Bæjarins besta - 21.12.1989, Blaðsíða 12

12
BÆJARINS BESTA
BB-viðtalið:
BB ræðir við Gunnar Bæringsson, framkvæmdastjóra
Kreditkorta hf, fyrrverandi trommara í
skólahljómsveitinni „Noisemakers44 og
vinnuþjark með meiru
ÞEGAR ég geng inn á skrifstofu Gunnars Bæringssonar,
en hún er staðsett á þriðju hæð inni í horni á byggingunni
við Ármúla 26, þá verð ég fyrir dálitlum vonbrigðum. Á móti
mér tekur maður, þ.e. Gunnar Bæringsson, sem er yngri en
ég hélt hann væri. Röddin í símanum virtist vera eldri.
Gunnar er hressilegur maður með svolítið yfirskegg. Ég
sting upp á því að við hittumst aftur á heppilegri stað en á
skrifstofunni en hann vill endilega Ijúka viðtalinu í snatri.
,,Allt í lagi,“ segi ég, enda er andinn góður þar inni og við
báðir í ágætu formi til þess að tala.
Hvernig stóð á því að þú
lentir hér Gnnnar?
„Ja, það eru tíu ár síðan
við byrjuðum fyrst að spá í
þessi mál en það var árið
1979. Þá þegar var hafin
nokkur umræða um kredit-
kort hér á landi. í október
það sama ár byrjaði ég að
vinna hjá Kreditkortum hf
og hóf að undirbúa starfsemi
fyrirtækisins en fyrirtækið
var formlega stofnað í janúar
1980. “
Áttir þú kannski hugmynd-
ina að stofnuninni?
„Nei, ég átti kannski hug-
myndina. Við vorum sex
saman sem stofnuðum þetta
fyrirtæki og áttum það einir
fyrstu tvö árin. Þá seldum
við hluta fyrirtækisins til Út-
vegsbankans, Verslunar-
bankans og Sparisjóðs Vél-
stjóra. Þessir aðilar keyptu
þrjá fjórðu hluta fyrirtækis-
ins en við eigum einn fjórða.
Þetta var ægilega erfitt í upp-
hafi því við fengum mjög
mikinn mótbyr. Allir virtust
vera á móti okkur og fannst
þessi starfsemi ómöguleg.
Við sem stóðum fyrir því að
innleiða kreditkort hér á
landi vorum álitnir óalandi
og óferjandi. Fólk hélt að
krítarkortin myndu valda
upplausn í þjóðfélaginu og
það myndi hreinlega koll-
keyra sig ef kreditkortin
fengju að halda innreið sína
hér. Þetta var talið eitt af því
versta sem var verið að inn-
leiða. Og þetta hefur verið
dálítill barningur í gegnum
tíðina en ég held samt að
menn vildu ekki missa
kreditkortin í dag.
99
Lánið hefur
leikið við mig
u
.Auðvitað er til í dæminu
að fólk fari óvarlega með
kortin og þá getur farið illa
fyrir því. En í rauninni gildir
það sama um eldspýtur. Ef
maður fer óvarlega með eld-
spýtur þá getur hann brennt
sig illa og jafnvel brennt ofan
af sér þakið.“
Gunnar hlær að þessari
líkingu þrátt fyrir málefnið
sé alvarlegt. Hann virkar dá-
lítið kærulaus á mig í fyrstu
en eflaust er hann það ekki.
Hann bætir síðan við alvar-
legur á svip. ,,Það er eins
með þetta og annað. Menn
verða að gæta sín á því að
fara ekki óvarlega með
það.“ Ég hef það á tilfinn-
ingunni að þetta sé sú lífs-
speki sem hafi reynst honum
sjálfum heilladrjúgust í lífinu
enda segist hann vera
ánægður. Hann lítur til baka
yfir farinn veg ævi sinnar og
segir án þess að banka í
borðið. „Þetta hafa verið
góðir tímar. Tíminn og lánið
hafa leikið við mig hingað
til.“
Petta hefur sem sagt verið
gott líf?
,,Já, ég get allavega ekki
kvartað," segir hann sposkur
á svip.
Gunnar er fæddur á ísa-
firði árið 1949. Foreldrar
hans eru Bæring Jónsson og
Guðrún Hasler. Hann á
fimm systkini, Georg, Elvar,
Hildi, Jón og Henrý. Gunn-
ar ólst upp í Tangagötunni
en þaríátti fjölskyldan heima
þar til hann var tíu ára. „Ég
man að það var heilmikið
ævintýri fyrir okkur krakk-
ana að fara í Salem á sunnu-
dögum fyrir hádegi og svo í
þrjúbíó eftir hádegi. Maður
gckk fyrir þessu alla vikuna.
Við systkinin vorum svo
heppin að búa við hliðina á
henni Millu, sem seldi mið-
ana í bíó og vorum þar af
leiðandi í klíkunni. Hún sá
til þess að við fengum alltaf
miða á fremsta bekk uppi.
En svo þegar maður fór að
cldast þá færði maður sig á
aftasta bekk uppi.“
Landkrabbi sem
langar á sjóinn
Hann fór snemma að
vinna fyrir sér eins og gengur
og gerist í bæjarfélögum
vestur á fjörðum þar sem
þörf er fyrir hverja einustu
vinnandi hönd. Hann segist
hafa prófað að vinna í fiski
og einnig sjómennsku. „Ég
var á skaki eitt sumar en ein-
hvern veginn átti það engan
veginn við mig. Svo fór ég
einn túr á síld en mér líkaði
ekki þetta líf sem sjó-
mennskan bauð upp á. En
stóra spurningin er hins veg-
ar hvort manni myndi líka
þetta líf í dag. Þetta er nátt-
úrulega mjög ólíkt því sem
maður er að fást við,“ segir
hann og brosir.
Þannig að ef þúfærð leið á
þessu þá ferð þú bara á sjó-
inn?
„Það getur vel farið svo.
En þá verð ég að hafa þetta
eins og Árni Tryggvason
leikari. Ég heyrði viðtal við
hann í útvarpinu um daginn.
Hann ætlaði að vinna við
þetta í ellinni en það er búið
að skattleggja þetta svo mik-
ið að það er ekki hægt. Mað-
ur fæst þá bara við eitthvað
annað. Én hver veit nema að
ég endi á sjónum.“
Gunnar er sem sagt land-
krabbi eins og þeir gerast
bestir en eins og allir sjó-
menn vita þá langar alla
landkrabba á sjóinn. Máln-
ingarvinnan átti betur við
Gunnar og hann fór að mála
þeim Sæmundssonum og lík-
aði vel. Eftir Gagnfræða-
skólapróf hjá Gústafi Lárus-
syni fór hann að vinna í
Landsbankanum á ísafirði.
Þar vann hann í þrjú ár og
fluttist síðan til Akureyrar
ásamt eiginkonu sinni Guð-
rúnu Arnfinnsdóttur. Þar
vann hann sem bókhalds-
maður í sjö ár en færði sig þá
um set hingað til Reykjavík-
ur og varð framkvæmda-
,Að koma Kreditkortum hf í það horl
fyrirtækis,
stjori eigin
Kreditkorta hf.
Þú hefur hlotið þína við-
skiptamenntun í bankakerf-
inu?
„Já, í skóla lífsins má
segja. Ég hef oft brosað að
því í gegnum tíðina að ég
sótti um inngöngu í Sam-
vinnuskólann eftir að ég lauk
gagnfræðaskólaprófi en ég
fékk ekki að gerast Fram-
sóknarmaður. Kannski sem
betur fer.“
Þú hefur ekki þótt líklegur
til að vinna neina stórsigra