Vinnan - 01.05.1945, Síða 25

að gefast upp skilyrðislaust og lýkur styrjöldinni við
Þýzkaland.
1 Austurheimi munu lönd þau, sem eiga í ófriði við
Japan, einnig eiga vísan lokasigur. Lönd þessi munu
halda áfram sókn sinni af sama móði og áður, unz
Japan neyðist til að ganga að skilyrðislausri uppgjöf.
Vér heitum á alla félagsbundna verkamenn, sem full-
trúa eiga á ráðstefnu vorri, að láta einskis ófreistað til
að sjá herjunum fyrir nauðsynjunr sínum, og ýta undir
ósveigj anlega ætlun hinna sameinuðu þjóða um að
sigra fasismann í þessari styrjöld, og vér erum þess
fullvissir, að hollusta verkamanna við hugsjónir frels-
isins og lýðræðisins, sem hafa einkennt öll störf þeirra
í þágu styrjaldarinnar, muni framvegis hvetja þá til að
leggja á sig þær fórnir, sem ekki verður hjá komizt til
að vinna lokasigur, er skapa mun varanlegan frið.
Heimsráðstefna vor vill stuðla að því, að stund sig-
ursins megi renna upp sem skjótast og hefur því hvatt
til þess, að nauðsynleg hjálp verði veitt til að útbúa
heri í þeirn löndum, sem leyst eru úr ánauð, sérstaklega
í Frakklandi og Ítalíu, svo að þessi lönd eigi einnig
kost á að taka fullan þátt í styrjaldarrekstrinum. Ráð-
stefna vor hvatti sömuleiðis þjóðir í löndum þeim, sem
eiga í styrjöld við Japan, til að veita hinni hugrökku
kínversku þjóð þá hjálp er þær mega varðandi hergögn
og skotfæri, til að styrkja baráttu hennar gegn hinum
japönsku innrásarfjendum. Vér krefjumst þess, að í
löndum þeim og héruðum, sem leyst verða úr ánauð,
verði fylgt slíkri stj órnarstefnu, er tryggi fullan stuðn-
ing allrar alþýðu í styrjaldarrekstrinum. Til þess að
svo megi verða er nauðsynlegt að gera eftirfarandi
ráðstafanir:
a) að korna þegar á málfrelsi, ritfrelsi, fundafrelsi,
trúfrelsi, stjórnmálafrelsi og frelsi til að stofna
verkalýðsfélög;
b) að mynda ríkisstjórnir, sem njóta stuðnings þjóð-
arinnar;
c) að sjá fyrir vistum, matvælum og hráefnum handa
þjóðinni, svo að hægt sé að fullu að hagnýta
mannafla og framleiðslumátt þessara héraða.
Ráðstefna vor var einhuga sammála ákvörðun hinna
þriggja sameinuðu stórvelda Krímskaga-ráðstefnunnar
um að uppræta hernaðarstefnu Þýzkalands og nazism-
ann og gera allar nauðsynlegar ráðstafanir til þess að
stríðsglæpamenn og aðrir er reynzt hafa sekir þjóð-
níðingar, verði ábyrgir gerða sinna og hljóti harða
refsingu; að Þýzkaland verði afvopnað og allur her-
styrkur þess gerður óvígfær; að þýzka herforingjaráð-
ið verði leyst upp fyrir fullt og allt; að allur herbún-
aður Þýzkalands verði afmáður og að engu ger; og að
Randamenn hafi eftirlit með öllum þýzkurn iðnaði, sem
nota má í hernaðarþarfir. Ráðstefna vor samþykkti
einnig ákvörðun Krímskaga-ráðstefnunnar um að gera
slíkar ráðstafanir, er tryggi fullar bætur frá Þýzka-
landi fyrir það tjón, er það hefur valdið í löndum
Bandamanna, en þau lönd gangi fyrst fyrir um skaða-
bætur, er orðið hafa fyrir þyngstum húsifjum.
Verkalýðsfélög þeirra landa, sem eiga í styrjöld við
Japan, staðfesta þá skoðun sína, að ofantaldar megin-
reglur skuli einnig eiga við Japan, en að keisari Japana
skuli gerður ábyrgur um hermdarverk japanskrar hern-
aðarstefnu, að í stað japanska keisaraveldisins verði
mynduð lýðræðisstjórn í Japan og að Kairo-yfirlýsing-
in verði framkvæmd afdráttarlaust, að því er varðar
lönd þau, er Japanar hafa sölsað undir sig í herför
sinni.
Heimsráðstefna vor lýsti því hátíðlega yfir, að allar
þjóðir jarðarinnar, sem frelsinu unna, skyldu aðeins
styðja og viðurkenna þær ríkistjórnir, stjórnmálaflokka
og stofnanir, sem hafa skuldbundizt til að heyja styrj-
öld gegn fasismanum, hverju nafni sem hann nefnist,
unz hann hefur afmáður verið úr tilveru allra þjóða.
Heimsráðstefna vor lýsti yfir þeirri skoðun, að það
sé skylda ríkisstjórna með hinum sameinuðu þjóðum,
sem með samhug sínum og samstarfi í stríði og friði
tryggja það, að nýrri skipan friðar og reglu verði kom-
ið á um gervallan heim, að synja viðurkenningar þeim
ríkjum, sem í stjórnmálalegum og atvinnulegum efnum
eru andstæð þeim hugsjónum, er hinar sameinuðu
þjóðir hafa fórnað svo miklu fyrir og lagt á sig hinar
þyngstu byrðar. Slík ríki eru Spánn Francós, Portúgal
og Argentína.
Heimsráðstefna vor hefur einróma fallizt á ráða-
gerðir fundarins í Dombarton Oak um virka og hald-
góða alþjóðaráðstefnu til að afstýra friðrofi, varðveita
öryggi og halda uppi friði. Með því einu móti verður
hægt að tryggja fullveldisréttindi og sjálfstjórn þeirra
þjóða, sem hafa séð hvernig lýðræðisréttindi þeirra
hafa verið afmáð miskunnarlaust.
Heimsráðstefna vor fagnaði af alhug yfirlýsingu
Bandamannastjórna á þeim meginreglum, sem staðfest-
ar eru i Atlanzhafssáttmálanum, og um sameiginlega
hjálp handa þjóðum þeim, sem leystar hafa verið úr
ánauð, til að skapa slík skilyrði, að traustar og full-
gildar ríkisstjórnir, er hvíli á frjálsu samþykki þjóðar-
innar, fái setzt að völdum.
Heimsráðstefna vor gerði sér grein fyrir hinum fjár-
hagslegu og félagslegu viðfangsefnum, er híða allra
þjóða að stríðinu loknu, og kannaði þær ráðstafanir.
sem gera verður til þess að afstýra atvinnukreppu eftir
ófriðinn, er mundi á nýjan leik stofna heimsfriðnum í
hættu. Ráðstefnan samþykkti þess vegna stefnuskrá
varðandi alþjóðlega samvinnu til að tryggja iðnaðar-
þróun í lítt þroskuðum löndum og nýta að fullu auð-
lindir hverrar þjóðar með því að skipuleggja á hag-
nýtan hátt vinnuafl mannanna á þá lund, að fram-
VINNAN
79