Samtökin '78 - Úr felum - 01.03.1983, Blaðsíða 15

I
Sakadómur Grazborgar í Austur-
ríki kvað á árinu 1941 upp dóm yfir
Alfred D. vegna brots á 175. grein
þýskra hegningarlaga. Hann
hlaut tveggja ára fangelsisvist að
refsingu. Tima þann, sem Austur-
ríki taldist hluti Þýskalands, og
hét Austurmörk, giltu ákvæði
þýskra hegningarlaga þar, og 175.
grein lagði refsingu við mökum
tveggja aðila af sama kyni, þó að
fullveðja væru.
Alfred var ekki látinn laus 1943.
Hann var þá fluttur i grjótnám-
búðir í Bæjaralandi. Það var sam-
kvæmt 1. og 2. mgr.l.gr. reglu-
gerðar 11. júni 1940 um lok fang-
elsisvistar vegna afbrota sem
framin væru á striðstímum. Eftir
þessum ákvæðum taldist ekki til
fullnustutima sá tími er maður sat
í fangelsi meðan stríðið varði.
Fangar urðu að bíða stríðsloka til
þess að geta hafið eiginlegan af-
plánunartíma.
Alfred lifði af fangabúðarvistina
og eftir að Austurriki varð frjálst
(að vísu hernumið.þýð.) var hann
látinn laus. Það var i maí 1945.
Hann hafði þá verið i fangavist í
51 mánuð, 27 mánuðum lengur en
dómurinn kvað á.
Eftir þvi sem við vitum best hef-
ur enginn hommi, sem sat í fanga-
búðum nasista fyrir þá sök að vera
hommi, sótt um striðsskaðabætur
hvað þá fengið þær. Andrúms-
loftið eftir stríð rak ekki beinlínis á
eftir því. Eftir 1945 urðu mök
tveggja einstaklinga af sama kyni
lagabrot áfram, þá eftir 129. gr.
gömlu hegningarlaganna austur-
rísku. Ofsóknir gegn lesbíum og
hommum náðu nýju hámarki. I
Vestur-Þýskalandi var hommum
meinað um stríðsskaðabætur
vegna þess að þeir hefðu verið
glæpamenn en ekki fangelsaðir á
pólitískum forsendum.
Alfred hefur heldur ekki fengið
neinar bætur. Og það sem verra
er: Tryggingastofnun ríkisins
dregur þessa 27 aukamánuði, sem
hann sat inni, frá heildartíma
þeim er hann hefur unnið sér inn
lífeyrisréttindi. Timi þessi telst
þar ekki löglegur frátafartími, en
eftir tryggingarlögum í Austurriki
ber manni lífeyrir í hlutfalli við
greidd lífeyrisiðgjöld, þó þannig
að hafi maður af óviðráðanlegum
ástæðum ekki getað greitt iðgjöld-
in, t.d. vegna sjúkrahúsvistar,
skerðast lifeyrisgreiðslur ekki
þess vegna.
Alfred leitaði til HOSI (Baráttu-
samtaka homma og lesbía) i
Wien, sem krafði félagsmálaráð-
herrannum skýringu. Ráðherrann
tilkynnti Alfred D. í júlí sl. að
ákvörðun Tryggingarmálastofn-
FYRIR HOMMUM ER ÞRIÐJA
RÍKINU ENN EKKI LOKID
unarinnar væri rétt. Þar sem
Alfred D. hefði á þessum tíma set-
ið í fangelsi fyrir sakir sem þá voru
lagabrot skv. lögum er þá giltu í
Austurriki, kæmi þessi tími ekki
til álita sem tími, er bættist við ið-
gjaldagreiðslutíma vegna löglegra
forfalla. Til útskýringar á þessum
27 aukamánuðum sem Alfred D.
sat í fangabúðum, var félagsmála-
ráðherrann nógu ósvífinn til þess
að segja: Ekki ber að lita á alla
fangelsisvist Alfreds D. sem refsi-
vist, heldur verður að lita á hluta
hennar sem frelsisskerðingu
vegna afbrots, sem hefði einnig
verið afbrot samkvæmt austur-
rískum lögum á þeim tima.
Skýrum stöfum stendur: Aust-
riskum embættismönnum ber enn
að fara eftir lögum og reglugerð-
um þriðja ríkis-
ins, i félagsmálaráðuneytinu eru
ákvæði nasistanna enn höfð við
hönd!
Við munum beita öllum ráðum
til þess að þessu hneyksli verði
hnekkt. Hundruð þúsunda fórnar-
lamba i hommaofsóknum nasista
eiga það inni hjá okkur að við ráð-
um niðurlögum þessa fasisma-
draugs i stjórn lýðræðislandsins
Austurrikis (?) Við getum ekki
liðið það einu sinni enn að homm-
ar verði «lagðir að velli» «and-
lega» og «siðferðilega.» Þetta er
ekki spurning um skildinga. Hér
er um að ræða að binda enda á
nasistatímann
MG þýddi úr Lamda Nachrichten,
blaði HOSI Wien.
15