Morgunblaðið - 22.01.2020, Síða 19

MINNINGAR 19
MORGUNBLAÐIÐ MIÐVIKUDAGUR 22. JANÚAR 2020
✝ Haukur HlíðarÞorgilsson
fæddist á Kambi í
Deildardal 27. des-
ember 1942. Hann
lést á Landspítalan-
um í Fossvogi 15.
janúar 2020. For-
eldrar hans voru
Þorgils Pálsson, f.
25.10. 1901, d. 7.9.
1984, og Gunnlaug
Sigríður Sigurð-
ardóttir, f. 21.12. 1905, d. 13.2.
1983, frá Eyrarlandi. Systkini
Hauks eru, hálfbróðir sam-
mæðra, Sigurður Helgi Geir Sig-
urlaugsson, f. 23.4. 1933, d. 5.7.
1992, kvæntur Karlottu Sigríði
Guðfinnsdóttur, f. 7.5.1941, d.
1961 fór hann á vertíð í Grinda-
vík og Innri-Njarðvík samhliða
byggingarvinnu í Skagafirði til
1970. Lá svo leiðin suður í Hafn-
arfjörð og starfaði hann í álver-
inu í Straumsvík og síðar hjá
Teiti Guðmundssyni bónda á Mó-
um á Kjalarnesi til 1972. Árið
1973 hóf hann störf hjá Geir G.
Gunnlaugssyni bónda í Lundi í
Kópavogi og hjá syni hans Geir
G. Geirssyni bónda á Vallá á
Kjalarnesi til ársins 1980. Á ár-
unum 1981-1983 starfaði hann á
Eskifirði við smíðar og sem hús-
vörður á hóteli sem og eitt ár við
smíðar hjá Guðmundi bróðir sín-
um á Akureyri. Leið hans lá svo
aftur suður á Kjalarnesið þar
sem hann starfaði hjá Stjörnu-
eggjum og síðar Stjörnugrís
óslitið í nær fjóra áratugi til dán-
ardags.
Útför Hauks fer fram frá
Fossvogskirkju í dag, 22. janúar
2020, og hefst athöfnin klukkan
15.
26.10. 2016, Guð-
björg Ragnheiður,
gift Jökli Arngeiri
Guðmundssyni, Páll
Óli, kvæntur Sól-
rúnu Hervöru
Heinesen Jóns-
dóttur, Hreinn Dal-
mann, f. 21.3. 1944,
d. 3.1. 2011, eftirlif-
andi eiginkona hans
Brynhildur Dröfn
Bjarkardóttir, Anna
Ólafía, sambýlismaður hennar er
Jónas Hallgrímsson, tvíbura-
bróðir Önnu Ólafíu lést skömmu
eftir fæðingu, Guðmundur Þor-
gilsson, Guðfinna Ásta.
Haukur ólst upp á Eyrarlandi í
Deildardal í Skagafirði. Árið
Þó ég hafi ekki umgengist
Hauk, móðurbróður minn, mikið
í gegnum tíðina man ég vel eftir
honum sem skemmtilegum,
hressum og orðheppnum
frænda. Það var alltaf gaman að
hitta hann þó það liðu stundum
mörg ár á milli. Það var ekki fyrr
en í veikindum hans, sem byrj-
uðu fyrir hálfu ári, sem ég varði
meiri tíma með honum og kynnt-
ist honum betur. Haukur var
hraustur dugnaðarforkur,
ákveðinn, hreinskilinn og kunni
einstaklega vel til verka. Ég
hefði viljað kynnast Hauki betur
fyrr. Ég fann það strax að allt
sem snéri að börnum fannst hon-
um mikilvægt. Hann fylgdist
með klukkunni þegar ég sat hjá
honum og benti mér á þegar ég
þyrfti að leggja af stað að sækja
son minn. Drengurinn átti ekki
að bíða. Þetta þótti mér vænt
um. Haukur vissi upp á hár hvert
væri best að leita og hvað maður
ætti að gera varðandi praktísk
atriði í daglegu lífi. Ég veit að
Haukur var líka einstaklega
hjálpsamur og gerði alltaf allt
með glöðu geði fyrir fólkið sitt
og alla sem honum þótti vænt
um. Ég vildi að ég hefði getað
gert meira fyrir hann þennan
tíma sem við höfðum. Oft óskaði
ég þess að ég hefði þekkt hann
betur fyrir veikindin svo ég gæti
rifjað eitthvað skemmtilegt upp
með honum. Stundum bað hann
mig um að tala bara. Þá sagði ég
honum örlitlar sögur frá því þeg-
ar ég var lítil stelpa í sveitinni
hjá ömmu og afa, foreldrum
hans. Ég sagði honum frá afmæl-
iskortinu sem amma sendi mér
einu sinni og las fyrir hann ljóðið
sem á kortinu stóð. Þetta þótti
honum vænt um að heyra svo ég
las ljóðið stundum fyrir hann.
Nú mun það ekki bara minna
mig á ömmu heldur líka á þig,
elsku Haukur.
Ég leitaði blárra blóma
að binda þér dálítinn sveig,
en fölleit kom nóttin og frostið kalt
á fegurstu blöðin hneig.
Og ég gat ei handsamað heldur
þá hljóma, sem flögruðu um mig,
því það voru allt saman orðlausir
draumar
um ástina, vorið og þig.
En bráðum fer sumar að sunnan
og syngur þér öll þau ljóð,
sem ég hefði kosið að kveða þér einn
um kvöldin sólbjört og hljóð.
Það varpar á veg þinn rósum
og vakir við rúmið þitt,
og leggur hóglátt að hjarta þínu
hvítasta blómið sitt.
Ég veit ég öfunda vorið,
sem vekur þig sérhvern dag,
sem syngur þér kvæði og kveður þig
með kossi hvert sólarlag.
Þó get ég ei annað en glaðzt við
hvern geisla, er á veg þinn skín,
og óskað, að söngur, ástir og rósir,
sé alla tíð saga þín.
(Tómas Guðmundsson)
Hvíl í friði, kæri frændi.
Anna Sigríður Jökuls
Ragnheiðardóttir.
Elsku Haukur okkar.
Það endaði dapurlega síðasta
ár þar sem þú gast ekki tekið
þátt í áramótaveislu né jólunum
með okkur hér á Vallá sem við
höfum haldið saman í næstum
40 ár, vegna þinna erfiðu veik-
inda og enn síður byrjar árið
2020 vel því nú um miðjan jan-
úar ertu búinn að kveðja okkur,
farinn til himnaríkis eins og þú
sagðir oftast um þá sem kvöddu.
Okkur er minnisstætt er
Siggi bróðir þinn kom árið 1973
með litla bróður sinn Hauk og
bauð hann til vinnu, þú virtist
dálítið feiminn við fyrstu kynni,
lést Sigga segja frá hæfileikum
þínum, kostum og ókostum.
Þetta var létt og glaðlegt
spjall að hætti Sigga. Við réðum
þig á staðnum í brekkunni að
hálfsmíðuðu húsinu okkar. Allt
stóðst sem stóri bróðir Siggi
sagði um þig, bráðlaginn hvort
sem laga þyrfti hárþurrku eða
traktor, snillingur á öll tæki og
tól, smíðar og lagar, allt leikur í
höndum hans.
Geðgóður og skemmtilegur.
Ókostir: finnst gott að fá sér í
tána og reykir Camel.
Við vorum ekki svikin af
þessum loforðum og vonum við
að þú hafir heldur ekki verið
svikinn af okkur.
Þú varst fljótt einn af fjöl-
skyldunni, þ.e.a.s. tekinn í fóst-
ur eins og þú sagðir oft þegar
þú komst í mat til okkar. „Hvað
fær fósturbarnið að borða í
kvöld?“ Feimnin var bara fyrsta
daginn, þú reyttir af þér brand-
arana á öðrum degi, varst orð-
heppinn með afbrigðum, gast
tekið þátt í umræðum og hafðir
skoðanir á öllu og öllum, nátt-
úrulega greindur og víðlesinn,
þó að prófskírteini væru engin.
Lífsins skóli og eðlisgreind þín
þurftu hvorki plagg né stimpil.
Þú hafðir þetta allt sem var þín
Guðsgjöf sem ekki er öllum gef-
in.
Í rúm 40 ár varstu við hlið
okkar sem góður starfskraftur
og fjölskylduvinur, elskaðir
börnin okkar og þau þig. Síðan
komu barnabörnin og öll löðuð-
ust þau að þér, barngóður
varstu með afbrigðum, gleymd-
ir aldrei barninu í sjálfum þér.
Þú hættir að reykja Camel í
uppeldinu hjá okkur en hélst
alltaf tánni örlítið rakri, sér-
staklega um helgar, en aldrei
voru alvarleg vandræði með þig
þótt þú mýktist öðru hvoru. Þú
varst svo skemmtilegur og fynd-
inn að maður umbar það, fórst
aldrei yfir strikið eins og maður
segir, það var eins og þú værir
með innbyggða mælistiku hvað
það varðar.
Elsku Haukur okkar, það var
sárt fyrir okkur öll að horfa upp
á þig síðastliðið rúmt hálft ár
liggjandi á spítala og fjara smátt
og smátt út, geta ekki lengur
tjáð þig með orðum, ekki lengur
brandarar, hlátur eða gleði.
Þetta var ekki í þínum anda,
við munum ekki eftir að þér hafi
orðið misdægurt í öll þessi ár,
alltaf á ferðinni hress og hraust-
ur.
Við þökkum þér samfylgdina í
öll þessi ár og óskum þér góðrar
ferðar til himnaríkis.
Hjördís, Gunnar og
fjölskylda Vallá.
Elsku kæri vinur minn.
Þegar við Geir minn hófum
okkar sambúð á Vallá má segja
að þú hafir fylgt með í þessum
ráðahag okkar. Það var einstak-
lega gott og fallegt vinasamband
á milli ykkar.
Þú varst allt í senn húmoristi,
stríðinn, góðhjartaður, barngóð-
ur og traustur vinur.
Við tengdumst mjög fljótt
sterkum vinaböndum. Þú aðstoð-
aðir mig endalaust í breytingum
og tilfæringum, sama hvaða hug-
dettur ég fékk. Alltaf varstu boð-
inn og búinn að finna lausnir á
verkefnunum, að vísu fussaðir þú
og sveiaðir stundum en mættir
svo 2 dögum seinna með lausn-
ina.
Töframaðurinn minn.
Við áttum margar fleiri góðar
stundir en í framkvæmdum sam-
an sl. 23 ár, þú ferðaðist mikið
með okkur og börnum okkar.
Fyrsta ferðin sem við fórum í
saman var til Portúgal og jr. þá
rétt um 2 ára. Þú labbaðir með
honum á hvern leikfangabílinn
sem hann sá og leyfðir honum
að keyra, þvílík þolinmæði, gleði
og umhyggja sem þú sýndir
honum strax frá fyrsta degi, og
það sama með Andreu okkar
þegar hún kom í heiminn.
Strax sá maður að þú varst
þeirra allra besti vinur, vildir
allt fyrir þau gera. Utanlands-
ferðir okkar urðu reglulegar
saman í áraraðir. Steikur voru í
uppáhaldi og til lítils að bjóða
upp á annað svo sem spagettí
sem þú kallaðir hvíta orma.
Á veitingastöðum var alltaf
áætlað af þjónum að þú værir
„afinn“ og ég man hvað það
gladdi þig þegar þau sögðu að
þú værir afi þeirra, þessar
endalausu útskýringar á okkar
tengslum voru fyrir þeim óþarf-
ar.
Börnin okkar hafa alltaf litið
á þig sem afa sinn, þú kenndir
þeim svo margt og gafst þér
alltaf tíma fyrir þau hvenær og
hvar sem er. Prakkarastrikin
voru mörg og kímnigáfan þín
lifir áfram í börnunum okkar.
Þó svo að þessi sjúkdómur
síðastliðna 7 mánuði hafi verið
ólæknandi þá var ég alltaf að
bíða og vonast eftir að læknarn-
ir segðu að þetta myndi allt
verða gott aftur og við gætum
farið heim og þú beðið um kaffi
með smá mjólk.
Hvern hefði grunað að
sunnudagurinn 27. júlí yrði síð-
asti dagurinn sem komst til
okkar í mat í Þrastarhöfðann
eða Þrashöfðann eins og þú
kallaðir það stundum í gríni. Al-
gengasta spurning á okkar
heimili: Hvað er í matinn? Kem-
ur Hauksi? Er búið að hringja í
Hauk?
Við áttum okkar síðustu jól
og áramót saman hér í Þrast-
arhöfðanum og þykir okkur
óendanlega vænt um að þú lagð-
ir það ferðalag á þig að komast
til okkar. Við vissum það að það
var ekki auðvelt fyrir þig í
þessu ásigkomulagi, en til okkar
skyldir þú fara, sama hvað.
Andrea og Geir jr. gáfu þér
loforð sem ég veit að þau efna
og gera þig stoltan.
Elsku hjartans Haukur, ég
mun hugsa til þín alla daga og
mun minnast þessa tíma, ynd-
islegar minningar um dýrmæt-
an vin, þú munt alltaf skipa
stóran sess í hjarta okkar allra.
Nú ferðu heim á þínar æsku-
slóðir í Skagafirði, það þýðir
bara að ég mun þeytast þangað
til þín reglulega og heyra í þér
og fá ráð.
Hvíl í friði, elsku bestu vinur
minn, og takk fyrir allt og fyrir
að vera ávallt til staðar í blíðu
og stríðu.
Þín vinkona að eilífu,
Guðrún Ólafía.
Elsku besti vinur minn, mér
finnst þetta ótímabær hinsta
kveðja, þú varst ávallt heilsu-
hraustur og ég var farinn að
hlakka til þess njóta samveru-
stunda með þér í ellinni. Það var
sárt að fylgja þér síðustu vik-
urnar og mánuðina og ólýsan-
lega erfitt að geta ekki lagt þér
lið í lokaorrustunni við þennan
óhræsis sjúkdóm eins og þú
hefðir kallað hann.
Ég hef verið í kringum 5 ára
þegar þú komst nær á hverju
kvöldi í mat til foreldra minna
og þá var teflt, spilað eða spjall-
að við okkur systkinin, oft gam-
ansögur og grín. Með okkur
Hauki myndaðist ævilöng órjúf-
anleg vinátta í leik og starfi.
Samband þitt við fjölskyldu
mína, eiginkonu og börn var
einstakt og okkur afar dýrmætt.
Þú spilaðir stórt hlutverk í
framkvæmdagleði Guðrúnar á
heimilinu og sem traustur vinur
okkar og „skáafi“ barnanna eins
og við sögðum stundum. Börn
okkar eiga þér svo margt að
þakka og það fór ekkert á milli
mála að þér var mjög svo um-
hugað um þeirra vellíðan og vel-
gengni.
Þú varst sannkallaður þús-
undþjalasmiður frá skaparans
hendi, ekkert verkefni of lítið
eða of stórt, þú leystir það með
glæsibrag. Þú varst manna fjöl-
hæfastur í vinnu, harðduglegur,
bóngóður og hjálpsamur. Þú
varst einnig mikil félagsvera,
einstaklega barngóður, mikill
húmoristi, orðheppinn og hafði
gaman af því að djóka eins og
þú sagðir stundum. Ferðalög
bæði innanlands sem utan voru
þér hugleikin og margar góðar
minningar koma upp í hugann
úr þeim fjölmörgu ferðum sem
við fórum með þér fjölskyldan.
Þér varð tíðrætt um að fara í
heimsókn til Ástralíu til vina
þinn sem þar búa en því miður
varð ekki úr.
Elsku Haukur minn, þú
stóðst vaktina með mér í öll
þessi ár, í uppbyggingu fyrir-
tækisins, allt í öllu í viðhaldi og
viðgerðum og sem besti vinur
minn, Guðrúnar, Geirs yngri og
Andreu. Ég er ævinlega þakk-
látur fyrir allar samverustund-
irnar, hjálpina, vinskapinn og
það veganesti í brjóstum okkar
sem þú skilur eftir sem minn-
ingar, þekking og lífsgleði.
Mér finnst viðeigandi að fá að
láni ljóð frá Geir G. Gunnlaugs-
syni afa mínum sem þú hafðir
miklar mætur á eins og ég. Ljóð
þetta lýsir best hvernig líðan
okkar er í Þrastarhöfðanum.
Það heltekur sál mína harmafregn
í hjartanu sorgin brennur.
Og tilfinninganna táraregn
um titrandi kinnar rennur.
Þær spurningar vakna í harm-
þrungnum hug
er hryggur ég stari út í bláinn.
Hvort vinur minn hafi aðeins farið í
flug,
sé fluttur en ekki dáinn.
Ég kveð þig elsku kæri vinur
minn, hvíl í friði.
Geir Gunnar Geirsson.
Haukur Hlíðar
Þorgilsson
Elskuleg systir, mágkona og frænka,
INGIBJÖRG RAKEL BRAGADÓTTIR
Austurbrún 2, Reykjavík,
andaðist eftir stutt veikindi á Sjúkrahúsinu
í Álaborg í Danmörku laugardaginn
28. desember. Útför hennar fór fram
frá kapellu Sjúkrahússins í Álaborg föstudaginn 3. janúar.
Minningarathöfn um Ingibjörgu Rakel fer fram frá
Fossvogskapellu föstudaginn 24. janúar klukkan 13 og í
framhaldi af því verður duftker hennar lagt í mold í Sóllandi.
Fyrir hönd systkina og annarra aðstandenda,
Ester Sunrid og Lars Rokkjær
Elskuleg eiginkona mín, móðir,
tengdamóðir, amma og langamma,
ÁSGERÐUR ARNARDÓTTIR
Kirkjubraut 30,
Höfn í Hornafirði,
lést á hjúkrunarheimilinu Skjólgarði á Höfn
sunnudaginn 19. janúar.
Útförin fer fram frá Hafnarkirkju laugardaginn
25. janúar klukkan 11. Blóm og kransar vinsamlegast afþökkuð
en þeim sem vilja minnast hennar er bent á Gjafa- og
minningasjóð Skjólgarðs.
Gunnar Ásgeirsson
Arnþór Gunnarsson Erla Hulda Halldórsdóttir
Ásgeir Gunnarsson Eygló Illugadóttir
Elín Arna Gunnarsdóttir Kristinn Pétursson
barnabörn og barnabarnabarn
Ástkær kona mín, móðir okkar,
tengdamóðir og amma,
SIGRÚN ÞÓRARINSDÓTTIR
kennari,
Litlakrika 17, Mosfellsbæ,
lést í faðmi fjölskyldu sinnar á líknardeild
LSH Kópavogi 16. janúar.
Útför fer fram frá Bústaðakirkju föstudaginn
24. janúar klukkan 13.
Ólafur Þór Kjartansson
Edda Ólafsdóttir Rúnar Helgason
Þóra Ólafsdóttir Vignir Óðinsson
Óli Valur Ólafsson
og ömmubörn
Eiginmaður minn, faðir okkar, tengdafaðir
og afi,
JÓN PÁLSSON
rafvirki frá Siglufirði,
Selvogsbraut 5a, Þorlákshöfn,
lést á Heilbrigðisstofnun Suðurlands
laugardaginn 18. janúar.
Útförin fer fram frá Þorlákskirkju laugardaginn 25. janúar
klukkan 14. Blóm og kransar vinsamlega afþökkuð.
Anna Sæbý Lúthersdóttir
Þórunn Jónsdóttir Gísli Eiríksson
Hermann Sæbý Jónsson Anna Kristín Jensdóttir
og barnabörn