Morgunblaðið - 29.07.2020, Blaðsíða 16

Morgunblaðið - 29.07.2020, Blaðsíða 16
16 MINNINGAR MORGUNBLAÐIÐ MIÐVIKUDAGUR 29. JÚLÍ 2020 ✝ Ingi BjörnBogason fædd- ist í Reykjavík 26. júní 1989. Hann lést á líknardeild Land- spítalans í Kópa- vogi 14. júlí 2020. Foreldrar hans eru Bogi Bald- ursson og Steinunn Jónsdóttir. Systkini hans eru María Erla, f. 11.4. 1984, og Jón Baldur, f. 29.10. 1986. Eftirlifandi maki Inga Björns er Magdalena V. Mic- helsen, f. 9.5. 1990. Þau gengu í hjóna- band 22.12. 2019. Ingi Björn starf- aði lengst af hjá Bílaumboðinu Öskju ehf. Útförin fer fram frá Digraneskirkju í dag, 29. júlí 2020, klukkan 13. Það er sárara en hægt er að lýsa með orðum að kveðja þig, sonur sæll, í dag. Hvers vegna varst þú valinn til að ganga þessa þrautagöngu sem nú er á enda komin? Við erum fegin að hafa fengið þig inn í líf okkar og tveggja eldri systkina sem kveðja þig í dag. Það er rétt rúmt 31 ár síðan þú komst í heiminn og mjög fljótt fórstu að marka þín þrjóskuspor en um leið varstu blíður og besti vinur vina þinna. Bíladella ykkar bræðra var ótrúleg og mikið rætt og skoðað og keypt. Þú varst á áttunda ári þegar þú leist „ást- ina“ fyrst augum hjá Alec í Birm- ingham og lagðir inn beiðni um að fá að kaupa hann; MG Midget, og var það bundið fastmælum. Allnokkrum árum síðar kom að þeim degi að þér bauðst að kaupa hann og úr varð að við feðgarnir fórum og sóttum hann og fluttum hann í skip í Immingham. Þetta er bíll sem vekur hvarvetna at- hygli; lítill og nettur auk þess að vera með stýrið hægra megin og þú naust hverrar mínútu við aksturinn. Margar voru ferðirnar innan- lands sem utan sem farnar voru. Þær minningar verða lengi í minnum hafðar og munu fram- kalla gleðibros. Þú kynntist eft- irlifandi konu þinni, henni Maggý, 2009 og um ári síðar kemur fyrsta áfallið er þú grein- ist með heilakrabbamein og ferð í stóra aðgerð á 50 ára afmælis- degi móður þinnar. Eitt það markverðasta frá þessum tíma er að þú varst búinn að lofa syst- ur þinni að vera bílstjóri brúðar- bílsins á væntanlegum brúð- kaupsdegi þeirra, 10. júlí. Þegar þú komst til rænu var ljóst að þetta loforð virkaði sem gulrót á þig að klára dæmið og varstu mættur í hlutverkið á réttum tíma og fórst þér það verk frá- bærlega úr hendi. Við tók erfiður tími í geisla- og lyfjameðferð. Um átta árum síðar varstu út- skrifaður úr eftirliti og lífið átti að blasa fallega við ykkur en ekki varstu lengi í paradís; þú greind- ist aftur og þurftir að gangast undir skurðaðgerð og lyfjameð- ferð, svo ekki löngu síðar aftur. Oft hefur maður spurt: Hversu mikið er hægt að leggja á einn einstakling? Alltaf tókstu þessu af æðruleysi og sagan var ekki kláruð þarna en til að gera langa sögu stutta þá kom áfallið í jan- úar síðastliðnum; krabbinn væri ekki hættur, hann væri farinn á rúntinn eins og þú hefðir sagt og ekki var þér gefinn langur frest- ur, vikur eða mánuðir. Þú tókst þessum fréttum af mikilli ró en við hin vorum í sjokki. Þau voru þung sporin sem við stigum frá spítalanum. Þarna kom þín mikla þrjóska í ljós; þú ætlaðir ekki að leggja árar í bát heldur nota þinn svo til óþolandi frasa „þetta reddast!“ Í hönd fóru ansi skrítn- ir tímar Covid-19 og þið Maggý settuð ykkur í sjálfskipaða nær þriggja mánaða einangrun. Sá tími var okkur hjónunum erfiður, að hafa bara samband símleiðis eða á fésinu, en um síðir létti til og þegar þið komuð aftur út í líf- ið fengum við nærri tvo yndis- lega mánuði sem margt var brallað og minningabankinn fylltur rækilega. Mörgu fleiru vildi maður koma niður á blað en þetta verður að nægja, elsku besti sonur okkar, hvíl í friði. Maggý, við þökkum þér fyrir að hafa verið kletturinn í lífi hans og stöndum í ævarandi þakkarskuld við þig. Kveðja, Pabbi og mamma. Í gömlum ævintýrum er sagt frá hugdjörfum riddurum sem börðust við grimma óvini og höfðu oftar en ekki betur betur í þeim hildarleik. Þeir eignuðust jafnvel prinsessu og heilu kon- ungsríkin með manni og mús. En þetta er ekkert ævintýri heldur blákaldur og sár veruleiki í sínu verstu mynd. Hetjan okkar er Ingi Björn. Hann er þessi sami berserkur og stóð á miðri Stamford-brú í Eng- landi árið 1066. Einn stóð hann á miðri brúnni og varnaði óvinum sínum yfirferðar. Hann felldi yfir 40 þeirra með öxi sinni einni saman áður en hann var felldur. Þetta dugði þó til að koma sam- herjum hans undan. Þessi hugrekki stríðsmaður hefur verið mér hugleikinn und- anfarna mánuði. Okkar berserk- ur, hann Ingi, hefur staðið sem klettur ag varnað sínum óvin yf- irferðar en eins og berserkurinn forðum hlaut eitthvað að gefa eftir á endanum. Inga Birni kynntumst við fyrst fyrir rúmum áratug þegar hún Maggý okkar kom heim með þennan geðþekka og hægláta dreng. Auðséð var hversu hrifin þau voru hvort af öðru. Okkur líkaði strax ákaflega vel við hann og þó sýnu mest honum Kol- grími, yngri bróður Maggýjar. Ást þeirra óx og dafnaði eftir því sem leið á. Fljótlega voru þau farin að leggja drög að framtíð- inni og augljóst var að plönin voru stór. En svo fóru hlutirnir að versna. Ingi greindist með æxli í höfði og við tók skurðaðgerð og svo strembin geisla- og lyfjameð- ferð í kjölfarið. Allt leit út fyrir að meðferðin hefði tekist vel og aftur brosti framtíðin við þeim. Þau keyptu sér íbúð þar sem þau komu sér notalega fyrir. Þau ferðuðust mikið um, innanlands sem utan, Ingi smellti sér í mótorhjólaprófið og á döfinni var að fá sér mótorhjól og fara að hjóla með tengdapabba. En önn- ur og svo þriðja árás þessa slæga óvinar kom, sem svo að á lokum vann á honum. Mikill var máttur vinafólks þessara ungu hjóna en það stóð sem klettur að baki þeim. Að hafa fengið að kynnast þessum dásemdardreng eru for- réttindi. Æðruleysi hans og styrkur hafa verið til eftir- breytni. Við hér sem hérna megin er- um eigum eftir að sakna hans af- skaplega. Eiginkonu, foreldrum, systkinum, vinum og öðrum að- standendum vottum við hina dýpstu samúð og megi guð ykkar veita ykkur styrk. Hlynur J. Michelsen, Val- entina H. Michelsen og Kolgrímur H. Michelsen. Jæja, þetta er nú skrítna stað- an sem við erum búnir að koma okkur í Ingi minn! Ég var nú nokkuð viss um að þetta yrði öf- ugt, að þú myndir skrifa svona grein um mig, en svona er lífið stundum. Við áttum nú góða tíma og slæma eins og hver önnur systk- ini, rifumst um matchbox-bílana og bílabrautina en þegar við urð- um eldri náðum við saman í gegnum bíla í fullri stærð. Við hefðum átt að gera miklu meira saman, en ef það er eitt- hvað sem þessi veikindi hafa kennt mér er það að maður á ekki að bíða með að gera hluti sem mann langar til! Lífið bíður ekki eftir neinum! Ég kannski sagði þetta ekki nógu oft en mér þykir hrikalega vænt um þig og ég mun alltaf spyrja í matarboðum og afmæl- um: „Hvenær kemur Ingi eigin- lega?“ P.s. Þú mátt líka alveg koma og vera ærsladraugur hjá mér við tækifæri! Jón Baldur Bogason. Elsku Ingi Björn minn, „litli en samt stærri en ég bróðir minn“. Ég var fimm ára þegar þú fæddist og mikið ofboðslega er ég þakklát fyrir þig. Ég man hversu mikill mömmustrákur þú varst og þrjóskur varstu og ekki breyttist það með aldrinum. Árið 2010 greinist þú með krabbamein í litla heila og ferð í tvær aðgerðir. Ég íhugaði að fresta brúðkaupi okkar Hjalta en nei, þú sagðir „lífið má ekki stoppa“. Svo eins og planað mæt- ir þú spariklæddur og fínn og ert bílstjórinn okkar á brúðkaups- daginn eins og ekkert væri eðli- legra, mánuði eftir áfallið. Svo tekur við lyfjameðferð og geislar, samhliða því gerir þú þér lítið fyrir og tekur meiraprófið. Krabbameinið hverfur og við taka átta góð ár, þar sem þú lifir lífinu lifandi og ert til í miklu meira knús en áður. Einnig mæt- ir þú til Svíþjóðar þegar mig vantar bílstjóra vegna flutninga. Lífið gengur sinn vanagang, þú vinnur á daginn í Öskju og stundum um helgar sem leigubíl- stjóri, mikið þótti mér gaman að hlusta á bransasögur úr leigu- bílaakstrinum. Einnig varstu alltaf til í að fíflast með krökk- unum okkar Hjalta. Ég spurði þau um daginn hvað þeim þótti skemmtilegast við þig og fékk svörin „þegar Ingi er að stríða mér“ og „þegar Ingi er að leika með mér“. Svo eins og þruma úr heið- skíru lofti er meinið komið aftur, eins og áður tekur við uppskurð- ur og lyfjameðferð. Svo í maí 2019 bankar meinið upp á í þriðja sinn. Þú hringir í mig, í hádeginu sama dag og við fjölskyldan er- um á leið í langt frí erlendis. Á þessum tímapunkti langaði mig að sleppa fríinu en nei þú segir aftur „lífið má ekki stoppa“. Svo við rétt náum að knúsa þig áður en við förum. Enn og aftur var það uppskurður og lyf. Svo seinna í janúar 2020, þá var það geislaskammturinn sem búið var að spara. Hann fór það vel í þig (reyndar eftir smá byrjunarörðugleika sem kallaði á aðra aðgerð) að þú spurðir lækn- inn hvort þú gætir ekki bara haldið lengur áfram í geislunum, eftir að þeir voru búnir. En nei, læknirinn sagði að þá væri hætta á heiladrepi og þá yrðu þú og hann ekki lengur vinir. Það sem einkenndi þig, elsku kallinn minn, var hversu mikið hörkutól þú varst, mjög hjarta- hlýr, hnyttinn og hversu góða vini þú áttir. Ég er mjög þakklát fyrir vini þína sem komu til þín á líknardeildina, þar sem þú lást með lokuð augu en hjartað sló eins og sterk vél. Þú sýndir okk- ur að þú heyrðir í okkur tala með því að kreista hendur okkar. Nú er vika síðan þú kvaddir okkur og ég sit á tjaldsvæði á Akureyri og rifja upp systkina– og makaferðina okkar hingað fyrir akkúrat fimm vikum. Þegar við gátum setið á kvöldin og spjallað og spilað, en þú sagðir alltaf já ef einhver vildi spila með þér. Það var svo gaman að upp- lifa bíladaga með ykkur Maggý, þótt þeir hafi verið í smækkaðri mynd þetta árið og ég ekki jafn hrifin af bílum og þið. Borða á pítsustaðnum ykkar, hlusta á minningar ykkar frá fyrri bíla- dagaferðum, kyssast á rauðu hjartaljósunum og heimsækja ömmu. En já það er rétt, Ingi Björn minn, „lífið má ekki stoppa“ og mun minningin um þig ávallt lifa í hjarta mér. María Erla Bogadóttir. Í dag kveðjum við góðan dreng, hann Inga Björn Boga- son. Við Steinunn mamma hans erum bræðrabörn, svokallaðir Fribbarar með ættir að rekja vestur á firði. Afi Inga Björns ólst upp hjá afa sínum og ömmu á Höfða á Höfðaströnd og fékk annars konar uppeldi en allir hinir bræður hans á Sútarabúð- um í Grunnavík. Ég er ekki frá því að Ingi Björn hafi verið líkur afa sínum á margan hátt, vand- virkur, stundvís, hjálpsamur, geðþekkur og hæglátur svo eitt- hvað sé nefnt. Við Ingi Björn unnum saman hjá Bílaumboðinu Öskju svo ég gat fylgst með ung- um frænda vaxa og dafna í starfi og þar stóð hann sig afar vel í öllu því sem hann tók að sér. Ekkert gat haggað ró hans við hin ýmsu störf, jafnaðargeð hans var einstakt, bara rétt eins og afi hans. Létu báðir verkin tala, eyddu ekki orðum í óþarfa, hjartahreinir og vildu öllum vel. Við öll fylgdumst vel með veikindum Inga Björns síðustu árin og dáðumst að hetjulegri baráttu hans við heilaæxli. Skurðaðgerðir, geislameðferðir og lyfjagjafir, allt þetta reynir afar mikið á menn, sama hve hraustir þeir eru. Kappinn stóð þó nokkrum sinnum upp á ný eft- ir slíkar aðgerðir, sýndi þar þrjósku, dug og kraft svo eftir var tekið, en að lokum varð hann að játa sig sigraðan, hann mætti ofjarli sínum. Lífið getur stund- um verið afar ósanngjarnt er svo ungt fólk fellur frá í blóma lífs- ins. Elsku Magdalena, Bogi, Stein- unn, Jón Baldur, María, Erla og stórfjölskyldan öll. Við Kristín og fjölskylda sendum ykkur öll- um okkar bestu samúðarkveðjur, góður drengur er genginn á vit forfeðra sinna. Páll Halldór Halldórsson. Elsku vinur minn. Nú ertu farinn úr þessum heimi og kom- inn á betri stað þar sem meinið náði að yfir- buga þig. Erfitt er að þurfa að kveðja einn af sínum bestu vin- um alltof snemma. Það sem mun alltaf lifa með manni eru minningarnar; ótal bústaðarferðir, bíltúrarnir, bíó- kvöldin, spilakvöldin og ekki má gleyma Búlgaríuferðinni frægu árið 2017. Já, við gerðum margt og mikið saman í þau ár sem við þekkt- umst og maður á eftir að sakna þess að heyra í þér og eins að fá hinar víðfrægu pönnukökur sem þú bakaðir. Þú varst góðhjartaður dreng- ur og vildir öllum vel, barngóður, lést mann brosa þegar manni leið ekki vel, snillingur í bílamálum og með bíladelluna á hreinu. Hafðir líka voða litlar áhyggjur af hlutunum, varst alltaf með frasann „þetta reddast“ svo hlut- irnir gengu alltaf upp eftir að þú sagðir þetta og ekki má gleyma jákvæðninni sem ljómaði af þér. Ég mun alltaf geyma minning- arnar um þig í hjarta mér og verða þær mér ævinlega ómet- anlegar. Elsku vinur, hér skil ég eftir smá texta til þín og kveð þig með gleði og sorg í hjarta. Þú munt ávallt fylgja mér í hjartanu. Góða nótt minn litli ljúfur, mitt ljósið bjarta. Lífið hefur öðlast tilgang með þér. Þú átt sömu þrána í þínu hjarta. Þrána sem um eilífð mun fylgja þér. (Jóhanna Erlingsdóttir) Þín vinkona, Hildur María. Elsku Ingi Björn. Þótt þú sért farinn lifa minningarnar áfram og þær eru margar, enda var margt gert á þessum 11 árum sem við þekktumst eins og ótal margar sumarbústaðarferðir, ut- anlandsferðir, bílarúntar, spila- kvöld og fleira sem ég mun sakna en alltaf geyma í minningunni. Þú gast alltaf látið mig brosa þegar mér leið ekki vel, enda alltaf í góðu skapi og með húm- orinn í lagi. Þér tókst alltaf að láta mig fá fáránlega fyndin lög á heilann í hvert sinn sem við hittumst. Ég lít upp til þín fyrir allan styrk þinn og hugrekki sem þú sýndir á erfiðustu tímum. Þú kenndir mér að vera alltaf jákvæður, sama hvað. Þú varst frábær manneskja, góðviljaður, hlýr, jákvæður, fyndinn og ótrúlega klár bílakall. Það hefur verið mér mikill heiður að eiga þig sem vin. Ég veit að þú ert kominn á betri stað núna. Þín er sárt saknað. Hvíldu í friði elsku vinur. Vel sé þér, vinur, þótt vikirðu skjótt Frónbúum frá í fegri heima. Ljós var leið þín og lífsfögnuður, æðra, eilífan þú öðlast nú. (Jónas Hallgrímsson) Alexander Þórir K. Guðmundsson. Ingi Björn Bogason Við þökkum öllum þeim sem sýndu okkur samúð, vinsemd og hlýju við fráfall og útför okkar ástkæru eiginkonu, móður, tengdamóður, ömmu og langömmu, ARNHEIÐAR ÁRNADÓTTUR, Hraunbæ 103, áður Glæsibæ 1. Theódór Óskarsson Guðrún Theódórsdóttir Kristján Georg Björnsson Óskar Theódórsson Katla Sveinbjörnsdóttir Bryndís Theódórsdóttir Gísli Kristján Birgisson Guðni G. og Arna María Kristjánsbörn Theódór, Arnheiður Rós, Pétur og Pálmi Óskarsbörn Hildur Sif, Theódóra og Hinrik Hjaltabörn og barnabarnabörn Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, amma, langamma og langlangamma, GUÐRÚN HULDA GUÐMUNDSDÓTTIR, Dúnna, frá Kirkjulæk í Fljótshlíð, sem lést á Grund sunnudaginn 19. júlí, verður jarðsungin frá Digraneskirkju föstudaginn 31. júlí klukkan 13. Sigurbjörg Lundholm Þórir Ólafsson Ísidór Hermannsson Ingibjörg Júlíusdóttir Steinn Lundholm Erla Elva Möller og afkomendur Ástkær sonur minn, bróðir okkar, mágur og frændi, ÞÓRÓLFUR SVEINBJÖRN SIGURGEIRSSON (KRISTJÁNSSON) lést sunnudaginn 19. júlí. Útför fer fram frá Hannesarholti þriðjudaginn 4. ágúst klukkan 13. P. Valgerður Kristjánsdóttir Ingibjörg Hulda T. Markhus Trygve André Jenssen Halldór Fannar Kristján Ragnar Ágúst Páll Erling Óskar Maria Patochkin Ástrós Erla Markhus Viðarsdóttir

x

Morgunblaðið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.