Austri - 18.12.1986, Blaðsíða 3

Egilsstöðum, jólin 1986.
AUSTRI
3

• ★
♦
Tður er í dag
freCsari fcecddur
Pessi orð jótaijuðspjattsins segja okkur ítvað jótin eru. Freísari (jinn og minn er
í fveiminn kominn. Pað er áfnðaróðurinn, sem fiejur ómaðfrá fiinumfyrstujóíum
á Betfefiemsvöííum tiX þessa dags —- óumbreytanfegur og e\Lífur, þóttffest annað
fiafi breyst í tímans rtás. Enda vceru engin jóf, fíyttu þau þér ekki óoðskapinn —
jrefsari erfæcfcfur, — fiann sem „var íjötu fagður fágt — en rífdr þó á fámnum
fiátt". —
Frá siðustujófum fiefur mikif saga gerst — sumt ánczgjufegt — annað dagur-
fegt — sceti sumra er nú autt, sem gföcfdust á síðustu jófum. Pað er fiin eiíífa
saga. Gengi manna er misiútt og misskipt — og öffu fífi er markaður tími. Pað
eru örfög, sem við víkjum okkur ekki undan. Enjörðinfer sinn fvring, fivemig sem
okkur vegnar — og ekkert verður aftur tekið, fiversu sárfega við kunnum að þrá
að afmá misgjörðir okkar. Skáfdið Einar Ben. orðaði það svo meistarafega: „Hve
iðrar margt fíf eitt augnakast, sem afdrei verður tekið tií baka“.
En ófessuð jófin 6era mikfa kirtu iun í þennan fveim — því sá er í íxeiminn
kominn, sem kaffar okkur tif jyfgdar — vemdar okkur og ófessar afdar stundir.
Petta tdkoð eigum við öffjajnt. Réttufram fiönd þína — þiggðu samjyfgdina —
þiggðu kfessunina, sem frefsarinn býður þér — ég þekki ekkert betra. Hann fxeyrir
bcenir þínar — fiann fiejur vafd tií aðfyrirgefa og bera í brestina þína. — Fögnum
og gfeðjumst að eiga sfikan feiðtoga og vin. Bfessað sé najn fians að eifífu.
Bcen mín er sú, að við krjúpum öff við jötuna fágu — og getum sagt einfcegum
fiuga. Frefsari minn er fceddur, sem er Kristur Drottinn í borg Davíðs. í nafni
fians skufum við feitast við að taka ákvarðanir okkar og spyrja okkur sjáff fivað
við getum gertfyrrr fiann. Pá erum við að skapa þann fieim, sem við þráum öff,
því fiann segir: Efska skaftu Drottinn Guð þinn af öflu fijarta þínu og náungann
eins og sjáffan þig. —Jófabamið, sem var fátið fveitajesús, á erindivið þig.
Gfeðiíeg jóf
5r. Bjami Guðjónsson.