Morgunblaðið - 09.06.2020, Side 19

um síðustu orðin sem hún sagði
við okkur, að við ættum að passa
upp á fólkið okkar og njóta þess
að vera til.
Við systur hugsum með miklu
þakklæti til elsku ömmu, hún átti
og mun alltaf eiga stóran hluta í
hjarta okkar.
Góða ferð elsku amma og skil-
aðu kveðju til afa. Takk fyrir allt.
Augun mín og augun þín,
ó þá fögru steina.
Mitt er þitt og þitt er mitt,
þú veist hvað ég meina.
(Vatnsenda-Rósa)
Hulda Valdís og Stella Mjöll.
Ég treysti þér, máttuga mold.
Ég er maður, sem gekk út að sá.
(Guðmundur Ingi Kristjánsson)
Nú er allt breytt. Það hellir
enginn lengur upp á kaffi í kjall-
aranum á Austurbrún 39. Það
situr enginn í bakgarðinum til að
virða fyrir sér blómadýrðina á
sólríkum degi. Það þylur enginn
vísur við eldhúsborðið. Amma
Hulda hefur kvatt þennan heim.
Það mun engum takast að fylla
skarðið sem hún skilur eftir sig.
Amma var yndisleg mannvera
og einhver sú stóískasta sem ég
hef nokkru sinni kynnst. Hún
var lestrarhestur með stálminni,
sem var orðinn fluglæs áður en
hún hóf skólagöngu sína og gat
þulið heilu ljóðabálkana utan að
alveg til hins síðasta. Eldklár
töffari af guðs náð sem fann yf-
irleitt leið til þess að eiga síðasta
orðið.
Það var alltaf svo gott að
koma til hennar og afa Trausta,
hvort sem var á meðan þau
sinntu vitanum á Sauðanesi, eða
síðar í Austurbrún. Þau voru
mér á stundum eins og vitinn
sem vísaði skipunum áreynslu-
laust leiðina í gegnum þokuna.
Heima hjá þeim gat maður
kjarnað sig og fundið hvað það
var sem skipti raunverulegu
máli.
Ég minnist ömmu á útopnu
við heimilisverkin, að elda, þrífa
eða vaska upp, að hugsa um alla
aðra en sjálfa sig. Hún átti það
til að taka sér pásu til að horfa út
um eldhúsgluggann, stara á ver-
öldina sem var á hreyfingu fyrir
utan, áður en hún snéri sér aftur
að verki sem virtist engan enda
ætla að taka. Eldhúsverkin voru
nú aldrei í miklu uppáhaldi, sagði
hún mér síðar meir, konur af
hennar kynslóð hefðu einfaldlega
fæðst í þetta hlutverk.
Þrátt fyrir þetta hlutskipti var
alls enga beiskju að finna hjá
ömmu. Nei, ó nei, svona var
þetta bara og lítið annað um það
að segja. Hún fann sér enda allt-
af tíma til þess að sinna sínu
helsta áhugamáli, lestri bóka, og
vakti á stundum langt fram eftir
nóttu við þá iðju. Hún var alæta
á bækur og las hvað sem var. Á
afskekktum stað eins og Sauða-
nesvita var kjörið að geta opnað
á heiminn með höndum tveimur
og fljúga af stað á vit nýrra æv-
intýra.
Núverandi aðstæður í veröld-
inni gerðu það að verkum að ég
komst því miður ekki til Íslands
til að kveðja ömmu en þá er gott
til þess að vita að við höfðum átt
ófáar stundirnar saman síðast-
liðin ár þar sem við brölluðum
sko aldeilis ýmislegt, jafnvel með
myndavél á lofti. Ég er einstak-
lega þakklátur fyrir þennan tíma
og veit að mín kveðja er fólgin í
því verki sem ég er í þann mund
að klára og fjallar um þau afa og
ömmu.
Ég sakna þín elsku amma, ég
sakna þess að geta setið með þér
og skeggrætt um heima og
geima við eldhúsborðið. Ég
sakna þess að heyra smitandi
hláturinn þinn. Að heyra ekki
fleiri sögur frá þér. Það er óneit-
anlega tómlegra hérna án þín.
Ég mun gera mitt besta í að
leggja rækt við allt það fallega
sem þú hefur sáð.
Jón Bjarki Magnússon.
MINNINGAR 19
MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 9. JÚNÍ 2020
✝ GuðmundurIngólfsson
fæddist 4. júlí 1942
í Reykjavík. Hann
lést á líknardeild
Landspítalans í
Kópavogi 30. maí
2020.
Foreldrar hans
voru Þórey Sigurð-
ardóttir húsmóðir
og verslunarmað-
ur, f. 30.6. 1907, d.
20.1. 1997, og Ingólfur Guð-
mundsson, bakarameistari, f.
15.2. 1907, d. 27.8. 1983. Systk-
ini hans eru Örn, f. 30.8. 1940,
d. 8.11. 2017, Sigþór, f. 27.1.
1944, Jósef Gunnar, f. 19.12.
1947, og Ingibjörg Þóra, f. 2.6.
1954.
Hinn 11. desember 1965
kvæntist Guðmundur Kristínu
Júlíusdóttur verslunarmanni og
húsmóður, f. 16.10. 1943. For-
eldrar Kristínar voru Guðríður
2) Júlíus Ágúst, sölumaður,
fæddur 27. ágúst 1967. Kona
hans er Jóhanna Jóna Gunn-
laugsdóttir. Sonur þeirra er
Jón Ágúst. Synir Júlíusar úr
fyrri sambúð með Kristínu E.
Reynisdóttur eru Atli Freyr, en
hann á eina dóttur, Þráinn, sem
er í sambúð með Elísu Hafþórs-
dóttur og Úlfar, en fósturbörn-
in eru Sigríður Jóna og Þráinn
Freyr.
Guðmundur hóf nám í hús-
gagnabólstrun árið 1958 hjá
Samúel Valberg og lauk sveins-
prófi frá Iðnskólanum í Reykja-
vík fjórum árum síðar. Í fram-
haldi af námi sínu starfaði
hann í nokkur ár hjá húsgagna-
versluninni Sedrus, eða þar til
hann hóf sjálfstæðan atvinnu-
rekstur, ásamt vini sínum
Bjarna Guðmundssyni, í hús-
gagnabólstrun, sem þeir ráku
saman á Laugarnesvegi 52 allt
til ársins 1980. Hóf Guðmundur
þá störf hjá Strætisvögnum
Reykjavíkur, en þar starfaði
hann til ársins 2012, er hann
fór á eftirlaun.
Útförin fer fram frá Graf-
arvogskirkju í dag, 9. júní
2020, klukkan 13.
Hansdóttir, f. 15.8.
1903, d. 15.7. 1971,
og Júlíus Ágúst
Jónsson, f. 19.7.
1908, d. 13.9. 1982.
Synir Guðmundar
og Kristínar eru
tveir:
1) Ingólfur,
prentsmiður, fædd-
ur 9. ágúst 1965.
Kona hans er Nína
María Reynisdóttir.
Dóttir Ingólfs er Harpa Ósk.
Hún er í sambúð með Guð-
mundi Jónssyni og eiga þau
þrjú börn. Barnsmóðir er Sig-
rún Wiencke. Sonur Ingólfs úr
fyrri sambúð er Betúel með
Önnu B. Sigurðardóttir. Sam-
býliskona hans er Laufey Halls-
dóttir og eiga þau þrjú börn.
Fósturbörn Ingólfs eru Birgitta
Lind, en hún er gift Finni Pind
og eiga þau tvö börn, og Þór-
ólfur Hersir.
Elsku afi Gummi. Mér þykir
svo vænt um allar góðu stundirnar
sem ég átti með þér og ömmu.
Mér þótti alltaf einstaklega vænt
um hvað þú og amma tókuð mér
og Þórólfi bróður opnum örmum
frá fyrstu stundu. Það þótti ekkert
endilega sjálfsagt þegar um stjúp-
barnabörn var að ræða, eða það
þótti mér að minnsta kosti fyrst,
en þið kennduð mér svo sannar-
lega í verki að það ætti ekki að
vera neinn munur þar á. Svo opin
og hjartahlý voruð þið alltaf. Ég
man svo margar góðar stundir,
hvort sem þær tengjast Kirkju-
teignum, Dofraborgum, sumarbú-
staðnum ykkar eða nú síðast þeg-
ar þið komuð og heimsóttuð okkur
litlu fjölskylduna, mig, Finn og
Jörgen Vilja, til Kaupmannahafn-
ar. Það var einstaklega skemmti-
legt að fá ykkur hingað til okkar
og sýna ykkur borgina sem við
höfum búið í meira og minna síð-
ustu sjö árin. Það var margt sem
við náðum að skoða hér auk þess
að við skelltum okkur líka yfir
Öresundsbrúna góðu, yfir til
Malmö, til að litast aðeins um. Það
voru allt saman góðir dagar og
þessi ferð verður lengi í minnum
höfð. Ég gleymi líka seint öllum
hinu skemmtilegu minningunum
og mun alltaf muna eftir þér sem
blístrandi, jákvæðum og orku-
miklum afa sem knúsaði mann
alltaf innilega þegar maður hitti
hann, spjallaði alltaf um daginn og
veginn og hlustaði á mann af ein-
lægum áhuga. Meira að segja var
oft á tíðum erfitt að sjá að þú vær-
ir að berjast við krabbamein síð-
ustu átta árin, því svo jákvæður og
brosmildur varstu ætíð, þó svo ég
viti að margir hafi dagarnir verið
erfiðir. En þú tókst veikindunum
samt með ákveðinni stóískri ró og
varst stór fyrirmynd að mínu mati
varðandi það. Og þrátt fyrir allar
ótalmörgu minningarnar við Þing-
vallavatn, um garðyrkju, jólin og
jólaboðin, morgunleikfimi, spjall
og sólbað á pöllunum og hopp og
fjör í görðunum, kíkinn í glugga-
kistunni uppi í bústað til að skoða
alla fuglana og allan leikinn og úti-
veruna með öllum hundum stór-
fjölskyldunnar, þá man ég einmitt
núna svo vel eftir þegar ég upp-
lifði fyrstu sorgina mína sem ung-
lingur við að missa fyrsta páfa-
gaukinn minn (sem var mér allt á
þeim tíma) að þá keyrðuð þið
amma mig upp í bústað með ykk-
ur til þess að jarða hann þar. Það
var eitthvað svo sjálfsagt og ég
man það eins og að það hafi gerst
nánast samdægurs og þar fenguð
þið að hafa grátandi unglinginn
með í aftursætinu alla leið upp á
Þingvelli. Ég man bara eftir að
hafa grátið alla leiðina án þess að
segja við ykkur orð og mætti svo
miklum skilningi hjá ykkur. Síðan
fékk ég að jarða hann á sumarbú-
staðarlóðinni þar sem gæludýrin
okkar fengu sérstakan minningar-
reit. Tárin eru langt í frá færri
núna þegar þú ert búinn að kveðja
og ég er svo þakklát fyrir að hafa
fengið þig og ömmu inn í mitt líf
og fyrir allar góðu minningarnar.
Hvíl í friði, elsku afi. Blessuð sé
minning þín.
Birgitta Lind Vilhjálmsdóttir.
Kær frændi og fjölskylduvinur
Guðmundur Ingólfsson, hús-
gagnabólstrari/meistari er látinn
eftir langvinn veikindi.
Það er skammt á milli fráfalls
þeirra bræðra, Guðmundar og
Arnars, og frænda þeirra Hlöð-
vers, allir á besta aldri eins og sagt
er í dag.
Blessuð sé minning þeirra.
Hógværari og prúðari manni
hef ég vart kynnst eins og
Gumma, eins og hann var oftast
kallaður í daglegu tali, hallaði
aldrei orði á nokkurn mann að ég
heyrði, gerði gott úr hlutunum ef
eitthvað fór úrskeiðis.
Gummi var afar vandvirkur í
fagi sínu sem og í öðrum verkum
sem hann tók sér fyrir hendur og
iðinn mjög til verka.
Á unglingsárum dvaldi hann
nokkur sumur í sveitinni okkar
eystra, þ.e. á Nesjavöllum, við
gróðrarstöðina Hraunprýði við
Hengil, á Stóra-Hálsi sem og á
Villingavatni inn á milli ásamt
bræðrum sínum og frændum við
heyskap og fleira.
Gummi var alltaf í góðum sam-
skiptum við Nesjavallafjölskyld-
una, kom gjarnan við í kaffi og
spjall á bæ ásamt eiginkonu sinni
Kristínu þegar þau voru á leið í
sumarbústað sinn á Villingavatni
við Þingvallavatn.
Þar byggðu þau sér sumarhús
og ræktuðu upp unaðsreit og áttu
þar góðar stundir til fjölda ára á
fallegum sumarkvöldum sem oft-
ar ásamt fjölskyldu sinni og ná-
grönnunum, Hlöðver, Birnu og
fleirum.
Gummi kom oft austur til veiða
á sínum yngri árum með foreldr-
um sínum, Þóreyju Sigurðardótt-
ur og Ingólfi Guðmundssyni.
Blessuð sé minning þeirra heið-
urshjóna. Einnig stöku sinnum
þegar árin liðu ásamt frændum
sínum til rjúpnaveiða. Oftast var
eftirtekjan ekki mikil til rjúpna,
en þess meira spjallað og hlegið
yfir kaffibolla og fræknu meðlæti
móður minnar að lokinni fjall-
göngu. Eitt sinn var Gummi við
vorveiðar eystra og fékk tvo mis-
stóra urriða á færið. Þessi minn-
ing lifði með Gumma alla tíð en
eitthvað var stærðin á öðrum fisk-
inum á reiki milli Gumma og Sig-
urðar frænda hans á Nesjavöllum.
Stærðin/pundin aðeins höfð á
reiki, að ég held til að hleypa
meira fjöri í umræðuna um þá
stóru í Þingvallavatni. Eitt vorið
kom Gummi austur um páska
ásamt Sigþóri bróður sínum á for-
láta Honda-skellinöðrum sem
þóttu mikil tæki, þræddu slæman
vorveg með akstursleikni niður
stíga Grafnings.
Gummi var mikill náttúruunn-
andi og unni sveitinni eystra mjög
og var gaman að fylgjast með
samheldni þeirra bræðra og
frænda þegar þær voru á ferð
gangangi eða með öðrum hætti
um Grafninginn sem víðar.
Um Gumma væri hægt að
skrifa langa minningargrein, þ.e.
um skemmtilegar samverustundir
eystra sem víðar en ritplássið leyf-
ir það ekki hér.
Guðmundar verður sárt sakn-
að, en minning um ljúfan og kær-
an frænda og heiðursmann mun
lifa um ókomna tíð.
Hafðu þökk fyrir allt kæri
frændi.
Við fjallavötnin fagurblá
er friður, tign og ró.
Í flötinn mæna fjöllin há
með fannir, klappir, skóg.
Þar líða álftir langt í geim
með ljúfum söngva klið,
og lindir ótal ljóða glatt
í ljósrar næturfrið.
(Hulda)
Megi Guð vernda Guðmund
Ingólfsson og minningu hans og
gefa eiginkonu, börnum, fjöl-
skyldu, systkinum og vinum ljós
og styrk til framtíðar.
Innilegar samúðarkveðjur til
ykkar allra.
Fyrir hönd fjölskyldunnar frá
Nesjavöllum,
Ómar G. Jónsson.
Elsku Gummi frændi er fallinn
frá og hefur fengið hvíldina.
Gummi var hlýr og skemmti-
legur, heilsaði manni með þéttu
handabandi og sagði „sæl
frænka“. Hann var mikill grínari
og gat verið stríðinn. Hann hafði
þægilega nærveru og börnin í fjöl-
skyldunni hændust að honum. Það
var mikill samgangur á milli fjöl-
skyldnanna og áttu foreldrar mín-
ir og Gummi og Dídí frænka mín
bústað nánast hlið við hlið. Það var
partur af bústaðaferð að kíkja í
heimsókn til Gumma og Dídíar og
spjalla um hin ýmsu málefni. Svo
fengu hundarnir þeirra að sjálf-
sögðu klapp. Við fjölskyldurnar
ferðuðumst þó nokkuð saman um
landið og á ég margar góðar minn-
ingar úr þeim ferðalögum.
Gummi var mikill göngugarpur
og naut þess að fara í göngutúra í
sveitinni með hundana. Þá var
stefnan tekinn á Einbúa í næsta
nágrenni við bústaðinn Það skipti
ekki máli hvernig veðrið var og
það var gengið rösklega.
Mér er minnisstætt í einhverju
afmælinu á Kirkjuteignum að
hann leyfði okkur krökkunum að
hanga á upphandleggnum á sér og
sveifla okkur. Það þótti okkur
gaman.
Gummi tókst með æðruleysi á
við sjúkdóminn sem að lokum
hafði betur. Nú er stríðið búið og
Gummi frændi hefur fengið lausn
frá þjáningum.
Okkar innilegustu samúðar-
kveðjur sendum við fjölskyldu og
vinum.
Við þökkum fyrir allar sam-
verustundirnar elsku frændi og
hvíl í friði.
Himneskt
er að vera
með vorið
vistað í sálinni,
sólina
og eilíft sumar
í hjarta.
Því hamingjan
felst í því
að vera með
himininn
í hjartanu.
Lifi lífið!
(Sigurbjörn Þorkelsson)
Guðríður og fjölskylda.
Við minnumst Gumma frænda
og allra góðu samverustundanna
okkar með þakklæti í hug. Það var
fastur liður hjá okkur fjölskyld-
unni að koma við í bústaðnum hjá
Gumma og Dídí þegar við vorum
fyrir austan og alltaf var tekið vel
á móti okkur, hellt upp á kaffi og
meðlætið drifið á borðið. Hlölli og
Gummi voru skemmtilega sam-
rýndir og ef annar tók upp á nýju
áhugamáli fylgdi hinn fljótt eftir,
fyrir vikið urðu samverustundir
okkar enn skemmtilegri. Á upp-
vaxtarárum okkar feðga dvöldum
við reglulega hjá þeim, sér í lagi í
bústaðnum, og lékum við alla
strákana þeirra og hafði hann
merkilega góða þolinmæði fyrir
uppátækjum okkar. Hann hafði
þægilega nærveru, skipti sjaldan
skapi, og mætti manni ávallt með
góðu brosi og innilegu handa-
bandi. Hans verður sárt saknað.
Deyr fé,
deyja frændur,
deyr sjálfur ið sama;
en orðstír
deyr aldregi,
hveim er sér góðan getur.
(Úr Hávamálum)
Kristján, Þórdís, Hjalti og
Hildur Björg.
Guðmundur
Ingólfsson
Virðing,
reynsla
& þjónusta
Allan
sólarhringinn
571 8222
Svafar:
82o 3939
Hermann:
82o 3938
Ingibjörg:
82o 3937
www.kvedja.is
svafar & hermann
Móðursystir okkar og fóstra,
SIGRÍÐUR EINARSDÓTTIR,
Lækjarbrekku,
lést sunnudaginn 7. júní.
Einar Ólafsson
Þorsteinn Ólafsson
Einar Aagestad
Sævar Aagestad
Hlédís Guðmundsdóttir
Helga Óladóttir
Okkar ástkæri
INGÓLFUR SKAGFJÖRÐ
HÁKONARSON
lést 3. júni á Dvalar- og hjúkrunarheimilinu
Ási í Hveragerði. Útför hans fer fram frá
Hveragerðiskirkju fimmtudaginn 11. júní
klukkan 14. Jarðsett verður að Kotstrandarkirkju.
F.h. aðstandenda,
Hreinn S. Hákonarson
Jóhann Hákonarson
Emil Ingi Hákonarson
Hákon Varmar Önnuson
Ástkær eiginmaður minn, faðir, tengdafaðir
og afi,
GUÐJÓN GESTSSON,
Stekkholti 30, Selfossi,
lést mánudaginn 1. júní. Útför hans fer fram
frá Selfosskirkju fimmtudaginn 11. júní
klukkan 14.
Rannveig J. Einarsdóttir
Rúnar Guðjónsson
Ingunn Guðjónsdóttir
Gestur Guðjónsson Aðalbjörg Eggertsdóttir
og barnabörn