Morgunblaðið - Sunnudagur - 10.05.2020, Qupperneq 12

og um heima og geima, gegnum lesturinn.“
Sjálfur átti hann það til að snúa sumum stöf-
um öfugt, sem á prófi varð til þess að móðir
hans fékk símtal úr skólanum, þar sem henni
var tjáð að pilturinn væri líkast til lesblindur.
„Mamma kom beinustu leið til mín og sagði að
ég yrði að leggja bókina strax frá mér; ég væri
víst lesblindur. Gilti þá einu að ég væri búinn
að lesa mig gegnum nokkur bókasöfnin. Þetta
var brandari hjá okkur lengi á eftir.“
Eftir á að hyggja telur Aðal-Reynir þó að
hann sé haldinn einhverskonar stafablindu;
sem háði honum ekki þegar hann las, bara
þegar hann skrifaði. „Þetta skiptir engu máli í
dag enda skrifar maður allt í tölvu og þar snúa
þonnin alltaf eins.“
Hann skellir upp úr.
H
ann situr við afgreiðsluborðið
rammaður inn af videóspólum
og DVD-diskum og heilsar
blaðamanni glaðlega. Aðal-
Reynir Maríuson er ein af
þessum týpum sem setja svip sinn á miðbæ
Reykjavíkur en hann rekur síðustu kvikmynda-
leiguna á höfuðborgarsvæðinu, Aðalvideoleig-
una á Klapparstíg. Líkurnar á því að hitta ekki
á Aðal-Reyni, eins og hann er kallaður í dag-
legu tali, eru hverfandi en hann er þarna alla
daga frá klukkan 15 til 23.30, nema þessa þrjá
daga á ári sem hann tekur sér frí.
Frí og ekki frí en Aðal-Reynir hefur aldrei
litið á veru sína á leigunni sem vinnu. „Þetta er
mitt annað heimili,“ segir hann án þess að
blikna, „og ég hef alltaf jafn gaman af þessu.
Mitt starf er að þjónusta fólk og hjálpa því að
víkka sjóndeildarhringinn.“
Strangt til tekið heitir fyrirtækið nú Aðal-
videoleigan, taka tvö, en Reynir hvarf frá borði
í ein fimm ár snemma á öldinni. „Ég keypti
leiguna fyrst um 1992 en eftir ellefu ár þurfti
ég að breyta um umhverfi. Var þá nýlega
hættur í sambandi og mamma nýdáin. Það var
Þóroddur Stefánsson í Bónusvídeó sem keypti
af mér; mikill sóma- og heiðursmaður. Ég er
honum endalaust þakklátur og á honum mikið
að þakka. Ég keypti leiguna svo til baka af
honum um.2008.“
– Hvað gerðirðu í millitíðinni?
„Fór í heimsreisu; bjó í Brasilíu, á Mallorca,
í Eistlandi, London og víðar en var þó alltaf
með annan fótinn heima til að hitta son minn
og dóttur. Ég hef aldrei verið eins mikið í
burtu frá Íslandi eins og þessi ár og stóri sann-
leikurinn sem ég komst að er sá að Ísland er
best! Það er ekki hægt að búa á betri stað í
veröldinni.“
Tekur stöðuna um hver áramót
Fyrir vikið kom Aðal-Reynir aftur heim og
hefur staðið vaktina á Klapparstígnum síðan
og horft á allar aðrar leigur leggja upp laup-
ana, eins og frystihúsin forðum. „Að nafninu til
eru að vísu vídeóleigur á bæði Eskifirði og
Siglufirði en þær hafa ekki keypt inn mynd í
tuttugu ár. Ég er hins vegar með öll net úti til
að næla í nýjustu myndirnar, þannig að sam-
anburðurinn er hæpinn,“ upplýsir hann.
Aðal-Reynir viðurkennir að kvikmyndabú-
skapurinn hafi oftast gengið betur og undan-
farin ár hafi hann tekið kalt stöðumat um hver
áramót undir Clash-slagaranum Should I Stay
or Should I Go? Ég lýg þessu með Clash en
það hljómar bara svo vel. „Um síðustu áramót
ákvað ég að taka alla vega eitt ár í viðbót. Bara
ég hefði vitað út í hvað ég var að fara; fyrst
veðrið og svo þessi ótrúlegi faraldur,“ segir
hann og hlær.
Það gekk reyndar ágætlega að leigja út
myndir í samkomubanninu enda brögð að því
að fólk væri að taka myndir með sér í bústað-
inn. Á móti kom að sala á tóbaki og sælgæti
hrundi til grunna en sá hliðarbúskapur skiptir
alla jafna miklu máli fyrir reksturinn.
Meðan við spjöllum kemur að vísu inn kona
og kaupir pakka af sígarettum. Kannski er
Eyjólfur eitthvað að hressast? Og Aðal-Reynir
syngur fyrir hana í kaupbæti.
Upp kom sú hugmynd að bjóða upp á heim-
sendingu á myndum en horfið var frá því eftir
að hafa ráðfært sig við þar til bær yfirvöld. Það
mátti senda myndirnar en ekki sækja þær aft-
ur. „Skil það svo sem í ljósi aðstæðna. Ég vildi
heldur ekki taka neina áhættu sjálfur; ég má
ekki verða veikur, þá bara lokar sjoppan,“ seg-
ir hann og sprittar sig duglega úr öðrum brús-
anum á borðinu.
Rómantísk ung pör
Spurður um kúnnana þá segir Aðal-Reynir
mestu nýliðunina vera ung pör sem þyki róm-
antískt að koma saman og velja sér mynd.
Kannski svolítið eins og að fara í plötubúð og
kaupa vínyl. Annars fær hann til sín fólk á öll-
um aldri. „Fjórða kynslóðin er byrjuð að
koma; litlir krakkar með foreldrum sínum eða
ömmu og afa og fá að leigja eina barnamynd.“
Sumir viðskiptavinir eru frægari en aðrir;
þannig stikaði sjálfur Clint Eastwood einu
sinni hring á leigunni. „Keep up the good
work,“ varð honum að orði eða „stattu þig,
strákur,“ í lauslegri þýðingu. „Julia Stiles kom
oft hingað meðan hún var á landinu. Mikil vin-
kona okkar og er hérna í gagnagrunninum.
Það er Eva Mendes líka en þau Ryan Gosling
komu reglulega í heimsókn meðan þau dvöld-
ust hérna um árið. Þau hafa innilegan og ein-
lægan áhuga á kvikmyndum og leigðu og
keyptu mikið af mér. Hún er ofboðslega opin
og skemmtileg, algjört salt jarðarinnar, en
hann er hlédrægari.“
Hann segir ýmsa af okkar bestu leikstjórum
meira og minna alda upp á gólfi leigunnar, svo
sem Ragnar Bragason og Ólaf Egil Egilsson.
Þá hafi Árni Ólafur Ásgeirsson tekið um það
ákvörðun á miðju gólfinu að verða leikstjóri og
læra í Póllandi, heimalandi átrúnaðargoðsins,
Krzysztofs Kieslowskis. „Svo var aðalspjótið,
Balti, hérna svolítið líka á sínum tíma.“
Miðbæjarrotta og flökkukind
En hver er maðurinn sjálfur, Aðal-Reynir
Maríuson?
„Ég er miðbæjarrotta í húð og hár; fæddur á
Snorrabrautinni og gekk í Austurbæjarskóla.
Annars voru foreldrar mínir vertíðarfólk,
þannig að ég átti heima vítt og breitt um landið
fram á unglingsár. Ég var meðal annars í
Vestmannaeyjum í gosinu en móðir mín heitin,
María Guðrún Sigurðardóttir frá Steingríms-
firði á Ströndum, lenti bæði í Eyjagosinu og
snjóflóðinu á Flateyri. Hún slapp við tjón fyrir
vestan en við misstum allt okkar í gosinu; pöu-
piltar hirtu meira að segja sparibauka okkar
systkinanna. Svei því!“
Aðal-Reynir vígbjóst snemma til lesturs; var
ekki nema fjögurra ára þegar hann rölti inn í eld-
hús og byrjaði að lesa upp úr Mogganum fyrir
móður sína. Hún fórnaði bara höndum og mælti:
„Barn, hver kenndi þér eiginlega að lesa?“
Aðal-Reynir man það ekki fyrir víst en
líklegt er að hann hafi lært að lesa með því að
sniglast í kring þegar verið var að kenna
systur hans, sem er aðeins eldri. „Áhugi minn
á bókum og sögum varð fljótt gríðarlegur
enda ferðaðist maður áreynslulaust með
athyglisverðum persónum í gegnum tímabil í
lífi þeirra og með þeim til fjarlægra landa
Jafnvígur á Alistair og Önnu
Okkar maður las og las. „Ég var búinn að af-
greiða Alistair MacLean tíu ára og þá tók Stef-
án Jónsson við og síðar höfundar á borð við
Laxness, Kafka og Dostojevskíj. Það voru
tveir strákar og tvær stelpur á heimilinu og ég
las Önnu í Grænuhlíð með jafn mikilli gleði og
Alistair MacLean. Fyrir vikið botnaði ég
hvorki upp né niður í jafnréttisbaráttunni þeg-
ar ég kom úr foreldrahúsum; gat ekki skilið að
stelpur væru metnar eitthvað öðruvísi en
strákar. Furða mig raunar stundum á þessu
enn. Á mínu heimili var þetta bara steinlegið
stræti.“
Kvikmyndaáhuginn kviknaði í Vestmanna-
eyjum. Aðal-Reynir var blaðburðarstrákur
fyrir gos og maðurinn sem annaðist dreifing-
Ég heiti Aðal-
Reynir, ég er
kamelljón
Á tímum nets og niðurhals þraukar Aðal-Reynir Maríuson enn á
Klapparstígnum; einn kvikmyndabænda á höfuðborgarsvæðinu.
Honum finnst hann bera ábyrgð á safni sínu, 30.000 titlum, og vill
koma því í örugga höfn áður en hann íhugar að rifa seglin.
Myndir: Árni Sæberg saeberg@mbl.is
Texti: Orri Páll Ormarsson orri@mbl.is
„Einhvern tíma lýkur líklega þessu
ævintýri hjá mér, en menn þurfa
ekki að hafa áhyggjur af mér. Ég
heiti Aðal-Reynir, ég er kamel-
ljón!,“ segir Aðal-Reynir Maríus-
son, sem er með eina 30 þúsund
titla á Aðalvideoleigunni.
Aðalvideoleigan er ævintýraheimur með myndum úr öllum áttum og forvitnilegum munum.
Í MYNDUM
12 MORGUNBLAÐIÐ SUNNUDAGUR 10.5. 2020