Bæjarins besta - 16.11.1994, Qupperneq 10

Ós/(um (B‘B tUfiamingju
með 10 ára afrruzíið
ogfarstzfUar íframtiðinni
BÁSAFELL HF.
Sindragötu 1 - ísafirði
Safnari af iífi og sái, Sigurjón Samúeisson bóndi á Hrafnabjörgum.
ingur." Úr frétt í 32. tbl. BB
1987.
Safnaríaf lífi
ogsál
,,Einn af afkastamestu hljóm-
plötusöfnurum á landinu er tví-
mælalaust Sigurjón Samúels-
son, bóndi á Hrafnabjörgunr í
Laugardal í ísafjarðardjúpi.
Hann hefursafnað hljómplötum
í þrjátíu og fimm ár... Sigurjón
byrjaði að safna plötum árið
1952, þá 16 ára gamall og
samkvæmt síðustu talningu hjá
honum er safnið kornið upp í
3004 eða 3005 eintök, þar af er
um helmingurinn íslenskar
plötur. Elsta hljómplatan í
safninu er frá árinu 1904 og er
dönsk. Flytjendur á henni eru
þau Tenna Fredriksen og Vil-
helnt Herold. Elsta íslenska
platan er frá árinu 1907 með
óperusöng Péturs Jónssonar
sem var í miklu uppáhaldi hjá
honum en Pétur er fyrsti Is-
lendingurinn sem söng inn á
hljómplötu.” Úrfrétt í 36. tbl.
BB 1987.
Veiúúi silung
með goifkyifu
„Það hefur alla tíð fylgt veiði-
skap og sjómennsku að segja
ótrúlegar sögur af sér og sínum.
Þá eru ýkjur og handapat venju-
lega ekkert sparað. Svo kemur
það oftast „upp úr kafinu” að
þeir sem segja frækilegustu
sögurnar hafa veitt minnstu og
fæstu fiskana. En það eru ótrú-
lega fáir sem geta sagt jafn ótrú-
lega veiðisögu og Gunnsteinn
Jónsson, án þess að ýkja neitt.
Gunnsteinn er ntikill golfáhuga-
maður, og eins og segir frá
annars staðar í blaðinu, sigraði
hann á Meistaramóti Golf-
klúbbs ísafjarðar um helgina.
A þessu móti. sent haldið var í
Tungudal, varð hann fyrir því
óláni á fjórðu braut að boltinn
ltans fór út í á. Gunnsteinn óð út
í til að leita að boltanum, og
rakstþáásilung ívatninu. Hann
var fljótur til og rotaði fiskinn
með járnkylfu sent hann var
með í hendinni. Silungurinn
mun vera um pund að þyngd,
og er nú vel geymdur í frysti
hjá Gunnsteini." Úrfrétt í 37.
tbl. BB 1987.
Stórðrunií
ísafjarðarkirkju
„Snemma á mánudagsmorg-
un átti sá hörmulegi atburður
sér stað, að það kviknaði í ísa-
fjarðarkirkju. Kirkjan var vígð
af séra Hálfdáni Einarssyni árið
1863 og er því 124 ára gömul
Allt tiltækt slökkvilið á ísafirði
og íHnífsdal, alls 24menn voru
kallað út um klukkan hálf fmm.
Það tók um eina og hálfa
klukkustund að slökkva stærsta
eldinn, og um sjöleytið hafði
tekistaðslökkvaallaneld. Kom
þá í ljós að gífurlegar skemmdir
höfðu orðið á kirkjunni. Altarið
er brunarústir einar, orgel-
pípurnar hafa greinilega bráðn-
að eins og smjör, og stytta af
Jesú Kristi, sem stóð á altarinu,
sprakk af þvflíkum krafti að bort
úr henni dreifðust um alla
kirkiu." Úr frétt í 40. tbl. BB
1987.
Fyrsta og eina kúiuhúsið
á ísafirði.
Fvrstakúiu-
húsið
„Það hefur vakið athygli
ferðamanna, jafnt sem ísfirð-
inga, að innst á Seljalandsvegi
hefur verið byggt kúluhús.
Eigendur þess eru hjónin Ást-
hildur Þórðardóttir og Elías
Skaftason. Þó húsið sé áberandi
á sinn sérstæða hátt. t'ellur það
samt ótrúlega vel inn í um-
hverfið. Maður fær það á til-
finninguna, að það sé bolti sem
hefur verið hent af þvílíkum
krafti í jörðina, að aðeins
helmingurinn stendur upp úr.”
Úr frétt í 42. tbl. BB 1987.
Fékkhákarí
áfæri
„Hann var fremur óvenju-
legur, at'linn sem Gunnar Valdi-
ntarsson dró á land á bátnunr
sínum, Sigurbjörgu ÍS-411 frá
Flateyri, seinnipart mánudags.
Gunnar hafði verið á handfæra-
veiðunt út af Bjargarvík í
Önundarfirði, þegar eitthvert
stórt kvikindi beit á hjá honum.
Gunnar var einn á bátnum, sem
er lítill Færeyingur, og varð því
að eiga við það sjálfur. Það tók
hann langan tíma að þreyta
skepnuna áður en honum gafst
færi á að skjóta hana í hausinn.
Hann gat ekki náð henni upp í
bátinn og varð því að draga
hana til lands. Þegar í land var
konrið, kom í ljós að dýrið sem
hann hafði krækt í var 140 kílóa
hákarl. Ekki er vitað til þess að
hákarl hafi áður verið veiddur á
færi. A.m.k. ekki á þessum
slóðum.” I'Jrfrétt í 44. tbl. BB
1987.
Bienúinheim-
þrá
„Maður er alltaf með blandna
heimþrá. Það er margt sem
maður hefur hér, en líka margt
sem maður saknar. Við reynum
að fara heim á hverju ári en tvö
árin höfum við ekki komist...
Isafjörður er tilvalinn til staður
fyrir börn að alast upp á. Þar er
svo margt sem heillar barns-
hugann, bæði stutt upp í fjall og
niður á bryggju að dorga og svo
auðvitað skíðaaðstaðan.” Við-
tal í 59. tbl. BB 1987 við Þors-
tein Jóhunn esson, yfirlœkn i og
eiginkonu hans Friðný Jó-
hannesdóttur.
Gottefhann
litirtil
haustsins
„Það var alltaf mikið líf í
mér í æsku. Eg átti það til að
hlaupa rnikið út á götu, án þess
að líta til hægri eða vinstri. Eitt
sinn var það að ég var að hlaupa
yfir Hafnarstrætið að Einar
Ingvarsson, fyrrverandi banka-
stjóri, kom akandi á nýjum bíl.
Hann hafði boðið einhverjum
vini sínum með sér. Þegar hann
kernur að þar sem ég er að
hlaupa yfir götuna, þá munar
litlu að ég verði fyrir honunt.
Ég rétt slepp við hornið á
bílnum. Hann hefur sennilega
tekið einn rúnt niður á höfn og
uppeftiraftur. Þegarhann tekur
til baka að þeim stað þar sem ég
hafði nærri orðið undir bílnum
örskömmu áður, þá er ég enn
að hlaupa yfir götuna. I þetta
sinn slapp ég ekki jafn vel og í
fyrra skiptið. Ég rekst utan í
bílinn og féll við og ligg í
götunni. Einari bregður mikið
við þetta. Hann stekkur út úr
bílnum og beygir sig yfir mig.
Þá ranka ég við mér og hleyp í
burtu. Þá segir Einar: Ég kalla
það gott ef þessi drengur nær
að lifa til haustsins." Viðtal í
60. tbl. BB 1987 við Sigurð
Sigurðsson, Blóma-Sigga.
10 MIÐVIKUDAGUR 16. NÓVEMBER 1994