Skessuhorn - 01.04.2020, Page 31

MIÐVIKUDAGUR 1. ApRÍL 2020 31
Sudoku
Ég vil byrja á því að þakka Skaga-
mönnum góðar kveðjur og Knatt-
spyrnufélaginu ÍA fyrir traust-
ið að ráða mig til starfa sem fram-
kvæmdastjóra félagsins. Knatt-
spyrnan á Akranesi á sér langa og
glæsta sögu sem nær langt út fyr-
ir landsteinana. Það er okkar sam-
eiginlega hlutverk að halda merki
ÍA á lofti og ná árangri í starfi og
leik á komandi keppnistímabili sem
verður ólíkt öllum öðrum vegna
Covid-19 veirunnar.
Rekstrarskilyrði knattspyrnu-
félaga hafa ávallt verið og munu
áfram vera krefjandi, þar sem
treysta verður á ómælt framlag
félagsmanna, stuðningsmanna, at-
vinnulífsins og ýmissa viðburða
félagsins. Nú hefur Covid-19 far-
aldurinn breytt rekstrarforsend-
um knattspyrnufélaga með áður
óþekktum hætti. Frá síðari hluta
janúar á þessu ári hafa hlaðist upp
óveðursský í rekstri félagsins en
með samkomubanni hafa rekstrar-
horfur knattspyrnufélaga versnað
til mikilla muna þannig að í reynd
hefur ástandið á nokkrum vikum
orðið kolsvart.
Knattspyrnufélag ÍA hefur orð-
ið að bregðast við nýju aðstæðum
með áður óþekktum hætti til að
vernda starfsemi félagsins. Stjórnin
félagsins ákvað, sem fyrsta skref,
að beita neyðarúrræðum strax um
þessi mánaðamót og skerða launa-
greiðslur til þjálfara og leikmanna
umtalsvert. Ráðstöfunin er sárs-
aukafull en nýtur skilnings þess-
ara aðila sem er gott dæmi um að
okkar fólk er með stórt ÍA hjarta.
Mikilvægt er að upplýsa bæjarbúa
og stuðningsmenn um þessar ráð-
stafanir félagsins. Við berum þá
von í brjósti að skilningur á sér-
stöðu íþrótta verði til þess að úr-
ræði ríkisvaldsins um minnkað
starfshlutfall nýtist þjálfurum og
leikmönnum okkar. Það er mikil-
vægt að stjórnvöld, bæði ríkisvald-
ið og bæjaryfirvöld, sýni því skiln-
ing hve mikilvægu hlutverki þjálf-
arar og leikmenn gegna í samfélagi
okkar við uppbyggingu íþróttar
fyrir líkamlegt og andlegt heil-
brigði ungs fólks. Orðstír knatt-
spyrnunnar á Akranesi hefur farið
víða og aukið hróður bæjarfélags-
ins langt út fyrir landsteinana.
Stuðningur bæjarfélagsins við starf
knattspyrnufélagsins er nú mikil-
vægari en nokkru sinni fyrr.
Knattspyrnufélag ÍA hefur staðið
sig vel í uppeldi knattspyrnumanna
eins og kunnugt er. Kröfur á leik-
menn í dag eru allt aðrar og meiri
en áður og því eðilegt að umbuna
þeim í hlutfalli við framlag þeirra
fyrir félagið og í senn bæjarfélagið.
Án umbunar er erfitt að gera all-
ar þær kröfur til leikmanna sem í
dag þykja sjálfsagðar og án henn-
ar komumst við ekki í fremstu röð.
Hins vegar er það jafnframt mikil-
vægt hlutverk knattspyrnufélagsins
að halda rekstri þess í góðu jafn-
vægi milli tekna og gjalda. Við vilj-
um ná því jafnvægi í góðri sátt við
þjálfara og leikmenn með stuðning
allra þeirra sem að félaginu koma.
Því er ekki að leyna að í hönd fara
erfiðir tímar í rekstri Knattspyrnu-
félags ÍA en í mótbyr kunna að
felast ný tækifæri. Með samstöðu,
mikilli vinnu og skynsemi verðum
við í fremstu röð íslenskra knatt-
spyrnufélaga innan sem utan vallar
og það er þekkt úr sögunni að sæt-
ir sigrar hafa unnist á knattspyrnu-
vellinum þegar á móti blés í rekstr-
inum. Þrátt fyrir framlag okkar
sem ráðnir erum
til starfa, fram-
lags sjálfboðaliða
í stjórn og ráðum,
mun framlag al-
mennra sjálfboða-
liða, velunnara félagsins, stuðn-
ingsaðila og þín stuðningsmaður
góður skipta sköpum fyrir framtíð
ÍA í miklum ólgusjó. Við þurfum
allan þann stuðning sem við get-
um fengið. Ég skora á Skagamenn
að standa saman sem einn maður
á erfiðum tímum. Standa við bak-
ið á leikmönnum, þjálfurum og fé-
laginu okkar, Knattspyrnufélaginu
ÍA, á krefjandi tímum. Öll él birtir
upp um síðir og þá er mikilvægt að
við séum öll klár í leikinn.
Áfram ÍA!
Geir Þorsteinssson
Höf. er framkvæmdastjóri Knatt-
spyrnufélags ÍA
Við erum að renna inn í þriðju
viku samkomubanns og samfélagið
dregur sig inn í skel. Margir vinna
heima og aðrir eru komnir heim,
þar sem fyrirtæki hafa stoppað
meðan þessi stormur gengur yfir.
Það má vera ljóst að fólk óttast ekki
einungis um heilbrigði sitt heldur
líka um afkomu sína og hvaða raun-
veruleiki blasi við þegar plágan er
gengin hjá. Nú reynir á stoðir nær-
samfélagsins og hver og einn skiptir
máli í því sambandi.
Skóli er skjól
Ég sannfærist meira með hverjum
deginum að það var hárrétt ákvörð-
un hjá Lilju Alfreðsdóttur mennta-
málaráðherra að loka skólum sam-
fara samkomubanninu. Nemend-
ur háskóla og framhaldsskóla voru
sendir heim. Starfsemi grunn- og
leikskóla var sett í hendur sveitar-
félaga að meta aðstæður á hverjum
stað með áframhaldandi starfsemi.
Margar ástæður eru fyrir því. Vissu-
lega er það áskorun starfsfólks skól-
anna að halda úti starfsemi í samko-
mubanni, þar sem ekki mega vera
fleiri en 20 einstaklingar í rými, en
svo virðist sem skólastjórnendur
hafi leyst vel úr því. Vinna starfs-
fólks grunn- og leikskóla er mikil-
væg á svona tímum.
Mörg börn búa við bágar að-
stæður á heimili og oft er skólinn
þeirra skjól. Í þessum óvenjulegum
aðstæðum er hætta á að viðkvæmir
hópar fái ekki nægilegan stuðning,
gleymist, eða verði útundan.
Ofbeldi, fíknisjúkdómar og aðr-
ir viðkvæmir sjúkdómar magnast
innan veggja heimila og börnin eru
fórnarlömbin. Það hefur sýnt sig
hér og erlendis að tilkynningum til
barnaverndar hefur fækkað í þessu
ástandi og er það kannski vegna
þess að það er skólinn sem fylgir
því eftir í flestum tilvikum. Það er
því brýnt að við öll séum vakandi
yfir velferð barna okkar og sam-
félagsins. Það eru margar litlar sál-
ir sem ekki eiga víst skjól á heimili
sínu.
Allir í almannavörnum
Öflugt heilbrigðiskerfi ásamt al-
mannavörnum takast nú á með öllu
afli við veiruna og til þess að það
náist þarf hver og einn að taka þátt,
ekki bara Jón og Gunna á móti. Það
er mikilvægt að allir hagi sér sam-
kvæmt því sem ráðlegt er. Þannig
léttum við byrði fólks sem heldur
heilbrigðiskerfinu gangandi. Mik-
ið álag hvílir á þeim sem sinna um-
önnun innan heilbrigðisstofnana
og þeim sem starfa hjá fólki með
fötlun og sinna heimahjúkrun.
Fólk í viðkvæmri stöðu á erfitt þeg-
ar hversdeginum er kippt úr sam-
bandi.
Ber er hver að baki
Líkt og sannaðist á Norðurlandi
vestra í síðustu viku getur ástand-
ið orðið viðkvæmt þegar smit fara
að berast með hraða um samfélagið.
Þá sýnir það sig best að hver og einn
skiptir máli; viðhorft einstaklingsins
hefur aldrei skipt eins miklu máli og
nú. Heimasíminn gengur í endur-
nýjun lífdaga og nágranninn verður
hluti af fjölskyldunni. Heima með
Helga verður að Juróvision landans
og allir taka undir.
Við slíkar aðstæð-
ur reynir virkilega
á samvinnu lítilla
samfélaga.
Það vorar
Við erum komin nokkrum dög-
um frá jafndægri á vori; birtan varir
lengur en myrkrið og enn vex hún.
Stjórnvöld gera meira og nærsam-
félögin eru að gera meira. Þann-
ig náum við þeirri viðspyrnu sem
þarf til að ná okkur á strik aftur. En
það verður ekki gert nema við ber-
um traust hver til annars og sýnum
umhyggju. Þannig heilum við sam-
félagið.
Halla Signý Kristjánsdóttir.
Höf. er þingmaður Framsóknar-
flokksins í NV kjördæmi
Stöndum þétt saman
Pennagrein
Pennagrein
Heilun samfélagsins