Blik - 01.04.1953, Side 44

42
B L I K
að búast við starfi og alvöru
næsta dags. Hann sefur ekki fast
og aldrei lengur en má. Mikil
ábyrgð hvílir á honum með all-
an þennan mannfjölda uppi á
fjöllum við hina vandasönux
fjársmölun, búsmala allra byggð-
armanna.
I dag er rigning en lygnt
veður. Lagt er af stað í göng-
una með fyrstu birtu. Skömmti
síðar slær þoku yfir allt. Þá
m.ega menn gæta sín að verða
ekki áttavilltir og tapa ekki
sambandinu við næstu mennina
í göngunni. Upp úr hádegi er
komið að Réttarvatni, allt eft-
ir áætlun. Enginn hefur villzt
né týnzt. Við Réttarvatn liittast
Borgfirðingar og Húnvetningar,
og þar rétta þeir fénu, sem þeir
hafa fundið. Þar verður mikill
fagnaðarfundur, því að margir
þessara manna, sem hér eru nú
samankomnir, hafa hitzt hér á
hverju hausti í 20—30 ár og
bundizt vináttuböndum. Sumir
eiga lögg á pelaglasi og gefa góð-
vinum sínum bragð. En allt ir
það í hófi, enda er nóg að stirí'a.
Eftir 4—5 klst. er réttin úti og
Sunnlendingar og Norðlending-
ar kveðjast. Ýmsir faðmast og
kyssast að skilnaði. EIppi á fjöll-
um eru menn einlægir og sann-
ir eins og frörn. Þar losna menn
við hömlur byggðarinnar og öðl-
ast hinn frjálsa anda öræfanna.
þar þekkist ekki tilgerð né „hátt-
vísi“, sem sjálfsögð þykir niðri
á láglendinu.
Þriðja dag leitarinnar er
komin krapahríð á útsunnan.
Það er á móti veðrinu að fara,
því að í dag er leitað ofan af-
réttinn, og næstu nótt verður
gist í byggð, ef allt gengur að
óskum. I da« fær unarur drens;-
ur, sem í fyrsta sinn er í göng-
um, að reyna hreysti sína. í
dag kynnist hann því af eigin
reynd, að uppi á heiði gett’:
farið af gamanið. í dag er hon-
um það verk ætlað að fara með
hestalestina ofan ásamt öðrum
manni, kunnugum og vönum.
Pað er vandasamt verk og kretsc
nákvæmrar aðgæzlu. Surnir hest-
anna eru óvanir að ganga í lest.
Þeir sækja fram með eða kippa
og slíta taumana. Iðulega verð-
ur að fara af baki til að laga á
hestunum. Hestarnir grennast,
þegar þeir svengjast, og þá losn-
ar á þeirn, svo að trússin taka
að hallast. Þau eru sjaldnast svo
jöfn að þyngd. Stundum hrasa
hestarnir eða sökkva í fen og
keldur. Oft slíta þeir þá allt af
sér, er þeir brjótast upp úr.
Verst af öllu er þó, hvað það er
kaldsamt að sitja á hestbaki allan
daginn í kalsaveðri, þegar
svona hægt er farið. Um hádegi
kemur fjallkóngurinn til lestar-
mannanna. Hann fer ýmist
gangandi eða ríðandi meðfram
allri línunni og lítur eftir öllu.