Samtökin '78 - Úr felum - 01.03.1983, Síða 23

Sperrtir og slóttugir, íbyggnir á svipinn
hreykja hórumangarnir sér
yfir bissness-uppá-hundraðkall.
Eins og þeim sé ekki sama. Heimurinn
er stfnuð flóðalda
og toppar hennar skyggja með öllu á sjóndeildarhringinn.
Grimmur aðall er i heiminn borinn
i þeim hrærigraut seni hreysi Rómaborgar eru,
sem þeir ríku horfa á, brosandi,
úr lestinni. Og það er girndin
sem gerir úrhrökin að MÖNNLIM.
Ég elska alla þá sem h aga sér öðruvisi -
strákana, sem hent er út á berangurinn,
og njíita óttans sem heiminum stendur af þeim,
kyn þeirra, krafta þeirra, léttleika þeirra,
miskunnarlausan rómverskan hlátur,
krvddaðan salvíu, ólifum og fíkjum ...
Sá deyr ekki sem aldrei hefur lifað.
Mótorhjólin kyssa vegina
er þeir þjóta af stað i átt til Caracalla baðanna
án þess að fela stinnan tittlinginn.
porvaldur Kristinsson
islonskaði