Víðförli - 01.12.2003, Qupperneq 10

10
VÍÐFÖRLI
22. ÁRG. 4. TBL.
Hið heilaga
í lífi flestra er eitthvað sem kalla má eða kallað er heilagt.
Það hefur verið tekið frá og enginn óviðkomandi má snerta
það eða spilla því. Hið heilaga er þannig oft nefnt á nafn án
þess að alltaf sé augljóst hvað býr að baki, eða hvort um
er að ræða sameiginlegan skilning. Við heyrum og lesum
jákvæðar og neikvæðar setningar á borð við: ,,Það er mér
heilög stund“, eða: „Er þeim ekkert heilagt?“.
Trúarlega skoðað er upphaf hins heilaga hinn heilagi
Guð. Hið heilaga er það sem sérstaklega er tekið frá fyrir
hann eða hann hefur sjálfur tekið frá. í bréfum postulanna
í Nýja Testamentinu eru þau sem tekið hafa trú á Jesú Krist
ávörpuð sem hin heilögu.
Jesús segir sjálfur: „Þér hafið ekki útvalið mig, heldur hef
ég útvalið yður. Ég hef ákvarðað yður til að fara og bera
ávöxt, ávöxt, sem varir, svo að faðirinn veiti yður sérhvað
það sem þér biðjið hann um í mínu nafni.“ Jh.15.16.
Við berum börn til Jesú Krists að hann helgi þau í heil-
agri skírn. Við göngum saman fram fyrir auglit hans og
biðjum hann að helga hjúskap okkar og hjálpa okkur við að
stofna kristið heimili í heilögu hjónabandi.
Nálægðin við hinn heilaga Guð kallar fram vitundina um
hið heilaga og vekur löngun til að láta það hafa áhrif á líf
sitt og hugsun. Það er kallað helgun.
Hugmyndir kristinnar kirkju um hið heilaga mótast fyrst
og fremst af því að Guð er heilagur.
Það er grundvallar eiginleiki Guðs. Upphaf hins heilaga
er hinn heilagi Guð. Hann er algjörlega annars konar en
mannfólkið og heimurinn sem við höfum aðgang að og þó
hefur hann gjört manninn í sinni mynd; hann gjörði þau karl
og konu.
Guð sagði: „Ég er Guð, en ekki maður. Ég bý á meðal
yðar sem heilagur Guð.“ (Hós. 11.9)
Vegna helgi sinnar sem öllu er æðri á jörðu, er umhverf-
is Guð sérstakur helgidómur, Það er staður sem öllum
mönnum er lokaður og enginn maður fær að ganga inn í:
Guð sagði (við Móse): „Gakk ekki hingað! Drag skó þína af
fótum þér, því að sá staður, er þú stendur á, er heilög jörð.“
(2M 3.5)
Hina heilögu nærveru sína tjáir Guð í móðurlegri um-
hyggju og föðurlegum áminningum:
„Og sjá, Drottinn gekk fram hjá, og mikiil og sterkur
stormur, er tætti fjöllin og molaði klettana, fór fyrir Drottni,
en Drottinn var ekki í storminum. Og eftir storminn kom
landskjálfti, en Drottinn var ekki í landskjálftanum. Og eftir
landskjálftann kom eldur, en Drottinn var ekki í eldinum. En
eftir eldinn heyrðist blíður vindblær hvísla. Og er Elía heyrði
það, huldi hann andlit sitt með skikkju sinni, gekk út og
nam staðar við hellisdyrnar. Sjá, þá barst rödd að eyrum
honum og mælti: Hvað ert þú hér að gjöra, Elía?“ (I.Kon.
19. 11-13)
,,Þá yfir löndin stormur geisar stríður,
með sterkum róm hann boðar almátt þinn,
og þá um vanga blærinn leikur blíður,
hann boðar þú sért Ijúfur faðir minn“.
(Valdimar Briem, Sb 20,4.).
Kristján Valur Ingólfsson
Kirkjusel í Fellabæ
Þann 16. nóvember síðastliðinn vígði Bisk-
up íslands nýja safnaðaraðstöðu í Fellabæ.
Um er að ræða 200 fermetra húsnæði sem
skiptist í safnaðarsal, fundaherbergi og skrif-
stofu ásamt eldhúsi og góðri geymslu. Þetta
húsnæði er hið glæsilegasta og bætir úr brýnni
þörf fyrir kirkjulegan samverustað í Fellabæ, en
sóknarkirkja Ássóknar í Fellum er á Ási í um 15
km fjarlægð frá þéttbýlinu. Auk þess er það
góð og þörf viðbót fyrir sameiginlegt starf
prestakallanna þriggja á Héraði.
Hið nýja hús köllum við Kirkjusel, okkur
finnst það vel við eiga, þar sem mörg bæja-
nöfn í Fellahreppi enda á -sel. Auk Biskups og
sóknarprests þjónuðu við athöfnina þau sr. Jó-
hanna I. Sigmarsdóttir og sr. Vigfús Ingvar
Ingvarsson, kirkjukór Ássóknar söng undir
stjórn organistans Kristjáns Gissurarsonar.
Lára G. Oddsdóttir