Rauði borðinn : fréttabréf alnæmissamtakanna á Íslandi - 01.12.2007, Qupperneq 25

HogS Allir brynja sig með einhverjum hætti. Við gætum
ekki starfað sem læknar ef við legðumst niður í sorg og sút.
Það er okkar hlutverk að standa á einhvern hátt uppi og
uppréttir þótt á móti blási og þetta lærist í starfinu, yfirleitt,
Fólk á gjörgæslu lærir þetta Þetta er aðferð til þess að lifa af.
Stundum verður pínulítil hjónabandslykt af þessu sambandi
læknis og sjúklings og því fer fjarri að skilnaðir séu óþekkt
fyrirbæri. Sjúklingar skipta um lækni, í góðri sátt vonandi,
vegna þess að kemistrían verður að vera rétt - kemistrían milli
læknisins og sjúklingsins - annars er lítið hægt að gera.
Böm hiv-jákvæðra eru mesti gleðigjafinn
S Þegar ég lít til baka eru barneignir trúlega það
gleðilegasta sem fylgt hefur í kjölfar nýrra lyfja. Það kom fyrir
hér áður, en þó eftir að við höfðum fengið einhver lyf í hendur,
að hiv-jákvæð kona varð barnshafandi. Á þeim tíma var það
skylda að leggja að konunni að fara í fóstureyðingu. Það var
mjög sárt og tók á alla. Þetta var viðhorfið á þeim tíma. Síðan,
eftir að lyfin þróuðust hafa viðhorfin breyst. Vissulega er valið
alltaf fyrir hendi og mögulegt. Konan hefur alltaf valið en
áhættan er afar lítil hjá okkur í dag, það þarf ekki að þrástagast
á því að nauðsynlegt sé að fara í fóstureyðingu. Ekkert barn
hér á landi hefur fæðst sýkt!
H Tveir sjúklingar urðu blessunarlega ástfangnir og
hófu samband sem leiddi til barnsfæðingar. Móðirin kom
síðan upp á skrifstofu til mín, skellti barninu á skrifborðið og
sagði:„Hérna, sérðu!" Ég vissi ekki hvað ég hafði gert, en þetta
var þá hamingjan einber!
S Það er ómetanlegt. Fyrir tveimur árum leið mér
sem stoltum föður þegar einn af sjúklingum mínum fór í
vahkeisaraskurð og valdi afmælisdaginn minn til að eignast
barnið!
Framtiðarsýn
H Kannski er ekkert verra en sjálfsfordæmingin. Eg
þekki dæmi um hiv-jákvæða sem fóru með smit sitt sem
algjört mannsmorð innan fjölskyldu, en þegar frá var skýrt
þá var þetta allt í lagi! Ég man eftir einum góðum vini mínum
sem svo var ástatt um. Mikill athafnamaður sem vantaði fé
til framkvæmda, þannig að hann fór til bankastjóra til að fá
lán fyrir einhverju. Allt í lagi með það en hann vildi samt
láta vita af því að hann væri hiv-smitaður.
Svar bankastjórans var einfaldlega: „Og hvað með það?”
S Kjöraðstæður fyrir hiv-jákvæða eru þær að vera
fullgildir þjóðfélagsþegnar, til jafns við aðra, hvort heldur
varðar vinnu eða heimilislíf.
Eg vonast til að geta upplifað það að menn geti gengið um
með sitt hiv án þess að þurfa að skammast sín fyrir það á
nokkrum vettvangi!
Hog S Hiv-veiran hefur vissulega breytt lífi okkar, stór
hluti starfsævinnar hefur snúist um hiv og alnæmi, ósigra
en þó fleiri og minnisstæðari sigra á þeirri göngu.
Birna Þórðardóttir