Morgunblaðið - 01.09.2020, Side 20

20 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 1. SEPTEMBER 2020
Í dag minnist ég
tengdamóður minn-
ar, Ragnheiðar
Gunnarsdóttur, á af-
mælisdegi hennar 1. september,
en hún lést 13. apríl sl. Ég kynnt-
ist henni fyrir rúmum 40 árum
þegar við Ragnheiður, elsta dóttir
hennar, felldum hugi saman. Mér
var einstaklega vel tekið á heimili
hennar og eiginmanns hennar,
Braga Hannessonar, en fyrstu ár
búskapar okkar bjuggum við í
húsi þeirra. Dætur okkar tvær,
Ragnheiður og Unnur, áttu alltaf
gott athvarf hjá afa sínum og
ömmu þar sem dekrað var við
þær.
Ragnheiður var glæsileg kona,
há og grönn, sem var gefinn sér-
stakur þokki og háttvísi. Hún var
glaðvær og hafði til að bera fág-
aða kímnigáfu sem hún hélt alla
tíð. Hún var einstök hannyrða-
kona, listfeng, bókelsk og unni
fagurri tónlist. Heimili þeirra
Braga einkenndist af smekkvísi
og listfengi. Hún var mikil fjöl-
skyldukona og eftirminnilegar
eru glæsilegar veislur sem haldn-
ar voru í tilefni stórviðburða í fjöl-
skyldunni. Ragnheiður og Bragi
voru samhent hjón og nutu saman
margra áhugamála. Einstakt yndi
höfðu þau af að ferðast. Margar
ferðir voru farnar vítt og breitt
um landið með dætrunum þremur
og veiðiferðir í góðra vina hópi.
Þau hjónin ferðuðust líka víða er-
lendis. Einkum héldu þau mikið
upp á England, Skotland og
Portúgal og fóru um flest héruð
þeirra landa. Eftirminnileg eru
ferðalög okkar hjóna með þeim
um sveitir Englands og síðar Suð-
ur-Þýskalands þegar við bjugg-
Ragnheiður
Gunnarsdóttir
✝ RagnheiðurGunnarsdóttir
fæddist 1. sept-
ember 1933. Hún
lést 13. apríl 2020.
Útför Ragnheið-
ar var gerð 24. apr-
íl 2020.
um þar um tíma.
Tengdamóðir mín
var mikill listunn-
andi. Hún naut þess
að hlýða á klassíska
tónlist og þau hjónin
fóru reglulega á tón-
leika í London, eink-
um í Royal Festival
Hall og Barbican.
Hún hafði næmt
auga fyrir myndlist
og fór mikið á list-
sýningar. Sérstaklega hélt hún
upp á Ásgrím Jónsson listmálara
og síðasta bókin sem hún las var
um hann, Ásgrímur Jónsson,
Myndir og minningar, eftir Tóm-
as Guðmundsson. Hún unni góð-
um bókmenntum og las mikið
verk íslenskra höfunda, og ekki
síður bækur erlendra höfunda frá
hinum ýmsu löndum.
Ragnheiður hafði næmt auga
fyrir fegurð náttúrunnar sem hún
kenndi dætrum sínum að meta.
Sem barn dvaldi hún ásamt for-
eldrum sínum og systkinum í
sumarbústað fjölskyldunnar ofan
Hólmsár á hverju sumri. Þeirri
venju héldu tengdaforeldrar mín-
ir áfram þegar dæturnar voru litl-
ar, þá ásamt Elísabetu systur
Ragnheiðar og fjölskyldu hennar,
en þær Elísabet voru mjög sam-
rýndar. Eiga börn þeirra systra
dýrmætar minningar frá þeim
bernskudögum. Seinna átti fjöl-
skyldan margar góðar stundir í
Skugga, veiðistað við mörk Hvít-
ár og Grímsár í Borgarfirði. Síð-
ustu 20 árin var annað heimili
tengdaforeldra minna í Gnúp-
verjahreppi, þar sem þau hafa
ræktað myndarlegan skóg. Þar
naut Ragnheiður þess að hlusta á
fuglasönginn og fylgjast með
vexti blóma, runna og trjáa sem
stækkuðu ár frá ári og urðu að
skógi.
Að leiðarlokum kveð ég Ragn-
heiði tengdamóður mína með
þökk og virðingu. Blessuð sé
minning hennar.
Bjarni Kristjánsson.
✝ Ragnar ÁsgeirRagnarsson
fæddist í Reykja-
vík 21. júní 1936.
Hann lést á Hrafn-
istu í Hafnarfirði
13. ágúst 2020.
Foreldrar hans
voru hjónin Anna
Mikkalína Guð-
mundsdóttir, f. 16.
júní 1909 á Ból-
stað í Súðavíkur-
hreppi, d. 23. apríl 1993 í
Reykjavík, og Ragnar Þorkell
Guðmundsson, f. 7. desember
1908 á Ísafirði, d. 19. mars
1969 í Reykjavík. Alsystkini
Ragnars Ásgeirs voru: Krist-
jana Ragnarsdóttir, f. 24.
október 1930 í Reykjavík, d. 6.
maí 1990 í Reykjavík, Guð-
mundur Ragnarsson, f. 6. jan-
úar 1932 í Reykjavík, d. 28.
september 2005 í Reykjavík,
og Sveinjón Ingvar Ragn-
arsson, f. 1. febrúar 1944 í
Reykjavík, d. 8. janúar 1993 í
Reykjavík. Hálf-
bróðir Ragnars,
samfeðra er Birg-
ir Ragnarsson, f.
13. mars 1949 í
Reykjavík.
Hinn 28. desem-
ber 1957 kvæntist
Ragnar Sigur-
laugu Helgadótt-
ur, f. 3. apríl
1934. Foreldrar
hennar voru Helgi
Pálsson, f. 14.8. 1896, d. 19.8.
1964, og eiginkona hans
Kristín Pétursdóttir, f.
8.1.1900, d. 5.12. 1989. Börn
þeirra eru Ragnar Hólm
Ragnarsson, f. 19. nóvember
1962, og Sigurlaug Hólm
Ragnarsdóttir, f. 1. júní 1964.
Barnabörn eru Erna Hólm,
Ragna Ragnarsdóttir og Að-
alheiður Anna.
Útför Ragnars Ásgeirs fór
fram í kyrrþey frá Bústaða-
kirkju 28. ágúst að ósk hins
látna.
Hann biður mig að gæta að
ormastönginni og bakpokan-
um. Hann ætlar upp í foss en
ég kemst ekki lengra. Ég
leggst í mjúka lyngbrekku og
sé hann hverfa fyrir næsta
leiti. Það líður og bíður. Brátt
fer mér að leiðast. Ég gríp
stöngina og labba niður að
ánni. Dangla línunni ofan í
flúð við bakkann, finn fyrir-
stöðu og slöngva laxi á þurrt.
Skömmu síðar kemur pabbi og
verður eitt sólskinsbros í
framan þegar hann sér fisk-
inn.
Þannig þvældist ég ungur
með honum í allar bestu lax-
veiðiár Norðausturlands áður
en það varð eftirsótt að veiða
þar. Þetta var frumstæð út-
gerð. Leyfin oftast keypt beint
af bændum og tjaldað í tún-
fætinum við ána. Síðan var
nærst á saxbauta, sviðasultu
og öðru góðgæti úr dós. Lax-
inn var lagður inn í kaupfélag-
ið og oftast komu menn út í
plús. Það var í þá daga.
Pabbi var af vestfirskum
stofnum en alinn upp í
Reykjavík. Foreldrar hans
skildu þegar hann var ungur
og brauðstritið tók við. Hann
vann ýmis tilfallandi störf en
lærði loks til þjóns. Eitt
kvöldið í vinnunni sá hann fal-
lega stúlku koma inn úr dyr-
unum með vinkonum sínum og
sagði við félaga sína: „Þessi
stúlka verður konan mín.“ Það
gekk eftir. Stúlkan var Sig-
urlaug Helgadóttir frá Akur-
eyri sem lærði á þeim árum
hjúkrun í Reykjavík.
Brátt var pabba boðið norður
að heimsækja tilvonandi
tengdaforeldra sem bjuggu í
reisulegu húsi við Spítalaveg 8.
Stráknum var strax vel tekið og
nú skyldi farið í ofurlitla lysti-
reisu austur í Vaglaskóg. Pabba
var boðið að keyra. Stundum er
sagt að fall sé fararheill og það
varð í þessu tilviki því pabbi
keyrði fína bílinn afa og ömmu
rakleiðis út í skurð.
Alla tíð sagði faðir minn að
það hafi verið sín mesta gæfa
að kynnast móður minni og
hennar fólki á Akureyri. Árið
1957 giftu foreldrar mínir sig og
héldu skömmu síðar utan; pabbi
lærði hótelstjórn í Sviss en
mamma fór að vinna í Noregi.
Árið 1964 var hann svo ráðinn
hótelstjóri á Hótel KEA á Ak-
ureyri og þau gátu þar með bú-
ið sér framtíðarheimili í þeim
góða bæ.
Foreldrar mínir fluttu suður
á bóginn um 1980. Síðustu árin
bjuggu þau í Hafnarfirði og síð-
ustu mánuðina á Hrafnistu í
Hafnarfirði þar sem mamma
býr nú ein.
Fyrir bráðum þremur árum
fögnuðu þau 60 ára brúðkaups-
afmæli. Demantsbrúðkaup. Það
segir sitt um ást þeirra hvort á
öðru sem var tær og falleg. Það
var hjartnæm stund þegar við
móðir mín heimsóttum pabba á
Landspítalann eftir síðustu
stóru aðgerðina sem hann
gekkst undir vegna lungna-
krabbans. Hann var heimtur úr
helju. Mamma settist við rúm
hans, laut fram og þau héldust í
hendur eins og par í blóma lífs-
ins. Augun ljómuðu af ást.
Síðustu vikurnar var mjög af
honum dregið. Hann talaði um
að sig langaði aftur til Akureyr-
ar. Tveimur dögum fyrir andlát-
ið sagði hann við mig blíðróma í
símann: „Æ hvað ég vildi vera
kominn til þín, Raggi minn.“
Ég er ævinlega þakklátur
fyrir að hafa átt skilningsríkan
og góðan föður sem kenndi mér
svo margt um heiðarleika, trú-
festu og hvernig ber að koma
fram við menn og málleysingja.
Ragnar Hólm
Ragnarsson.
Það voru þungbærar fréttir
að mágur minn, Ragnar Ásgeir
Ragnarsson (Bóbó), væri fallinn
frá. Ragnar var mörgum gáfum
gæddur; greindur, góður penni,
músikalskur, félagslyndur og
vel lesinn.
Bóbó kom inn í fjölskyldu
okkar fyrir rúmum 60 árum
þegar hann giftist Sigurlaugu
(Silló) Helgadóttur systur minni
og var ávallt gleðigjafi og hjálp-
samur öllum þeim sem til hans
leituðu. Bóbó var góður vinur,
fór ekki í manngreinarálit og
tók öllum opnum örmum. Heim-
ili Silló og Bóbó var alltaf fullt
af gestum og þar var gaman að
vera og margt rætt.
Mér er sérstaklega minnis-
stætt hversu góður Bóbó var
við móður okkar og hversu góð-
ir vinir þau voru. Þau ræddu
allt milli himins og jarðar og
hlógu mikið enda bæði glaðlynd
og jákvæð.
Bóbó var gjafmildur maður
og hafði alltaf nægan tíma fyrir
sína nánustu. Á seinni árum sat
hann oft með barnabörnum sín-
um og söng með þeim enda var
hann einstaklega barngóður
maður og studdi við þau með
ráðum og dáð.
Það var alltaf tilhlökkun hjá
okkur Magnúsi að fara í frí til
Akureyrar og hitta Silló og
Bóbó. Við eigum margar gleði-
legar minningar úr Vaglaskógi
og góðar stundir úr höfuðstað
Norðurlands.
Undanfarna mánuði hef ég
heimsótt Silló og Bóbó vikulega
og fengið að njóta fallegra
stunda með þeim. Æðruleysi
Bóbós síðustu vikur og mánuði
var einstakt og lýsandi fyrir
hann og kveð ég góðan vin með
sorg í hjarta.
Hvíldu í Guðs friði, kæri
Bóbó.
Björg Helgadóttir.
Ragnar Ásgeir
Ragnarsson
✝ Erla MaríaSveinbjörns-
dóttir fæddist í
Reykjavík 3. des-
ember 1930. Hún
lést 8. mars 2020.
Foreldrar henn-
ar voru Sigríður
Sigurðardóttir, f.
12. feb. 1886, d. 7.
júní 1963, og
Sveinbjörn Krist-
jánsson, f. 31. okt.
1883, d. 17. sept. 1965. Bræð-
ur Erlu voru Ingiberg, f. 19.
júní 1907, d. 28. júní 1907,
Sigurður, f. 13. nóv. 1908, d.
25. jan. 1999, Sveinbjörn, f.
30. jan. 1911, d. 5. apríl 1912,
Óskar, f. 22. ágúst 1915, d. 14.
sept. 1997, og Júlíus, f. 8. des.
1921, d. 8. mars 1990.
Erla giftist árið 1959 Ingólfi
Jónssyni, f. 25.2. 1922, d. 16.5.
sonur Júlíusar er Magnús
Logi, f. 16.12. 2014, og 3) Sig-
ríður, f. 16.5. 1963. Synir Sig-
ríðar eru: 1) Ingólfur, f. 4.7.
1984, faðir Þorbergur Sveins-
son, f. 11. júlí 1950, d. 12. júní
1997. Sambýliskona Ingólfs er
Kristbjörg Gunnarsdóttir, f.
28.10. 1985. Börn þeirra eru
Erla María, f. 3.3. 2004, og
Þorbergur, f. 2.7. 2008, 2)
Haukur, f. 18.9. 1992, unnusta
Bryndís Móna Róbertsdóttir, f.
22.3. 1995, faðir Hauks er
Hlöðver Jóhannsson, f. 2.4.
1944.
Erla vann sína starfsævi við
skrifstofustörf í fyrirtæki
bróður síns, Vélaverkstæði
Sigurðar Sveinbjörnssonar hf.
í Garðabæ. Eftir andlát Ing-
ólfs flutti Erla frá Löngufit-
inni yfir í Löngumýri í Garða-
bæ. Hún bjó síðustu æviárin á
Hjúkrunarheimilinu Ísafold í
Garðabæ.
Vegna aðstæðna í þjóðfélag-
inu fór útför Erlu fram í kyrr-
þey frá Fossvogskirkju 20.
mars 2020 og duftker Erlu var
sett niður 25. ágúst 2020.
1987, rennismið.
Þau bjuggu fyrst í
Reykjavík en
keyptu sér fokhelt
hús í Löngufit 11 í
Garðabæ þar sem
þau bjuggu sér
heimili. Börn
þeirra eru: 1) Þor-
geir, f. 15.3. 1960,
2) Anna, f. 30.10.
1961, maður henn-
ar var Árni Mar-
geirsson, f. 29.10. 1957, d.
25.6. 1997. Dætur Önnu og
Árna eru Ásthildur, f. 7.11.
1984, gift Anders Hatorp, f.
4.7. 1978, og eiga þau þrjá
syni, Emil Árna, f. 1.7. 2014,
Anton Snæ, f. 1.9. 2015, og
August Yl, f. 5.4. 2019; Erla
María, f. 20.2. 1991; og Una, f.
16.11. 1992, unnusti Júlíus
Fannar Pálsson, f. 19.6. 1993,
Móðir mín fæddist að
Laugavegi 147 en faðir hennar
byggði húsið árið 1927. Hún
var stolt af húsinu og talaði
oft um það þegar hún leit til
baka og rifjaði upp liðna tíð.
Móðir hennar, Sigríður amma,
var 46 ára gömul þegar
mamma fæddist og bræður
hennar 3 orðnir unglingar og
fullorðnir. Hún var fjögurra
ára þegar foreldrar hennar
skildu og bjó hún áfram á
Laugavegi með Sigríði ömmu
sem leigði út herbergi og íbúð-
ir sem lífsviðurværi. Amma
var skapmikil kona og stjórn-
söm. Samskipti mömmu við
föður sinn minnkuðu til muna
eftir skilnaðinn. Hún hitti
hann stöku sinnum en dvaldi
aldrei hjá honum. Það var
mömmu svo mikill missir að
missa Kalla, jafnaldra sinn,
nánast uppeldisbróður, en
hann var sonur elsta bróður
hennar, Sigurðar. Hann fór í
botnlangatöku þá þrettán ára
gamall og komst aldrei til
baka til lífs.
Mamma og pabbi bjuggu sér
heimili að Löngufit 11 í Garða-
bæ og þar var gott að vera
með börn enda voru flest hús í
götunni full af börnum.
Mamma vann úti. Hún saumaði
föt og prjónaði á okkur systk-
inin í Passap-prjónavélinni
sinni. Mér er minnisstætt þeg-
ar hún prjónaði á okkur syst-
urnar rauðar buxur. Mamma
var ægilega ánægð með fald-
kantinn á skálmunum sem
þótti fallegur en rauðu bux-
urnar höfðu langa ísetu sem
teygðist á og eftir tveggja
daga notkun seig ullarrassinn
niður á læri. Þá gyrtum við
systurnar okkur í görn og gát-
um togað mittisteygjuna upp í
handarkrika og hlógum hátt.
Einu sinni prjónaði mamma
bláar ullarpeysur með hvítu
mynstri. Eftir fyrsta þvott
runnu litirnir saman. Mamma
kvartaði og fékk margar stórar
pakkningar af skaðabótagarni í
skrítnum litum sem hún notaði
í peysur og fleiri buxur. Við
mamma gátum enn þá hlegið
að þessu síðustu daga hennar á
hjúkrunarheimilinu.
Það var gap á milli kynslóða
í báðum fjölskyldum forelda
minna og voru því engar ömm-
ur og afar. Þegar ég horfi til
baka þá átta ég mig á því að
móðir mín bjó við afleiðingar
áfalla og hafði skapgerðar-
bresti sem sjálfsagt hafa verið
líkir einhverju í fari móður
hennar. Það gat komið niður á
samskiptum og auðvitað mest
við þá sem næst henni stóðu.
Lífið hélt áfram í Löngufit-
inni með sínum sveigjum og
beygjum og fettum og brettum.
Það gekk á ýmsu. Eftir að
pabbi dó endurvakti mamma
bílprófið en hún ók aldrei bíl
meðan pabbi lifði. Bílprófið tók
hún af röggsemi og keyrði
nokkra hringi kringum Ísland
með vinkonum á næstu árum.
Hún tók virkan þátt í starfi
eldri borgara og fór í nokkur
ferðalög erlendis. Hún undi sér
við glerlist og tók upp pensil og
var bara nokkuð flinkur málari
en landslagsmyndir voru henn-
ar uppáhald. Mamma dvaldi á
Hjúkrunarheimilinu Ísafold í
Garðabæ. Þar leið henni vel síð-
ustu æviárin. Það var gott að
geta haldið í hönd hennar þegar
hún skildi við.
Og til mín kemur ljóð Lindu
Vilhjálmsdóttur
eftir
hálfrar aldar
blóðuga baráttu
við að halda brothættri sjálfs-
myndinni
innan viðurkenndra skekkjumarka
get ég staðhæft
að konur af minni tegund
eru enn sem fyrr óþekktar stærðir
(Linda Vilhjálmsdóttir)
Anna
Ingólfsdóttir.
Erla María
Sveinbjörnsdóttir
Elsku litla hetjan
okkar.
Gleði þín, bros,
spjöll og knús munu
lifa í hjörtum okkar
og hugum um ókomna tíð.
Þú varst svo mikill gleðigjafi
og gladdir ömmu og afa alltaf.
Fegurðin er frá þér barst,
fullvel þótti sanna,
að yndið okkar allra varst,
engill meðal manna.
Rúnar Árni
Ólafsson
✝ Rúnar ÁrniÓlafsson fædd-
ist 18. ágúst 2017.
Hann lést 31. júlí
2020.
Útförin fór fram
19. ágúst 2020.
Hlutverk þitt í heimi
hér,
þú hafðir leyst af
hendi.
Af þeim sökum eftir
þér,
Guð englahópa sendi.
Sú besta gjöf er gafst
þú mér,
var gleðisólin bjarta,
sem skína skal til
heiðurs þér,
skært í mínu hjarta.
(B.H.)
Takk fyrir allar minningarnar,
Rúnar Árni.
Hvíl í friði, elsku litla gullið
okkar, við munum sakna þín og
elskum þig.
Amma Jónína og afi Óli.
Elskulegur eiginmaður minn, faðir okkar,
tengdafaðir, afi og langafi,
JÓN VÍGLUNDSSON
bakarameistari,
Hraunbæ 105,
áður til heimilis í Vorsabæ 2,
lést á Landspítalum í Fossvogi mánudaginn 31. ágúst.
Steinunn V. Jónsdóttir
Víglundur G. Jónsson Guðbjörg H. Sigurðardóttir
Valbjörn J. Jónsson Hafdís Alfreðsdóttir
Vilma Jónsdóttir
barnabörn og barnabarnabörn