Morgunblaðið - 14.07.2020, Page 21

dætur, Söru Rós og Rósu Björk
sem Unnur var afar stolt af.
Hún naut þess að vera með fjöl-
skyldunni og voru þau mikið í
sumarbústað þeirra í Útey við
Laugarvatn. Unnur og Pétur
dvöldu síðustu mánuði hennar í
bústaðnum og voru stelpurnar
þeirra mikið hjá þeim. Annar
uppáhaldsstaður Unnar Leu var
á Albír og Altea á Spáni en
margar ferðir fóru þau þangað
með ættingjum og vinum. Svo
mikið er víst að Unnur Lea ætl-
aði sér að eiga þar fleiri gæða-
stundir en öllu fáum við víst
ekki ráðið. Aðalmálið er víst
alltaf að muna að lifa lífinu lif-
andi á meðan við lifum því, því
morgundagurinn er óskrifað
blað og ekkert er öruggt.
Með þakklæti og söknuði
kveðjum við þig elsku vinkona
þar til við hittumst allar aftur í
sumarlandinu.
Þar sem englarnir syngja sefur þú
sefur í djúpinu væra.
Við hin sem lifum, lifum í trú
að ljósið bjarta skæra
veki þig með sól að morgni.
Farðu í friði vinur minn kær
faðirinn mun þig geyma.
Um aldur og ævi þú verður mér nær
aldrei ég skal þér gleyma.
(Bubbi Morthens)
Elsku Pétur, Sara Rós, Rósa
Björk, Rósa, Palli, Badda, Vikt-
or og fjölskyldur.
Við vottum ykkur, okkar
dýpstu samúð og vonum að guð
og allir heimsins englar gefi
ykkur styrk á þessum erfiðu
tímum.
Guð blessi og varveiti minn-
ingu þína, elsku Unnur Lea
okkar.
Kærleikskveðja, þínar æsku-
vinkonur,
Júlía og Hildur.
Nú kveðjum við með miklum
trega okkar yndislegu Unni sem
við söknum svo sárt. Ég hef
þekkt Unni næstum allt mitt líf
en ég man enn svo vel þegar ég
sá þau Pedda kyssast á Beni-
dorm fyrir um þrjátíu árum og
hljóp svo og kjaftaði í alla sem
við þekktum. Stuttu síðar fékk
ég að vera brúðarmær í fallega
brúðkaupinu þeirra og eftir það
losnuðuð þau aldrei við mig.
Með Pedda fékk Unnur nefni-
lega líka litla frænku sem var
alltaf í kringum þau. Ég var svo
lánsöm að fá að vera mikið með
þeim sem barn og fékk að fara
með í ófá frí upp í bústað hvort
sem það voru nokkrar vikur í
sumarfrí eða bara einstaka
helgarfrí. Ég var líka alltaf vel-
komin inn á heimilið þeirra og
elskaði að koma í heimsókn og
dúlla mér með þeim og stelp-
unum þeirra. Jafnvel á fullorð-
insárum voru þau ávallt til stað-
ar fyrir mig. Ég fékk að búa hjá
þeim í fleiri mánuði þegar ég
var á biðlista eftir stúdentaíbúð
þótt það væri í raun ekki pláss
hjá þeim en það var sko ekki
vandamál og ég boðin velkomin
á heimilið eins og alltaf.
Unnur var alltaf svo ótrúlega
róleg, sterk og skemmtileg
kona, og mun ég aldrei gleyma
því þegar hún fór með okkur í
vélsleðaferð á Svalbarða í –20
gráðum C með bullandi flensu
með mjög tæknilegri keyrslu og
niður bröttustu brekkuna á
svæðinu. Þó svo að flestir hefðu
sagt hingað og ekki lengra hélt
hún áfram á eftir reyndum leið-
sögumanni og sagði okkur svo
eftir á, sallaróleg og glottandi,
að sér hefði nú ekki litist á blik-
una en skellti sér samt niður og
við hin fylgdum svo fast á eftir.
Unnur var líka svo innilega
góð manneskja sem hugsaði svo
vel um alla í kringum sig, hún
hafði svo mikla ást og umönnun
að gefa og verð ég alltaf þakklát
fyrir það að hún Alma mín var
svo lánsöm að eiga Unni að sem
aukaömmu. Unnur hugsaði allt-
af svo vel um hana; hvort sem
það var í brúðkaupinu mínu í
Svíþjóð, í Spánarfríi eða heima
hjá þeim Unni og Pedda í Hafn-
arfirði var Alma alltaf mátulega
dekruð og svo mikið elskuð af
Unni. Þó svo að við byggjum
ekki í sama landinu náðu þær að
tengjast sterkum böndum sem
ég veit að hafði mikla þýðingu
fyrir þær báðar.
Elsku Unnur okkar, við mun-
um ávallt geyma þig í hjarta
okkar og halda minningu þinni á
lofti, við söknum þín og elskum.
Anna Stella og fjölskylda.
Þegar kveðja þarf elskulega
vinkonu og samstarfsfélaga
verður manni orða vant. Það er
sagt að tár séu perlur minning-
anna. Takk elsku Unnur fyrir
samstarfið og góða vináttu. Við
sendum ykkur elsku Pétur,
Rósa og Sara hjartans samúðar-
kveðjur. Missir ykkar er mikill.
Hryggðar hrærist strengur
hröð er liðin vaka
ekki lifir lengur
ljós á þínum stjaka.
Skarð er fyrir skildi
skyggir veröldina
eftir harða hildi
horfin ertu vina.
Klukkur tímans tifa
telja ævistundir
ætíð lengi lifa
ljúfir vinafundir.
Drottinn veg þér vísi
vel þig ætíð geymi
ljósið bjart þér lýsi
leið í nýjum heimi.
(Hákon Aðalsteinsson)
Guðmunda, Sigrún Alda,
Helga, Berglind og Íris.
Stórt skarð hefur verið
höggvið í vinkonuhópinn. Elsku
Unnur okkar er komin inn í
ljósið eilífa, laus við þjáningar
krabbameinsins sem yfirtók lík-
ama hennar svo skyndilega og
allt of hratt.
Við ótímabært fráfall Unnar,
kærrar vinkonu okkar, látum
við hugann reika aftur til upp-
hafsára kynna okkar. Við kynnt-
umst Unni í gegnum þjónafagið
og unnum allar saman á Broad-
way og síðar á Hótel Íslandi. Á
þessum árum þá myndaðist góð-
ur vinskapur og hefur hann
haldist þrátt fyrir að við höfum
allar farið hver í sína áttina. Við
höfum haldið vinskapnum við
með því að hittast og fara sam-
an út að borða eða hittast í mat-
arboðum með mökum og þá var
hægt að sitja fram á nótt og
ræða hina ýmsu hluti sem við
höfum gert saman í gegnum ár-
in. Það voru einnig farnar
nokkrar ferðir til útlanda á
þessum árum þegar við unnum
saman og standa ferðirnar upp
úr þegar við fórum til Spánar
en Unnur elskaði að vera í sól-
inni. Unnur var einstök og vildi
allt fyrir alla gera, enda vinur
vina sinna.
Það var ótrúlegt að fylgjast
með Unni berjast við sjúkdóm-
inn illvíga. Aldrei fundum við
fyrir vonleysi eða vorkunn held-
ur styrk og baráttu eins og
henni var tamt með alla hluti
sem hún tók sér fyrir hendur.
Það er með miklum söknuði
og trega sem við kveðjum góða
vinkonu. Minningin um magn-
aða og geislandi fallega konu lif-
ir áfram í hugum okkar og end-
urspeglast í dætrum hennar.
Elsku Peddi, Rósa, Sara og
aðrir aðstandendur. Megi guð
styrkja ykkur í sorginni sem þið
takist á við núna. Minning um
einstaka konu mun lifa með
okkur öllum.
Þegar þú ert sorgmæddur, skoðaðu
þá aftur huga þinn, og þú
munt sjá, að þú grætur vegna þess,
sem var gleði þín.
(Kahlil Gibran)
Þínar vinkonur,
Áslaug, Ólafía, Aðalbjörg
og Margrét (Magga).
MINNINGAR 21
MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 14. JÚLÍ 2020
✝ Sigríður Guð-munda Að-
steinsdóttir fæddist
17. janúar 1930 á
Látrum í Aðalvík.
Hún lést á Hrafn-
istu 4. júlí 2020.
Hún var dóttir
Aðalsteins Guð-
mundssonar og
Kristínar Jónu
Friðriksdóttur.
Hún átti eldri syst-
ur, Magnúsínu Brynjólfínu
Valdimarsdóttur, og eldri bróð-
ur Valdimar Kr. Valdimarsson
(sammæðra). Hún átti yngri
systkini (samfeðra), þau eru;
Ragnar Aðalsteinsson, Stefán H.
Aðalsteinsson, Bjarnþór Að-
alsteinsson og Anna Lóa Að-
alsteinsdóttir. Hún flutti ung
suður til Keflavíkur. Fyrri mað-
ur Sigríðar var Baldur Hjálmtýs-
son, f. 14. september 1929, d. 2.5.
2007. Börn hennar með Baldri
eru: Bragi M. Baldursson, f. 2.7.
1949, maki Kristina Bergqvist.
Hann á þrjú börn, Jóna Kristín
Baldursdóttir, f.
1.11. 1951, d. 10.6.
2017. Eftirlifandi
maki er Sigþór K.
Ágústsson. Börnin
eru þrjú. Hjálmtýr
R. Baldursson, f.
28.1. 1953. Hann á
þrjú börn. Friðrik
Baldursson, f. 19.6.
1956. Maki: Njála
Laufdal. Þau eiga
tvö börn. Seinni
eiginmaður Sigríðar er Kristján
A. Guðmundsson, f. 29. apríl
1929. Barnabörnin eru 11 og
barnabarnabörnin eru 9.
Sigríður flutti til Reykjavíkur
um miðjan áttunda áratuginn og
bjó þar alla tíð eftir það.
Sigríður vann á ýmsum stöð-
um um ævina, aðallega skrif-
stofustörf eins og hjá Navy Exc-
hange, Keflavíkurflugvelli, á
Tryggingastofnun ríkisins, í
Foldaskóla og á fleiri stöðum.
Útförin fer fram í Fossvogs-
kapellu í dag, 14. júlí 2020,
klukkan 11.
Móðir mín Sigríður Guðmunda
er látin. Þar er farin merk kona
sem ég vil minnast með nokkrum
orðum. Mamma fæddist í Aðalvík
á Hornströndum á kreppuárun-
um. Lífið á þessum slóðum var
ekki alltaf dans á rósum. Þetta var
harðbýlt svæði og hafið gaf og það
tók líka, en mannskaði var tíður
þegar róið var á opnum bátum til
fiskjar. Ég heyrði mömmu aldrei
kvarta yfir uppeldinu eða atlætinu
þarna norður frá. Hún þvert á
móti minntist þeirra tíma með
hlýju og fortíðarþrá. Það lifnaði
alltaf yfir henni þegar minnst var
á Aðalvík. Einu sinni var dauðinn
nærri því að knýja dyra þegar hún
fékk skæða sótt og mikinn hita.
Læknir var sóttur á Hesteyri
(þangað er um fjögurra tíma
gangur). Það varð henni til happs
að nýbúið var að finna upp sýkla-
lyf á þeim tíma. Mamma missti
móður sína þegar hún var rúm-
lega þriggja ára og var alin upp
hjá góðu fólki sem mótaði hana til
framtíðar. Hún átti tvö systkini
sem voru eldri og fjögur sem voru
yngri, þar sem þau eldri voru ekki
skyld þeim yngri.
Mamma var alltaf mikil
mamma, hún hugsaði alltaf vel um
sína og var mjög annt um velferð
barna sinna. Hún innrætti ákveðin
gildi sem hafa mótað mann til lífs-
tíðar. Ég á henni mikið að þakka
fyrir að hafa verið góð fyrirmynd í
lífi mínu. Hennar verður ekki
minnst öðruvísi en að minnast á
listræna hæfileika hennar, hvort
sem það var að sauma, prjóna,
sauma í, syngja og spila á gítar eða
mála. Hún hafði hæfileika til að
mála og málaði margar fallegar
myndir, s.s. landslagsmyndir, en
hún hafði tekið námskeið í þeirri
list. Ég gleymi seint myndinni af
Gullfossi sem hún málaði á einn
vegginn á æskuheimilinu. Sér-
staklega er minnisstætt hversu
myndarleg hún var að hanna og
sauma alls konar flíkur fyrir fjöl-
skyldumeðlimi. Það lék allt í hönd-
unum á henni. Það var mikið
gæfuspor þegar hún og Kristján
(Stjáni) rugluðu saman reytum á
níunda áratug síðustu aldar.
Bið Guð almáttugan að varð-
veita mömmu og gefa henni frið og
farsæld í himnaríki föðurins.
Birti að lokum vers úr ljóðinu
„Lífsreglur“ eftir Guðfinnu Þor-
steinsdóttur (Erlu):
Þerraðu kinnar þess er grætur,
þvoðu kaun hins særða manns.
Sendu inn í sérhvert hjarta
sólargeisla kærleikans.
Vertu sanngjarn, vertu mildur,
vægðu þeim sem mót þér braut.
Bið þinn Guð um hreinna hjarta
hjálp í lífsins vanda’ og þraut.
Hjálmtýr R. Baldursson.
Sigríður G.
Aðalsteinsdóttir
Elskuleg móðir okkar, tengdamóðir, amma
og langamma,
ÓLÖF ELÍASDÓTTIR,
Strikinu 8, Garðabæ,
lést á Hjúkrunarheimilinu Sólvangi
föstudaginn 10. júlí. Útför auglýst síðar.
Eyþór Árnason Sigurbjörg Einarsdóttir
Hafþór Árnason
ömmubörn og langömmubörn
Ástkær eiginmaður, faðir, tengdafaðir,
bróðir og mágur,
HÓLMGRÍMUR KRISTJÁN
HEIÐREKSSON,
Skúlagötu 20,
lést á líknardeild Landspítalans í Kópavogi
föstudaginn 26. júní.
Útför hans fór fram í kyrrþey föstudaginn 3. júlí.
Liudmyla Tyshko
Atli Hólmgrímsson Alexandra Cîmpan
Kristín Ylfa Hólmgrímsdóttir Einar Kristjánsson
Ragnheiður Heiðreksdóttir Kristján Þ. Stephensen
Guðmundur Heiðreksson Magga Alda Magnúsdóttir
Ástkær faðir okkar, tengdafaðir, afi
og langafi,
VILMUNDUR ÞÓRIR KRISTINSSON,
lést á hjúkrunarheimilinu Sólvöllum
Eyrarbakka fimmtudaginn 9. júlí.
Útförin fer fram frá Eyrarbakkakirkju
laugardaginn 18. júlí klukkan 15.
Blóm og kransar vinsamlegast afþakkaðir. Þeim sem vilja
minnast hans er bent á hjúkrunarheimilið Sólvelli Eyrarbakka.
Kristinn Gunnar Vilmundars. Guðný Grímsdóttir
Jón Ólafur Vilmundarson Sigrún Theodórsdóttir
Valgeir Vilmundarson Sigríður Inga Ingimarsdóttir
Indlaug Cassidy Vilmundard. Daniel Karl Cassidy
Þuríður Katrín Vilmundard. Jón Páll Hreinsson
Guðný Ósk Vilmundardóttir Guðmundur Valur Pétursson
barnabörn og barnabarnabörn
Ástkær eiginkona mín, móðir okkar, systir,
dóttir og tengdadóttir,
ERLA DÍS ARNARDÓTTIR,
textílkennari og textílhönnuður,
varð bráðkvödd mánudaginn 6. júlí.
Hún verður jarðsungin frá Háteigskirkju
fimmtudaginn 16. júlí klukkan 13.
Reynar Kári Bjarnason
Ísafold Eva Reynarsdóttir
Halldóra Móey Reynarsdóttir
Bjarney Ósk Reynarsdóttir
Lovísa Arnardóttir
Hafdís Arnardóttir
Ólafur Snær Ólafsson
Örn Geir Arnarson
Eygerður Sunna Arnardóttir
Sigríður Ósk Jónsdóttir Ólafur S. Björnsson
Örn Geirsson Steinunn Hreinsdóttir
Bjarni Reynarsson Jóhanna Einarsdóttir
Nú sefur jörðin
sumargræn.
Nú sér hún rætast
hverja bæn,
og dregur andann djúpt og rótt,
um draumabláa júlínótt.
(Davíð Stefánsson frá Fagraskógi)
Það getur varla talist und-
arlegt að þessi hugljúfu vísuorð
Davíðs Stefánssonar komi mér í
hug er ég minnist góðs vinar.
Tryggð Helga á Snældu var við
brugðið. Og það var einhvern
veginn eins og hann rétti alltaf
hjálparhönd áður en maður bar
fram ósk um aðstoð. Æ nálæg-
ur án þess að vera með átroðn-
ing, og flest lék í höndum hans.
Sá ætíð bestu lausnina á hverj-
um tíma, í hverri þraut. Og það
var eins og honum og Ragnhildi
hans hafi verið ætlað að spegla
vináttuna dalinn á enda, hún
frá Giljum í Hálsasveit og hann
Snældubeinsstöðum yst í Reyk-
holtsdal. Rætur beggja stóðu
djúpt, hvors þeirra með sínum
hætti og þó samofnar og sam-
rýndar. Virtu og mátu og auðg-
uðu þann veg hvort annað. Ófá
eru þau atvik er ég minnist
hjálpsemi Helga í störfum hans
við Kleppjárnsreykjaskóla. Sem
starfsmaður skólans var hann
gegn og vann skólanum af heil-
indum allt er hann megnaði.
Helgi gat verið fastur fyrir
en á móti kom að prúðmennska
hans, góðvild og kímni urðu til
þess að hann var hvers manns
hugljúfi. Engan vissi ég óvild-
armann hans í gegnum tíðina
og aldrei man ég Helga halla
orði um nokkurn mann.
Helgi
Magnússon
✝ Helgi Magn-ússon fæddist
4. febrúar 1929.
Hann lést 25. júní
2020.
Útförin fór fram
í kyrrþey.
Það er til marks
um tryggð hans og
vináttu, að þegar
ég lenti í slysi fyrir
nokkrum árum
kom Helgi til að
aðgæta hvernig ég
hefði það. Fyrir þá
tryggð verð ég
honum æ þakklát-
ur. Gleði hans var
jafnan mest er
hann gat orðið öðr-
um að liði. Í hugann kemur
saga af honum frá því að raf-
magn var lagt hér um sveitina.
Hann fór þá á vörubíl suður í
Hafnarfjörð að sækja
Rafhaeldavélar á þá bæi er eigi
höfðu eignast slíka kostagripi.
Geislandi af gleði lýsti Helgi
ánægju fólksins á bæjunum er
hann bar að garði undir jól með
þessi nýju undratæki. Sagan
lýsir honum vel.
Er Ragnhildur missti heils-
una birtist tryggð og góðvild
Helga í hjálpsemi við hana og
meira átti hann eftir að reyna
er vinur hans Ragna á Hvann-
eyri veiktist og dó eftir erfiðan
tíma. Þrátt fyrir þessa erfið-
leika hélst lífsviljinn og Helgi
var áfram duglegur að hitta
vini og rækta, gefa af sér og
þiggja í samveru, allt til hins
síðasta.
Á skilnaðarstundu þakka ég
og fjölskylda mín Helga sam-
fylgdina og bið honum, börnum
hans og afkomendum Guðs
blessunar með þessari kveðju:
Hver veit hvort
hinst kvöld vort
er nær
eða fjær.
Lofum því líðandi stund
hvern ljúflingsfund
vinur kær.
(G.Ó.)
Þinn einlægur vinur,
Guðlaugur Óskarsson.