Austri - 18.12.1986, Blaðsíða 39

Egilsstöðum, jólin 1986.
AUSTRI
39
gert vísuna er hann flúði undan Eiðaþinghár-
mönnum frá Fardagafossi. Hann fór undan þeim
á handahlaupi ofan að Eyvindará, fleygði sér í
hana í hroðavexti og skvampaði yfir svo mælandi.
X,18.
Pegar kemur Póra á Bakka,
þar ég geri td að híakka
sem upp reimi sóí í filíð.
HÍcer á móú hennar prýði
fúminn, jörð og þeixra smíði
sem að geymir veröfd víð.
þessi vísa er eftir Árna Gíslason í Höfn í Borgar-
firði. Hann kvað hana til dóttur sinnar sem hann
eignaðist áður en hann giftist. Þóra var sögð fríð
stúlka og gjörvuleg, góð og nærgætin föður sínum.
X,57.
Ejtir iveggja ára dvöt
Ás við Kristín sfúíur,
ftjóðs er drukkið festaröí,
féít af fiúsum bytur.
Séra Pétur Jónsson prestur á Ási orti margar
snotrar tækifærisvísur. Pessa gerði hann við
brottför Kristínar vinnukonu sinnar sem þótti mjög
málug. X,427.
Getur enginn greint mérfrá
gföggt með rökum skýrum
fiver að fegið fvefur fijá
henni Latuju á Mýrum.
Séra Hjálmar Guðmundsson á Hallormsstað
stakk þessari vísu að Gísla syni sínum, síðar lækni
á Höfða, en orðrómur var um að hann hefði verið
að draga sig eftir nefndri Laugu, þ.e. Guðlaugu
Sigurðardóttur á Mýrum í Skriðdal, sem ólétt var
er ort var. XI ,242.
Undartegur var andskoúnn
er fiann fdjóp í svínstöúin.
Ötíu saman stakk hann
ofanfyrir bakkann,
hefvíús fiundunnn.
Petta er sögð fyrsta limra ort á íslensku, og hana
kvað Grímur prestur Bessason þegar biskup hvatti
hann til að sækja yrkisefni í biblíuna í stað þess að
yrkja ófagrar afmorsvísur. XI,287.
Anilr tvcer á vatnavegi veðsund reyna,
hvor fremn verðifram að spana
tdfyfgdar sér einn óðinshana.
Þorsteinn Mikaelsson í Mjóanesi orti um stúlkur
tvær sem sóttust eftir sama manni. XI,191.
Austfirðingar erkiþjcf,
efúr hviðu dauðans fþó,
utan þinga prjáf og prcf
prestfaust niður fdeyptu í sjó.
Vísan er í Tíðavísum Jóns prófasts Hjaltalíns og
tilefni hennar það, að þjófi einum í Mjóafirði, er
Eiríkur Ólafsson hét, var sökkt í sæ eftir að dáið
hafði af harðrétti eða verið myrtur. Hermann í
Firði á að hafa neitað um leg fyrir hann í krikju-
garði í Firði og voru menn því í vandræðum með
líkið og tóku þetta til bragðs. XI,64.
Svei því sem ég syrgi hana,
sjáið hvar húnfer.
Einiiverja dyrgjuna
cetfar Drotúnn mér.
Vísu þessari á Hermann í Firði að hafa kastað
fram er hann skildi við Ólöfu konu sína. Hermann
var talinn hafa komist yfir aðrar konur en þrjár í
Mjóafirði. XI,48.
Týná er cera, töpuð sáí,
tungíið veður í skýjum,
Sunnevu þótt súpi skáf
sýstumaðunnn Wíum.
Þessa vísu fundu í vörðu á Kaldadal ferðamenn
er norður riðu frá þingi því er dæmdi Jón Sunn-
evubróður til dauða. Nýriðnir voru þá sömu leið
Sveinn lögmaður Sölvason með fylgdarmanni.
Sveini var eignuð vísan. XI,28.
Sofðu htíða bamkind mín,
fyyrgðu nú afcur augun fpín.
Herrann sem á himni skín,
hann þérforði cdfri pín.
Þetta er gömul smábarnagæla. XV,11.
Drengunnn í datinn rann,
drífhvítur á hár og skinn.
Litíar krásir fyrír sérfann,
fingrí drap í tnunninn sinn.
Fjöldi gullfallegra barnavísna er í Sigfúsarsafni.
XV,13.
Pegar endar œvikvefd
unntu mér þess, hena minn,
að sitja í myrkri og sjá í edd,
sagði hfessuð kertingin.
„Gott á defillinn að sitja í myrkrinu og sjá í
eldinn. Þess háttar ástand vildi ég kjósa mér ann-
ars heims,“ sagði kerling ein. — í vísunni er ósk
hennar breytt í bæn. XV,17.
Stóð ég á 'Ýmis
storknu hfaði,
fdýddi á hjcddur
himinfara,
sá á svífanda
sveim hið neðra,
gfóðheitt þáffóði
guff Skinfaxa.
Þetta er gáta. Maður stóð á ís, hlustaði á fugla
og sá fiska undir ísnum við sólaruppkomu. XVI, 13.
Olíufélagið hf.
óskar viðskiptavinum sínum
gleðilegra jóla
þökkum ánægjuleg
viðskipti
á liðnum árum E