Samtökin '78 - Úr felum - 01.06.1984, Page 6

lætislegu sjónarmiði óþolandi.“ —
Óneitanlega er allt tal um hreinlæti
hjáróma úr munni manns sem
einskis svífst í að nýta sóðalegustu
aðferðir til að skerða þau sjálf-
sögðu mannréttindi eins þjóðfélags-
hóps að skemmta sér með öðru
fólki.
Ruddaskap svarað með
lögsókn
Nýjasta aðför þeirra Safari-manna
fékk óvæntan stuðning frá íslenskri
sorpblaðamennsku — stóra for-
síðufrétt í DV. — 2. mars sl. segir
DV frá því að pilti nokkrum hafi
verið nauðgað í Safari en hann síð-
an dregið kæruna umsvifalaust til
baka enda ekki á neinu að byggja. í
„frétt” DV voru bersýnilega dregn-
ar þær ályktanir að þeir sem nauðgi
karlmönnum séu ávallt hommar.
Fram hjá því er horft að á sama hátt
og sá sem nauðgar kvenmanni hefur
óheilbrigða afstöðu til kvenna þá
vakir það fyrst og fremst fyrir þeim
sem nauðgar karlmanni að niður-
lægja hann og svívirða. Þegar um
slíkar nauðganir er að ræða sýna
dæmin að sá sem nauðgar telur sig
gagnkynhneigðan og velur sér
homma að fórnarlambi eða mann
sem hann heldur vera homma.
Þótt málið hafi oltið um sjálft sig
tókst DV engu að síður að búa til
sæmilega sölufrétt með aðstoð
Jóhannesar Lárussonar sem lýsti
því yfir að hann muni gera allt sem
hann geti til að koma í veg fyrir að
„svona geti komið fyrir aftur“. —
Svona hvað? Á að koma í veg fyrir
taugaveiklunaróra dauðadrukkinna
pilta þegar þeir velta um sjálfa sig á
klósettinu á Safari? — Ó nei,
hommunum var ætlað skeytið og
nú var fundin ný ástæða til að auka
ofsóknirnar. Þær létu heldur ekki á
sér standa og voru ruddalegri en
nokkru sinni áður og bitnuðu ein-
vörðungu á opnum hommum. Ef
sást til þeirra á Safari voru þeir
dregnir af dansgólfinu eða úr sam-
ræðum við aðra gesti og beint á dyr
með svívirðingum og líkamlegu of-
beldi. Svo langt gekk ruddaskapur-
inn að nokkrir gestir staðarins leit-
uðu lögfræðings sem nú vinnur að
undirbúningi lögsóknar.
Að ala á hommahatri
En eitt höfðu stjórnendur Safari á
hreinu. Með auglýsingum staðarins
og yfirlýsingum í blöðum var mark-
visst verið að ala á fyrirlitningu
fólks í garð homma og höfðað til
þess lægsta í hverri manneskju. En
til hvers? Aftur kemur sama gamla
svarið: Til að hala meira inn í
kassann. Eigandinn taldi þetta vera
leiðina og hafði þar stuðning af
goðsögunum. Ykkur er óhætt að
koma, hommarnir eru farnir. Með
því móti segir hann gagnkyn-
hneigðu fólki að vera okkar á
skemmtistað hans komi í veg fyrir
að það fái notið kvöldsins.
Þótt enginn skemmtistaður í
Reykjavík hafi gengið jafn langt í
því og Safari að ala á hommahatri
til að afla sér viðskiptavina þá eru
auðmýkingarnar á öðrum skemmti-
stöðum kannski ekki svo frá-
brugðnar þegar grannt er að gáð.
Þar endurtekur sama sagan sig um
ársins hring: eina helgina eru sumir
útilokaðir, þá næstu komast allir
inn, hina þriðju eru allir útilokaðir,
þá fjórðu komast allir inn nema
6