Morgunblaðið - 17.03.2020, Side 18

18 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 17. MARS 2020
✝ Aðalsteinn Við-ar Júlíusson,
jafnan kallaður
Alli, fæddist á Odd-
eyrargötu 24 á
Akureyri 4. mars
1944. Hann lést 3.
mars 2020 á líknar-
deild LHS í Kópa-
vogi. Faðir hans
var Jakob Júlíus
Jóhannesson, inn-
heimtumaður á
Akureyri. Móðir hans var Pollý
Jóhannsdóttir. Bræður sam-
feðra: Björgvin Sigurjón, Gúst-
av Brynjólfur, Ólafur Gunnar.
Fóstursystir var Helga Leós-
dóttir. Alsystur: Bergþóra
Rannveig, hennar maður var
Lárus Reynir Halldórsson,
María Guðrún, Jóhanna Svein-
fríður, hennar maður er Brynj-
ólfur Snorrason.
20. desember 1964 kvæntist
Alli Þuríði Baldursdóttur söng-
kennara, þau skildu 1994. Börn
þeirra eru: Drengur sem lést í
fæðingu 13. febrúar 1977, Anna,
norðurslóðafræðingur og
matartæknir, f. í Kóreu, ætt-
leidd 8 mánaða, búsett í Eyja-
fjarðarsveit, og Auðrún, söng-
kona og grunnskólakennari,
búsett í Eyjafjarðarsveit.
Alli var í sambúð með Mar-
Tekniska Institut í Stokkhólmi
1967. Að loknu námi í Svíþjóð
hóf Alli störf hjá Teiknistofunni
Ármúla 6, s/f Reykjavík og
starfaði þar til ársins 1971 er
þau Þuríður fluttu til Akur-
eyrar.
Hann hóf störf sem kennari
við Iðnskóla og Vélskóla Akur-
eyrar, ásamt starfi á tæknideild
Akureyrarbæjar og starfaði
sem fulltrúi húsameistara Akur-
eyrarbæjar til ársins 1979. Árið
1977 stofnaði hann Teiknistof-
una s/f ásamt Haraldi Árnasyni
og rak hana til ársins 1985 er
hann stofnaði sína eigin stofu
Teiknistofu AVJ og rak hana til
æviloka. Alli hannaði fjölmörg
hús víðs vegar um landið en þó
flest á Akureyri.
Hann flutti til Reykjavíkur í
janúar 1997 er hann hóf sambúð
með Margréti.
Hann var einn af stofnendum
Lionsklúbbsins Hængs á Akur-
eyri og var m.a. formaður þess
klúbbs um tíma. Þá var hann
einn af stofnendum Norður-
landsdeildar Tæknifræðinga-
félags Íslands á Akureyri og
fyrsti formaður þeirrar deildar.
Hann gekk í Frímúrararegl-
una árið 1974 og starfaði þar af
miklum áhuga og gegndi þar
ýmsum trúnaðarstörfum í ára-
tugi. Hann var m.a. Stólmeistari
St. Jóhannesarstúkunnar Rúnar
á Akureyri og átti sæti í æðstu
stjórn Reglunnar.
Útförin fer fram frá Selja-
kirkju í dag, 17. mars 2020,
klukkan 13.
gréti Björk Andrés-
dóttur, fv. teymis-
stjóra hjá Reykja-
víkurborg. Börn
hennar og Sveins
Sigurðssonar, d. 12.
apríl 1991, eru:
Ólöf Adda Sveins-
dóttir, sambýlis-
maður var Pétur B.
Guðmundsson, þau
slitu samvistum.
Dætur þeirra eru:
Sveindís Lea Pétursdóttir, sam-
býlismaður Ármann Pétursson
og Andrea Björk Pétursdóttir,
unnusti Þorsteinn Freyr
Bender. Sigurður Rúnar Sveins-
son kvæntur Hildi Björns
Vernudóttur. Börn þeirra eru:
Harpa Sól og Sveinn Máni.
Bjarki Már Sveinsson, í sambúð
með Hildi Báru Hjartardóttur.
Sonur þeirra er Andrés Rafn.
Börn Hildar eru Agata Mist
Atladóttir og Hjörtur Már Atla-
son.
Alli gekk í Barna- og gagn-
fræðaskóla Akureyrar og út-
skrifaðist sem gagnfræðingur
1961. Hóf þá störf á skrifstofu
Útgerðarfélags Akureyrar og
starfaði þar til ársins 1963 er
hann hóf nám í byggingartækni
og útskrifaðist sem byggingar-
tæknifræðingur frá Stockholms
Mig langar í fáeinum orðum
að minnast þín, Alli, eins og þú
varst kallaður af svo mörgum.
Það er sérstaklega á svona sorg-
artímum sem margar hlýlegar
minningar koma upp í hugann
eftir öll þau ár sem þín hefur not-
ið við og allar þær góðu stundir
sem við áttum saman.
Mér er það vel minnisstætt
þegar ég sá þig fyrst, þú komst
akandi að norðan til að hitta
móður mína, ári eftir að þið höfð-
uð fyrst hist á förnum vegi í sól-
arlandaferð á Spáni. Þetta var
síðla kvölds þegar bíllinn renndi í
hlað, áður en þú varst búinn að
drepa á bílnum og koma þér út
opnaði ég bíldyrnar. Við mér
blasti fremur stressaður maður
sem var á leiðinni á stefnumót.
Ég heilsaði þér í fyrsta skipti og
áður en ég hvarf á braut bað ég
þig vinsamlegast að skila móður
minni heim fyrir klukkan 12 á
miðnætti. Þetta var fyrsta og
eina skiptið sem ég sá þig orð-
lausan. Á þessum tíma var ég 22
ára og nokkrum árum áður hafði
ég misst föður minn, en fljótlega
kom það í ljós hvað það reyndist
mér mikil gæfa að fá þig inn í
fjölskylduna. Með tilkomu þinni
var ákveðið tómarúm fyllt. Þú
varst hugljúfur maður sem geisl-
aði af kærleik og góðvild. Það
leyndi sér ekki hvað öll barna-
börnin voru í miklu uppáhaldi og
hversu mikið þau hændust að
þér. Þú gafst þér alltaf tíma til að
sinna þeim, sast ósjaldan með
þau í fanginu og spjallaðir við
þau. Þú varst þeim sannur afi.
Ég varð þeirrar gæfu aðnjót-
andi að fá að vinna að hinum
ýmsu verkefnum með þér þar
sem þú kenndir mér mikið, sér-
staklega varðandi hönnun húsa.
Gott var að geta leitað til þín
með hin ýmsu vandamál og þú
varst ávallt með lausnir á reiðum
höndum.
Elsku Alli, ég kveð þig með
söknuð í hjarta, en umfram allt
er mér efst í huga þakklæti fyrir
að fá að kynnast þér, fyrir vin-
áttu þína, leiðsögn og allar þær
stundir sem við áttum saman,
þakklæti fyrir alla þá umhyggju
og ástúð sem þú sýndir fjöl-
skyldu og barnabörnum þínum.
Ég verð að trúa því að þín bíði
nýtt hlutverk í öðrum heimi í
faðmi ástvina sem horfnir eru á
undan þér, þar sem þú ert laus
við allt krabbamein og allar kval-
ir.
Blessuð sé minning þín.
Bjarki Már.
Elsku afi, eins erfitt og það
var fyrir mig þegar þið amma
kynntust að samþykkja þig í til-
veru mína þá er það margfalt
erfiðara fyrir mig að sætta mig
við það núna að ég hitti þig aldrei
aftur. Fyrstu þrjú árin mín hafði
ég ömmu út af fyrir mig, ég var
fyrsta barnabarnið hennar og við
vorum mjög nánar. Svo komst þú
inn í líf okkar, þú varst hávaxinn
og skeggjaður og mér fannst svo
margt skrítið sem þú gerðir. Þú
fórst stundum út á tún að slá í
kúlur, skarst þrista í tvennt með
plastið utan um og gafst mér
helminginn, klæddir þig í mör-
gæsarföt fyrir einhverja leyni-
fundi og drakkst alltaf kók, aldr-
ei vatn. Þú reyndir öll ráðin í
bókinni til að fá mig til að sam-
þykkja þig og gafst mér til dæm-
is fallegasta kjól sem ég hef
nokkurn tímann átt. Ég man
ekki nákvæmlega hvenær það
gerðist en einn daginn hætti ég
að kalla þig bara Alla og bætti
afa aftan við. Mér fannst samt
erfitt að viðurkenna það endan-
lega fyrir öllum að mér fyndist
þú bara fínn náungi og það væri
allt í lagi að þú værir afi minn.
Kærleikurinn varð hins vegar
meiri með hverju árinu sem leið
og núna er langt síðan ég fór að
kalla þig bara afa. Í dag er ég
óendanlega þakklát fyrir að þú
hafir aldrei gefist upp á að vilja
vera afi minn, það gaf okkur svo
mikið.
Ég á óteljandi minningar um
þig, enda bjuggum við undir
sama þaki í rúman áratug. Ég
fór í fyrsta skipti til útlanda með
ykkur ömmu þegar ég var átta
ára, í þeirri ferð kynntumst við
betur og tengdumst, aðallega
með því að leggja á ráðin um að
stríða ömmu. Ég man líka eftir
ferðinni okkar í Þórsmörk þar
sem amma þrammaði út um allt
með okkur í eftirdragi og þú
tókst reglulega upp súkkulaði-
plötu með hnetum og rúsínum og
braust af henni handa okkur
þannig að amma sæi ekki til, svo
skiptumst við á að stinga upp á
misgáfulegum hugmyndum um
það hvernig við gætum fengið
ömmu til að setjast niður og
slaka á í smá stund.
Þú varst mikill húmoristi og
hafðir gaman af því að stríða
okkur systrum, sérstaklega þeg-
ar við vorum nývaknaðar og
morgunfúlar, þá varst þú eigin-
lega óhóflega hress. Þér fannst
líka mjög fyndið að stríða okkur
fyrir það hvað við sváfum lengi
með því að glotta og bjóða okkur
velkomnar á fætur, alveg sama
hvort við værum nývaknaðar eða
ekki. Oftar en ekki hringdir þú
líka á afmælisdaginn minn og
byrjaðir símtalið á því að syngja
fyrir mig afmælissönginn, ég var
oft ennþá sofandi þegar mamma
kom með símann inn í herbergi
til mín og mundi ekkert að ég
ætti afmæli þegar þú byrjaðir
allt í einu að syngja hástöfum og
spurðir mig svo hvað ég hefði
stækkað mikið í nótt.
Sumarið áður en þú greindist
með krabbameinið bjó ég hjá
ykkur ömmu. Við áttum margar
góðar stundir saman og spjöll-
uðum um ýmislegt. Þú sagðir
mér sögur frá uppeldisárunum á
Akureyri og við ræddum líka
ýmsa erfiðleika sem þú þurftir að
yfirstíga á lífsleiðinni. Þetta sum-
ar fögnuðum við útskriftinni
minni úr lögfræði og ég fann það
vel hvað þú varst stoltur af mér.
Þessar stundir eru mér mjög
dýrmætar.
Minningin um þig lifir í hjarta
mínu, elsku afi.
Sveindís Lea.
Jæja, Alli minn, þá er þessu
lokið hjá þér hérna megin. Þrátt
fyrir glímu þína við krabbamein-
ið að undanförnu hélt ég ekki að
þú værir í alvöru að ferðbúast en
þannig fór. Það er gott að dætur
þínar náðu að vera með þér síð-
ustu sólarhringana ásamt Mar-
gréti og hennar fjölskyldu sem
einnig var orðin þín.
Ég var unglingur þegar þið
Þuríður systir mín festuð ráð
ykkar og síðan hefur þú verið
partur af mínu lífi, líka eftir að
leiðir ykkar skildu. Meðan þið
bjugguð í Svíþjóð og Reykjavík
sáumst við sjaldnar en sam-
gangur varð mikill eftir að þið
fluttuð til Akureyrar og nær
daglegur eftir að þið fluttuð í
sveitina. Þið byggðuð ykkur hús
hér á Syðra-Hóli við hliðina á
mínu og þú teiknaðir að sjálf-
sögðu húsið eins og fjöldamörg
önnur.
Ég hef fengið að taka þátt í
gleði- og sorgarstundum ykkar
Þuríðar. Mikill harmur var að
ykkur kveðinn þegar langþráður
sonur lést í fæðingu. Að sama
skapi var gleðin mikil þegar þið
komuð með Önnu heim frá Kór-
eu eftir langt og strangt ferða-
lag. Svo færði gæfan ykkur
Auðrúnu og þá reyndi á pabbann
þegar Þuríður þurfti í uppskurð
strax eftir heimkomu af fæðing-
ardeild.
Ótal myndir frá fyrri tíð koma
upp í hugann, fjölskylduboð á jól-
um, baggaheyskapur í sumarsól,
sirkusæfingar með hestinum
Jónasi, umbrotafæri í heimreið-
inni, veiðiferð að Níphólstjörn
þar sem stórir og smáir komu
heim með öngulinn í rassinum en
ákaflega glaðir eftir góða sam-
veru. Alúð, hjálpsemi og já-
kvæðni eru orð sem tengjast þér
í þessum minningum og það er
gleði og birta yfir þeim.
En segja verður hverja sögu
eins og hún gengur, veikleiki
þinn gagnvart víni varpar
skugga á ýmsa aðra daga, Bakk-
us er ekki góður fjölskyldumeð-
limur. Svo fór að leiðir ykkar
Þuríðar skildu. Seinna náðir þú
með góðri hjálp að takast á við
áfengisvandann. Þín gæfa var að
kynnast Margréti um það leyti
og hafið þið átt samleið síðan og
börn hennar og barnabörn orðið
þín önnur fjölskylda.
Ýmis kímileg atvik varðandi
þig mætti tína til. Sjálfur hafðir
þú alltaf gaman af því að segja
frá því þegar Jón Sigurgeirsson,
skólastjóri Iðnskólans, setti þig í
að kenna íslensku ásamt stærð-
fræðinni sem var þitt fag. Ís-
lenskukennsla var ekki beint þín
sterkasta hlið en allt gekk þetta
upp. Ekki er hægt að sleppa því
að nefna Frímúrararegluna sem
átti hug þinn allan, mér þótti
reyndar stundum hún hafa
óþarflega mikinn forgang um-
fram atvik í fjölskyldulífinu en
annað kom ekki til greina.
Það hefur verið mjög ánægju-
legt að hitta ykkur Margréti á
undanförnum árum í heimsókn-
um ykkar til Önnu og Auðrúnar
á heimili þeirra og Þuríðar og Jó-
hannesar og verða vitni að því
hve gott samband var milli ykkar
allra. Tilkoma þín inn í mína fjöl-
skyldu á sínum tíma hefur auðg-
að líf mitt og gefið margar gleði-
stundir, kærar þakkir fyrir það
Alli.
Göngunni hérna megin er lok-
ið en ég vona að þér líði vel hvar
sem þú ert. Ég geri ráð fyrir að
þú hafir nú hitt allt þitt fólk sem
á undan er farið. Við komum svo
eitt af öðru þegar klukkan kallar.
Öllum sem syrgja þig votta ég
samúð mína.
Emilía Baldursdóttir.
Langur og strangur vetur,
drungi og sorg. Fólk á ferli til
vinnu, í skóla og sumir í baráttu
fyrir lífi sínu. Góður og gegn
maður hefur nú lagt niður vopnin
og horfið út yfir móðuna miklu.
Alli var skemmtilegur sam-
ferðamaður og félagi í dagsins
önn. Hugsunarsamur og greið-
vikinn. Hafði sínar skoðanir á
málefnum líðandi stundar. Sagði
skemmtilegar sögur og dró ekki
úr, bætti fremur í. Það var sér-
staklega þegar bar á góma Akur-
eyri og samanburð við tilveruna
þar og í Reykjavík. Þá tókst Alla
vel upp og vakti bros og hlátur
hjá okkur hinum.
Það er skarð fyrir skildi þegar
góðir menn falla frá. Sorg og
söknuður setjast að og dvelja
lengi. Það koma líka stundir
gleðilegra minninga og þá birtir
til um stund.
Minningin um góðan dreng
fylgir okkur alla tíð. Trúin og
vissan um mikilfengleik tilver-
unnar og tilganginn var Alla það
haldreipi sem aldrei slitnaði. Við
sem áttum samleið með Alla
nutum þess og þökkum fyrir.
Veröld vonar
Hráblautir miðsvetrardagar
blása í hásan trompet
angurvært lag
og það vaknar grunur
um ævintýri í skógum
og á langvegum til fjalla
lognmjúkir, feimnir
setjast þeir að
strjúka blítt um bassa,
anda í flautu
rólyndan brag skapandi daga
frostsvala miðsvetrardaga
Elsku fjölskylda sem sérð á
eftir sambýlismanni, föður, afa,
bróður og vini, ég samhryggist
ykkur.
Blessuð sé minning Aðalsteins
Viðars Júlíussonar.
Pétur Önundur Andrésson.
Við Alli ólumst upp í Odd-
eyrargötunni á Akureyri fyrir og
eftir miðja síðustu öld. Þá var
Skátagilið vettvangur okkar
barnanna í hverfinu í leik og
starfi. Á sumrin voru þar hefð-
bundnir sumarleikir og íþróttir
en á vetrum voru það skíðin og
sleðar sem við skemmtum okkur
á. Á þeim árum iðaði gilið í leikj-
um barnanna alla daga frá
morgni og fram á kvöld. Öll vor-
um við miklir vinir og þegar ein-
hver átti afmæli var öllum boðið í
afmælisveislu og enginn hafður
útundan. Þau vináttubönd sem
þar voru hnýtt hafa varað alla
tíð. Sem börn gengum við öll í
sömu skóla. Flestir byrjuðu í
smábarnaskóla Jennu og Hreið-
ars þegar þau voru fimm ára en
sjö ára fórum við í Barnaskóla
Akureyrar sem var aðeins stein-
snar frá heimilum okkar. Þar átt-
um við góð ár og eigum góðar
minningar úr þeim skóla. Þegar
þeim skóla lauk tvístraðist hóp-
urinn og margir fóru til fram-
haldsnáms til hinna ýmsu staða
en minningar og vinskapur lifir
að eilífu.
Aðeins nokkrum húslengdum
frá heimilum okkar Alla var Frí-
múrarahúsið svokallaða sem bjó
yfir mikillri dulúð og spennu í
okkar augum. Aldrei voru gerð
nein prakkarastrik eða skemmd-
arverk við það hús. Einhverra
hluta vegna bárum við mikla
virðingu fyrir því húsi og því sem
þar fór fram án þess að vita þó
nokkuð um það. Við sáum svart-
klædda virðulega borgara koma
þangað til funda en feður nokk-
urra barnanna voru félagar í
reglunni. Sennilega höfum við
Alli hugsað það sama um þennan
félagsskap án þess þó að ræða
það nokkurn tíman við hvor
annan. Þegar við höfðum aldur
og þroska til óskuðum við eftir
inngöngu í þessa dularfullu
reglu. Þarna hófst nýr vettvang-
ur samstarfs og vinskapar okkar.
Í tæplega fimmtíu ár gengum við
saman í þessari reglu og studd-
um hvor annan í þeim störfum
sem við tókum að okkur þar.
Þegar húsið okkar var endur-
byggt var Alli aðalhönnuður
hússins svo og margra annarra
Frímúrarahúsa á landinu.
Þegar hann svo flutti til
Reykjavíkur hélt hans ganga
áfram þar og á vettvangi regl-
unnar var honum trúað fyrir
mikilvægum störfum í aðalstjórn
hennar allt fram á síðasta dag.
Nú er hann farinn til austursins
eilífa og vonandi til nýrra starfa
á nýjum vettvangi. Ég veit að ég
mæli fyrir mun okkar allra
reglubræðra á Akureyri þegar
við kveðjum þennan kæra bróður
okkar og þökkum við honum ára-
tuga samstarf og vináttu.
Ég votta fjölskyldu hans
dýpstu samúð og vona að hinn
hæsti höfuðsmiður vaki yfir vel-
ferð þeirra um komandi framtíð.
Hvíl þú í friði, kæri vinur, og
bróðir og hafðu þökk fyrir órjúf-
andi vináttu okkar.
Ólafur Ásgeirsson.
Aðalsteinn Viðar
Júlíusson
Ástkær faðir okkar, tengdafaðir, afi og
langafi,
GUÐMUNDUR INGIMUNDARSON
Þorsteinsgötu 17
Borgarnesi
andaðist á hjúkrunarheimilinu Brákarhlíð í
Borgarnesi 6. mars.
Í ljósi aðstæðna í samfélaginu mun útförin fara fram í kyrrþey.
Þeim sem vilja minnast hans er bent á Brákarhlíð.
Margrét Guðmundsdóttir Jóhannes Ellertsson
Pálmi Guðmundsson Elín Magnúsdóttir
afa- og langafabörn
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, amma
og langamma,
ANNA EMILÍA VIGGÓSDÓTTIR
lést á hjúkrunarheimilinu Seljahlíð
laugardaginn 14. mars. Í ljósi hinna
óvenjulegu aðstæðna í samfélaginu um
þessar mundir mun útför fara fram í kyrrþey.
Minningarathöfn verður haldin síðar og verður auglýst þegar þar
að kemur.
Gunnar Valdimarsson
Viggó Valdimarsson
Lene A. Valdimarsson
Hörður Valdimarsson Þórunn Gunnarsdóttir
Haukur Valdimarsson Linda Björk Elíasdóttir
Margrét Valdimarsdóttir Niels Kalhave
barnabörn og barnabarnabörn
Elskuleg móðir okkar, tengdamóðir, amma
og langamma,
ANNA HELENE CHRISTENSEN
Hringbraut 57, Hafnarfirði,
lést á lungnadeild Landspítalans í Fossvogi
föstudaginn 13. mars.
Í ljósi óvanalegra aðstæðna í samfélaginu um þessar mundir
mun útförin fara fram í kyrrþey.
Minningarathöfn verður haldin síðar.
Helga Guðmundsdóttir Sigurbjörn Snæþórsson
Jónína Rós Guðmundsdóttir Valgeir Gestsson
Hanna Petra Guðmundsd.
barnabörn og langömmubörn