Samtökin '78 - Úr felum - 01.06.1984, Qupperneq 11

stjóra ríkisins, þar sem mér er tjáð
að ríkissaksóknari hafi ritað
embætti hans bréf þess efnis, að eigi
þyki af ákæruvaldsins hálfu efni til
frekari aðgerða í máli þessu:
„Rannsóknargögnin sýnast leiða í
Ijós, að ástæður þess, að starfs-
menn veitingahússins meinuðu
kæranda og sambýlismanni hans
inngöngu, voru þær, að starfs-
mennirnir höfðu vitneskju um að
þeir félagar væru meðlimir í ,,Sam-
tökum ’78, félagi lesbía og homma
á íslandi“ og töldu þá með ósæmi-
legu framferði og klæðaburði ítrek-
að hafa valdið ónæði og truflunum
í veitingahúsinu.“
Embættismenn í
gegnsæjum blúndukjól
Afgreiðsla málsins hjá ríkissak-
sóknara berstrípar þá fordóma og
þá hommafyrirlitningu, sem
valdsmönnum íslenskum þykir enn
viðeigandi að sína á almannafæri.
Blygðunarleysið er himinhrópandi.
Þó að máli þessu sé lokið eftir
leið opinberra refsimála, þá er því
ekki að öllu leyti lokið, því að
hverjum manni stendur opin leið
einkamála. Og þó að ekki hafi reynt
frekar á í hinni opinberu meðferð,
þá hefur það haft sitt að segja, að
embættismenn rannsóknarlögreglu
og ríkissaksóknara hafa þurft að
fjalla um kæruna, og að eigandi og
starfsmenn veitingahússins hafa
þurft að sinna skýrslugjöf við opin-
bera rannsókn. Slíkt veitir aðhald.
Embætti ríkissaksóknara hefur
nú þurft að ákæra nokkra lögreglu-
menn fyrir að gera mistök dyra-
varða í veitingahúsi að sínum með
ólöglegri handtöku. Ekki hefur enn
reynt á, hverju það varðar að
embætti ríkissaksóknara gerir
hommafyrirlitningu veitingahúss-
eiganda að sinni.
Ráðum niðurlögum
ofsóknarmannanna
Við hommar þurfum að uppræta
það ástand, að veitingahúsaeigend-
ur og starfsmenn þeirra telji sér
fært að ofsækja okkur. Það gerum
við með því að sækja staðina sem
meðvitaðir hommar og að standa
fast á rétti okkar hvar og hvenær
sem er. Það gerum við með því að
kæra allt ofbeldi sem okkur er sýnt
af hálfu þessara aðila til réttra
aðila, þ.e. lögreglunnar eða rann-
sóknarlögreglunnar eftir eðli máls-
ins. Jafnframt þurfum við að sækja
rétt okkar eftir leið einkamálarétt-
arins, því að um margt af því sem til
álita kemur í framferði veitingahúsa
gagnvart hommum gilda ekki ótví-
ræð lagafyrirmæli. Þegar svo stend-
ur á liggur réttarstaða ekki fyrir fyrr
en með dómsuppkvaðningu.
Samtökin ’78 hafa nú af marg-
gefnum tilefnum sett skemmtistaða-
málin meðal forgangsverkefna.
Lögfræðingur á okkar vegum tekur
að sér að reka á kostnað félagsins
mál fyrir þá homma er hafa tilefni
til að kæra veitingahús fyrir meint
opinbert brot í sinn garð ellegar að
leita réttar síns með einkamáli. Það
er brýnt að allir sem hér gætu átt
hlut að máli nýti sér þessa leið, með
fjölda kæra til opinbera réttarkerf-
isins og fjölda mála fyrir einka-
máladómstólum ætti okkur að
takast að kveða hommafyrirlitn-
ingu skemmtistaðaeigenda og ríkis-
saksóknara, sem misréttið á stöðun-
um byggist á, í kútinn.
Fáein minnisatriði
Skemmtistaðaeigendur og ríkissak-
sóknari tengja okkur homma fyrst
og fremst við einhvern tiltekinn
11