Bæjarins besta - 20.05.1992, Blaðsíða 8

8
BÆJARINSBESIA • Miðvikudagur 20. maí 1992
Ólafur Kristjánsson, bæjarstjóri í Bolungarvík:
/
s
IFYRRI grein misritaðist
stærð Kína og var sögð
0.6 milljónir ferkílómetrar
en á að vera 9.5. Við vorum
að ganga til náða sunnu-
dagskvöldið 5. apríl þegar
sögu lauk í síðasta blaði
Bæjarins besta.
Mánudagurinn
6. apríl
Við vorum vakin um kl.
07.00. Mitt fyrsta verk eftir
væran nætursvefn var að gá
til veðurs. Hugurinn reikaði
heim. Hvernig skyldi veðrið
vera þar? Ég sá fyrir mér
vini mína í Bolungarvík aka
3ja til 5 mín. leið í vinnuna
- flestir á nýjum glæsivögn-
um.
Hér er bifreiðin ekki al-
menningseign, fjöldi reið-
hjóla er aftur á móti yfir-
þyrmandi. Tíu „gíra“
reiðhjól óþekkt, flest virðast
komin til ára sinna, en eng-
inn virðist æðrast þrátt fyrir
allt að klukkustunda hjól-
reið í vinnuna. Morgunveðr-
ið lofaði góðu, og mun
bjartara var í lofti en daginn
• Ólafur Kristjánsson, bæj-
arstjóri í Bolungarvík skrif-
ar um ævintýraferð til Kína.
áður. Eftir glæsilegan „vest-
rænan“ morgunverð var
okkur boðið í heimsókn til
lista- og handiðnaðarverk-
smiðju - Beijing Arts and
Crafts Factory.
Móttakan byrjaði allstað-
ar á sama hátt: Menn heils-
ast og skiptast gjarnan strax
á nafnspjöldum, og boðið er
til tedrykkju í virðulegum
salarkynnum, saga viðkom-
andi fyrirtækis eða borgar
kynnt í stuttu máli og síðan
bornar fram fyrirspurnir,
sem oftast enduðu með al-
mennu spjalli. í verksmiðj-
unni starfa um 1.700 manns,
og fengum við að sjá hvern-
ig listmunir verða til, stig af
stigi. Fyrirmyndir eru sóttar
til eldri tíma. Skrautvasar af
öllum gerðum og stærðum,
myndir úr náttúru landsins,
myndir af alþýðufólki, jafnt
hermönnum sem keisurum,
allskyns „fígúrur", lampar
og ævintýramyndir blöstu
við hvert sem litið var.
Pá var verið að búa til
muni og húsgögn í „gömlum
stíl“. Hér á við gamla ís-
lenska máltækið: „Þolin-
mæði þrautir vinnur allar.“
Handbragð allt er fínlegt,
handtökin örugg og ljóst að
listafólk er að verki. Hægt
væri að skrifa heila grein, og
vel það, um þessa frægu
verksmiðju, en rými blaðs-
ins leyfir það ekki.
í hádeginu bauð varafor-
seti Vináttusamtakanna, hr.
Chen Haosu, okkur til dýrð-
legrar veislu. Eftir hádegis-
verð fórum við svo í heim-
• Frá boöi borgarstjórans í Dalian.
• Kort af Kína. Hér má sjá hversu langt ferðalag var um að ræða hjá Ólafi og félögum og er
þá eftir ferðalagið til og frá Islandi.
sókn til einna af fjölmörgum
hverfasamtaka í Peking, og
fengum lýsingu á starfi
þeirra. M.a. gangast hverfa-
samtökin fyrir starfi fyrir
aldraða - ekki ólíku því og
við hér heima köllum „Opið
hús“. Að því loknu var orð-
ið við ósk okkar um að
koma inn á „týpiskt“ kín-
verskt heimili.
Eldri hjón, hann fyrrver-
andi hershöfðingi, tóku
brosandi á móti okkur í
garði hússins, sem var sam-
eiginlegur fyrir 3-4 íbúðir.
fbúðin var stór á þeirra
mælikvarða, en lítil á okkar.
Allt var hreint og þrifalegt,
en gamalt. í eldhúsinu var
gamall emaileraður vaskur,
gas hitaplata með tveimur
hellum, hitakútur í einu
horninu, og lítill „frístand-
andi“ skápur. Veggir voru
flísalagðir í rúmlega meters
hæð, en kalkaðir þar fyrir
ofan. Kalkið var farið að
flísast frá, gólfið grámálað
og lítill gluggi veitir birtu
inn í þetta gamla eldhús.
Svefnherbergið er lítið. Tvö
rúm standa sitthvoru megin
við gluggann, og lítill fata-
skápur prýðir herbergið. í
stofunni eru tveir djúpir
stólar, bókaskápur og borð-
stofuborð.
Pó okkur finnist ekki mik-
ið til koma um þessi húsa-
kynni, húsgögn og búnað, er
mér ljóst, að gömlu hjónin
eru stolt af íbúð sinni, gleði
skín úr augum þeirra, og
andlitin ljóma.
Ég hugsa heim. Óhjá-
kvæmilegt er að gera sam-
anburð við okkar glæsilegu
íbúðir, og þær vistarverur
sem við höfum séð í Kína.
Við skulum þó ekki gerast
dómarar í þessum saman-
burði. Hamingja fólks verð-
ur aldrei mæld í fcrmetrum,
parketi, flísum eða glæsileg-
um raftækjabúnaði. - Skyldi
eitthvað vera að heima á ís-
landi? - Ekki það, að við
ættum að hverfa svo langt
aftur í tímann og hér var að
sjá í „þægindum“ og að-
stöðu, heldur hitt: Hefur
• Götumynd frá Peking.