Bæjarins besta - 01.11.1995, Blaðsíða 4

OHAÐ FRETTABLAÐ
Á VESTFJÖRÐUM
STOFNAD U. NOVEMBER 1984
Óháð vikublað
á Vestfjörðum
TJtgefandi:
H-prent hf.
Sólgötu 9,
400 ísafjörður
s 456 4560
0456 4564
Ábyrgðarmenn:
Sigurjón J.
Sigurðsson
og Halldór
Sveihbjörnsson
TJtgáfudagur:
Miðvikudagur
Netfang: hprent@snerpa.is
Ritstjóri:
Sigurjón J. Sigurðsson
Blaðamaður:
Jóhanna Eyfjörð
Bæjarins besta er aðili að samtök-
um bæjar- og héraðsfréttáblaða
Eftirprentun, hJjóðritun, notkun
ljósmynda og annars efnis er
óheimil nema heimilda sé getið
Ognú
Flateyrl
Apríl 1994. Skíðaparadís ísfirðinga á Seljalandsdal
og sælureiturinn í Tunguskógi í einni svipan auðn
eftir óstöðvandi og engu eirandi ofurkraft náttúru-
aflsins. Snjóflóð. Virtur og vel metinn borgari í valnum.
Janúar 1995. I svartasta skammdeginu er lítið
sjávarþorp, Súðavík við Alftafjörð, þar sem íbúarnir
höfðu allt þar til þessa örlaganóttu notið friðsældar og
öryggis, mann fram af manni, rústir einar. Snjóflóð.
Fjórtán manns létu lífið.
Október 1995. Þótt vetur sé ekki genginn í garð
samkvæmt almanakinu skellur á foráttuveður, líkt og
verst gerist á þeim árstíma þegar dagur er stystur og
allra veðra von.
A Flateyri við Önundarfjörð gerist það sem átti ekki
að geta gerst og engan óraði fyrir. Snjóflóð. A einu og
sama ári er annað þorpið á Vestfjörðum í rústum.
Tuttugu af þegnum þessa litla samfélags létu lífið.
Stórar spurningar vakna. Það verður fátt urn svör.
fJvert og eitt spyrjum við hvers vegna, en fáum
engin svör. Við fáum heldur engin svör við
spurningunum sem hrannast upp í hugum okkar við
slíka atburði.
Harmleikurinn á Flateyri snertir alla þjóðina.
Dagarnir sem liðnir eru frá atburðinum hafa fært
okkur sanninn um, að á slíkum stundum er þjóðin ein
fjölskylda.
Björgunarsveitirnar sýndu hetjudáð. Þær sönnuðu
enn einu sinni hversu mikilvægt það er fyrir þjóð, sem
býr við aðstæður eins og við Islendingar, að eiga
tiltæk slík samtök þegar á bjátar. Frammistöðu þeirra
verður lengi minnst. Björgunarmennirnir, ásamt litlu
ferfættu vinunum okkar, skiptu sköpum. Störf þeirra
verða aldrei fullþökkuð.
Afallið á Flateyri er meira en tjáð verður með
orðum. Mannskaðinn er skarð í litla samfélagið, sem
ekki verður fyllt. I minningu hinna látnu og til hjálpar
þeim er eftir standa tekur þjóðin höndum saman. Og
við eigum víða vini í raun.
Hjól atvinnulífsins eru tekin að snúast á ný á Flateyri.
Það er mikilvægt. Tíminn sker úr um framhaldið.
BB vottar hinum látnu virðingu og sendir
aðstandendum og Flateyringum öllum innilegar
samúðarkveðjur.
s.h.
íbúar vilja samein-
ingusveitaríélaga
í ÁGÆTRI skoðanakönnun
BB í þarsíðustu viku kom sú
ánægjulega niðurstaða í ljós
að íbúar sveitarfélaganna sex
sem kjósa munu unt sam-
einingu 11. nóvember næst-
komandi, vilja sameiningu. Það
er vitlegasta niðurstaðan. Önn-
ur betri er ekki til.
Bæjarins besta hefur unnið
gott starf með skoðanakönn-
unum. Margir deila um ágæti
þeirra, en þær hafa oft farið
mjög nærri lagi um niðurstöðu
kosninganna sem fylgja á eftir.
Hvort þær teljast skoðana-
myndandi eða ekki er erfitt að
dærna um. En reynslan sýnir
að þær endurspegla vilja fólks.
Það ber vitni mikillar skyn-
semi að velja þann kost að kjósa
sameiningu. Fólk gerir sér
grein fyrir því að sveitarfélag
af stærðinni yfir 4.800 rnanns,
er fjárhagslega styrkara en
mjög lítil og hefur auk þess
rneiri burði í samskiptum við
ríkisvaldið.
Það má hins vegar ekki líta á
ríkisvaldið sem keppinaut í
þessum efnum. Bæði ríki og
sveitarfélög hafa sameiginlega
hagsmuni af því að styrkja
byggð með skynsamlegum
hætti, spara fé eða öllu heldur
nýta það betur en hingað til
hefur verið gert.
Einmitt með betri nýtingu
má viðhalda félagsþjónustu án
útgjaldaauka eða bæta við
hana. Þetta skilja þeir sem tóku
þátt í könnun BB. Ljóst er þó
að áhugi er minnstur í Dýra-
firði, á Þingeyri og í Mýra-
hreppi. Væntanlega er þó
íbúum þar, jafnt og annars
staðar, ljóst að samstaða er
nauðsynleg.
Ekki þarf að fara um það
mörgum orðum hve erfitt það
kann að reynast litlum sveitar-
félögum fjarri meginkjarna
íbúanna að keppa við þau stærri
um íbúa. Litlum sveitarfé-
lögum fylgja þó einnig kostir,
en þeir haldast við í einstökum
byggðakjörnum hinna stærri
sveitarfélaga. Við núverandi
aðstæður verða rnenn að til-
einka sér nýjan hugsunarhátt.
Taka verður tillit til minnkandi
skatttekna og jafnframt auknar
kröfur til skóla, heilbrigðis-
þjónustu og samgangna. Bættar
samgöngur sem eru að verða
að veruleika, eru í raun aðal-
atriði þeirrar þróunar sem von-
andi sýnir sig í kosningunum
11. nóvemer 1995.
Þó má ekki gleyma því að
margt er ógert og nútímalíf,
stjórnsýsla og þjónusta eru
alltaf að taka örum breytingum.
Spurningin er sú hvort almenn-
ingur fylgir þeirri þróun.
Skoðanakönnun BB sýnir það
óumdeilanlega að Vestfirð-
ingar skilja sinn vitjunartíma.
Ríkið vill taka þátt í þessari
þróun með opinberum stuðn-
ingi, úr Jöfnunarsjóði sveitar-
félaga. Fólk gerir sér grein fyrir
þessu og metur. Opinbera
stefnumótun vantar þó enn um
það hvemig verja skal fé úr
rfkissjóði til þessara verkefna.
Á að þétta byggð eða ekki? Á
að greiða með slíkri þróun eða
á að láta landsbyggðarmenn
ráða sér sjálfa? Þá og ef ekki
verður nein stefna, er hætt við
að hver bjargi sér sem betur
getur og þeir fari annað sem
eru þess megnugir, en hinir
sem ekki geta það sitji eftir.
Skoðanakönnunin sýnir ótví-
rætt að þeir sem svöruðu hafa
hugsað málið vel. Þess munu
niðurstöður kosninganna bera
merki.
-Stakkur.
Bjarki Rúnar Skarphéðinsson, annar tveggja starfs-
manna sorpbrennslustöðvarinnar Funa sem var við
störf er snjóf/óðið skaii á byggingunni
Hef aldrei lenl í snióflóöi áður en én var
staddur um horð í togaranum IVlargréti
EA, begar hann fékk á sin brotsió í
mvnni Dvrafiaröar í ianúar síðastliðnum
„Vió vorum staddir
upp á næst efstu
hæð byggingarinnar,
inni á skrifstofu
stöóvarstjóra, þegar
snjóflóðið skall á
húsinu. Það kom
mikill hvinur og
sterkur loftþrýstingur,
síðan mikill hvellur
meó brothljóðum.
Það lék allt á reiði-
skjálfi í nokkrar sek-
úndur og síðan kom
dauðaþögn. Það kom
mikið snjókóf inn til
okkar en enginn snjór
að ráði,” sagði Bjarki
Rúnar Skarphéðins-
son, starfsmaður
sorpbrennslustööv-
arinnar Funa í sam-
tali við blaðið á mið-
vikudag í síðustu
viku, en hann var
staddur í stöðinni
ásamt starfsfélaga
sínum, Skúla Skúla-
syni, þegar snjóflóðið
skall á húsinu.
„Ég gerði mér ekki
grein fyrir hvað var
að gerast á meðan
ósköpin dundu yfir en
um leið og allt var
yfirstaðió, heyrði ég
Skúla segja að snjó-
flóð hefði fallið á hús-
ið. Okkar fyrstu við-
brögð voru að kanna
hvort menn væru heilir.
Við vissum að stöðvar-
stjórinn hafði farið með
bifreið stöðvarinnar til
skoðunar, en ekki hvort
hann var kominn aftur
eður ei. Þá skoðuðum
vió skemmdirnar og
ákváðum síóan að láta
vita um flóóið.”
Bjarki sagði að þeir
félagar hefðu skriðið
fram í starfsmannaað-
stöðuna og þaðan upp
á hæðina fyrir ofan þar
sem hann hefði náð
sér í kuldagalla. Síðan
hefðu þeir félagar
haldið út úr bygging-
unni og áleiðis að
Höfða, íbúðarhúsi sem
er utar í firðinum. „Vió
þurftum að skríða
meirihluta leióarinnar
vegna hvassviðris og
þegar við vorum komn-
ir á móts við húsið
Grund, var ákveðið að
Skúli leitaði sér skjóls
þar og að ég héldi
áfram, þar sem ég
treysti mér til að fara
Skúli Skú/ason og Bjarki Rúnar Skarphéóinsson
að Höfða stuttu eftir að snjóf/óðið skaii á Funa.
Bifreið Bjarka Runars lenti / snjofloðinu / siðustu
viku. Hér er Bjarki Rúnar að taka saman
persónu/ega muni eftir að hættuástandi hafði
verið aflýst á föstudag.
hraóar yfir. Ég komst
síðan út að Höfða og
lét lögregluyfirvöld vita
af flóðinu. Þetta var
hrikaleg lífsreynsla og
tilfinningin var ónota-
leg. Maður vissi að það
var ekkert hægt að
gera og því var eina
ráðið að bíða af sér
snjóflóðið. Ég hef
aldrei lent í snjóflóði
áður en ég var stadd-
ur um borð í togar-
anum Margréti EA,
þegar hann fékk á
sig brotsjó í mynni
Dýrafjaróar í janúar
síðastliðinn” sagði
Bjarki Rúnar.
4
MIÐVIKUDAGUR 1. NÓVEMBER 1995