Morgunblaðið - 18.11.2020, Blaðsíða 16

16 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ MIÐVIKUDAGUR 18. NÓVEMBER 2020
✝ Kristjana El-ínborg Indriða-
dóttir fæddist á
Blönduósi 23. sept-
ember 1927. Hún
lést á Landspít-
alanum 4. nóv-
ember 2020. For-
eldrar hennar voru
hjónin Kristín
Gísladóttir, f. 22.1.
1898, d. 2.3. 1933,
og Indriði Guð-
mundsson, f. 5.3. 1892, d. 16.4.
1976, sem bjuggu á Gilá í Vatns-
dal. Alsystkini hennar voru Þur-
íður, f. 8.6. 1925, d. 25.8. 1993,
og Böðvar Pétur, f. 21.6. 1929,
d. 10.1. 1982, en hálfsystir er
Kristín, f. 14.11. 1947, dóttir
Indriða og sambýliskonu hans
Jakobínu Björnsdóttur, f. 20.3.
1916, d. 3.8. 1957.
Kristjana ólst upp á Gilá en
flutti snemma til Reykjavíkur
og stundaði nám við Húsmæðra-
skóla Reykjavíkur.
Árið 1948 giftist
hún Sveini Sum-
arliða Magnússyni,
f. 2.12. 1921, d.
24.12. 1998, og
bjuggu þau lengst
af í Hátröð 7 í
Kópavogi. Þar rak
hún eigin sauma-
stofu í 50 ár en
vann einnig um
tíma á Álafossi og
víðar. Börn Kristjönu og Sveins
eru fimm: Gylfi, f. 31.5. 1948,
kvæntur Önnu Sigríði Þor-
grímsdóttur, Guðbjörg, f. 14.10.
1949, Kristín Jakobína, f. 8.10.
1954, gift Einari Kristófer Odd-
geirssyni, Jóna, f. 17.8. 1959,
gift Lárusi Þorvaldssyni, og
Sveinn Goði, f. 30.7. 1960. Sam-
býliskona hans er Silja Viem
Thi Nguyen. Barnabörn Krist-
jönu eru 11 og langömmubörn
17.
Nú er hún elsku amma mín
fallin frá. Ég var svo lánsöm að
hafa ömmu í mínu lífi til fertugs.
Ég var líka svo lánsöm að alast
upp með ömmu mína hinum
megin við götuna og heimili
hennar var mér alltaf opið og ég
gat alltaf hlaupið yfir til ömmu.
Ég verð ævinlega þakklát fyrir
hversu nærri hún alltaf var.
Amma mín var nefnilega alltaf
til staðar fyrir mig. Hún var allt-
af tilbúin að veita mér hjálpar-
hönd, styðja mig, leiðbeina mér,
kenna mér og veita mér hlýju.
Það eru svo ótal minningar sem
koma upp í hugann þar sem hún
skipaði stóran sess í mínu lífi.
Það var amma sem leiddi mig
fyrsta daginn í skólann og sýndi
mér hvaða leið ég skyldi alltaf
labba. Þegar ég æfði lesturinn
inni á saumastofunni með henni.
Þegar ég bjó hjá henni á efri
hæðinni og hún gaf mér svo
mikla ást. Þegar hún hvatti mig
alltaf áfram í náminu. Þegar hún
saumaði öll fötin á mig. Þegar
hún gladdist svo að sjá börnin
mín, sama hversu ærslafullir
þeir voru. Allar samræðurnar
um pólitík, allar fiskibollurnar,
pönnukökurnar og allt skyrið.
Amma mín er mér hin mesta
fyrirmynd. Það er ekki langt síð-
an ég var spurð hverjir í fjöl-
skyldunni minni hefðu skarað
fram úr á sínu sviði. Það fyrsta
sem mér datt í hug var amma
mín. Hún var svo mikil fyrir-
myndarkona. Í mínum augum
var amma mín aldrei hrædd, hún
hafði mikla réttlætiskennd og
hún tókst á við verkefni lífsins
með svo miklu æðruleysi og
dugnaði.
Hún fór aldrei í manngrein-
arálit og hún bar virðingu fyrir
öllu fólki. Hún var óhrædd við að
standa með sjálfri sér og sínu
fólki en það var það sem skipti
hana mestu máli, að öllum börn-
unum hennar liði vel. Amma mín
kenndi mér svo margt og ég
mun alltaf búa að því að hafa átt
svona sterka konu sem fyrir-
mynd.
Amma mín lifði til níutíu og
þriggja ára aldurs. Ég veit að
hún var orðin þreytt en ég fann
aldrei fyrir uppgjöf hjá henni og
alltaf var hún jafn skýr. Ég
sakna ömmu minnar ógurlega
en ég veit í hjarta mér að þótt
hún sé farin þá er hún ekki
fjarri. Ég og við öll erum svo rík
að hafa átt hana að. Blessuð sé
minning ömmu.
Ævin er stutt
en lífið er langt.
Ævin er aðeins meðganga
sem fylgir samdráttur
og oft harðar fæðingarhríðir
inn til lífsins ljóma,
þeirrar dýrðar
sem koma skal
og engan endi mun taka.
Ævin er stundleg og stutt,
en lífið
tímalaus eilífð.
(Sigurbjörn Þorkelsson)
Helga María.
Við Mimma vorum systur.
Ekki venjulegar systur á svip-
uðum aldri því á okkur var 20
ára aldursmunur. Hún var farin
suður og gekk með fyrsta barnið
sitt þegar ég fæddist. Jakobína,
móðir mín, hafði hins vegar gætt
hennar strax á fyrsta ári og með
þeim voru slíkir kærleikar að
Kristín, móðir Mimmu, átti eftir
að biðja Jakobínu fyrir öll börn-
in sín þrjú þegar ljóst var að hún
mundi ekki lifa til að annast þau.
Þegar Kristín dó var Mimma
fimm ára, hin systkinin þriggja
og sjö, mamma sautján og
ekkjumaðurinn Indriði rúmlega
fertugur. Báðar ömmurnar
komu þá til aðstoðar en fyrir var
ömmubróðir sem áður bjó á Gilá,
öll þrjú á áttræðisaldri.
Heimilislífið var fábreytt með
þessu gamla fólki, allt var í föst-
um skorðum og hver undi við sitt
en mikið var lesið. Þegar Jak-
obína kom tvítug alkomin sem
bústýra að Gilá og tók við upp-
eldi barnanna, nýútskrifuð af
Kvennaskólanum á Blönduósi,
gladdist enginn meira en
Mimma. Þá tóku systurnar til
við að læra handavinnu og mat-
argerð og urðu báðar miklir
meistarar á því sviði.
Mimma var hamhleypa til
verka og var oft lánuð á aðra
bæi. Hún sá fljótt að karlar vildu
öllu ráða og hét því snemma að
hún skyldi aldrei láta neinn ráða
yfir sér. Hún var rétt orðin 17
ára þegar systurnar fóru suður
og voru tvö ár að vinna fyrir
skólavist í Húsmæðraskóla
Reykjavíkur. Þar útskrifuðust
þær báðar með láði vorið 1947.
Mimma sýndi mikinn áhuga á
saumaskap og bar sérstakt lof á
kennara sinn, Herdísi Guð-
mundsdóttur, sem hafði bæði
lært og starfað í Kaupmanna-
höfn og rak lengi sjálfstæðan
skóla í kjólasaumi á Hverfis-
götu. Af henni lærði hún mikið.
Systir mín lét ekki hjónaband
og barneignir aftra sér frá því að
skapa sjálfri sér atvinnu þó að
Svenni væri sjómaður á afla-
hæsta togaranum á fyrstu árum
þeirra. Hún ætlaði sér aldrei að
verða „bara húsmóðir“. Þegar
hún gekk með annað barnið tók
hún bílpróf og lærði að sníða hjá
kjólameistara sem var nýkom-
inn frá námi í Svíþjóð. Allar kon-
ur saumuðu föt á þessum árum
en færri treystu sér til að sníða.
Í fyrstu sneið hún barnaföt en
gerði svo sauma að ævistarfi.
Mimma var vinsæl saumakona,
velvirk, smekkvís og afkasta-
mikil. Ekki veit ég hvað hún
fataði upp margar fjölskyldur en
hún var gjafmild með afbrigð-
um. Frá því ég man eftir sendi
hún mér dýrindisjólakjóla úr
tafti og tjulli, síðar saumaði hún
á mig fermingar- og brúðarkjól,
danskjóla og dragtir.
Horfinn er sá klettur sem
ættingjar gátu alltaf reitt sig á
og fundið skjól undir. Hún vann
ítrekað ein fyrir stóru heimili því
að Svenni stríddi við heilsuleysi
og síðast Alzheimer í rúma tvo
áratugi. Saumastofuna rak hún
heima til að hann gæti dvalið þar
öruggur allt til enda og í ótíma-
bærri banalegu mömmu umvafði
Mimma hana ástúð og hlýju á
heimili þeirra. Hún kvartaði
aldrei en lét ekki vaða yfir sig.
Þröngt athafnarými bernskunn-
ar og ýmis áföll drógu ekki úr
frumkvæði þessarar stoltu konu
heldur gáfu henni takmarka-
laust hugrekki til þess að takast
á við lífið með örlæti og reisn.
Ég kveð hana full þakklætis og
votta aðstandendum djúpa sam-
úð.
Kristín Indriðadóttir.
Kristjana Elínborg
Indriðadóttir
✝ Jóhanna Guð-rún Björns-
dóttir fæddist á
Varmalandi í
Reykholtsdal 5.
desember 1949.
Hún lést af slys-
förum á Augastöð-
um 18. október
2020.
Foreldrar henn-
ar voru Margrét
Jóhannesdóttir f.
9.3. 1904, d. 28.12. 1996, og
Björn Guðlaugur Ólafsson, f.
14.11. 1912, d: 1.10. 1971.
Systkini: Elín (Stella), f. 1.2.
1945, d. 8.8. 2016, Sveinn Grét-
ar, f. 21.4. 1945, og Ólöf Björk,
f. 29.5. 1946, d. 25.5. 2018.
börn eru Eva Lilja, Sigurjón
Róbert og Snorri Benedikt. 4)
Alice, f. 6.3. 1984, gift Jon Bech
Larsen, barn Alice og Andra
Freys Þórissonar er Klara Líf
og barn Alice og Jons er Vera
Ísey.
Jóhanna og Snorri hófu bú-
skap í Reykjavík 1967. Þau
fluttu að Varmalandi í Reyk-
holtsdal 1968 og bjuggu þar til
1971 en þá fluttu þau að Vil-
mundarstöðum í sömu sveit.
Þau fluttu aftur að Varmalandi
1976. Þau festu kaup á jörðinni
Augastöðum árið 1973 og
fluttu þangað 1982 í nýbyggt
hús.
Jóhanna gekk í barnaskóla á
Kleppjárnsreykjum og í Hér-
aðsskólann í Reykholti. Hún
vann ýmis störf, s.s. versl-
unarstörf og sá um mötuneyti
við ýmsar framkvæmdir.
Stærstan hluta ævi sinnar
sinnti hún heimilis- og bústörf-
um af öllum toga.
Jóhanna giftist 9.
nóvember 1974
Snorra H. Jóhann-
essyni, f. 21.12.
1947. Þau eignuðust
fjögur börn, þau
eru: 1) Jóhanna
Laufey, f. 7.9. 1974,
gift Þorgeiri Terj-
esyni, þeirra börn
eru Embla Karitas,
Hákon Snorri og
Jakob Ari. 2) Krist-
rún, f. 16.10. 1976, sambýlis-
maður Örn Eyfjörð Arnarson,
þeirra börn eru Sunna Karen,
Jóhanna Mattý og Örn Úlfar,
fyrir átti Örn Skúla Ágúst. 3)
Jóhannes, f. 27.7. 1978, giftur
Donicu Láru Ólafsson, þeirra
Við erum hnípin og hljóð
sveitungarnir sem stöndum
frammi fyrir því að kveðja ná-
granna og vinkonu, hana Jó-
hönnu Björnsdóttur á Augastöð-
um, sem svo sviplega var frá
okkur tekin. Á hugann leita
minningarnar, ég sé fyrir mér
hrokkið hárið, glettni í augum og
heyri dillandi hláturinn og á erf-
itt að meðtaka það að hennar
njóti nú ekki lengur við á meðal
okkar. Þeir eru ófáir kaffisop-
arnir sem drukknir hafa verið í
eldhúsinu á Augastöðum, að vísu
fulllangt síðan síðast, en það er
eins og „ósiður að sunnan“ hafi
laumað sér inn í tilveru dagsins,
þ.e. að maður er nánast hættur
að detta inn í kaffi hjá nágrönn-
um og vinum án þess að eiga er-
indi.
Hanna, eins og hún ávallt var
kölluð, stóð á sjötugu, fyllti tug 5.
desember í fyrra og þá héldu þau
hjónin Hanna og Snorri veglega
veislu fyrir vini og vandamenn í
fallega salnum í Hálsakoti, veit-
ingahúsinu við Hraunfossa. Þar
sem þrjú af fjórum börnum
þeirra Snorra eru búsett erlendis
hittist hópurinn sjaldan allur og
var gaman að hitta þau öll og sjá
hve Hanna naut þess að hafa þau
öll í kringum sig, börn, tengda-
börn og barnabörn. Fyrir augum
mér birtast ýmsar myndir og
minningar, t.d. þegar ég var að
hjálpa til við undirbúning á ferm-
ingarveislu. Sennilega var það
ferming Lísu þegar ég bakaði
kransaköku og skreytti með mín-
um fyrstu súkkulaðifiðrildum. Þá
lærði ég hjá Hönnu að saxa kína-
kál smátt og blanda í salat eins
og túnfisksalat, það verður svo
ferskt og gott og hef ég gert það
allar götur síðan. Í þakklætis-
skyni fyrir hjálpina við ferming-
arundirbúninginn birtust þau
hjón óvænt með bók, „Sælgæti
úr sjó og vötnum“, sem mikið
hefur verið notuð í gegnum tíð-
ina og ævinlega dregin fram þeg-
ar ég vil gera mér dagamun með
góðum fiskréttum.
Þó Hanna væri sauðfjárbóndi
þá vissi hún sem var að ég ólst
meira eða minna upp á fiski og
þætti hann góður og svo er líka
stutt í góðan fisk á Arnarvatns-
heiði, sem var henni og Snorra
svo mjög kær. Frumbýlingsárin
á Augastöðum hafa ugglaust tek-
ið á, en þessi smávaxna kona víl-
aði ekkert fyrir sér, var harð-
dugleg og gaf ekkert eftir hvort
sem það var í heyskap eða öðrum
verkum. Svo var ekkert verið að
kvarta yfir plássleysi árin sem
japönsku vísindamennirnir
leigðu stofuna undir rannsókn-
arstöð norðurljósa. Hanna vissi
sem var að það var hjartað en
ekki veraldleg gæði sem skipti
máli í lífinu og það var sann-
arlega stórt hjarta í eldhúsinu á
Augastöðum, margt spjallað og
mikið hlegið. Ég er ekki endilega
viss um að það hafi alltaf verið
auðvelt að búa með Snorra, refa-
skyttu og veiðiverði, sem gat leg-
ið úti og dvalið á fjöllum löngum
stundum, kannski hefur fylgt því
óvissa að vita af honum í slarki
yfir Norðlingafljót að vetri til, en
hún brosti og bar sig vel, treysti
sínum manni sem alltaf skilaði
sér heim.
Nú er óvænt komið að leið-
arlokum og ég sé Hönnu fyrir
mér í blómabrekku hvar jökulinn
ber við himin í austri, hárið bær-
ist í golunni og hún lítur sátt yfir
dagsverkið. Snorra, börnum,
tengdabörnum og barnabörnum
eru færðar innilegar samúðar-
kveðjur, megi gott vera með
ykkur öllum.
Þórunn Reykdal.
Jóhanna Guðrún
Björnsdóttir
✝ Guðný ÓskEinarsdóttir
fæddist í Reykjavík
20. apríl 1939. Hún
lést á Landspít-
alanum á Hring-
braut þann 27.
október 2020.
Hún var dóttir
hjónanna Guð-
rúnar Valdimars-
dóttur húsmóður
og Einars Guðjóns-
sonar bókbindara.
Guðný var yngst þriggja
systkina en bræður hennar
Ingvi Rúnar og Valdimar Frið-
rik lifa systur sína.
Þann 20. júní 1964 giftist
Guðný Ragnari Magnússyni,
fæddum 12. september 1939, en
hann lést í júní 1987.
Börn Guðnýjar eru Guðrún
Andrea, f. 1956, gift Enok, Er-
lingur, f. 1960, d. 2006 og
Brynjar, f. 1966, kvæntur Jo-
anna.
Barnabörnin eru
sjö: Jóhann Kári,
Sveinbjörn og
Andri Már Enoks-
synir. Ellý Ósk og
Guðmundur Ómar
Erlingsbörn. Ragn-
ar og Ezra Brynj-
arssynir og lang-
ömmubörnin orðin
10 og langalang-
ömmubörnin orðin
tvö.
Hún gegndi fjölbreyttum
störfum um ævina, vann í Norð-
urstjörnunni, eldhúsi Alþingis,
dómritari í sakadómi o.m.fl.
Útförin fer fram frá Víði-
staðakirkju í dag, þann 18. nóv-
ember, kl. 13 að viðstöddum
nánustu ættingjum í ljósi að-
stæðna.
Stytt slóð á streymi:
https://tinyurl.com/y3h99lja
Virkan hlekk á slóð má nálg-
ast á:
https://www.mbl.is/andlat
Elsku Dúna.
Nú hefur þú kvatt okkur.
Óvænt held ég að okkur finnist
öllum. Þó að aldurinn hafi verið
orðinn frekar hár varstu svo
virk og lifðir lífinu. Auðvitað
hafði þetta skrítna ár áhrif á
það hvað hægt var að fara og
gera. En fyrir þann tíma varstu
svo dugleg að skreppa og spila
með eldri borgurum um allt.
Fara í bókasafnið og sækja
mikið af bókum því það hefur
alltaf fylgt þér alla tíð að vera
mikið fyrir að lesa.
Ég man það þegar ég kom
inn á heimili þitt 15 ára gömul,
nýbúin að kynnast syni þínum
sem seinna varð sambýlismað-
ur minn og barnsfaðir, hvað ég
var glöð að sjá hvað þú áttir
mikið af bókum! Þarna var ald-
eilis hægt að velja sér bækur til
að lesa því það áttum við sam-
eiginlegt að vera óttalegir
bókaormar. Og svo var dansinn
annað mikið áhugamál hjá báð-
um, þú virkilega varðst ánægð
þegar ég dró son þinn með mér
í samkvæmisdansa. Dansáhugi
var eitthvað sem við deildum
líka.
En þó leiðir okkar sonar þíns
hafi skilið þá höfum við alltaf
haldið miklum og góðum
tengslum, í raun var ég alltaf
ein af fjölskyldunni í þínum
huga. Hefur mér alltaf þótt
vænt um hve traustur og góð-
ur vinskapur hefur alltaf verið
á milli okkar. Stuðningur þinn
hér áður fyrr þegar ég var í
öldungadeildinni í Flensborg,
þá komst þú tvisvar í viku og
varst með börnin mín, eldaðir
góðan mat og tókst til hend-
inni á heimilinu á meðan ég
gat verið áhyggjulaus í skól-
anum. Svo ómetanlegt fyrir
unga einstæða móðir sem
reyndi að mennta sig.
Ég er þakklát fyrir okkar
kynni og á tvö af ömmubörn-
um þínum sem þurfa ekki ann-
að en að brosa til að minna á
þig. Því að það var svo ein-
kennandi fyrir þig, brosið þitt
sem þú varst ekki spör á. Ein-
staklega jákvæð, glaðlynd og
umburðarlynd kona sem fékk
að kynnast mörgu í gegnum
lífið en hélt þó alltaf brosinu
og glaðværðinni.
Elsku Dúna, takk fyrir sam-
fylgdina. Nú hafa þau tekið
þér fagnandi í sumarlandinu,
Raggi og börnin þín tvö.
Guðrún María.
Guðný Ósk
Einarsdóttir
Faðir okkar, tengdafaðir, afi, langafi og
yndislegur sambýlismaður,
GUÐNI KRISTJÁNSSON,
Sævangi 30, Hafnarfirði,
áður Laufvangi 2,
lést á líknardeild Landspítala föstudaginn
13. nóvember. Útförin fer fram frá
Hafnarfjarðarkirkju föstudaginn 20. nóvember klukkan 15.
Vegna samkomubanns verða aðeins boðsgestir viðstaddir.
Athöfninni verður streymt og hægt er að fylgjast með á
vefslóðinni mbl.is/andlat.
Ester Hurle
Kristján Ólafur Guðnason Auður Þorkelsdóttir
Þröstur Kjærnested Guðnas. Áslaug Gunnarsdóttir
og fjölskyldur
Ástkær faðir okkar, tengdafaðir og afi,
DANÍEL SIGURÐSSON
málarameistari,
Hrafnhólum 8-10,
lést á heimili sínu þriðjudaginn
10. nóvember. Útförin fer fram í
Fossvogskirkju föstudaginn 20. nóvember klukkan 15.
Í ljósi aðstæðna verða aðeins nánustu aðstandendur viðstaddir
athöfnina. Útför verður streymt beint á vef: www.sonik.is/daniel
Helga Daníelsdóttir
Þórarinn Gunnar Birgisson
Garðar Elís Arason
og afastelpur