Bæjarins besta - 21.12.2000, Side 18

Minkurinn
Fram af Ögri er hólmi þar
sem fyrrum var þokkalegt æð-
arvarp. „Það er orðið lélegt
núna síðan minkurinn fór að
grassera hér“, segir Halldór
bóndi. Minkurinn mun hafa
komið í Djúpið um eða upp úr
1960 og talsvert ber á honum.
„Já, það er mikið um hann
hérna. Hann hefur alltaf eitt-
hvað úr sjónum.“
Stundum kemur fyrir að ek-
ið er yfir minka á þjóðvegin-
um í myrkri. Þegar bílljósin
lenda á þeim er eins og þeir
frjósi. Þá horfa þeir síðustu
andartök ævinnar blindir og
skelfmgu lostnir í ofurbjört
ljósin og hávaðann sem nálg-
ast og liggja svo dauðir á veg-
inurn þegar náttmyrkrið um-
lykur þá á ný. Þetta henti eitt
sinn í Hestfirðinum þann er
þetta færir í letur.
Vegir og sími
Vegasambandið frá Ögri til
Isafjarðar opnaðist ekki fyrr
en komið var nokkuð fram á
áttunda áratug aldarinnar eða
sjálft þjóðhátíðarárið 1974.
Fram að því voru kaupstaðar-
ferðir farnar með Djúpbátn-
um. Hann kom jafnan tvisvar
í viku nema um hásumarið
þegar hann var í bílaflutning-
um. Eftir að vegur kom í Ögur
innan úr Djúpi var báturinn
þar daglega á sumrin. Þá var
hægt að aka yfir Þorskafjarð-
arheiði og hvert á land sem
var en bflarnir voru ferjaðir
milli Isafjarðar og Ögurs.
Ekki er komið GSM-síma-
samband íDjúpinu. Sjálfvirk-
ur sími kom þar fyrir um
fimmtán árum. Aður var þar
sveitasími eins og tíðkaðist
lengstum hérlendis og loftlín-
ur um allar sveitir og mjög
mikið var um bilanir að vetr-
inum. Halldór annaðist lengi
eftirlit með símanum og lag-
færingar á honum. Leifur son-
ur hans man eftir ákaflega
sniðugu tæki, að honum
fannst sem litlum púka, sem
var eins konar farsími löngu
fyrir tíð nútíma farsíma. Pabbi
hans notaði þetta tæki til að
prófa hvort símasamband
væri komið á þegar hann var
við línur fjarri öðrum símum.
Hann klifraði upp í næsta
staur, setti klemmur á vírana
og hringdi.
Halldór segir að útvarp hafi
alla tíð náðst vel í Ögri. Sjón-
varp kom líka snemma þegar
endurvarpsstöð var sett upp í
Bæjurn á Snæfjallaströnd. En
þeirn sem horfa á sjónvarp
við innanvert Isafjarðardjúp
fækkar ár frá ári. Og Halldór í
Ögri er orðinn sextíu og sjö
ára gamall.
Það má
mikið breytast...
- Prestar þurfa að hætta
störfum sjötugir, samanber
séra Baldur í Vatnsfirði. Ekki
gilda slíkar reglur um íslenska
bændur. Hvað um þig?
„Það er nú ekki búið að
dagsetja neinn endapunkt á
mínum búskap. Ætli það fari
ekki bara eftirheilsufari næstu
árin. Nei, ekki hefur ennþá
verið sett neitt aldurstakmark
á bændur. En menn búa nú
varla neitt sem heitir mikið
eftir sjötugt. Og kannski
ástæðulaust.“
- Sérðu það fyrir þér að
einhver taki við búskapnum
hér í Ögri?
„Nei, ég sé það ekki. Það
má mikið breytast í þjóðfé-
laginu ef það á að geta gerst.“
Heim aftur
Það er orðið bjart af degi
þegar haldið er út með Isa-
fjarðardjúpi á ný. Og þó er
varla hægt að segja að það sé
bjart. Himinninn er þungbú-
inn og allt er einhvern veginn
gráleitt og rennur saman í eitt.
Helst að svartar klappirnar við
fjöruborð skeri sig úr grám-
anum.
Ferðin til baka er ólíkt við-
burðaríkari en aksturinn inn
eftir og leiðin fjölfarnari. Öku-
maður mætir einum bfl á leið-
inni til Súðavíkur og meira að
segja tveimur í viðbót áður en
komið er á ísafjörð. Enginn
minkur verður á vegi hans að
þessu sinni.
Að mestu virðist heimurinn
í fjörðununt við Djúp eins og
í árdaga.
Er þeini treystandi?
„... Dið hafið með
perðum ykkar svipt
fólkið lífsbjörginni"
Jón F. Þórðarson á Isafirói skrifar
um málefni Orkubús Vestfjaröa
Áður en haninn galar tvisv-
ar munt þú afneita mér þrisvar,
sagði Jesú Kristur við Pétur
postula í garðinum Getse-
mane nóttina fyrir krossfest-
inguna. Sveitarstjórnarmenn
eru í samningum við ríkið um
sölu OrkubúsVestfjarða. Okk-
ur var lofað að við fengjum að
fylgjast með gangi viðræðna
og að nokkur tími mundi líða
þar til endanleg ákvörðun yrði
tekin urn sölu eða ekki sölu.
Þessu viljum við trúa í leng-
stu lög. Þó hvarflar að ýmsum
að ákvörðun um sölu sé þegar
tekin og við andófsmenn verð-
um sviknir. Vonandi eru þetta
getgátur sem eiga ekki við
rök að styðjast.
Stjórnarformaður Orkubús-
ins hefur lýst yfir fullum
stuðningi við sölu og er það
furðulegt þegar stjórnarmaður
í einu fyrirtæki leggur sig í
líma til að leggja niður fyrir-
tæki, sem honum er trúað fyrir
að leiða. Ef stjórn Orkubúsins
er ekki sama sinnis og for-
maðurinn ætti hún að reka
hann á stundinni. Hann var
örugglega ekki ráðinn með
það vegarnesti að farga fyrir-
tækinu. Þetta minnir rnann
óneitanlega á, þegar Hörður
Sigurgestsson þáverandi for-
stjóri Eimskips varð formaður
í Pólstækni, einungis til að
leggja það góða vestfirska fyr-
irtæki niður vegna samkeppn-
innar við Marel.
Þáttur forseta
bæjarstjórnar
Forseti bæjarstjórnar, Birna
Lárusdóttir, segist vera orðin
leið á að binda á sig gatslitna
skó en líkir söluandvirði
Orkubúsins við nýja sóla sem
hún gæti gengið á AÐEINS
LENGUR en tekur jafnframt
fram að ekki sé hægt að lofa
VARANLEGRI LAUSN. Ef
hún nennir þessu ekki lengur,
þá getur hún sagt af sér. Það
ættu fleiri að gera sem eru í
svipuðum hugleiðingum. Það
er engin skömm að því undir
þessum kringumstæðum.
Slíkt hefur áður gerst við
svipaðar aðstæður. Það var
árið 1662 viðerfðahyllinguna
í Kópavogi. Báðir lögmenn
Islands sögðu af sér til að
þurfa ekki að skrifa undir
erfðahyllingu til einvaldskon-
ungsins Friðriks III og afsala
sér jafnframt fornum þjóðrétt-
indum. Árni Oddsson, virtasti
lagamaður landsins, var samt
fenginn til að draga afsögn
sína til baka en skrifaði grát-
andi undir ásamt Brynjólfi
biskupi Sveinssyni en danskir
dátar beindu að þeim gapandi
byssukjöftum á meðan.
Nú er ekki beint byssukjöft-
um að sveitarstjórnarmönnum
en Henrik Bjelke nútímans
setur á þá þumalskrúfur í nafni
Jöfnunarsjóðs og herðir að.
Munurinn er ekki annar en sá,
að í stað gapandi byssukjafta
er það þumalskrúfa og nú er
það ekki danskt vald heldur
íslenskt vald sem heldur á
vopninu.
Forseti bæjarstjórnar vef-
engir undirskriftasöfnunina
þar sem hátt í þúsund manns
skrifuðu undir mótmæli við
sölu Orkubúsins. Hún heldur
því fram, að fólk hafi ekki
verið að mótmæla sölu Orku-
búsins heldur hvernig fénu
yrði varið sem fyrirþaðkæmi.
Vitnar hún í yfirskrift undir-
skriftalistanna. Þetta er hár-
togun og rnóðgun við þann
fjöldafólks, sem skrifaði und-
ir, og lítilsvirðing við lýðræð-
ið.
V estljarðadúsan
Það vita allir, að hugsanleg
kaup ríkisins á Orkubúinu er
dulbúinVestfjarðaaðstoðeinu
sinni enn. Hin nýjaVestfjarða-
aðstoð gengur undir nafninu
Vestfjarðadúsan. Hún er dul-
búin leið til að koma nokkrum
milljónum inn í galtóma sveit-
arsjóðina, nokkurs konar
neyðaraðstoð, þar sem sveitar-
sjóðirnir eru að komast í þrot
og eru þegar komnir í þrot. En
nú er hin nýja Vestfjarðaað-
stoð háð þeim skilyrðum, að
ríkið fái afhentar eignir við-
komandi sveitarfélaga ef ein-
hverjar eru. Hvað um þau
sveitarfélög sem engar eignir
eiga? Þau fá eflaust enga að-
stoð. Væri nú ekki nær að
hætta að taka brauðið frá börn-
unurn og kasta því fyrir
hunda?
Þingmenn íslands, þið sem
öllu ráðið og öllu stjórnið með
þeim lögum og reglugerðum
sem þið setjið okkur fólkinu í
landinu, þið hafið með gerð-
um ykkar svipt fólkið lífs-
björginni, eignunum og kosn-
ingaréttinum. Og ekki síst
voninni sem ykkur er að takast
að hafa af fólkinu líka og þá
er fokið í flest skjól. Mikil er
ábyrgð ykkar.
Við erum að aðstoða van-
þróuð ríki úti í heimi. Aðstoð-
in byggist yfirleitt á því að
gera fólkinu kleift að hjálpa
sér sjálft. Hér er öðruvísi hátt-
að. Hér erurn við svipt lífs-
björginni, sem við höfum lifað
á í 1000 ár. Síðan er stungið
upp í okkur dúsu til að deyfa
sárustu hungurverkina.
Aðförinni að landsbyggð-
inni má líkja við það, að skera
mann á háls aftan frá með
bitlausum hníf. Þetta er seig-
drepandi, sársaukafull og
ómannúðleg aðferð en endar
að sjálfsögðu með því að
manninum blæðir út.
Eina leiðin
sem virkar
Ég hef áður bent á, að það
er ekki nema ein og aðeins
ein leið út úr vandanum, og
hún er sú að auka atvinnu og
atvinnurekstur á svæðinu.
Aðrar leiðir skila engu og
auka ekki tekjur sveitarsjóð-
anna. Sumir telja það ekki
hægt við núverandi aðstæður.
En á þennan þátt verða sveitar-
stjórnir að einblína. Mál mál-
anna í sérhverju byggðarlagi
hafa ætíð verið atvinnumálin.
Nú er eins og þau hafi fallið í
skuggann fyrir öðrum verk-
efnum, sem eru aðeins til út-
gjalda fyrir sveitarsjóðina en
gefa ekkert í kassann.
Hvernig kom Roosevelt
Bandaríkjamönnum út úr
kreppunni miklu á fjórða ára-
tug aldarinnar? Þá var ástand-
ið hrikalegt í Bandaríkjunum.
Hann lét hefja miklar fram-
Fjórðungssjúkrahúsið á ísafírði fær fæðingarsírita á næsta ári
Hita- og súrefniskassi fyrir
nýbura tekinn í notkun
Fæðingardeild Fjórð-
ungssjúkrahússins á Isa-
firði hefur tekið í notkun
nýjan súrefnis- og hita-
kassa fyrir nýbura.
Kassinn er af gerðinni
Drager 8000IC og talinn
einn sá besti í heimi.
Fullbúinn kostaði kassinn
um 1,2 milljónir án virð-
isaukaskatts og var
greiddur með söfnunarfé.
„Safnað var peningum til
kaupa á þessum kassa og
fæðingasírita. Nú er
kassinn kominn en tafir
urðu á afhendingu fæð-
ingasíritans. Á meðan
hefur krónan fallið mikið í
verði og síritinn því orðið
dýrari“, segir Sigríður
Olöf Ingvarsdóttir, ljós-
móðir. Hún kveðst reikna
með því að síritinn kosti
hátt í tvær milljónir og
komi snemma á nýju ári.
Þá verður haldið lítið hóf
fyrir þá sem gáfu í söfnun-
ina, segir hún. Þeir
peningar sem söfnuðust
voru sérstaklega ætlaðir til
kaupa á þessum tækjum.
Sigríður Olöf minnir þó á,
að söfnunarreikningurinn
0556-14-100470 verður
áfram opinn fyrir vel-
unnara fæðingardeild-
arinnar sem þarf alltaf á
nýjum tækjum að halda.
Sigríur Olöf Ingvarsdóttir við nýja súrefnis- og hitakassann.
18 FIMMTUDAGUR 21. DESEMBER 2000