Skessuhorn - 01.04.2020, Síða 25

MIÐVIKUDAGUR 1. ApRÍL 2020 25
Ungir Skagapiltar fá viðurkenningu fyrir knattleikni 29. september 1962. Eitt fjölmargra söguspjalda sem sett verður upp í Akraneshöllinni þegar aðstæður leyfa.
ramma, þar sem sögunni eru gerð
skil, sé að finna í kjallara Haraldar-
húss. Ætlunin er að koma þeim fyr-
ir í Akraneshöllinni, þegar aðstæð-
ur í þjóðfélaginu leyfa. „Til viðbót-
ar við titlana hef ég sett upp myndir
sem eru tengdar þessum sigrum, af
fólki og fleiru og vísir af íþróttasög-
unni frá 1882. Þá var Æfingafélag-
ið stofnað, sem var fyrsti vísirinn að
íþróttastarfi á Akranesi,“ segir Har-
aldur. „Hvergi var og er jafn mikið
starf unnið í sjálfboðavinnu, af eld-
móð og áhuga, en í íþróttahreyfing-
unni. Til dæmis þegar íþróttahúsið
á Laugarbraut var byggt 1945, þá
var enginn peningur til. Húsið var
samt reist í sjálfboðavinnu, meðal
annars af félögum í Kára og KA og
var stærsta íþróttahús landsins þeg-
ar það var fullbyggt,“ segir hann.
Haraldur hefur unnið lengi að
gerð íþróttasöguspjaldanna í sam-
starfi við Friðþjóf Helgason ljós-
myndara. „Við erum búnir að vera
að dúlla okkur við þetta í 15 ár,“
segir Haraldur og brosir. „Þegar
hann kemur í bæinn kíkir hann til
mín í kannski tvo tíma. Þá er far-
ið í kjallarann og ég læt hann fá
einhvern bunka af myndum til að
laga. Hann hefur lagað þær marg-
ar gömlu myndirnar, svo hægt sé að
stækka þær og prenta,“ segir hann.
„Saman leggjum við grunn að útliti
spjaldanna, Friðþjófur útbýr þau
síðan endanlega áður en við send-
um þau til Eyþórs Óla Frímanns-
sonar sem prentar þau fyrir okkur,“
bætir Haraldur við.
Myndunum fylgja sögur
Auk þess að safna myndum hefur
Haraldur lagt í mikla vinnu við að
skrá nöfn þeirra sem eru á mynd-
unum og eftir atvikum frásagnir
frá einstökum atburðum sem fests
hafa á filmu í áranna rás. „Þegar
ég byrjaði að safna myndum inn á
haraldarhus.is fyrir 15 árum síðan
vantaði mig alltaf nöfnin. Þar eru
örugglega á annað þúsund manns á
myndunum. Ég fór því að hringja
og spyrjast fyrir og bætti síðan text-
anum við á netið. Þess vegna hefur
verið tiltölulega hægur leikur að út-
búa spjöldin núna. Ég er búinn að
vinna alla þessa handavinnu, kom-
ast að því hvaða ár mynd er tek-
in og hverjir eru á henni. Það var
rosalega tímafrekt og bara gert sem
áhugamál á kvöldin og í frístund-
um,“ segir hann. En eftir stendur
að sögurnar á bak við myndirnar
eru orðnar fjölmargar og Haraldur
á ekki í vandræðum með að nefna
dæmi. „Þegar Ísland spilaði við Sví-
þjóð 1951 var Ríkharður Jónsson
að mála skipið Heimaskaga niðri í
slipp. „Þegar ég kem heim í þrjú-
kaffi,“ er haft eftir Ríkharði; „fer
mamma að segja mér að það muni
ske eitthvað skrýtið í leiknum, því
hana hafi dreymt um nóttina að við
myndum vinna Svíana með fjórum
eða fimm mörkum og að ég myndi
skora þau öll.“ Ríkharður segir nú
að hann hafi bara hlegið að þessu
og að Þórður Þórðarson og Guðjón
Finnbogason, liðsfélagar hans af
Skaganum, hafi gert hið sama þeg-
ar hann sagði þeim frá þessu á leið-
inni suður í leikinn. „Þannig að það
varð ekkert meira úr því, fyrr en eft-
ir leik að þá stendur það þannig, að
ég skoraði ekki fjögur mörk held-
ur fimm, en eitt þeirra var dæmt af
vegna rangstöðu,“ sagði Ríkharð-
ur. Hann bætir svo við að hann hafi
lagt mestu vinnuna í „fimmta mark-
ið“ og passað sig á því að vera ekki
rangstæður í það skiptið. Draum-
urinn rættist því fullkomlega,“ seg-
ir Haraldur.
„Óli, veistu ekki í hvaða
liði þú ert að spila?“
Einnig má á spjöldunum finna við-
tal við Ólafi Frímann Sigurðsson
í 25 ára afmælisriti KA árið 1949,
þar sem hann segir frá Hallgrími
Jónssyni prófastssyni sem talið er
að hafi verið fyrsti knattspyrnu-
maður Skagamanna, allavega átti
hann fyrsta boltann sem hingað
kom. „Hann hóf að leika íþróttina
um 1910 og hann var svo leikinn að
við spiluðum fimm á móti honum.
„ Boltinn góði gerði það að verkum
að við krakkarnir vildum alltaf spila
við hann þó við ættum ekki roð í
hann,“ sagði Ólafur.“
Sömuleiðis er skemmtileg mynd
af liðsfélögunum Sigurði Jónssyni
og Ólafi Adolfssyni, þar sem svip-
brigðin gefa það frekar til kynna
að þeir séu mótherjar en báð-
ir íklæddir gulu treyjunni. „Þarna
fór fram hreinskiptið samtal milli
þeirra, í kjölfar þess að sjúkraþjálf-
arar beggja liða komu inn á völl-
inn í þriðja sinn, til að hlúa að leik-
mönnum Akraness og Keflvíkinga,
vegna árekstra við Ólaf. Siggi sagði
þarna við Óla: „Óli, veistu ekki í
hvaða liði þú ert að spila?“ og Óli
svaraði um hæl: „Siggi, þegar ég
kalla nafn mitt skuluð þið Alexand-
er hafa vit á því að forða ykkur eða
taka afleiðingunum“,“ segir Har-
aldur frá og brosir. „Ég sýndi Óla
myndina og spurði hvað þeim hefði
farið á milli á þessu augnabliki og
hann sagði mér það. Svona augna-
blikum verður að fylgja smá saga,“
segir Haraldur.
Fleira sögutengt
í farvatninu
Hann hefur áður gert sögunni skil
með söguskiltum sem komið hefur
verið fyrir bæði inni og úti á Akra-
nesi og um tveggja ára skeið var
Haraldarhús opið öllum, með sýn-
ingu um allt húsið. En eftir að hjón-
in Haraldur og Ingibjörg pálma-
dóttir flutti í húsið var hún auðvi-
tað tekin niður. „Þá var húsið nátt-
úrulega orðið að heimili. En stund-
um, þegar eitthvað er í gangi hér
uppi, þá hef ég nefnt það við fólk að
áhugasamir geti kíkt niður í kjall-
ara,“ segir Haraldur. Þar er sagan
yfir og fyrir og allt um kring, ásamt
vinnuaðstöðu Haraldar. Þar grúsk-
ar hann í gömlum myndum, still-
ir upp spjöldum og gerir drög að
því að textasetja þau. Næsta verk-
efni verður að koma knattspyrnu-
sögunni til skila í Akraneshöllinni,
þegar aðstæður leyfa, en auk þess
hefur Haraldur annað sögutengt
verkefni í farvatninu. Hann vill þó
ekki ljóstra því upp hvað það er. „Í
bili,“ segir Haraldur að endingu.
kgk/ Ljósm. aðsendar.
Eitt af íþróttasöguspjöldum Haraldar. Þarna segir frá hreinskiptnu samtali liðsfélaganna Ólafs Adolfssonar og Sigurðar Jónssonar í bikarúrslitaleik gegn Keflavík á
Laugardalsvelli 1993.