Samtökin '78 - Úr felum - 01.06.1984, Qupperneq 9

þá strönduðu málin á hinum tveim-
ur. Þær vildu ekki kæra karlinn af
tillitssemi við konuna hans. En mér
er bara spurn, er henni nokkur
greiði með þvi að láta manninn
komast upp með svona lagað?
Hvað gerist innan veggja heimilis-
ins, kemur ofbeldi hans ekki jafnt
niður á henni og á okkur? Er þögn
okkar ekki bara til að réttlæta það
ofþeldi sem konur eru beittar? Hins
vegar veit ég að þögn vinkonu
minnar átti sér dýpri rætur þótt
ekki sé auðvelt að tala um þá hluti.
Hún hafði á þessum tíma engan
veginn sætt sig við að lifa sem lesbía
og hún er til dæmis algerlega í
felum gagnvart fjölskyldu sinni. Ef
við hefðum nú farið að kæra karl-
manninn þá hefði orðið að koma
fram hvað það var sem kom öllum
ruddaskapnum af stað hjá honum.
Og undir því gat ástkona þín ekki
staðið, eða hvað?
— Nei, hún kaus feluleikinn og
það bitnaði svo á mér. Þó að ég
mæti hana óskaplega mikils þann
tima sem við vorum saman þá sveið
mér þetta. Ég er stolt af því að vera
sú sem ég er og ég áskil mér réttinn
til að dansa við og kyssa ástkonu
mína þegar okkur líður vel svona
rétt eins og aðrir sem fara út að
skemmta sér. Ég áskil mér líka rétt-
inn til að fara út á götu og selja mál-
gagn þeirra samtaka sem ég kýs að
berjast með. En vinkona mín kaus
að halda eins konar hlutleysisaf-
stöðu. Hún vildi hvorki taka minn
málstað né karlmannsins. En með
þögninni studdi hún auðvitað þann
sterkari í þessari viðureign. Og ég
var sá aðili í öllu þessu sem varð
harðast úti, að mér finnst. Ég er full
af uppreisn og ég vildi svara fyrir
mig en ég var líka tilfinningalega
bundin vinkonu minni og tók þess
vegna tillit til hennar. Nú, auk þess
hefði það verið veik kæra ef ég
hefði staðið ein að henni, því að
það voru hinar stelpurnar sem urðu
fyrir mestum meiðslum. Ég fékk
aftur á móti svivirðingarnar og þær
duga skammt sem kæruefni.
Þú hefur eflaust lært sitthvað af
öllu þessu?
— Blessaður góði, hvort ég hef.
Er það ekki týpískt að þegar maður
er hættur að sitja heima og grenja
yfir því að maður sé „hinsegin” og
farinn að hafa gaman af sjálfum sér
eins og maður er, þá koma þeir,
þessir sjálfskipuðu lögregluþjónar
meðal karlmannanna og minna
okkur á hver staða okkar eigi að
vera hér í lífinu. Það bitnar hart á
okkur lesbíum en mér þætti lika
fróðlegt að vita hvaða lífi konan
hans lifir með þessum tudda.
Af hverju leggurðu ekki í svona
mann þegar sparkað er í þig? Þú
hefur löngum haft orð á þér fyrir að
kunna að hitta bolta.
Ja, það er nú það. Ég hef alltaf
haft andúð á ofbeldi, það er
sitthvað að sparka í fólk og að
sparka í bolta. Einhvern veginn trúi
ég því að maður eigi nú að nota
skynsemina í staðinn fyrir
líkamsaflið til að eiga við svona
andstæðinga. En, nú er ég reynsl-
unni ríkari, kannski ég ætti að drífa
í því að læra sjálfsvörn.
Þorvaldur Kristinsson
9