjá meistaraflokknum?
— Það var sama ár, 1957. Þá
voru gerðar stórfelldar breyting-
ar á meistaraflokksliðinu. Litlar
breytingar höfðu verið gerðar á
KR-liðinu frá 1950, enda hafði
það staðið sig mjög vel. En 1957
leystist liðið upp — og þá kom-
um við 2. flokks strákarnir inn
í það. Satt bezt að segja, gekk
ekki of vel í byrjun. Við mörð-
um jafntefli gegn Akureyringum
og þurftum að leika aukaleik
gegn þeim um áframhaldandi
veru í 1. deild. í þetta sinn tókst
okkur að sigra, naumlega þó, og
var ég svo heppinn að skora eina
mark leiksins.
4
ÍÞRÓTTABLAÐIÐ