Bæjarins besta - 21.12.2000, Blaðsíða 7

Rúnar Helgi Vignisson:
nar. Þær reynast vera að mestu
með sín föt, það vantar að
vísu bol af Dísu. Oli kemur
og klæðir sig í buxur og bol.
Eftir stend ég buxnalaus.
Hlaupum á eftir kvikindinu,
segir Óli. Við verðum að passa
upp á lyklana.
Hvutti fer ekki langt á með-
an við erum að troða okkur
blautum í fötin. Hann húkir
ögrandi úti á túni, enn með
ránsfenginn í gininu. Við reyn-
um nú öll að ná buxunum af
honum, förum fyrst að honum
með blíðmælum, en þegar það
gengur ekki gerumst við
hvassyrtarr Við reynum að
umkringja hann, reynum að
króa hann af, reynum að koma
honum á óvart, reynum að
stökkva á hann. Ekkert gengur
og mér orðið kalt á lærunum.
Við erum farin að fórna hönd-
um þegar við heyrum kallað:
Eró! Komdu hérna, Eró mín!
Um leið sleppir seppi fötunum
og hleypur heim að bæ þar
sem við sjáum konu standa í
dyrunum á náttslopp. Eg hleyp
eftir buxunum og treð mér í
þær, léttir þegar ég finn bíl-
lyklana í vasanum. Laugin er
opin á daginn! kallar konan
og lokar dyrunum.
Eg fer nú ekki í þessa laug
neitt á næstunni, segi ég.
Pungurinn næstum frosinn
undan mér.
Þetta vildirðu!
Þetta var Erótík, segir Óli.
Nei, þetta var sko ekki það
sem ég vildi.
Þú vildirbarafáað sjáGuju
bera, mætti segja mér það.
Svona krakkar, segir Óli.
Mér er alveg sama hver sér
mig bera, segir Guja. Þú mátt
horfa eins og þú vilt. Loftur
minn.
Þið voruð nú komin í gírinn,
sýndist mér, segi ég.
Ætli þig hafi ekki langað til
að vera með, gæti best trúað
því, segir Dísa.
Ég heyri blóðið duna í eyr-
um mér.
Eigum við nokkuð að vera
að gera meira úr þessu en efni
standa til. Það er nú nóg samt.
Við ökum þegjandi að
Görðum, nerna ég kveiki á
útvarpinu. Þegarþangaðkem-
ur er bústýran kornin á stjá.
Góðan daginn! segir hún
hressilega. Þið hafið drifið
ykkur á jökulinn?
Hvort við gerðum, segir Óli.
Fengum þetta fína veður og
alveg frábært útsýni.
Því skal ég trúa. Það er fátt
stórkostlegra en að ganga á
jökulinn í góðu veðri. Funduð
þið ekki kraftinn?
Jú, svei mér þá, segir Guja.
Maður er allur einhvern veg-
inn endurnærður.
Já, nú skuluð þið passa ykk-
ur, segir bústýran og horfir
meira á okkur strákana en
stelpurnar. Það hafa mörg
börn kornið undir hérna. Það
gerir krafturinn frá jöklinum.
í fyrra kom hingað þýskt par
með sjö ára dóttur sem varð
til hjá okkur. Fólk verður svo
náttúrumikið hérna undir
Jökli.
Því skal ég trúa, segir Óli.
Ætli stelpan sé þá ekki búin
að eignast lítið systkini núna.
Ég rnæti glettnislegum aug-
um Guju.
Hef ekki frétt af því, en
þessi hjón voru reyndar í eldri
kantinum til þess. Það hafði
ekkert gengið hjá þeim að
eignast barn, en svo kom þessi
stelpa eftir dvölina hérna.
Þarna sjáiði! Þið skuluð bara
passa ykkur!
Selurðu verjur? spyr Óli.
Ég brosi og svipast um eftir
Dísu, sé þá bara karl bústýr-
unnar og sýnist hann vera
miklu eldri en hún. Ég fer inn
á herbergi og fmn Dísu þar,
hún er á leið í bað og lætur
sem hún hafi ekki orðið vör
við mig.
Má ég korna með þér?
Ég vil fara ein núna.
Ég skil. Það er frostið.
Hvernig er spáin, hvað á það
að standa lengi í þetta sinn?
Svo rnaður geti gert sínar ráð-
stafanir.
Láttu ekki svona.
Má ég benda þér á að það
var ég sem fór verst út úr
þessu. Litli maðurinn hvarf
næstum því, honum varð svo
kalt.
Mátulegt á hann.
Fyrir hvað eiginlega? Ekki
var það mín hugmynd að fara
í pottinn.
Nei, en þú tókst sérdeilis
vel í hana.
Og hvað með það. Ég held
það sé í lagi að sprella svolítið
annað slagið.
O, ætli það hafi verið aðal-
ástæðan. Ég hef séð hvernig
þú mælir Guju út, tekur ekki
augun af henni.
Láttu ekki svona. Ég er nú
að horfa á þig núna.
Allt er hey í harðindum.
Hvað er eiginlega að? Af
hverju læturðu svona við mig?
Sýni ég þér ekki nægan
áhuga?
Hún er ekki með maga eftir
barneignir. Eða brjóst sem
búið er að sjúga. Nei, hún er
ung og fersk með stinnan
maga og þrýstin brjóst.
Ég get svo svarið það. Hvað
er eiginlega með þig? Hef ég
verið að setja út á þig? Ég veit
ekki betur en ég sýni þér meiri
áhuga en þú kærir þig um.
Af hverju ertu þá að horfa
svona á hana?
Ég horfi ekkert „svona“ á
hana, hvað sem það þýðir. Það
er ekki eins og ég snúi mig úr
hálsliðnum við að horfa á
hana. En ég horfi auðvitað á
hana þegar hún er beint fyrir
framan nefið á mér eða þegar
ég er að tala við hana.
Þú veist vel hvað ég meina.
Viðurkenndu það bara, þú
dauðöfundar Óla.
Vitleysa. Ég elska þig og
þinn líkama, ekki síst af því
þú hefur borið börnin okkar
undir belti. En þú getur ekki
ætlast til þess að ég gangi
með bundið fyrir augu þegar
aðrar konur eru nálægt.
Það var enginn að tala um
það. Þetta er bara svo aug-
ljóst.
Ég vissi það ekki.
Þú vissirþað ekki, nei. Gerir
ekki einu sinni tilraun til að
hemja græðgina í augunum.
Þú ættir að vita best hvað
ég á erfitt með að hemja augun
þegar falleg kona blasir við,
ég tala nú ekki um ef hún er
nakin.
Hún sápaði sig hátt og lágt.
Segir þetta ekkert? spurði
ég og sýndi henni það sem til
tíðinda hafði borið.
Hvað veit ég nema hún eigi
þetta.
Þegar ég horfi á þig!
Þú gætir horft á mig og
hugsað um hana, það vefst
líklega ekki fyrir manni eins
og þér.
Dísa!
Ég tróð mér undir sturtuna
hjá henni og reyndi að kyssa
hana.
Ekki!
Svona, verum nú vinir. Við
eigum þessi börn saman og
skuldum þeim að vera al-
mennileg hvort við annað. Er
það ekki?
Jú, alvitri sögumaður.
Ég strauk hana blíðlega,
bakið og rassinn, en þegar ég
nálgaðist skaut hennar sagði
hún aftur: Ekki! og fór úr sturt-
unni. Ég sagði ekkert, sápaði
mig nú sjálfur hátt og lágt. Ég
heyrði hana setja innlegg í
nærbuxurnar og fara svo fram
án þess að segja stakt orð.
Mér var skapi næst að hreyta
einhverju í hana. Ég fór að
hugsa um Guju og Óla, þóttist
viss um að staðan væri öðru-
vísi hjá þeim, að nú væru þau
að ljúka því sem hófst í pott-
inum. Á rneðan ég stóð í stríði
við eiginkonu mína og barns-
móður.
Ég þurrkaði mér og fór
nakinn fram. Hún lá ofan á
sænginni og las í bók. Þegar
ég sá hana liggja þarna fann
ég girndina þjóta um mig, eins
og ég hefði fengið ástarlyf í
æð. Og án þess að hugsa gekk
ég að henni. þreif í nærbuxur-
nar og reyndi að svipta þeim
niður um hana. Það gekk ekki
í fyrstu tilraun því hún streitt-
ist á móti. Hættu þessu! sagði
hún. En ég var heltekinn og
reif þær af henni, sökkti mér
svo í skaut henni. Hún var
með fæturna saman, en ég ýtti
þeim sundur af ákveðni og
stakk tungunni á milli þeirra.
Hættu þessu! sagði hún og
reyndi að ýta mér burt, en ég
beitti líkamlegum styrk og
reyndi hvað ég gat að ná
skauti hennar, vissi hvað
henni þótti gott að láta gæla
við sig, vissi að hún varð
oft stíf af spenningi og
æsingi. Ah, eiginkonan
mín, sagði ég móður, eigin-
konan mín. Þú átt mig ekki,
sagði hún. Ég verð að fá
þig, sagði ég og fannst hún
slaka ofurlítið á svo ég
færði mig snöggt ofar og
reyndi að þröngva mér inn
í hana, hamslaus af ástríðu.
Ó, ég elska þig og þrái,
sagði ég og reyndi að kyssa
hana á munninn. I staðinn
kyssti ég hana áfergjulega
á hálsinn og saug eyrna-
sneplana og reyndi að
þröngva mér inn. Ég var
kominn á réttan stað, en
hún var enn stíf og ekki
mjög rök svo það var erfitt.
Þá greip ég þéttingsfast um
lærin á henni og reyndi að
spenna þau betur sundur,
hnykkti mér inn um leið.
Ég verð, stundi ég. Verð!
Ég var óvenjufljótur að
fá það og lyppaðist niður
með lafandi tungu. Um leið
tók ég eftir því að hún grét,
en það var löngu hætt að fá
tiltakanlega á mig, hún var
svo tilfinninganæm, grét
oftast nær í fullnæging-
unni.
Maður verður svo nátt-
úrumikill undir Jökli,dæsti
ég. Það er engin lygi. Og
Jónsmessunótt þar að auki,
ég varð bara að fá þig. Þú
ert svo hrikalega sexí. Skil-
urðu það núna? Ha? Er ekki
annars allt í lagi?
S o f Utvegsmannafélag Vestfjarða
Aðalstrœti 24 - Isafirði ÍSLANDSBANKI
ðendum okkar bestu óskir um gleðilega jóla- og nýárshótíð j Óskum viðskiptavinum okkar, starfefólki og landsmönnum
og þökkum órið sem er að líða. V | ^ öllum, gleðilegra jóla og farsaeldar ó komandi óri.

Illi
Óskum viðskiptavinum okkar ó Vestfjörðum og lancLsmönnum
öllum, gteðilegra jóla og farsaeldar ó komandi óri.
SUÐAVIK
Súðavíkurhreppur
ðendum okkar bestu óskir um gbðilega jóla-
og nýórshótíð og þökkum órið sem er að líða.
FIMMTUDAGUR 21. DESEMBER 2000
7