Morgunblaðið - 07.12.2020, Síða 20

20 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ MÁNUDAGUR 7. DESEMBER 2020
✝ Áskell BjarniFannberg
fæddist í Reykja-
vík 11. febrúar
1953. Hann lést á
Landspítalanum
við Hringbraut 28.
nóvember 2020.
Foreldrar hans
voru Unnur Þyri
Guðlaugsdóttir, f.
9.7. 1930, d. 16.9.
2010, og Eyþór
Fannberg, f. 5.6. 1928, d. 20.8.
1999. Seinni eiginmaður Unn-
ar var Hörður Ragnarsson, f.
14.8. 1928, d. 4.12. 2001.
Systkini Áskels eru: 1) Sal-
óme Herdís, f. 24.2. 1951, 2)
Kristjana Ólöf, f. 27.7. 1956,
maki Gestur Helgason, og 3)
Eyþór, f. 24.10. 1964, d. 24.1.
2015, maki Anna Þórunn
Björnsdóttir.
Áskell var kvæntur Þóru
Kristjönu Einarsdóttur, f.
13.11. 1955. Foreldrar hennar
eru Valdís Björk og Þórunn
Margrét. Fyrir átti Áskell Ás-
laugu Dögg Martin, f. 22.8.
1974, maki Pétur Hreiðar
Sigurjónsson. Börn þeirra
eru Freydís Ósk og Anton
Logi.
Áskell ólst upp með for-
eldrum sínum og systkinum í
Vesturbænum í Reykjavík og
í góðu atlæti með föðurafa og
ömmu. Áskell gekk í Haga-
skóla og eyddi sumrum í sveit
á Bárustöðum í Borgarfirði.
Áskell stundaði nám við
Iðnskólann í Reykjavík, fór á
sjó á sumrin á Ísleifi IV og
stundaði veiðar í Norðursjó.
Hann var á samningi hjá
Sveini Jónssyni og lauk
meistaraprófi í útvarps-
virkjun. Síðar starfaði hann í
tölvudeild Skagfjörðs og svo í
GSS. Þá lá leiðin til Rarik
þar sem hann starfaði í upp-
lýsingatæknideildinni. .
Útför Áskels fer fram frá
Hafnarfjarðarkirkju í dag, 7.
desember 2020, og hefst at-
höfnin klukkan 13.
Streymi er á:
https://youtu.be/Zi2oGBb-etU
Virkan hlekk má nálgast á:
https://www.mbl.is/andlat
voru Margrét
Guðrún Kristjáns-
dóttir, f. 3.6.
1931, d. 5.5. 2019
og Einar Jón
Jónsson, f. 28.6.
1923, d. 19.11.
1997.
Áskell og Þóra
bjuggu í Hafn-
arfirði. Þau hófu
búskap í Köldu-
kinn og fljótlega
byggðu þau sér hús í Klaust-
urhvammi þar sem þau
bjuggu allt þar til á þessu ári
þegar þau fluttu á Norð-
urbakkann.
Börn þeirra eru: 1) Unnur
Björk, f. 9.10.1976, maki
Matthew Peter Abrachinsky,
2) Eyþór Ingi, f. 15.4. 1982,
maki Agnieszka Kolowrocka.
Dætur þeirra eru Kría María
og Klara Ýr, 3) Einar Már, f.
22.10. 1983, maki Helga Rún
Gunnarsdóttir. Dætur þeirra
Elsku pabbi, við trúum því
ekki enn að þú sért farinn frá
okkur. Síðustu daga höfum við
rifjað upp ótalmargar minning-
ar sem við áttum saman og
rauði þráðurinn í þeim er
hversu góða nærveru þú hafðir,
hress og glaður, og alltaf tilbú-
inn til að gera hvað sem er fyr-
ir okkur öll.
Það var alltaf frábært hve
vel þú fylgdir okkur á íþrótta-
mót og hafðir svo gaman af því,
hvort sem það var í fótbolta,
handbolta, skíðum eða sigling-
um. Þú sjálfur varst auðvitað
svo mikið í íþróttum og hafðir
mikinn áhuga alla tíð, hvort
sem það var að fara í veiðitúra,
spila golf eða sigla með góðum
félögum í siglingaklúbbnum
Þyt.
Það eru margar útilegurnar
sem við höfum farið í saman.
Þú hafðir brennandi áhuga á að
ferðast um landið og oft var
farið á breyttu fjallajeppunum
um hálendið í góðum fé-
lagsskap, hvort sem var á
sumri eða vetri. Útilegan á
Vestfjörðum í fyrrasumar var
ógleymanleg, enda við að koma
þar í fyrsta skipti og þú hafðir
sérstaka ánægju af að sýna
okkur heimaslóðir afa þíns og
ömmu. Einnig varst þú alltaf til
í að koma með í allskyns ferðir
- heimsmeistaramótið í Rúss-
landi, fótboltaleiki á Ítalíu og
Englandi, formúlukeppni í
Bandaríkjunum - að ótöldum
öllum utanlandsferðunum sem
við fjölskyldan fórum í. Ferðin
til Danmerkur í fyrra þar sem
afastelpurnar fengu að fara í
Lególand og þú rifjaðir upp
gamla tíma síðan þú varst á
veiðum í Norðursjónum var
ómetanleg.
Þú sagðir okkur svo
skemmtilegar sögur frá því að
þú varst lítill í bústaðarferðum
með afa þínum og ömmu í
Lækjarbotnum og eigum við
sjálf skemmtilegar minningar
um bústaðarferðir til afa og
ömmu í Grímsnesinu, þannig að
þegar hugmyndin kom upp um
að við myndum byggja saman
bústað þá vorum við meira en
lítið til í það. Skóflustungan að
bústaðnum okkar í Ásskógum
var tekin á sextugsafmælinu
þínu og síðustu árin vorum við
mikið saman að byggja, og sá
tími er okkur mjög dýrmætur.
Þú kunnir öll handtökin og
naust þess að kenna okkur. Við
munum halda áfram að njóta
þess að vera í bústaðnum sem
við byggðum öll saman.
Þér þótti svo vænt um afa-
stelpurnar og þær nutu þess að
vera hjá þér, og sérstaklega
fannst þeim skemmtilegt þegar
þær náðu að plata afa á tram-
pólínið.
Elsku pabbi, missirinn er
mikill en við munum halda í
þær mörgu, góðu minningar
sem við eigum um þig. Góða
ferð, við munum sakna þín.
Takk fyrir allt.
Einar, Eyþór og Unnur.
Við kveðjum Áskel mág okk-
ar og svila með söknuði. Áskell
var lífsglaður húmoristi, sem
hafði yndi af samveru fjölskyld-
unnar. Við áttum margar góðar
stundir saman bæði í bústaðn-
um í Hraunborgum, hjá
mömmu og pabba eða á ferða-
lögum innan lands sem og utan
landsteinanna með fjölskyldum
okkar.
Þegar við komum frá Dan-
mörku úr námi voru Áskell og
Þóra flutt inn í fallega húsið
sitt í Klausturhvammi sem þau
höfðu með dugnaði byggt frá
grunni. Áskell var laghentur og
duglegur við húsbygginguna þó
svo tengdamóðir hans væri
stundum með óþarfa aðfinnslur,
eða ábendingar eins og hún
kallaði það. Það var gaman að
fylgjast með þeirra fallega
sambandi en hann var alltaf
boðinn og búinn að aðstoða
hana og hún hann ekki síður.
Þegar við vorum með börnin
ung var oft glatt á hjalla í bú-
staðnum hjá mömmu og pabba
þar sem við komum oft saman
systkinin með maka og börn.
Þá var ýmislegt brallað; grillað
læri, teflt og spilað, farið í golf
eða mínígolf, dyttað að eða
gróðursett. Þá var Áskell í ess-
inu sínu, hress og kátur og oft
sá hann um að vera yfirgrillari.
Minnisstæð er fyrsta ferð
okkar saman með krakkana
litla til Majorka. Síðar kom svo
jeppadellan og þá var þeyst á
fjöll í tíma og ótíma, farið inn í
Þórsmörk, Fjallabak eða upp á
jökla. Eftirminnileg er ferð þar
sem við vorum tvíbíla, báðir
bílar með fjölskyldurnar innan-
borðs og komið var að Kalda-
klofskvísl ansi ógurlegri. Yfir
fóru báðir bílar og í minning-
unni var ferðin góð og allt fór
vel.
Á jólum vorum við vön að
hittast á jóladag, njóta sam-
vista og borða hangikjöt með
uppstúi, grænum og rauðkáli.
Það voru yndislegar samveru-
stundir sem við fjölskyldan
geymum í hjarta okkar.
Fyrir nokkrum árum fóru
Áskell og Þóra að byggja bú-
stað í Grímsnesi. Áskell var þar
aðalmaðurinn og naut þess að
spá og spekúlera hvernig best
væri að hafa hlutina. Hann
naut þar dyggrar aðstoðar
kjarnafjölskyldunnar en í sam-
einingu byggðu þau fallegan
griðastað. Við kíktum á þau
einn góðviðrisdag í sumar og
áttum góða stund saman.
Fyrir rúmu ári greindist Ás-
kell með sinn illvíga sjúkdóm.
Þrátt fyrir að vera á sjúkrahúsi
og nýlega greindur með sjúk-
dóminn tók hann ekki annað í
mál en Þóra færi í hina árlegu
kvenna-jólaljósaferð til Glas-
gow. Þegar heim var komið var
tekið til við að undirbúa breyt-
ingar en þau Þóra ákváðu að
selja húsið og fluttu í gullfal-
lega íbúð við Norðurbakka í
Hafnarfirði. Áskell tók áföllun-
um með ótrúlegu æðruleysi og
vildi aldrei neitt væl og stund-
aði vinnuna af sömu elju og
fyrr, svo lengi sem heilsan
leyfði.
Við vorum svo bjartsýn að
halda að við gætum hist í des-
ember þegar covid-bylgjan færi
að róast og Áskell kominn heim
af spítalanum, en sú varð því
miður ekki raunin.
Elsku Þóra, Unnur, Matti,
Eyþór, Agga, Einar Már,
Helga, Áslaug og litlu afastelp-
urnar, ykkar missir er mikill,
minningin lifir í hjarta okkar
og hugur okkar er hjá ykkur.
Hvíl í friði elsku vinur.
Sigrún og Gunnar.
Það er með sorg í hjarta sem
við kveðjum vin okkar og
vinnufélaga, Áskel Fannberg.
Meðal samstarfsmanna hjá RA-
RIK gekk hann undir nafninu
Ási, en hann hóf störf á tölvu-
deild RARIK í október 1998 og
hefur verið einn af máttarstólp-
um í umsjón og rekstri tölvu-
kerfis fyrirtækisins síðan.
Hann var alltaf til staðar og
alltaf tilbúinn til að hjálpa
hverjum þeim sem þurfti að-
stoð. Ef einhver vandamál
komu upp varðandi tölvubúnað
eða tölvukerfi var leitað til
hans. Og vegna þess hvað hann
var einstaklega opinn og að
hann kom alltaf eins fram við
alla var vinsælt að leita til
hans, jafnvel þótt vandamálið
væri ekki endilega á hans sér-
sviði. Ási var með meistararétt-
indi í rafeindavirkjun og tölvu-
salurinn var hans ríki, en
þangað fengu aðeins útvaldir að
koma. Og hann var í essinu
sínu þegar verið var að upp-
færa búnað í vélasalnum, eða ef
glíma þurfti við bilanir eða
árásir á kerfið. Þá var hann
eins og lítill strákur í leikfanga-
búð og fyrirtækið naut góðs af
hinum mikla og brennandi
áhuga hans á þeim verkefnum
sem hann var að fást við. Og þó
honum fyndist skemmtilegra að
fást við vélbúnaðinn og geta
þannig handfjatlað hlutina, þá
var hann jafn áhugasamur um
hugbúnað og sýndarveruleika
og var mjög tilbúinn til að
fræða áhugasama um þá ver-
öld. Það skipti Ása engu máli
hvar á landinu verkefnin voru,
hann gerði það sem til þurfti,
fór þangað sem fara þurfti og
var þá ekki að velta fyrir sér
hvaða tími sólarhringsins var.
En Ási var ekki bara áhuga-
samur um vinnuna, hann var
einnig mikil félagsvera og tók
virkan þátt í félaglífi okkar
starfsmanna RARIK og setti
sinn svip á það. Einnig átti
hann sér fleiri áhugamál sem
skipuðu stóran sess í lífi hans
og hafði gaman af að ræða þau
við samstarfsfélagana. Sigling-
arnar og starfsemi siglinga-
klúbbsins í Hafnarfirði, sem
var honum mikið hjartans mál,
komu oft til umræðu. Eins var
með bygginguna á sumarbú-
staðnum í Grímsnesi á nýliðn-
um árum. Ási var alltaf tilbúinn
til að ræða áhugamál sín og
verkefni og eigum við eftir að
sakna slíkra gæðastunda. Þeg-
ar hann veiktist tók hann því
eins og hverju öðru verkefni,
með jákvæðum huga og barðist
eins og hetja, en varð því miður
undir í þeirri miklu glímu. Við
sem eftir sitjum syrgjum góðan
vin og einstakan vinnufélaga.
Það verður langt þangað til
hægt verður að venja sig af
þeirri hugsun sem hefur inn-
prentast í hugann á liðnum ár-
um, þegar eitthvað bjátar á í
tölvumálum og mikilvægt er að
fá lagfært, sama hvenær sólar-
hringsins er, sem er: Ég hringi
í Ása. Minningin um góðan
dreng mun hins vegar lengi
lifa.
Ég vil fyrir mína hönd og
annarra samstarfsfélaga á RA-
RIK til fjölda ára þakka fyrir
hans miklu vináttu, trúnað og
traust sem hann sýndi starfi
sínu og öllum vinnufélögum og
þá alúð og fagmennsku sem
hann sýndi í öllum sínum verk-
um. Ási var okkur öllum mjög
kær. Þóru og fjölskyldu hans
sendum við okkar innilegustu
samúðarkveðjur. Blessuð sé
minning Áskels Fannbergs.
Fyrir hönd samstarfsmanna
hjá RARIK,
Tryggvi Þór Haraldsson.
Áskell Bjarni
Fannberg
Páll Pétursson
var skemmtilegur
maður sem gott var
að vinna fyrir. Hann var hreinn
og beinn svo menn vissu hvar
þeir höfðu hann og fyrir það var
hann virtur eins og margt annað.
Hann hafði þann magnaða hæfi-
leika að geta sest niður með
penna í hönd og ritað grein í
blað eða minningargrein án þess
að leiðrétta eða breyta því sem
hann hóf að skrifa. Hann var líka
þægilegur í umgengni og hlust-
aði á fólk sem fékk oftast við-
brögð hratt og örugglega. Páll
hafði skoðanir og lá ekki á þeim
og Páll talaði íslensku við fólk,
ekkert rósamál. Hann notaði orð
sem notuð voru í sveitinni, orð
sem hann ólst upp við og aldrei
voru sögð til að meiða eða særa
en kannski ekki „nútímaleg“.
Hann talaði oft um sveitina fyrir
norðan þar sem hann var kóngur
í ríki sínu, þekkti hverja þúfu og
hvern mann enda voru ekki
margar göngurnar sem hann
missti af.
Páll var glaðsinna og hafði
gaman af því að segja sögur en
líka að hlusta á aðra. Páll gat
líka tekið rökum þótt það væri
stundum löng leið að því að
sannfæra hann. En ekki alltaf.
Eitt sinn þurfti að skipa hóp til
að taka út nektardansstaði borg-
arinnar, m.a. með það að mark-
miði að þá mætti e.t.v. banna og
vildi Páll að ég færi fyrir þeim
hópi. Einn morguninn er ég
geng inn til Maríu ritara þá sitja
þau þar, Páll og María, og Páll
segir „Gunnar þú ferð ekki á
þessa nektarstaði, María segir
ekki hægt setja fjölskyldumann í
þetta.“ Svipnum á honum gleymi
ég aldrei enda ljóst að hann
skemmti sér vel yfir ákveðni rit-
arans. Hann sagði líka skemmti-
lega frá og stundum með mikilli
stríðni. Í rútuferð um ónefndan
dal sagði hann frá mönnum og
búskap, hverjir bjuggu vel og
hverjir ekki. Fljótlega áttuðum
við okkur á því að góðu búmenn-
irnir voru framsóknarmenn en
hinir ekki.
Hann var líka vinur sem gott
var að tala við og Páll sýndi mér
mikið traust. Hann veiktist á
þessum tíma og er lagður inn á
sjúkrahús og fer í aðgerð. Ekki
kom til greina að fara í leyfi eða
segja af sér þótt einhverjir hefðu
kosið það heldur fórum við Sig-
rún í það að hjálpa honum að
fjarstýra öllu af sjúkrahúsinu og
hefja kosningabaráttuna. Páll
var heppinn að kynnast Sigrúnu
og eins ólík og þau voru á marg-
an hátt þá voru þau samt svo lík.
Ákveðin, hreinskiptin og börðust
saman í gegnum þykkt og þunnt
fyrir hugsjónum sínum, ekki síst
jafnréttismálum.
Ég á góðar minningar um Pál
og það sem hann gerð fyrir land
og þjóð, hans hugsjónir og bar-
áttumál sneru ekki síst að vel-
ferð landsmanna. Hann var
húmoristi og hagyrðingur góður,
hann var umbótasinni en um leið
íhaldssamur, skildi vel nauðsyn
framþróunar en líka mikilvægi
þess að halda í traust og góð
gildi og hefðir. Páll gaf mér eitt
sinni ráð eftir eitthvert glappa-
skotið sem ég hugsa oft um.
„Gunnar, þegar deginum er lokið
og við förum að sofa þá skiptir
mestu að hafa gert fleira rétt en
rangt því við munum alltaf gera
einhver mistök.“
Traustur og góður maður er
horfinn með Páli en verk hans
lifa hann sem og minningin um
gæði hans og dugnað. Sigrúnu
Páll Pétursson
✝ Páll Péturssonbóndi, fyrrver-
andi alþingismaður
og ráðherra, fædd-
ist 17. mars 1937.
Hann lést á 23. nóv-
ember 2020. Páll
var jarðsunginn 5.
desember 2020.
og fjölskyldunni
allri sendi ég mínar
dýpstu samúðar-
kveðjur.
Gunnar Bragi.
„Drífðu þig nú að
borða drengur, við
náum ekki nema ör-
fáum bæjum ef þú
ert svona lengi.“
Páll Pétursson,
fyrrverandi alþingismaður og
ráðherra, var að reka á eftir mér
þar sem ég sat í eldhúsinu að
Höllustöðum fyrir tæpum 10 ár-
um og rétt nýbyrjaður að bragða
á nýbökuðum pönnukökum með
rjóma. Páll var staðinn upp og
vildi að við næðum sem fyrst að
heimsækja óákveðna kjósendur
sem við og gerðum. Það væri
ástæðulaust að dvelja lengi við á
Höllustöðum, er standa á fallegu
bæjarstæði og tilkomumiklu.
Húnvetningnum Páli Péturs-
syni var falið vandasamt hlut-
verk, að vera fulltrúi síns héraðs,
þar sem stjórnmál voru af mörg-
um, sem þá byggðu landið, talin
vera viðfangsefni yfirburða-
manna. Þar gilti að hafa tilfinn-
ingu fyrir flóknum pólitískum
línum og geta greint með sér-
stakri gáfu sem ekki væri öllum
gefin. Páli var falið að taka við
móðurbróður sínum, Birni á
Löngumýri, merkum og eftir-
tektarverðum stjórnmálamanni
á Alþingi í áratugi. Páll var 37
ára er hann tók sæti á Alþingi að
loknum kosningunum 1974.
Hann hafði tekið að sér ýmis fé-
lagsmálastörf í héraðinu fljót-
lega eftir að hafa hafið búskap
1957. Hann var strax kosinn í
stjórn Félags ungra framsókn-
armanna í Austur-Húnavatns-
sýslu og varð svo formaður þess
félags. Þá átti hann sæti í stjórn
kjördæmissambands framsókn-
armanna í Norðurlandskjör-
dæmi vestra og miðstjórn
flokksins.
Páli voru frá upphafi byggða-
mál hugleikin, lagði hann sig
fram við að jafna rétt lands-
manna til atvinnuuppbyggingar
og styrkja trú fólks á dreifbýlinu
og möguleikum til lífsbjargar.
Páli var það hugleikið að ungt og
duglegt fólki hefði tækifæri til að
stofna framtíðarheimili í héraði
og styrkja með því íslenskan
landbúnað. Af mörgum fram-
faramálum sem Páll beitti sér
fyrir má nefna bætta símaþjón-
ustu á landsbyggðinni en hann
hafði sjálfur búið við mikið ör-
yggisleysi í sinni heimasveit af
þeim ástæðum. Páli voru falin
mörg vandasöm og mikilvæg
verkefni á tíma hans á Alþingi.
Hann starfaði mikið á norrænum
vettvangi, hann var m.a. forseti
Norðurlandaráðs 1985 og 1990.
Páll var formaður þingflokks
framsóknarmanna frá 1980 til
1994. Páll var félagsmálaráð-
herra árin 1995 til ársins 2003.
Sem félagsmálaráðherra kom
Páll mörgu til leiðar og meðal
annars því að stigið var risastórt
skref hér á landi í átt að jafnrétti
kynjanna og að aukinni velferð
íslenskra barna með fæðingaror-
lofslöggjöfinni. Svo framsækin
þóttu þessi lög fyrir 20 árum að
lönd víðs vegar um heiminn hafa
litið til þeirra sem fyrirmyndar
fyrir jafnréttissamfélag sem læt-
ur sig hag fjölskyldna varða. Það
var vel við hæfi að ég mælti fyrir
nokkrum dögum fyrir frumvarpi
að endurskoðaðri fæðingaror-
lofslöggjöf sem bætir enn frekar
á þann góða grunn sem Páll
heitinn Pétursson lagði fyrir
samfélag okkar.
Ég vil senda Sigrúnu og fjöl-
skyldu Páls innilegar samúðar-
kveðjur og um leið þakka Páli
fyrir framsækin störf í þágu
lands og þjóðar.
Ásmundur Einar Daðason,
félags- og barnamála-
ráðherra.
Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar,
tengdafaðir, afi, bróðir, frændi og vinur,
SALMAN TAMIMI
frá Palestínu,
lést á heimili sínu í faðmi fjölskyldunnar
síðastliðinn fimmtudag.
Þeim sem vilja minnast hans er bent á
Barnaspítala Hringsins.
Útför hefur þegar farið fram.
Ingibjörg Tamimi Sigurjónsdóttir
María Björg Tamimi Hallur Ingólfsson
Rakel Dögg Tamimi Daníel Wirkner
Nadia Tamimi Jón Baldur Valdimarsson
Yousef Tamimi Linda Ósk Árnadóttir
Nazima Kristín Tamimi Bjarki Óðinsson
Bilal Fathi Kolgríma Gestsdóttir
og barnabörn