Rauði borðinn : fréttabréf alnæmissamtakanna á Íslandi - 01.12.2007, Blaðsíða 11

kvöld í mánuði, Oft taka þau slík skref eftir að hafa komið í
viðtöl á spítalann nokkrum sinnum og öðlast smá sjálfstraust
og áræðni að nýju. Komi þau í hópinn gengur öll vinna með
eigin fordóma og jákvæða aðlögun að sjúkdómnum miklu
betur og hraðar fyrir sig, Það er mikill léttir í því fólginn að
hitta aðra sem eru í sömu stöðu og maður sjálfur og margt
hægt að læra af þeim sem lengra eru komnir. Hópavinnan
hefur hvetjandi áhrif og gefur von og trú á framtíðina.
Þetta ár hefur verið óvenjulegt að því leyti hve margir hafa
greinst með hiv eða 12 manns. Þar af hafa nokkrir sýkst
vegna notkunar óhreinna sprauta og sprautunála. Þau þurfa
oft á tíðum á enn meiri aðstoð og eftirfylgni að halda en aðrir
því vandi þeirra er gjarnan djúpstæður og margþættur og
neysla jafnvel ennþá til staðar.
Úfclendingan
I hópi hiv-jákvæðra eru einnig útlendingar frá ýmsum
heimsálfum. A hverju ári greinast nokkrir slíkir, oft við
reglubundna heilbrigðisskoðun þegar þeir koma til landsins.
Tali þeir önnur tungumál en ensku er notast við túlk í
viðtölunum en ferlið er annars hið sama og fyrir aðra nýgreinda
einstaklinga. Komi þeir frá heimsálfum eða löndum sem eru
komin stutt á veg við að fást við hiv-vandann eru þeir gjarnan
verr upplýstir um sjúkdóminn en Islendingar. Greiningin
verður því gjarnan til þess að þeir óttast mjög um líf sitt og að
vera hafnað af sínum nánustu. í heimalandinu deyja kannski
margir fljótlega eftir greiningu. Þetta gerist á sama tíma og
mörg hver töldu að nýtt og betra líf væri um það bil að hefjast
við flutning hingað til lands, Sjúkdómsgreiningin er þeim því
í fyrstu nær alltaf mikið áfall ogþeir þurfa ríkulegan stuðning
og upplýsingar um sjúkdóminn. Þeir óttast viðbrögð
makans, að sjúkdómsgreiningin berist til landa þeirra sem
eru búsettir hér á landi og til foreldra þeirra og fjölskyldna
í gamla heimalandinu. Þau ganga oft úr frá því sem vísu að
upplifa höfnun frá öllum þessum aðilum og eiga það því til
að einangrast mikið með sjúkdóminn. Oft er það bara maki
og fáeinir sérfræðingar sjúkrahússins sem vita um hann. Það
mæðir því mikið á þessum aðilum að veita öfluga og góða
þjónustu. Tali þeir ensku stendur þeim til boða að koma inn
í hópavinnuna mína eins og aðrir. Tali þeir önnur mál hef
ég tengt þá við aðra hiv-jákvæða einstaklinga frá sama landi
eða sem kunna tungumál þeirra. Hefur það verið þeim mikill
léttir og hjálp hafi þeir treyst sér til að taka slíkt skref.
Hugleiðingar
Mér finnst að með árunum ríki stöðugt meiri bjartsýni meðal
hiv-jákvæðra. Fólk trúir á mátt lyfjanna og reynir að huga
vel að inntöku þeirra. Það er líka upp til hópa farið að lifa
fyllra lífi hvort sem það er til vinnu, í skóla, sem öryrkjar
eða í frítímanum. Eigi ég að vera svolítið gagnrýnin þá vinna
menn allt of mikið, eins og fólki hér á landi hættir til að gera.
Ekki hefur mér sýnst hiv-jákvæð vera meira frá vinnu vegna
veikinda en aðrir. Þótt ,,kynl ífsmarkaðuri n n“ geti verið hiv-
jákvæðum erfiður finnst mér fólk almennt ekki vera að gefast
upp. Það tekur sér kannski góðar pásur en heldur svo áfram.
Fólk sem ég þekki til er upp til hópa „gengið út“, sérstaklega
gagnkynhneigðir. Flestir búa með ósmituðum einstaklingum,
aðrir með öðrum hiv-jákvæðum eintaklingum. Nær 15 börn
hafa komið í heiminn á undanförnum árum, öll ósmituð,
en nánast allar stelpurnar í hópnum mínum hafa verið að
eignast börn. Þessi kærkomnu börn vísa foreldrum sínum
svo sannarlega veginn í lífinu og gefa þeim styrk og trú á
framtíðina.
Ég hef á tilfinningunni að „kynlífsmarkaðurinn“
hjá hommunum sé oft erfiðari viðfangs en hjá þeim
gagnkynhneigðu. Það eru að minnsta kosti ekki margir
sem ég þekki til „gengnir út“ þótt einhverjir þeirra væru svo
sem alveg til í það. En auðvitað á það alls ekki við um alla.
Ástæðurnar fyrir þessum erfiðleikum eru vafalaust margar.
Ein af skýringunum gæti verið að heimur homma hér á
landi er svo miklu minni en heimur gangkynhneigðra. Því
verða möguleikarnir á nánum kynnum minni og allt miklu
gegnsærra. Hiv-jákvæðir hommar fara því oft í heimsókn
til annarra landa, aðrir hafa flust þangað. Áhugavekjandi
gæti verið að þekkja betur þær hindranir sem hiv-jákvæðir
hommar verða fyrir hér á landi. Ekki má gleyma því að sumir
kjósa frekar að vera einir því það gefur meðal annars meira
frelsi á kynlífssviðinu. Einnig getur það hentað betur út frá
vinnu, hugðarefnum, afahlutverkum og fleiri slíkum þáttum
eins og meðal gagnkynhneigðra einstaklinga.
Hiv varðar okkur öll! Það hafa verið mikil forréttindi að
fá þessa innsýn inn í þennan oft hulda heim sem þegar allt
kemur til alls iðar af lífi, grósku og einstöku mannlífi. Eg vil
þakka ánægjulegt samstarf sem hefur einkennst af einlægni
og hlýju og svo sannarlega orðið þess valdandi að ég hef
þroskast og þróað mig í mjög svo áhugaverða starfi. Lengi lifi
Ijölbreytileikinn og gleðin í hópi luv-jákvæðra á íslandi!