Morgunblaðið - 07.04.2020, Blaðsíða 19

Morgunblaðið - 07.04.2020, Blaðsíða 19
ræða sjúkdóm sinn, sýna tilfinn- ingar, tala um þær áskoranir og þá erfiðleika sem hann gekk í gegnum og þetta gerði hann bæði með húmor en líka með æðruleysi og einlægni. Við minnumst þín með þínum orðum, sem þú sagðir á fyrirlestri fyrir ári síðan „ég fór út og setti mér það markmið að brosa til allra. Það hefur áhrif á fólk og gefur þér líka til baka“. Svo í kjöl- farið settir þú eitt af þínum uppá- haldslögum á … I will survive og fékkst okkur öll til þess að standa upp að dansa við lagið. Kæri vinur, við eigum eftir að sakna þín og þú lifir í huga og hjörtum okkar. Þú varst einstak- lega góður og fallegur drengur. Fjölskyldu Heimis sendum við okkar dýpstu samúðarkveðjur, megi allir Guðs englar vaka yfir ykkur og vernda. Minningin um góðan dreng lifir. Anna og Jón (Nonni). Elsku Heimir í okkar huga, frá A-Ö. Ljúf er þín minning. A-Arnarfjörður, Á-áreiðanleg- ur , B-bróðir, C-Carnegie , D- Dýrafjörður, E-eiginmaður F- fjörkálfur, G-gleðigjafi, H-hlátur, I-Idol , Í-íþróttir, J-jákæðni, K- kúreki, L-ljúfmenni, M-mágur, N-nemandi, O-orka, Ó-ófeiminn, P-pabbi, R-ræðumennska, S-son- ur, T-töffari, U-umhyggja, Ú-út- varp/sjónvarp, V-vinur, Y-yndi, Þ-þögull (ekki), Æ-æskufélagi, Ö- öðlingur. Loks er dagsins önn á enda, úti birtan dvín. Byrgðu fyrir blökkum skugga, björtu augun þín. Ég skal þerra tár þíns trega, tendra falinn eld, svo við getum saman vinur syrgt og glaðst í kveld. Lífið hefur hendur kaldar, hjartaljúfur minn. Allir bera sorg í sefa, sárin blæða inn. Tárin falla heit í hljóði, heimur ei þau sér. Sofna, vinur, svefnljóð meðan syng ég yfir þér. Þreyttir hvílast, þögla nóttin, þaggar dagsins kvein. Felur brátt í faðmi sínum, fagureygðan svein. Eins og hljóður engill friðar, yfir jörðu fer. Sof þú væran vinur, ég skal vaka yfir þér. (Kristján frá Djúpalæk) Ásta Hólmfríður og Arnar Helgi. Flautað hefur verið til leiks- loka hjá Valsmanninum og vini okkar Heimi Jónassyni. Þrátt fyrir skammvinn veikindi fékk hann langþráða hvíld. Blessuð sé minning hans. Heimir var Vals- maður í húð og hár og varði stórum hluta æskuáranna á Hlíð- arenda. Hann var hluti af hinum litríka og sterka ’66-árgangi ásamt Jóni Gretari, Anthony Karli, Berki Edvardssyni, Berg- sveini Sampsted, Snævari Hreins, Baldri Braga, Stefáni Hilmars og Svala Björgvins, svo fáeinir séu nefndir. Þessir guttar urðu Íslands- meistarar í 5. flokki í fótbolta árið 1978, undir stjórn Inga Björns Albertssonar, hetjunnar úr meistaraflokki. Heimir vann sér það til frægðar að skora úrslita- markið á móti Keflavík, með tánni af 40 metra færi, en leik- urinn fór fram í Vestmannaeyjum í 18 vindstigum. Heimir lék á kantinum og þótti lipur og lunk- inn og sérstaklega sterkur fé- lagslega. Þeim styrkleika hélt hann til æviloka enda hvers manns hugljúfi og mikill húmor- isti. Tveimur árum síðar varð Heimir aftur Íslandsmeistari með Val, þá í 4. flokki undir stjórn Jóhanns Larsen, eftir stórsigur gegn Þór Akureyri á Kópavogs- velli. Sama ár varð liðið haust- meistari. Vinskapur Valsmanna í ’66-ár- ganginum hefur verið öflugur frá æskuárunum og þegar Börkur og Jón Gretar tóku við stjórnar- taumunum í knattspyrnudeild Vals var Heimir þeim innan handar í markaðsmálum og fleiru enda starfið margt. Og seinna var hann í stjórn handknattleiks- deildar. Heimir var líka vaskur körfu- boltamaður en fyrst og síðast góður liðsmaður og félagi í Val og með yngri landsliðum Íslands. Hann gerði allar æfingar skemmtilegri og hafði það að leið- arljósi að gleðja, kæta og hvetja aðra. Heimir hefði getað orðið af- bragðs körfuboltamaður ef hann hefði gefið sér betri tíma en hug- ur hans var víða og hæfileikar á mörgum sviðum. Bræður hans voru líka á Hlíðarenda öllum stundum; Matti í körfubolta og Júlli í handbolta. Heimir kom víða við á sínum starfsferli og hafði svo sterka út- geislun að allir virtust þekkja kappann. Og þeir sem þekktu hann ekki vissu af honum. Hann varð snemma leiðtogi og auðséð að hann átti eftir að láta víða að sér kveða. Ummæli allra sem um- gengust hann eru á einn veg: ein- stakur drengur, með félagshæfni ofar öðrum og kímnigáfu sem bar af. Heimir var tíður gestur á Hlíð- arenda hin síðari ár, kannski vegna þess að æskustöðvarnar skipta miklu máli þegar sólin hnígur til viðar. Hann lét engan bilbug á sér finna þótt hann færi hægt yfir og brosið og kærleik- urinn var hans leiðarljós. Sjálfur kynntist ég Heimi í Verslunarskóla Íslands þar sem við vorum bekkjarfélagar eitt ár- ið og útskrifuðumst saman sem stúdentar. Heimir var alla tíð já- kvæður og skemmtilegur félagi sem gaf mikið af sér. Það er mikil eftirsjá að Heimi og hans verður sárt saknað. Fyrir hönd Knattspyrnufélag- ins Vals votta ég Berglindi og börnum þeirra, vinum og fjöl- skyldu samúð okkar allra. Árni Pétur Jónsson, formaður Vals. Elsku besti vinur minn Heimir Jónasson er hvíldinni feginn eftir erfiða baráttu við andstyggilegan sjúkdóm. Þótt aðdragandinn hafi verið nokkur er sársaukinn og söknuðurinn ekki minni fyrir það. Heimir var sannur vinur – óborg- anlegur húmoristi og gleðigjafi. Hann hafði jákvæð áhrif á okkur öll og heimurinn er fátækari án hans. Við Heimir vorum bekkjar- bræður í Versló og vinir alla tíð síðan. Félagslífið átti hug okkar allan og saman brölluðum við ým- islegt hvort sem var á skemmti- kvöldum eða nemendamótum. Gleðin, ástríðan og jákvæðnin var smitandi. Hann gat séð hið skop- lega í öllum hlutum og var ein- stakur í gríninu. Ræðan sem hann flutti í brúðkaupi okkar hjóna verður lengi í minnum höfð enda kútveltust veislugestir af hlátri. En Heimir var ekki bara gleðigjafi heldur einnig svo ein- lægur og hjartahlýr – hann var traustur vinur. Skarðið sem höggvið er í vina- hópinn er stórt. Leiðir okkar skildi á tímabili, margir fluttu út til náms og þar á meðal Heimir. Hann unni Þýskalandi og á heið- urinn af því að fá mig til að meta þýskan hveitibjór og jafnvel Weißwurst. Eftir heimkomu tók við daglegt streð eins og hjá okk- ur öllum. Heimir eignaðist ynd- islega eiginkonu í Berglindi og einstök börn, Áshildi, Silju og Markús, sem kveðja nú föður sinn allt of snemma. Við lifum á skrýtnum tímum þar sem við getum ekki hist og faðmað hvert annað – við erum félagslega einangruð þegar við þurfum á nánd og hlýju að halda. Við syrgjum vin okkar og ástvin og þökkum fyrir samfylgdina – það verður dýrmætt að hitta vini og ástvini í minningarathöfn sem haldin verður síðar. Farðu í friði vinur minn kær faðirinn mun þig geyma. Um aldur og ævi þú verður mér nær aldrei ég skal þér gleyma. Svo vöknum við með sól að morgni. (Bubbi Morthens) Elsku Berglind og börn, Munda, bræður og fjölskyldur – innilegar samúðarkveðjur. Fjöl- skyldan var ríkidæmi Heimis og blessun. Mikið eigum við eftir að sakna hans, megi minning hans vera okkar blessun. Guð veri með ykkur. Andri Þór Guðmundsson. Hann fyllti salinn sólarljósi. Þessi orð koma upp í hugann við fráfall vinar míns. Þau eru laus- lega þýdd úr ljóði eftir þýskan tónlistarmann sem við héldum báðir mikið upp á, línur ortar í miklum söknuði. Ég kynntist Heimi sem bróður eins minna bestu vina en síðar á lífsleiðinni vorum við samtíða í Wiesbaden og kynntumst enn nánar. Þar var skemmtilegur kjarni Íslendinga sem hafði töluverð samskipti og Heimir var hluti af þeim hópi. Stofnuðum við hið hæverska íþrótta- og lífsstílsfélag Skvas- sklúbb Alheims (sem sumir nefndu AlHeimis), sem lagði jafn- mikið upp úr keppni í íþróttinni sjálfri og félagslegu hliðinni sem jafnan fylgdi eftir æfingar og þeirra á milli. Heimir var einn stofnenda, en var vikið úr klúbbn- um á fyrsta fundi fyrir þær sakir að sýna forseta félagsins meinta lítilsvirðingu. Úr þessu varð hringrás gríns sem entist í ald- arfjórðung, í henni vann hann sig upp til að fá inngöngu aftur, stofnað var til inntökuathafnar, sem jafnan fór þannig að Heimir „ristaði“ einhvern félagsmanna á þann hátt að umsvifalaust var hætt við og það í miklum hlátri og yfirvinnu tárakirtla. Þessi húmor var dæmigerður fyrir Heimi. Þótt hann væri hornsteinn félagsins var hann af þessum „sökum“ aldrei formlegur meðlimur, þótt allir tengdir honum væru það, jafnvel allir hundarnir í lífi hans. Stundum fannst okkur félögun- um hann fullóskipulagður, lofa sér of víða og detta út úr fyrir- huguðum fundum okkar vinanna með litlum fyrirvara. Allt spratt þetta af sömu rótum; Heimir átti marga að, vildi allt fyrir alla gera, stundum meira en tími eða kraft- ar leyfðu. Ég átti þess líka kost að vinna með honum sem fagmanni. Þar nutu eiginleikar hans sín vel, skörp sýn á hvað þyrfti að gera og hvernig væri best að ná markmið- unum. Þar kom vel í ljós hversu næmur hann var á fólk og um- hverfi, ávann sér traust allra sem að verkefninu komu og litið var á hann sem einn af okkur frá fyrstu kynnum. Það er einfaldlega sumum bet- ur gefið en öðrum að hrífa fólk með sér með tilvistinni einni sam- an – fylla salinn sólarljósi með komu sinni. Heimir hafði þessa eiginleika, ekki aðeins við fyrstu kynni heldur hvenær sem þú hitt- ir hann. Fasið var glaðlegt, hlýjan geislaði, einlægnin hreif mann jafnan. Hann hafði skemmtilega sýn á tilveruna, annálaður húm- oristi með hæfileika til að tjá sig með leikrænum tilburðum og eft- irhermum ef svo bar undir. Heimir og hans nánustu hafa tekist á við allt sem þessum sjúk- dómi hefur fylgt af einstakri sam- heldni og æðruleysi, hann óspar á grínið á eigin kostnað allan tím- ann. Heimir fékk endanlega lausn frá sinni löngu baráttu og kvaddi jarðvistina á fallegum afmælis- degi móður sinnar. Ég hafði þá alloft kvatt hann, að því er ég hélt hinstu kveðju, þegar ég yfirgaf landið einu sinni sem oftar, en viljinn var mikill, jafnan markmið að ná og það læddist að manni grunur um að þessi dagur væri eitt þeirra. Við Fjóla vottum Berglindi, Markúsi, Áshildi, Silju, Mundu og fjölskyldu Heimis okkar dýpstu samúð. Við munum sakna hans oft og innilega en minnast hans í gleði og jákvæðni. Blessuð sé minning þessa góða drengs og trausta vinar. Jakob Sigurðsson. Fimm ár eru liðin frá því að við hittum Heimi fyrst. Hann gekk rösklega inn í skólastofuna, reffi- legur í rauðum Converse-skóm, með trefil um hálsinn og sixpens- ara á berum skallanum. Það gust- aði af honum. Hann var öryggið uppmálað og ætlaði sér augljós- lega að skalla þetta MBA-nám – sem hann gerði. Við þrjú vorum lánsöm að velj- ast í fyrsta lotuhópinn með Heimi. Hann gaf hópnum nafnið „Team Awesome“ sem var lýs- andi nafn fyrir samstarfið sem við áttum framundan. Við sátum á fremsta bekk, héldumst í hendur í gegnum fyrstu lotu MBA-náms- ins og áttum æðislegar stundir saman við úrlausn krefjandi verkefna. Minningarnar af sam- starfi hópsins eru allar ánægju- legar og er það ekki síst Heimi að þakka. Áreynslulaust og án alls yfirgangs tryggði hann sam- heldni hópsins og gjöfult sam- starf. Hann hafði einstaklega þægilega nærveru, var hnyttinn, óspar á hrós, einlægur, hug- myndaríkur og sérstaklega lipur í samskiptum. Hann tók sjálfan sig ekki of hátíðlega, var víðáttu hress, kraftmikill og skemmtileg- ur. Dýrmætasta afurð samstarfs- ins var vináttan sem myndaðist meðal okkar allra. Við eignuð- umst öll góðan vin í Heimi. Vin sem var örlátur, ráðagóður, sann- ur, hreinskilinn og til staðar þeg- ar á þurfti að halda. Heimir var límið í MBA-hópn- um, bæði meðan á náminu stóð og eftir að því lauk. Hann lagði mikið upp úr því að halda sambandi eft- ir útskrift og boðaði okkur reglu- lega í kaffihitting, skemmtiskokk eða hádegismat. Í einum slíkum hittingi tjáði Heimir okkur að hann væri í rannsóknum því hann væri ólíkur sjálfum sér. Við trúð- um því að það væri eitthvað sem hann myndi vinna bug á, enda hafði hann alltaf verið svo orku- mikill og sprækur. Skömmu síðar færði hann okkur þær fréttir að hann hafði greinst með ólækn- andi sjúkdóm sem myndi hafa veruleg áhrif á líf hans. Hann var þó staðráðinn í að nýta tímann vel og var aðdáunarvert að fylgjast með því hvað hann tók veikindum sínum af miklu æðruleysi. Það er ekki öllum gefið að horfa björtum augum fram á erfiða tíma, en Heimir virtist ekki eiga í erfið- leikum með það. Hann tókst á við þau verkefni sem lífið færði hon- um og viðhorf hans til lífsins er öðrum til eftirbreytni. Árið 2018 tóku MBA-vinir Heimis þátt í Reykjavíkurmara- þoninu ásamt stórum hópi ann- arra sem hann þekktu. Dagurinn var fallegur og var dásamlegt að hlaupa fyrir Heimi og fjölskyldu hans. Á hliðarlínunni stóð Heimir og hvatti okkur áfram ásamt Berglindi sinni. Þau hjónin buðu til fagnaðar að loknu hlaupi á pallinum hjá Iðnó. Ógleymanleg stund þar sem fjöldi vina samein- aðist um að leggja sitt af mörkum í baráttunni við sjúkdóminn. Við erum óendanlega þakklát fyrir þann tíma sem við fengum með Heimi. Með söknuði kveðj- um við kæran vin. Takk fyrir samveruna, skilninginn, gleðina, góð ráð og alla umhyggjuna. Hvíl í friði, elsku vinur. Við sjáum þig síðar í rauðu Converse-skónum, fáum okkur ljúfan kaffibolla og eigum gott spjall. Fjölskyldu Heimis færum við okkar innilegustu samúðarkveðj- ur. Þínir MBA-vinir í Team Awe- some, Þórunn Inga Ingjaldsdóttir, Benný Ósk Harðardóttir, Sigurbjörn Ingimundarson. MINNINGAR 19 MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 7. APRÍL 2020 ✝ SigurðurIngvarsson, fv. forstjóri Barðans Skútuvogi, fæddist í Reykjavík 16. desember 1942. Hann lést á Vífils- stöðum 25. mars 2020. Foreldrar hans voru Ingvar Agnarsson, f. 8. júní 1914, d. 23. mars 1996, og Að- alheiður Tómasdóttir f. 10. nóvember 1912, d. 20. apríl 2008. Sigurður var einkabarn. Hinn 12. september 1970 kvæntist Sigurður Jónínu Ágústu Jónsdóttur, f. 21. októ- ber 1948. Foreldrar hennar voru Jón Þórir Jónsson, f. 5. nóvember 1910, d. 19. mars 1970, og Vigdís Helga Jóns- dóttir, f. 22. júní 1917, d. 25. nóvember 1973. Þau eignuðust fjóra drengi sem eru: 1) Ingv- ar, f. 1970, kona hans er Bjarn- ey Grendal Jóhannesdóttir, þau eiga einn son, Sigurð, en Ingv- ar á dótturina Evu Írenu frá fyrra sambandi. 2) Jón Helgi, f. 1972, kona hans er Sara Lind Ólafsdóttir, þau eru barnlaus en Jón á tvö börn frá fyrra sambandi, Elísabetu og Guð- mund Arnar. 3) Tómas, f. 1976, kona hans er Arnfríður Kr. Arnórsdóttir, börn þeirra eru Kristín Helga og Heimir Örn en Tómas á tvær dæt- ur frá fyrra sam- bandi, Aðalheiði og Söndru Dögg. Arn- fríður á frá fyrra sambandi soninn Arnór Inga Júl- íusson. 4) Agnar, f. 1986, kona hans er Eva Rós Sigurðar- dóttir, þau eiga börnin Írisi Birtu og Hrafnar Loga. Sigurður ólst upp í Kópa- vogi. Hann lærði útvarps- virkjun og vann við það í nokk- ur ár. Hann fór síðar að starfa með föður sínum hjá Gúmmí- vinnustofunni og Barðanum en fyrirtækinu var síðar skipt upp og kom rekstur Barðans í hlut þeirra feðga. Sigurður tók al- farið við rekstrinum af föður sínum er hann lést 1996 en seldi svo fyrirtækið 2007 og sneri sér þá að ýmsum öðrum rekstri. Þau hjónin hófu búskap á Hábraut 4 í Kópavogi en fluttu síðar í norðurbæ Hafnar- fjarðar þar sem þau bjuggu alla sína tíð, lengst af á Þrúð- vangi. Útför Sigurðar fer fram í dag, 7. apríl 2020, og verður í kyrrþey í samræmi við reglur um samkomubann. Elsku pabbi, tengdapabbi og afi var borinn til hinstu hvílu í dag. Þótt söknuðurinn sé mikill, jafnvel stundum yfirþyrmandi, þá er tilhugsunin um það að hann sé kominn á betri stað, laus við þrautir og mein, yfirsterkari. Við eigum svo ótrúlega margar og góðar minningar sem ylja um hjartarætur og hugga í sorginni. Alltaf tók hann á móti manni með orðunum „sæll vinur“ eða „sæl vina“ hvort sem maður tal- aði við hann í síma eða kom í heimsókn. Hlýlegt viðmót og ein- læg gleði yfir félagsskap við mann var smitandi. Hann vildi ræða um dekk, viðskipti, pólitík, sögur og bækur og gat gripið niður hvar sem var og rætt af áhuga og innlifun. Síðustu ár reyndust honum erfið vegna veikinda og átti hann þá oft erfitt með að tala um margt annað en það sem hrjáði hann enda orðinn þreyttur og úrkula vonar um að ná bata. Samt sem áður á góðum dögum reyndi hann að vera glað- ur og kátur og sýna því sem maður var að gera áhuga, fá Sigga til að segja sér eitthvað skemmtilegt eða sýna sér hvað hann væri að byggja í Mindcraft. Hann var stoltur af litla nafna sínum eins og öllum barnabörn- um sínum og barnabarnabörn- um. Hann sat oft í stólnum og raulaði með íslenskum útilegu- lögum og hefur sjálfsagt verið að láta hugann reika til þess tíma er hann var í fullu fjöri með gít- arinn í Þjórsárdal að spila og tralla og halda uppi stuðinu eins og hans var von og vísa. Á kvöld- in sátu þau oftar en ekki, mamma inni í eldhúsi eitthvað að bardúsa og pabbi frammi í stofu, og flautuðu saman sama lag- stúfinn Í bljúgri bæn. Notaleg samvera án orða sem sagði samt svo margt enda eru orð orðin óþörf eftir meira en 50 ára sam- veru en þau hefðu átt 50 ára hjú- skaparafmæli í haust. Já, í dag var borið til grafar einstakt ljúfmenni með ótal marga góða kosti sem vert er að tileinka sér. Það væri ekki leið- um að líkjast að líkjast honum pabba. Fróðleiksfúsari mann var vart hægt að finna þótt hann hafi kannski ekki eytt löngum stund- um við lestur bóka. Hann kaus heldur að tala við fólk og fræðast í gegnum reynslu þess og þekk- ingu, sama á hvaða sviði sú þekk- ing var. Hann var mikil félags- vera og átti erfitt með að vera einn enda fór heimsóknabannið á spítalanum illa í hann. Þegar maður ræddi við hann og reyndi að útskýra þetta óskiljanlega og fordæmalausa ástand heyrðist oft hjá honum: „En getur ekki hann Siggi minn komið, það get- ur ekki verið að börnin megi ekki koma í heimsókn.“ Einhvern varð hann að hafa til að tala við. Já, það væri hægt að skrifa heila bók um hann pabba en það er víst ekki pláss fyrir það hér. Við munum ávallt minnast hans með söknuði, væntumþykju, virðingu og þakklæti. Elsku pabbi, þú varst mér ekki bara góður faðir, heldur einnig minn besti vinur og sálu- félagi og ég gat alltaf leitað til þín ef mig vantaði ráð. Við áttum svo margt sameiginlegt og á milli okkar ríkti djúpur skilningur. Ég veit þú ert aftur orðinn glaður og kominn á góðan stað. Við sjáumst svo aftur þegar þar að kemur. Við söknum þín og mun- um ávallt geyma þig í hjörtum okkar, góða ferð. Ingvar, Bjarney og Sigurður. Sigurður Ingvarsson Morgunblaðið birtir minningargreinar endurgjaldslaust alla útgáfudaga. Skil | Þeir sem vilja senda Morgunblaðinu greinar eru vinsamlega beðnir að nota innsendikerfi blaðsins. Smellt á Morgunblaðslógóið í hægra horninu efst og viðeigandi liður, „Senda inn minningargrein,“ valinn úr felliglugganum. Einnig er hægt að slá inn slóðina www.mbl.is/sendagrein Skilafrestur | Ef óskað er eftir birtingu á útfarardegi verður greinin að hafa borist eigi síðar en á hádegi tveimur virkum dögum fyrr (á föstudegi ef útför er á mánudegi eða þriðjudegi). Þar sem pláss er takmarkað getur birting dregist, enda þótt grein ber- ist áður en skilafrestur rennur út. Minningargreinar

x

Morgunblaðið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.