Morgunblaðið - 29.07.2020, Blaðsíða 15

MINNINGAR 15
MORGUNBLAÐIÐ MIÐVIKUDAGUR 29. JÚLÍ 2020
✝ Sólrún BrynjaGuðbjarts-
dóttir fæddist á
Akranesi 5. maí
1964. Hún lést á
líknardeild Land-
spítalans í Kópa-
vogi 17. júlí 2020
eftir harða bar-
áttu við krabba-
mein.
Foreldrar henn-
ar eru Guðbjartur
Steinar Knaran Karlsson, f.
31. júlí 1939, d. 13. október
1992, og Sigurborg Jenný
Kristbjörnsdóttir, f. 2. febrúar
1941. Systkini Sólrúnar eru
Hrafnhildur Birna, f. 2.3.
1960, Karl Rúnar, f. 20.12.
1962, d. 19.4. 2007, Björk
Unnur, f. 17.11. 1965, og
Magnús, f. 2.4. 1973.
Sólrún var gift Friðriki
niewska, f. 22.10. 1981. Börn:
Oliwia Barbara, f. 2009, og
Gabríel Freyr, f. 2017. 3) Guð-
bjartur Brynjar, f. 21.7. 1997.
Sólrún bjó fyrstu þrjú ár
ævinnar á Eyri á Arnarstapa
en fluttist þá á bæinn Syðri-
Knarrartungu í Breiðuvík á
Snæfellsnesi þar sem hún ólst
upp ásamt systkinum sínum.
Sólrún stundaði nám við
Laugargerðisskóla og einnig
við Menntaskólann í Kópavogi
og Fjölbrautaskólann á Akra-
nesi.
Sólrún æfði blak í Grundar-
firði og var handavinna henni
mjög hugleikin.
Sólrún starfaði við ýmis
störf frá unglingsaldri en
lengst af starfaði hún í Lands-
bankanum í Grundarfirði, síð-
ar Snæfellsbæ. Sólrún tók þátt
í sauðburði og smala-
mennskum á bænum Kneri í
Breiðuvík, næsta bæ við æsku-
heimili hennar, bænum sem
faðir hennar ólst upp á.
Útför Sólrúnar fer fram frá
Búðakirkju á Snæfellsnesi í
dag, 29. júlí 2020, í kyrrþey.
Tryggvasyni, f.
12. ágúst 1960.
Þau kynntust árið
1980 og fetuðu líf-
ið saman alla tíð
síðan. Þau hófu að
búa í Grundarfirði
árið 1984 og sett-
ust svo þar að árið
1992 eftir að hafa
búið nokkur ár á
höfuðborgar-
svæðinu. Árið
1995 fluttu þau síðan í sitt eig-
ið hús sem þau byggðu saman
frá grunni. Sólrún og Friðrik
eignuðust þrjú börn saman: 1)
Kristín Lilja, f. 27.9. 1985.
Maki: Einar Þór Jóhannsson,
f. 23.2. 1979. Börn: Alexander
Orri, f. 2012, Sólveig Björt, f.
2014, og Heiðrún Elva, f.
2018. 2) Atli Freyr, f. 17.7.
1987. Maki: Marta Wisz-
Elsku Solla mín.
Káta stúlkan sem heillaði mig
á hestamannamóti og síðar í
klúbbnum er gengin á vit for-
feðra sinna.
Konan í lífi mínu til fjörutíu
ára, alið mér börnin, haldið utan
um uppeldi þeirra, búið okkur
heimili með miklum myndarskap
sem erfitt var að jafna.
Sveitastúlkan sem hvergi ann
sér betur en í fjárhúsinu í sauð-
burði, uppi á fjalli að eltast við
rollur og jagast í þeim í réttun-
um.
Kappsama íþróttakonan sem
elskaði blak, sá félagsskapur var
mikilvægur og gefandi. Þegar
komið var heim af æfingum mátti
heyra á atferli þínu hvernig gekk.
Þannig þurfti stundum að líða
svolítil stund áður en spurt var
hvernig gekk. Þetta var þitt
kapp.
Faðir þinn var kletturinn í lífi
þínu og það var mikið áfall að
missa hann, enginn fyllti það
skarð. Þungbær andi í vinnunni
reyndi mikið á og svo krabba-
meinið, tilgangslaust og ósann-
gjarnt.
Minning mín um þig er dug-
mikil kona sem stóð sína vakt
ábyrgðarfull og nákvæm. Margar
góðar stundir áttum við sem ylja
manni um hjartarætur.
Takk fyrir allt.
Friðrik.
Elsku mamma mín.
Það er þungt að þurfa að setj-
ast niður og skrifa minningarorð
um þig. Það er ekki mikil sann-
girni í því að þú hafir þurft að
kveðja þennan heim, nýorðin 56
ára. Þú sem varst loksins farin að
setja sjálfa þig í fyrsta sæti. En
þá gerðist það. Fjórða stigs,
ólæknandi krabbamein. Aldrei
nokkurn tímann hafði mig grun-
að að þú gætir verið með krabba-
mein, mein sem hafði þó líklega
verið að grassera í mörg ár.
Þú stóðst þig eins og hetja í
þessari þriggja ára baráttu sem
við tók. Við vorum lánsöm í fyrstu
að lyfin virkuðu og þú áttir með
okkur ágæt rúm tvö ár. En svo
gerðist það sem við óttuðumst
alltaf. Meinið stökkbreyttist og
eftir hvert áfallið á fætur öðru
kvaddir þú þennan heim. Þú ætl-
aðir þér að sigra þennan fjanda
og gafst ekki upp fyrr en í fulla
hnefana enda varst þú með ein-
dæmum dugleg, þrjósk, með mik-
ið keppnisskap og algjört hörku-
tól.
Þið pabbi sköpuðuð okkur
systkinunum gott og áhyggju-
laust líf. Okkur skorti aldrei
neitt. Þú sinntir heimilinu af mik-
illi elju, vildir hafa allt hreint og
snyrtilegt. Og það mikilvægasta,
maturinn átti heima í eldhúsinu.
Ég man eftir því að hafa fylgst
með þér keyra heim úr vinnunni
þegar ég var barn og drifið mig í
því að þrífa öll ummerki af mat í
stofunni hjá sjónvarpinu. En þú
tókst eflaust alltaf eftir því enda
sást þú óhreinindi á öðru stigi en
við hin.
Þrátt fyrir að hafa sinnt heim-
ilinu af mikilli elju var það ekki
það skemmtilegasta sem þú gerð-
ir. Þú elskaðir sveitina þína, að
taka þátt í sauðburði og smala-
mennsku, það var þitt uppáhald.
Blakið átti líka hug þinn allan
þegar þú byrjaðir í því. Ég vildi
að þú hefðir fengið meiri tíma
fyrir þig í þessu lífi. Þú hefðir svo
sannarlega blómstrað enn meira.
Þú varst glöð og kát, vel liðin.
Góð og hjartahlý. Vildir öllum í
kringum þig það besta. Elskaðir
handavinnuna, að prjóna eða
sauma og við vorum svo heppin
að fá að njóta góðs af því. Nýjar
peysur; sokkar og vettlingar á
haustin eins og þú fékkst alltaf
frá Rúnu ömmu þinni á Knör. Ég
elskaði að nota fötin frá þér á
börnin mín. Elskaði að getað sagt
með stolti að þú hefðir prjónað
fötin þegar ókunnugt fólk hrósaði
klæðnaði barnanna.
Besta ákvörðun sem við Einar
höfum tekið var að flytja vestur á
sínum tíma. Við vissum það ekki
þá. En þessi síðustu sex ár eru
svo ótrúlega dýrmæt núna. Fyrir
okkur Einar og börnin okkar
þrjú.
Takk elsku mamma fyrir að
hafa fætt mig í þennan heim og
gefið mér líf. Klætt mig og komið
mér á legg. Takk fyrir að hafa
alltaf verið til staðar fyrir mig.
Takk fyrir að hafa gert mig að
þeirri manneskju sem ég er í dag.
Takk fyrir að elska mig skilyrðis-
laust alla tíð.
Ég á eftir að sakna þín alla
daga, alltaf. Að sjá þig. Heyra
röddina þína. Senda þér skilaboð.
Hringja í þig. Fara í göngutúr
með þér. Sitja við hliðina á þér í
sófanum á Fellasneiðinni og
hlusta á glamrið í prjónunum þín-
um. Að faðma þig og segja þér að
ég elska þig.
Missirinn er okkur mikill. Lífið
verður ekki samt á ný.
Hvíldu í friði, elsku fallega
mamma mín.
Ég elska þig.
Kristín Lilja.
Takk elsku Solla fyrir allar
okkar yndislegu stundir í gegn-
um lífið. Það er sárt að sakna og
framtíðin verður öðruvísi án þín,
en við munum ylja okkur við
minningarnar og deila þeim með
Friðriki, börnunum þínum og
litlu stubbunum.
Góða ferð elsku Solla í blóma-
brekkurnar þar sem þú munt una
þér í sólinni með litlu lömbunum í
sveitinni þinni sem var þér svo
kær.
Hvíldu í friði, Guð geymi þig.
Blessuð sértu sveitin mín,
sumar, vetur, ár og daga.
Engið, fjöllin, áin þín,
yndislega sveitin mín,
heilla mig og heim til sín
huga minn úr fjarlægð draga.
Blessuð sértu, sveitin mín,
sumar, vetur, ár og daga.
Yndislega ættarjörð,
ástarkveðju heyr þú mína,
þakkarklökkva kveðjugjörð,
kveð ég líf þitt, móðir jörð.
Móðir bæði mild og hörð,
mig þú tak í arma þína.
Yndislega ættarjörð,
ástarkveðju heyr þú mína.
(Sigurður Jónsson)
Vertu yfir og allt um kring
með eilífri blessun þinni,
Sitji Guðs englar saman í hring
sænginni yfir minni.
(Sigurður Jónsson frá Presthólum)
Með söknuði við kveðjum.
Mamma, Birna, Unnur,
Magnús og fjölskyldur.
Elsku Solla. Það er erfitt að
hugsa til þess að þú sért ekki
lengur hér. Sárt að kveðja og
sætta sig við að tími þinn varð
ekki lengri. En hlýjar minningar
sefa. Minningar um Sollu frænku
sem ég fann svo sterkt að vildi
mér alltaf svo vel.
Ég man hvað ég var stolt stóra
frænka þegar börnin þín komu í
heiminn og verð ævinlega þakk-
lát fyrir ótal samverustundir og
samheldni fjölskyldunnar í
Grundarfirði þegar ég var að
alast upp. Þegar ég svo eignaðist
mín börn leyndi sér ekki um-
hyggja þín í okkar garð. Ég man
sérstaklega eftir því þegar þú
heimsóttir mig á meðgöngudeild-
ina fyrir 17 árum, mér þótti svo
vænt um þá heimsókn. Þá eru
ótaldar allar fallegu handprjón-
uðu flíkurnar sem þú gerðir
handa okkur af svo mikilli vand-
virkni og skilaboðin um að við
mættum fá lánaðan bústaðinn,
hjólhýsið eða hvað sem okkur
vantaði.
Takk fyrir velvildina elsku
Solla. Við minnumst þín öll með
þakklæti og hlýju. Glæsilegu
konunnar sem elskaði að klæð-
ast litríkum og fallegum fötum
og hafa fínt í kringum sig en um
leið náttúrubarninu sem undi
sér hvergi betur en í gúmmístíg-
vélunum í sveitinni. Góða ferð í
sumarlandið þar sem afi og Kalli
munu taka á móti þér.
Elsku fjölskylda, okkar inni-
legustu samúðar- og kærleik-
skveðjur.
Steinunn Jenny
og fjölskylda.
Elsku Solla.
Ég minnist þess þegar ég sá
þig fyrst, duglega unga dökk-
hærða stúlku sem var mætt í
réttirnar á Brimilsvöllum ásamt
fjölskyldunni, til að sækja kind-
urnar ykkar sem höfðu komið af
fjalli. Fljótlega upp úr því áttu
leiðir okkar eftir að liggja saman
þegar þið Friðrik heitbundust
hvort öðru. Sveitin átti alla tíð
sinn stað í brjósti þínu og sá
strengur slitnaði aldrei. Ég
minnist breiða brossins, glettn-
innar, fallega handverksins,
vandvirkninnar og dugnaðarins
sem alla tíð fylgdi þér. Í dag,
þegar þú ert lögð til hinstu hvílu
í sveitinni þinni hjartfólgnu,
kveð ég þig elsku vina með tæru
þakklæti fyrir að hafa fengið að
vera þér samferða í lífinu. Hvíl í
friði elsku Solla, minning þín lif-
ir með okkur.
Farðu í friði vinur minn kær
faðirinn mun þig geyma.
Um aldur og ævi þú verður mér nær
aldrei ég skal þér gleyma.
Svo vöknum við með sól að morgni.
(Bubbi Morthens)
Elsku Friðrik minn, Brynjar,
Kristín, Atli og fjölskyldur,
elsku Gógó og fjölskylda, Guð
gefi ykkur styrk á þessum erfiðu
tímum.
Svanborg.
Sólrún Brynja
Guðbjartsdóttir
HINSTA KVEÐJA
Elsku amma.
Þú varst svo góð við okk-
ur. Prjónaðir mikið fyrir
okkur. Bakaðir góða snúða.
Það var svo gott að koma í
heimsókn og fá að vera hjá
þér.
Við elskum þig og sökn-
um þín svo mikið.
Alexander Orri, Sól-
veig Björt og
Heiðrún Elva.
Skagafirði og lokaði þannig
hringnum í föðurætt. Að leiðar-
lokum þakka ég Ásdísi Eddu,
frænku minni, fallega nærveru
og einlægni og mun ætíð minn-
ast hennar með virðingu og ást.
Ég sendi einlægar samúðar-
kveðjur til Andrésar, Ásgeirs,
Elísabetar, Gunnars og fjöl-
skyldna og til systra hennar og
fjölskyldna.
Þórunn Erla Sighvats.
Að baki þess er býr við hjartarætur
er besta myndin geymd í hugans
innum.
Á kveðjustund hún vekur allt sem
ómar
frá áratuga samvistum og kynnum.
Hún lætur hugann hefja ferð til baka
og hillir uppi sumardaga langa
vinarþel og brosleg tilsvör birtir
er bregður glettni á augu og fölan
vanga.
Þín mynd er skýr frá mörgum
gleðifundum.
Þó mæddi stundum á í lífsins hrinum
er þökk og virðing það sem eftir
stendur
hjá þínum gömlu tryggu aldavinum.
Á kveðjustundu bænir fram við berum
og biðjum þess í dagsins hugarróti
að þar sem Drottinn skærast lýsa
lætur
leiðir þínar beri að vinamóti.
(Sigurður Hansen)
Ég horfi út um eldhúsglugg-
ann og yfir í Tungu og það skell-
ur á mér að nú eigi ég ekki eftir
að hringja framar í mína kæru
vinkonu til að spjalla um allt og
ekki neitt. Kannski til að fá ein-
hverja uppskrift eða stinga upp
á því hvort við ættum ekki að
taka smá rúnt yfir í Ríp til að
heimsækja hana Hebbu vinkonu
okkar. Við Ásdís erum búnar að
vera vinkonur frá því að hún
kom í Tungu sem kaupakona og
ég einnig sem kaupakona í
Veðramót.
En báðar féllum við kylliflatar
fyrir ungu mönnunum á bæjun-
um og fljótt breyttust nöfnin
kaupakonur í eiginkonur og hef-
ur svo verið síðan þá. Svo komu
börnin til sögunnar og var Ásdís
mín að eignast sitt fyrsta barn
þegar ég var að eignast mitt síð-
asta. En margt höfum við vin-
konurnar brallað saman í gegn-
um tíðina. Gerðum t.d.
skemmtiatriði á þorrablóti
hreppsins árið 1992 að ég held,
þar sem við dönsuðum í ansi
skrautlegum búningum undir
laginu „Við erum tvær úr Tung-
unum“ og svo endurfluttum við
þetta skemmtiatriði í janúar síð-
astliðnum fyrir þorrablót
hreppsins en þá á myndbands-
upptöku sem síðan var sýnt á
stóru tjaldi á þorrablótinu.
Við vinkonurnar létum ekkert
stoppa okkur þegar við vorum
yngri og virkar í að sækja þorra-
blótin. Einu sinni þurftum við að
komast í hárgreiðslu niður á
Sauðárkrók og vegurinn ófær
vegna snjóa. En þá kom mín vin-
kona bara á vélsleða til að sækja
mig og svo var brunað niður á
Krók og í hárgreiðslu og svo aft-
ur heim og hárgreiðslan hagg-
aðist ekki. Árlegu blómaferðirn-
ar okkar á Laugamýri til að
kaupa blóm á leiði ástvina okkar
og til að hafa heima á pallinum
eru nú liðnar og verður þeirra
sárt saknað.
Svona gæti ég endalaust hald-
ið áfram með minningar mínar
um okkar góðu vináttu. En nú er
komið að kveðjustund, og vil ég
þakka Ásdísi minni hennar ein-
stöku vináttu með ljóði eftir Sig-
urð Hansen:
Á kveðjustund er þungt um tungutak
og tilfinning vill ráða hugans ferðum.
Því kærum vini er sárt að sjá bak
og sættir bjóða Drottins vilja og
gjörðum.
En Guðs er líka gleði og ævintýr
og góð hver stund er minningarnar
geyma.
Farðu vel, þér fylgir hugur hlýr
á ferð um ljóssins stig, og
þagnarheima.
Elsku Andrés og fjölskylda.
Við fjölskyldan á Veðramóti
vottum ykkur okkar dýpstu sam-
úð.
Anna María
Hafsteinsdóttir
(Maja á Veðramóti).
Elsku Ásdís mín, ég var bara
lítill drengur þegar við kynnt-
umst í Tungu fyrir mörgum ár-
um en þú tókst mér opnum örm-
um og við urðum strax góðir
vinir. Við áttum margar góðar
stundir saman og þar var alltaf
bjart í kringum þig og mikil
gleði. Þið Andrés fellduð hugi
saman og eignuðust yndislega
fjölskyldu sem ég fékk að vera
hluti af. Ég bjó erlendis í mörg
ár með fjölskyldu minni og við
vorum alltaf velkomin inn á
heimilið ykkar. Í hvert skipti
sem við hittumst var eins og við
hefðum hist í gær því nærvera
þín og þinna var hlý og góð.
Ég á margar ljúfar minningar
um þig, Ásdís mín, og sakna þín
nú þegar afskaplega mikið. Oft
varst þú með útvarpið í gangi
þegar við vorum að vinna í súr-
heysgryfjunni og Villi Vill var í
miklu uppáhaldi hjá þér. Mig
langar því að kveðja þig með
nokkrum línum eftir hann.
Mér finnst ég varla heill né hálfur
maður
og heldur ósjálfbjarga, því er verr.
Ef værir þú hjá mér vildi ég glaður
verða betri en ég er.
Eitt sinn verða allir menn að deyja.
Eftir bjartan daginn kemur nótt.
Ég harma það en samt ég verð að
segja,
að sumarið líður allt of fljótt.
(Vilhjálmur Vilhjálmsson)
Elsku Andrés og fjölskylda,
við Hjördís sendum ykkur okkar
innilegustu samúðarkveðjur.
Halldór Grétar Gestsson.
Ástkæra og ævilanga vinkona
mín Ásdís Edda Ásgeirsdóttir
varð bráðkvödd á Landspítalan-
um föstudaginn 17. júlí 2020. Við
vorum bara smá peð þegar við
kynntumst. Á þeim árum
streymdi unga fólkið m.a. vestur
á Seltjarnarnes, byggði sér ból
og settist þar að. Kornungir for-
eldrar okkar tóku þátt í nýja
ævintýrinu sitt hvoru megin við
Melabrautina. Fyrstu minningar
mínar af Eddu minni voru að þar
fór einstaklega ljúf og glaðleg
skotta með sína dökku dansandi
lokka og sitt bjarta og breiða
bros.
Hverfið óx upp inni í miðri
náttúrunni og iðaði af kátum og
frískum krökkum allt frá Val-
húsahæðinni og niður að fjöru.
Edda gekk í Mýrarhúsaskóla.
Hún var dugleg að læra og ann-
álaður lestrarhestur. Henni þótti
vænt um skólann sinn. Edda var
líka virk í félagslífinu þar. Við
drógumst fljótt hvor að annarri.
Eitt áhugamála okkar var söng-
urinn. Okkur fannst ekki leiðin-
legt þegar fleiri krakkar bættust
í hópinn og alls staðar, t.d.
heima, á skólagöngunum, á
skólalóðinni, í strætó, á röltinu í
miðbænum þá tókum við lagið.
Að sjálfsögðu sungum m.a. með
öllum nýjustu smellunum í Lög-
um unga fólksins. Stutt er síðan
við Edda rifjuðum upp, okkur til
mikillar kátínu, þegar við stöll-
urnar; ég, hún, Begga og Alla
Vilhjálms, stigum á svið, tólf til
þrettán ára gamlar, á einni af
skemmtunum skólans og sung-
um nokkur vel valin lög. Við
elskuðum falleg föt og vorum
fastagestir m.a. hjá Eddu
saumakonu á Miðbrautinni en
kíktum líka í Karnabæ og Faco.
Sextán ára og sjálfráða ákváðum
við að fara tvær saman í fyrstu
utanlandsferð okkar, í þrjár vik-
ur, til Englands og Spánar. Á
sameiginlegum fundi með mæðr-
um okkar var okkur sagt að
skemmta okkur skynsamlega, en
umfram allt að fara gætilega.
Alla tíð síðan hugsuðum við með
stolti um það traust sem okkur
var sýnt og tækifærinu sem okk-
ur var gefið. Edda var framsýn
og hafði fjárfest í fyrsta bílnum
sínum áður en hún tók við öku-
skírteininu sautján ára gömul.
Stærsta gæfusporið sem Ásdís
Edda steig, rétt rúmlega tvítug,
var þegar hún flutti alfarin norð-
ur í Tungu í Skagafirði og giftist
unga bóndasyninum þar, öðling-
num og skörungnum honum
Andrési Helgasyni. Betri eigin-
mann gat hún ekki eignast.
Samheldu hjónin bjuggu mynd-
arlegu fjárbúi með yndislegu
börnum sínum þremur, sem ól-
ust upp á ástríku heimilinu,
ásamt foreldrum og bróður
Andrésar. Edda var mjög gefin
fyrir hesta og fylgdist vel með í
hrossaræktinni sem hún lagði
stund á sér til yndis og ánægju.
Edda elskaði fjölskylduna sína
og vini skilyrðislaust sem end-
urgalt í sömu mynt. Ömmuhlut-
verkið fór henni líka vel og þar
blómstraði ástin á báða bóga.
Allir sem þekktu Eddu vissu að
hún var tryggur og traustur
vinur. Því miður glímdi hún við
heilsuleysi sem ágerðist með ár-
unum. Ég sé það nú hversu
þakklát ég er fyrir að hún
treysti sér með mér og gömlu
vinunum á Mýró-árgangamótið
sem haldið var æskuslóðunum
rétt fyrir Covid-19. Sú stund er
nú ómetanleg með öllu. Ég
minnist hennar nú sem fallegr-
ar og hjartkærrar ævilangrar
vinkonu sem elskaði lífið. Í
stuttu máli var hún húmoristi,
pólitísk, tæknisinnuð og nýjun-
gaglöð, þ.e. alltaf til í að prófa
og tileinka sér nýjustu straum-
ana. Allt samferðarfólk hennar,
ættingjar og vinir á nú um sárt
að binda. Ég og fjölskylda mín
vottum ykkur öllum okkar
dýpstu samúð.
Hvíldu í friði, elsku Edda
mín.
Þín
Valgerður Anna
Þórisdóttir (Lóa).
Meira: mbl.is/andlát